Unfinished Life-3oΚεφάλαιο

3o Κεφάλαιο

Παρελθόν.

Η σιωπής γύρω της προκαλούσε μια ανατριχίλα καθώς έμπαινε μέσα στο δάσος όπου εκεί μπορούσε να είναι ελεύθερη,η τελευταία μέρα της ελευθερίας της ένιωθε να την εγκλωβίζουν σε ένα χρυσό κλουβί.Κανένας δεν σκέφτηκε τα συναισθήματα της ακόμη και ίδιος της ο πατέρας την ανάγκασε να κάνει που η καρδιά της,της φωνάζει ένα ισχυρό όχι.Προσπαθώντας να ηρεμήσει όλο το χάος της μέσα στάθηκε σε ένα κορμό του δέντρου υψόνωντας το βλέμμα της προς τον γαλάζιο ουρανό ένα δάκρυ ξεχείλισε από τα μάτια της.Ήθελε τόσο πολύ να φύγει να το σκάσει και να μην γυρίσει ποτέ,να ζήσει αυτά που έχει ονειρευτεί αλλά ακόμη και αυτή η σκέψη ήτανε ανούσια γιατί ήξερε πως ο πρίγκιπας θα την κυνηγούσε εκείνο το βράδυ στο χορό την ανάγκασε να ανταποκριθεί στο φιλί του.Ακόμη πάλευε να διώξει αυτή την σκέψη τα χέρια του άγγιζαν σημεία που δεν ήθελε όσο και να έκλαιγε,να ικέτευε να την αφήσει εκείνος έκανε αυτό που πάντα ήθελε.

Μια κραυγή έσπασε την ησυχία γύρω της,όλος ο πόνος που κρατούσε μέσα της όλες εκείνες τις ημέρες ξέφυγε όσο και να ήθελε να είναι δυνατή ο πόνος της,την καθήλωσε.Τα δάκρυα σιγά σιγά ξέφευγαν από τα μάτια της κρατήθηκε από το κορμό του δέντρου καθώς τα πόδια της λύγιζαν,η καρδία της μάτωνε ένιωθε πως δεν θα το άντεχε,δεν ήθελε να εκπληρώσει κανενός την επιθυμία,από το μυαλό της πέρασε να αυτοκτονήσει αλλά όχι έπρεπε να είναι δυνατή.

Τα μακριά μαλλιά έπεσαν μπροστά στο πρόσωπο της καλύπτωντας το πόνο που ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο της.Είχε καθηλωθεί στο πόνο ενώ δεν είχε προσέξει ότι κάποιος την έβλεπε για πρώτη φορά.

Τα βήματα του δισταχτικά την πλησίασαν καθώς εκείνη ξεσπούσε.Πρόσεξε τα μακριά μαλλιά της που κάλυπταν το πρόσωπο της,δεν είχε την οπτική να δει την ομορφιά της.Έσκυψε απομακρύνοντας τα μαλλιά από το πρόσωπο της η Έλενα τρομαγμένη τραβήκτηκε προς τα πίσω βλέποντας τον άγνωστο.Τα καστανά μαλλιά του έλαμπαν κάτω από τις ηλιαχτίδες του ήλιου,τα πράσινα μάτια του της θύμισαν το πρίγκιπα μόνο που δεν είχαν εκείνη την ψυχρότητα αλλά κάτι το διαφορετικό για εκείνη μια ζεστασιά διέκρινε κοιτώντας της.

"Ποίος είσαι;"τον ρώτησε με τρεμάμενη φωνή,εκείνος της χαμογέλασε βλέποντας την παιδικότητας της στο πρόσωπο που δεν είχε ξαναδεί σε καμία κοπέλα.Πράγματι ήτανε ξεχωριστή από όλες τις άλλες,ο πρίγκιπας είχε δίκιο αλλά εκείνος τα είχε σχεδιάσει όλα.Μπορεί να ήτανε ο καλύτερος φίλος του αλλά θεωρούσε την Έλενα σαν παιχνίδι.Έβλεπε στο πρόσωπο της τον πόνο,υπέφερε σιωπηλά.

"Ονομάζομαι Στέφαν ο πρίγκιπας με έβαλε-"τα χείλη της αμέσως σχημάτισαν μια ίσια γραμμή,στα μάτια της πρόσεξε το μίσος προς εκείνον,δεν την κατηγόρησε το περίμενε ότι θα τον μισούσε την ανάγκασαν να κάνει κάτι που δεν ήθελε.

