3o Κεφάλαιο

3ο Κεφαλαιο

'Η Αποκαλυψη'

Μπελλα

Καθως περπατουσα μεσα στην βροχη που επεφτε απο τον γκριζο ουρανο του χειμωνα προσεξα μια γνωστη φυγουρα μεσα στην βροχη αλλα δεν μπορουσα να διακρινω καθαρα την φιγουρα που στεκοτανε στην μεσι του πεζοδρομιου. 

Ακουμπησα την ομπρελα που κρατουσα επανω στον ομο και στηλωσα το βλεμμα μου στην φιγουρα.Μερικες σταγονες βροχης επεφταν επανω στο προσωπο μου προσπαθοντας να καταλαβω ποιος ητανε μηπως χρειαζοτανε βοηθεια. 

Εκανα μερηκα βηματα και τοτε αντιληφθηκα ποιος ητανε.Σταματησα και κοιταξα το γεματο σταγονες βροχης προσωπο του.Ηταν χλομως και αδυναμος. 

<<Ρομπερτ->>ψυθηρισα με κοπο το ονομα του που ειχα καιρο να προφερω στα χειλη μου.Το καψιμο του ονοματος του εκαψε την καρδια μου.Τον ειδα που ειχε σκυμμενο το κεφαλη του και επαιρνε βαθιες ανασες.Κατι μου ελεγε οτι αυτο που εβλεπα μπροστα μου δεν ηταν καλο αντηθετος τοτε καταλαβα τι μου εκρυβαν οι γονεις μου για να με προστατεψουν. 

Τα σηκωμενα μανικια της μπλουζας του το καταλευκο δερμα του αποκαλυπτε μελανιες και κοκκινησματα σε πολλα σημεια που μου ηταν ορατα μεσα στην βροχη.Η ανασα μου κοπηκε στα δυο σαν καποιος να με χτυπουσε με ενα μαχαιρι στην καρδια.Δακρυα κυλισαν απο τα ματια μου βλεποντας τον σε αυτην την κατασταση. 

Τον ειδα που σηκωσε το κεφαλη του και με κοιταξε μεσα στα ματια προσπαθωντας να ανακαλυψει αυτο που σκεφτομουνα εκεινη την ωρα. 

<<Μπελλα>>ψυθηρισε το ονομα μου σαν να ερχομουνα για να τον σωσω απο την ιδια την κολαση που εγω ειχα δημιουργησει. 

Εσφιξα τα χειλη μου. 

<<Για αυτο εχεις εξαφανηστει;>>εδειξα με το βλεμμα μου τα γεματα χερια του απο τις μελανιες. 

<<Αυτο δεν ειναι τιποτα μπροστα σε αυτο που με εχεις κανει Μπελλα.Ενα τιποτα>>τονισε την λεξη γεματος μισος.Εσφιξα τα χερια μου στην ομπρελα. 

<<Τι θελεις να πεις ξερεις οτι εφυγα επειδη-;>> 

<<Επειδη δεν πιστεψες ουτε μια στιγμη την αγαπη μου για εσενα>>μου ψυθηρισε γεματος μισος στα λογια του.Με πλησιασε και σταθηκε απεναντη μου. 

<<Πιστευα καποτε στην αγαπη αλλα ο πονος ηταν πιο δυνατος απο την αγαπη ισως να μην αξηζες για εμενα>>ειπα με σφιγμενα χειλη. 

<<Κανεις ενα μεγαλο λαθος Ιζαμπελλα εσυ δεν αξηζες για εμενα με πληγωσες για αυτο θελω να σου ανταποδωσω τον πονο που προξενησες απο την απουσια σου στην ζωη μου>> 

Δεν καταλαβαινα τι εννουσε με αυτα τα λογια που εκρυβαν αλλα ηταν πλεον αργα μην σκεφτω τι εννουσε.Ενιωσα εναν οξυ πονο στο στομαχη εκεινη την στιγμη που με κρατουσε στην αγκαλια του και τα χειλη του ακουμπησαν τα δικα μου.Με ειχε μαχαιρωσει τοτε ενιωθα τον πονο στο στομαχι να ειναι δανατος να με αποδυναμωνει απο καθε ευκαιρια που ειχα για τηνν ζωη μου.Το σωμα μου ηταν αχρηστο τωρα πια ο θανατος ερχοτανε απο στιγμη σε στιγμη. 