"Σε έβαλε να με γυρίσει πίσω στο κάστρο;"τον ρώτησε ενώ η φωνή της ράγιζε,τα μάτια της γέμισαν από δάκρυα.Ο Στέφαν της χαμογέλασε ζεστά κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του.

"Όχι μόνος μου ήρθα ξέρω ότι σου αρέσει να είσαι στο δάσος"η Έλενα αμέσως ένιωσε μια ανακούφιση να τυλίγει το πανικός της,ο Στέφαν δεν της φαινόταν σαν τον πρίγκιπα έβγαζε μια ζεστασιά σαν τον ήλιο κάνοντας το πόνο μέσα στης να φύγει για μερικά λεπτά.

"Ονομάζομαι Έλενα"συστήθηκε ενώ σκούπισε τα δάκρυα της κοιτώντας τον.Προσπάθησε να σηκωθεί με στήριγμα τον κορμό αλλά δεν κρατήθηκε έπεσε επάνω στον Στέφαν που εκείνη την στιγμή την μιμήθηκε.Τα κορμιά τους συγκρούστηκαν ενώ το βλέμμα της υψώθηκε προς το δικό του.Τα πράσινα μάτια του ράγισαν την καρδιά της εκείνος αμέσως την κράτησε κοντά του,νιώθοντας μια ασφάλεια στην αγκαλιά της.Την έβλεπε σαν μικρό παιδί που ήθελε προστασία,στα χέρια του πρίγκιπα που σύντομα θα την έκανε δικιά του θα ήταν ανήμπορη.

Τα χείλη της πλησίασαν προς τα δικά του αλλά ο Στέφαν δεν μπορούσε να το κάνει πράξη,θα το πλήρωνε με την ζωή αλλά κυρίως ο φόβος του προς την Έλενα αυξήθηκε δεν ήθελε να χάσει την ζωή της για μια στιγμή αδυναμίας.

"Καλύτερα είναι να σε γυρίσω πίσω"της απέσπασε την προσοχή σταματώντας την.Η ανάσα της χάιδεψε τα χείλη του κάνοντας την καρδία του να χτυπήσει.Η Έλενα σκύβοντας το κεφάλι τραβίκτικε μακριά του.

"Όπως επιθυμείς"του άπαντησε γυρίζοντας το κορμί της προς το κάστρο,υψόνωντας το βλέμμα της νιώθοντας την επιθυμία της να κλειδώνετε σε ένα χρυσό κλουβί όπως εκείνη.

Μιστικ Φολλς-Σήμερα

Τα βλέμματα όλων έπεσαν επάνω της κόβοντας την ανάσα της,όλοι ήξεραν για το τραγικό δυστύχημα της οικογενείας της.Προσπαθώντας να αγνοήσει τα διακριτικά βλέμματα με χαμόγελο βημάτισε προς την Κάρολαιν.Καθότανε στο συνηθισμένο τραπέζι τους μαζί με τον αγόρι της.Τους πλησίασε ενώ εκείνοι της ανταπέδωσαν ένα γλυκό βλέμμα.

"Δεν ενοχλώ;"τους ρώτησε αφήνοντας την τσάντας της επάνω στην καρέκλα πρόσεξε την Κάρολαιν να της γνέφει αρνητικά καθώς πήγε να κάτσει πρόσεξε τον απομακρυσμένο Στέφαν να την κοιτάει.Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν ενώ ένιωσε μια οικειότητα μαζί του σαν να τον γνώριζε χρόνια,ο Στέφαν είχε κλείσει σχεδόν ένα χρόνο στο σχολείο δεν μιλούσε με κανέναν γύρω από εκείνος κρυβόταν μια θλιβερή ιστορία είχε χάσει την κοπέλα που αγαπούσε προσπαθώντας να αλλάξει περιβάλλον μετακόμισε στο Μιστικ Φολλς.Η Έλενα τον κοιτούσε ενώ τα πράσινα μάτια του φανέρωσαν μια ελπίδα χωρίς να ξέρει το γιατί.

"Ο Στέφαν στο επίθετο ονομάζετε Σαλβατορ;"ρώτησε η Έλενα γυρίζοντας το βλέμμα της επάνω στην Κάρολαιν.