<<Πεθανεις οπως πεθανε και η αγαπη μου για εσενα,Ιζαμπελλα>>τα τελευταια λογια λιγο πριν με παρει ο θανατος εκανε την ραγησμενη μου καρδια χιλια κομματια.Τα λογια του φανερωναν τον πονο που βιωνε και τον σωματικο και τον ψυχικο.Ενιωσα το μαχαιρι να βγαινει απο μεσα μου. 

Μου αφαιρεσε την ζωη απο αυτον.Την ζωη που ποτε δεν θα ηθελα να πεθανω με αυτον τον τροπο. 

**************** 

Ο ιδρωτας κυλουσε οταν ανοιξα τα βλεφαρα και αντικρισα την πραγματικοτητα που βρισκομουνα.Ημουν στο κρεβατη μου λουσμενη με κρυο ιδρωτα και το κεφαλη μου να ποναει ολο αυτο σημαινε οτι ζουσα οτι δεν ειχα πεθανει. 

Πεταξα τα σκεπασματα και σηκωθηκα απο το κρεβατη μου.Σηκωσα την λευκη μπλουζα μου και ειδα την κοιλια μου.Κανενα σημαδη απο γρατσουνια η μαχαρια παρα μονο μερηκα σημαδια απο τον υπνο μου. 

Δεν αντεξα και αρχισα να ξεσπαω σε κλαμματα,σπαζοντας την υσιχια οπου επεικρατουσε το δωματιο.Ημουν ζωντανη αλλα το κυριοτερο ηταν οτι ενιωθα τον σωματικο και τον ψυχικο πονο σε ενα ηταν οξυς.Καλιστα ακομα ενιωθα να μου βαζει το μαχαιρι μεσα στο στομαχι μου.Τα ποδια μου λυγισαν και επεσα στο πατωμα.Ο λυγμος ερχοτανε ο ενας μετα τον αλλον.Τον μισουσα.Τον μισουσα που ακομα ηταν στην ζωη μου που βρισκοτανε μεσα στην καρδια μου εμποδιζοντας με να αγαπησω και να αγαπηθω. 

"Πεθανεις οπως πεθανε και η αγαπη μου για εσενα,Ιζαμπελλα"τα λογια του ουρλιαζαν μεσα στο μυαλο μου. 

Η πορτα ανοιξε ξαφνηκα και ενφανηστικε η Αλις. 

<<Μπελλα>>αναφωνησε ανυσηχη.Ηρθε κοντα μου και με αγκαλιασε.Επεσα μεσα στην αγκαλια της κλαιγοντας.Με εσφιξε κοντα της.Ηθελα να νιωσω οτι ηταν εδω πως ακομα ζουσα πως δεν θα με πληγωνε αν με αγαπουσε.Οι εικονες του ονειρο μου παλευαν μεσα στο μυαλο μου. 

<<Ενα ονειρο ηταν μονο Μπελλα μου>>ειχε καταλαβει οτι ειχε δει παλι εφιαλτη.Απο την στιμγη που ειχα ερθει στο Λονδινο εβλεπα καθε βραδυ το ιδιο ονειρο την ιδια σκηνη τα ιδια λογια που χαρακωναν την καρδια μου την αγαπη που ειχα καποτε για αυτον. 

Αλις δεν με αφησε απο την αγκαλια της οσο εκλαιγα,την πονουσε που με εβλεπε σε αυτη την αθλια κατασταση που βρισκομουνα της τεσσερης μερες στην διαμονη μας εδω.Στην σχολη δεν πηγαινα γιατι ηξερα οτι θα τον συναντουσα δεν ημουν ετοιμη να αντημετοπησω τα λαθη μου αλλα κυριος αυτον 

Οχι αυτον θα με κατηγορουσε που τον ειχα αφησει εκεινη την ημερα του ατυχηματος του.Εκεινη την ημερα που ειχα φυγει και δεν με ειχε προλαβει.Αν καθομουνα αλλα δεκα λεπτα δεν θα συνεβαιναν ολα αυτα.Αυτα τα δεκα λεπτα ειχα καταστρεψη την ζωη μου και την δικη του απο δικο μου λαθος. 

<<Ελα Μπελλα κανε μια προσπαθεια για να σηκωθεις>>Με τραβουσε απο το χερι αλλα ειχα βυθηστει μεσα στο σκοταδη βλεποντας ξανα και ξανα την εικονα του.Αδυναμος χωρις κανενα ιχνος συμπονιας στο προσωπο του. 

<<Θελω να φυγω>>ψυθηρισα οσο η Αλις με βοηθουσε να σηκωθω. 

<<Αλις θελω να φυγω να γυρησω πισω>>ψυθηρισα για ακομα μια φορα.Δεν ενιωθα την αισθηση του χρονου γυρω μου δεν αισθανομουνα την καρδια μου να χτυπαει μεσα στο σωμα μου.Ημουν κενη ενα τιποτα οπως ειχε πει και εκεινος στο ονειρο μου. 

<<Μπελλα>>ακουμπησε τα χερια της στους ομους μου και με ταρακουνησε προσπαθωντας να βγω απο τις σκεψεις που κυριαρχουσαν το μυαλο μου. 

<<Σε παρακαλω μηλα μου>>ακουσατην σπασμενη φωνη της μεσα στο σκοταδη που ειχα βυθηστει. 

<<Μπελλα να παρει πες κατι>>ακουσα το κλαψουρησμα της να αντηχει μεσα στα αυτια μου. Ανοιγο κλεισα τα βλεφαρα μου και κοιταξα το προσωπο της που τα δακρυα της κυλουσαν απο τα μαγουλα της. 

<<Αλις εγω δεν ηθελα να πληγωσω->>με αγκαλιασε σφιχτα σταματωντας με αυτο που ηθελα να πω. 

<<Το ξερω το ξερω οτι δεν ηθελες να πληγωθει κανενας αλλα αυτο δεν γινεται Μπελλα ο Ρομπερτ ηταν ετοιμος να πεθαινει ακομα και αν του το ελεγες τωρα ομως ειναια αργα>>παγωσα ακουγοντας τα λογια της.Η καθε λεξη που εβγαινε απο τα χειλη της με βυθιζε ολο και πιο βαθια στο σκοταδη. 

Την εσπρωξα και την κοιταξα γεματη ανυσιχια.<<Τι εννοεις οτι ειναι αργα για τον Ρομπερτ δεν καταλαβαινω>>τραυλισα σε καθε λεξη μου. 

Εσκυψε το κεφαλη της προσπαθοντας να κρυψει αυτο που ηδη ειχα καταλαβει εδω και ενα χρονοα αλλα κανεις δεν μηλουσε για αυτον δεν λεγανε τιποτα. 

<<Αλις τι συνβαινει με τον.......Ρομπερτ>>ενιωσα το κοψιμο στην καρδια μου λεγοντας το ονομα του.Ειχα να το προφερω εναν χρονο. 

<<Ο Ρομπερτ εχει μπλεξει>>σηκωσε το κεφαλη της και η ματια της συναντησε την δικη μου. 

<<Τι εννοεις Αλις τι μου κρυβατε σε αυτον τον χρονο που ελειπα;>>σηκωθηκα απο το κρεβατη μου και εκανα μερηκα βηματα πισω.Προσπαθοντας να μην φερω στο μυαλο μου αυτο που ηδη ειχα καταλαβει.Δεν ηταν δυνατον ...!!!Δεν μπορει να ειναι.Η υγρασια εκανε ξανα την ενφανηση της στα πρησμενα ματια μου. 

Ειχε γυρησμενη την πλατη της.<<Αλις δεν ειναι αυτο που σκεφτομαι τωρα ο Ρομπερτ παιρνει.......>>δεν τολμουσα να ξεστομισω αυτη την λεξη.Αν το εκανα θα πεθαινα. 

<<Αλις δεν ειναι αυτο που φανταζομαι ο Ρομπερτ->>φωναξα γεματη απογνωση στην φωνη μου. 