"Από τι ξέρω ναι"της απάντησε η Κάρολαιν,ένα ρίγος την διαπέρασε βλέποντας την Έλενα πως από την πρώτη μέρα δεν φερότανε φυσιολογικά την ήξερε από τότε που ήτανε μικρές μπορεί να είχαν πεθάνει οι γονείς της αλλά δεν τα παράτησε όπως κάποιοι άλλοι.Από την στιγμή που ήρθε ο Έντουαρντ η Έλενα συνεχώς ήταν χαμένη σαν να τον γνώριζε από κάπου.Η Έλενα εκείνη την στιγμή δεν καταλάβαινε την αγωνία της Καρολ.Σηκώθηκε αυτομάτος όταν ο καινούργιος μπήκε στην τραπεζαρία.

"Πάω να πάρω κάτι να φάω"της είπε η Έλενα κοιτώντας τον Έντουαρντ που έψαχνε μέσα στην αίθουσα.Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα νιώθοντας το οξυγόνο να εισέρχεται στο σωθικά της βημάτησε προς το μπουφέ.Παίρνοντας ένα πιάτο καθώς έψαχνε τι θα φάει,δίπλα της ένιωσε μια παρουσία.Γυρίζοντας βρέθηκε με τον καινούργιο η καρδία της χτύπησε δυνατά κοιτώντας τον ενώ εκείνος χαμογελούσε.Τα πράσινα μάτια του φώτιζαν το χλομό πρόσωπο του.

"Γεια σου Έλενα"η βελούδινη φωνή του,της ράγισε την καρδιά ενώ μια εικόνα εισέβαλε στο μυαλό της εκείνη να τρέχει ιδρωμένη μέσα σε ένα άγνωστο δάσος προσπαθώντας να ξεφύγει από κάποιον.

Η Έλενα προσπαθώντας να εξαφανίσει την άγνωστη εικόνα με εκείνην έχοντας όλη την δύναμη μέσα της του ανταπέδωσε το χαμόγελο.

"Είσαι ο καινούργιος"στην φωνή της φάνηκε ο ενθουσιασμό της,ο Έντουαρντ στα βάθη της νεκρής καρδία του αισθάνθηκε πάλι όπως πριν τριακόσια χρόνια,την πρώτη ματιά της,το πρώτο χαμόγελο που του είχε ανταποδώσει.

"Ναι ήρθα εδώ για την αδερφή μου"παρατηρούσε έπειτα από τριακόσια χρόνια που την έψαχνε το πρόσωπο της,τα καστανά μάτια της παρέμειναν ίδια χωρίς καμία ένδειξη αλλαγής ενώ όταν χαμογελούσε που και που λακάκια σχημάτιζαν στις άκρες των χειλιών της.Το μόνο που άλλαζε ήταν τα μακριά μαλλιά της.

Το είχε καταλάβει πως δεν θα τον θυμόταν η ψυχή της έχει σβήσει κάθε ανάμνηση που βίωσαν ακόμη και την αγάπη της προς εκείνον από την νέα προφητεία που είχε δημιουργήσει η Έστερ ώστε να την σώσει.Την πληγώσει αλλά το πάθος του να την ενώσει δεν έπαψε ακόμη και μετά το σχεδόν θάνατος τη.Το χαμόγελο του πάγωσε όταν αντίκρισε στα λίγα μέτρα τον Στέφαν,έδειχνε σοβαρός ενώ το βλέμμα του δήλωνε μίσος και προστασία.

"Αλήθεια πως ξέρεις το όνομα μου;"τον ρώτησε ξαφνικά η Έλενα αποσπώντας του την προσοχή.Ο Έντουαρντ κατέβασε το βλέμμα του προς το δικό της.

"Από ενδιαφέρον"η ψυχρή φωνή του και το σατανικό χαμόγελο την έκαναν να πεταρίσει τα βλέφαρα της ενώ έκανε ένα δισταχτικό βήμα προς τα πίσω.

"Δεν νομίζω πως εγώ,έχω κάτι-"προσπάθησε να του πει ενώ η φωνή της σταμάτησε κοιτώντας τον,τρομαγμένη εκείνο το χαμόγελο της δημιούργησε ένα τρομαχτικό συναίσθημα.

"Καλώς ήρθες,Έντουαρντ"ακούστηκε μια φωνή από πίσω της,γυρίζοντας να δει ποίος ήταν ο Στέφαν εμφανίστηκε από το πουθενά σαν προστάτης της.Γιατί έτσι ένιωσε αμέσως βλέποντας τον.

"Στέφαν"η ειρωνική φωνή του Έντουαρντ την έκανε να γυρίσει ξανά προς εκείνον.

"Καλύτερα να φύγω,χάρηκα που σε γνώρισα"του είπε η Έλενα ενώ το βλέμμα της έπεσε επάνω στον Στέφαν.Του ένευσε και έφυγε ανάμεσα τους.Ένιωσε πως κάτι δεν πήγαινε καλά μεταξύ τους σαν να γνωριζόντουσαν,η μπορούσε να μοίραζαν ένα κοινό μυστικό.Οι σκέψεις της ολοένα την μπέρδευαν.Βημάτισε προς την Έλενα χωρίς να ξέρει πως πίσω της αυτοί οι δύο άντρες είχαν πολεμήσει για εκείνη.

~*~*~*~*~*~

Ο Έντουαρντ κοιτούσε γεμάτος μίσος τον Στέφαν που στεκότανε σοβαρός χωρίς να πει κάτι στο παρελθόν του,θεωρούσε τον Στέφαν σαν αδελφό του αλλά τον είχε προδώσει κρύβοντας την αγάπη του,κλέβοντας την ευκαιρία να την ξαναβρεί είχαν περάσει τριακόσια χρόνια από τότε.

"Τι δουλεία έχεις εδώ;"τον ρώτησε πλησιάζοντας τον Στέφαν ξαφνικά γέλασε κοιτώντας τον.

"Αλήθεια πιστεύεις πως θα ξανά δοκιμάσεις την προφητεία στην Έλενα,την τελευταία στιγμή πρόβαλα να την σώσω από την αρρωστημένη αγάπη σου"η φωνή ξεχείλιζε από μίσος και εικόνες του παρελθόντος άρχιζαν να τον θολώνουν,είχε παλέψει για εκείνη αν δεν ήτανε η Έστεε να διατηρήσει το κορμί της και κυρίως την ματωμένη ψυχή της δεν θα ζούσε τώρα.

"Η προφητεία πρέπει να ολοκληρωθεί έχασα την ψυχή μου για εκείνη,όταν θυμηθεί να έρθει ξανά κοντά μου"τα χέρια του σφίχτηκαν σε μπουνιές,συγκρατώντας τον θυμό του προς τον Στέφαν.

"Δεν νομίζω να θυμηθεί ξέρεις την προφητεία αλλά και να γίνει δεν θα έρθει κοντά σου Έντουαρντ την πλήγωσες,θα σε μισήσει"του είπε την αλήθεια.Γνώριζε την Έλενα,τον τρόπο της σκέψης απέναντι στο άδικο ακόμη και τώρα θυμόταν τα τελευταία της λόγια προτού ο Έντουαρντ την θυσιάσει για να μείνουν για πάντα μαζί.

"Δεν ξέρω κάτι αισθάνομαι Στέφαν νομίζω πως ο Έντουαρντ αρχίζει να αλλάζει απέναντι μου η αγάπη που του έχω αλλάζει.Τον φοβάμαι"του είπε προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρυα της μακριά.

Έδιωξε την ανάμνηση εκείνη αν συνέχιζε να σκέφτεται το παρελθόν της που ζήσανε μαζί,δεν θα είχε την δύναμη να τον αντιμετωπίση ώστε να την προστατεύσει.

"Η Έλενα πάντα με αγαπούσε,ήξερα ότι τρέφεις συναισθήματα για εκείνη αλλά ποτέ η Έλενα δεν γύρισε να σε κοιτάξει με αυτόν τον τρόπο"το χαμόγελο του σχηματίστηκε στα χείλη του,βλέποντας την έκφραση του Στέφαν,του δίνανε πιθανότητες για να την κάνει ξανά δική του.Ο Στέφαν τον πλησίασε απειλητικά βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο η βαριά αναπνοή του έπεφτε επάνω στο πρόσωπο του Έντουαρντ.

"Έγινα βρικόλακας για να την προστατεύσω από ένα κτήνος σαν εσένα,ορκίστηκα από την στιγμή που ήπια το αίμα που μου έδωσε η Άλις πριν τριακόσια χρόνια να την κρατήσω ασφαλή και θα το κάνω.Η Έλενα θα γίνει δικιά μου,μέσα της τα συναισθήματα που ένιωσε για εμένα θα γεννηθούν σύντομα Έντουαρντ.Σύντομα"η βαριά φωνή σταμάτησε βλέποντας τον Έντουαρντ να έχει σφιγμένα τα χείλη του.Ήξεραν καλά και οι δύο πως η επιλογή της Έλενας θα καθόριζε το μέλλον της.Προτού πέσει σε βαθύ ύπνο για να διατηρηθεί η ψυχή της και το κορμί της,τα συναισθήματα της έμειναν ανέγγιχτα στην πάροδο του χρόνου.