Σηκωθηκε απο το κρεβατη μου και προσπαθησε να με κανει να ηρεμησω.<<Οχι οχι οχι>>δεν το χορουσε το μυαλο μου δεν μπορουσα να το φανταστω οτι ο Ρομπερτ εχει μπλεξει με ναρκωτηκα. 

<<Ποτε ερχηζε να->>εσφιξα τα χειλη μου και την κοιταξα. 

<<Λιγους μηνες μετα απο την στιγμη που εφυγες.Ειχε αλλαξει δεν μας μηλουσε δεν ερχοτανε πια μαζι μας αρχικα πιστευαμε οτι ηθελε να μεινη μονος του οτι ηθελε χρονο απο τον χωρησμο σας αλλα καναμε λαθος->>Την ακουγα αφωνη χωρις να την διακοψω ολα αυτα ειχαν γινει εξαιτιας μου. 

Μονο αυτο σκεφτομουνα οσο η Αλις που μηλουσε επιτελους για το τι ειχε συνβει οσο ελειπα. 

<<Εκανε παρεα με ακαταλληλα ατομα που δεν ηταν απο την σχολη εβγαινε καθε βραδυ πηγαινε μαζι του σε μπαρ επιναν και εβγαιναν με διαφορες κοπελες......>> 

<<Πηγαινε με αλλες επινε>>και μονο η σκεψη να τον φανταζομαι να ειναι σε αυτη την κατασταση μου προκαλουσε μια ζαλη. 

<<Μπελλα>>με επιασε απο την μεσι και στιρηχτικα επανω της. 

Η φωνη της απομακριθηκε και το σκοταδη με βυθησε στον πονο. 

******************* 

Ανοιξα τα ματια μου πιστευοντας οτι ολο αυτο που μου ελεγε η Αλις ηταν απλως ενα ονειρο.Το σωμα μου αδυναμο κατω απο τα σκεπασματα απο την χθεσηνι νυχτα που ειχα περασει μαρτυρουσε πως το ειχα βιωσει ολο αυτο.Η Αλις μου ειχε πει την αληθεια για τον Ρομπερτ πως ειχε μπλεξει μια ατομα που δεν του εκαναν καλο. 

Γυρισα απο την αλλη και βρηκα την Αλις να καθεται να με κοιταει γεματη ανυσιχια στο προσωπο της. 

<<Αλις>>σηκωθηκα και μαζευτηκα σαν μπαλα.<<Μπελλα δεν ηθελα να σε κανω να->>σταματησε και με κοιταξε. 

<<Ποτε μου δεν πιστεψα οτι θα μπορουσε να φτασει να αυτην την κατασταση να διαλυσει τον ιδιο του τον ευατο>>εκλεισα τα ματια μου για να κρατησω τα δακρυα μου. 

<<Προσπαθησαμε πολλες φορες Μπελλα να τον αποτρεψουμε αλλα δεν αλλαζει>>σηκωθηκα και βαματησε προς την πορτα.Ακουμπησε το χερι της στο πομολο. 

<<Αν νιωθεις ακομα κατι για τον Ρομπερτ σωστων>>ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω πριν ξεσπασει σε κλαματα. 

Παγωσα στην θεση μου.Μου ζητησε να τον σωσω απο τον ιδιο του τον ευατο.Αραγε θα ειχε απομεινη τιποτα απο τον παλιο Ρομπερτ που ειχα αγαπησει; 

Θα ημουν διατεθημενη να δωσω την ζωη μου για να τον βγαλω απο την κολαση του. 

Αλλα τα λογια του στο ονειρο μου ηρθα στο μυαλο μου."Πεθανεις οπως πεθανε και η αγαπη μου για εσενα,Ιζαμπελλα". 

Οχι δεν εχω πεθανει ειμαι ακομα ειμαι εδω και σε αγαπω.Δεν θα σε αφησω να διαλυσεις τον αγγελο μου που καποτε ειχε αγαπησει.Απαντησα γεματη θαρρος στα λογια του που δεν θα εσβηναν ποτε απο την καρδια μου.