6

6ο Κεφαλαιο

'Ραγισμενο Μισος'

Ρομπερτ

Ξαπλωσα με κοπο στο κρεβατη εβγαλα το πουκαμισο και το πεταξα στο πατωμα.Τι ειχα κανει πριν απο λιγο δεν το πιστευω.Ειχα φηλισει την Μπελλα και ενιωθα επιτελους οτι το κεν που εφευγε απο την καρδια μου παιροντας την θεση του η Μπελλα.

Ειχα καιρο να νιωσω ετσι πριν απο δυο χρονοια το θυμωμουνα τοσο καθαρα δεν θα εφευγε ποτε απο την μνημη αυτο το ατυχημα.Εβαλα τα χερια μου πισω στο κεφαλη και κοιταξα στο ταβανι.Εκλεισα τα ματια μου και φανταστηκα αυτο που ειχα κανει πριν με την Μπελλα.

Μολις την ειχα δει να ερχαιτε απο το διαδρομο με αυτο το μαυρο φορεμα και τις γοβες της.Ειχα μεινη εκεινη την στιγμη δεν θα ξεχνουσα ποτε αυτο το κοκκινησμα στα μαγουλα της ηξερα οτι ενιωθε αβολα το ενιωθα οτι δεν με ηθελε σε αυτο το δειπνο γιατι της αποσπουσα την προσοχη απο καθε τι γυρω της.

Οταν ειχα ακουσει απο την Αλις οτι θα αρραβωνιαστη με τον Τζασπερ ενιωσα ζηλια....ζηλια για τον ιδιο μου τον καλητερο φιλο μου την πως γονοταν να θελω ακομα την Αλις απο την στιγμη που ο Τζασπερ την ειχε ηδη και μονο στην σκεψη οτι θα την φηλουσε η θα την αγκαλιαζε με τρελενει απο τη αλλη η Μπελλα ειχε αρχησει να ανταποκρινεται δεν θα την αφηνα ετσι αφου ο Τζασπερ ειχε την Αλις ηθελα και εγω την Μπελλα.

Πως γινοταν αυτη η κοπελα να μην με ηθελε ποτε και καμια δεν μου αντησταθει αλλα γιατι η Μπελλα με μισουσε ηξερε τον λογο για το τι ηθελα απο αυτην που ητα το κακο μια βραδια μαζι της και ειχε ληξει το θεμα μεταξυ μας.

Το πεισμα της αυτο μου την εδινε στα νευρα πως μπορουσε νε αντεχει απο τη στιγμη που την ειχα πεταξει στο κρεβατη και εκει που πηγα να την κανω δικια μου τα χαλασα ολα.

Δεν εφταιγε αυτη αλλα μονο εγω.

Ανοιξα τα ματια μου και κοιταξα γυρω μου.Ειχε σκοτεινιασει εξω.Το κινητο χτυπησε μεσα στη υσιχια οπου υπεικρατουσε.Σηκωθηκα απο το κρεβατη και περπατησα προς το γραφειο.Ειδα το ονομα ηαπο την κλησει.Ηταν η Αλις.Πατησα το κουμπι απαντησεις.

<<Αλις?>>ψυθηρισα σιγανα.

<<Μην πεις τιποτα μονο ακουσε με κοιτα Ρομπερτ θελω να ξερεις οτι αγαπω τον Τζασπερ και δεν θα αφησω τιποτα και κανεναν να μπει αναμεσα μας->>η φωνη της ακουγοτανε ταραγμενη.

<<Αλις δεν ειναι αυτο που καταλαβες>>προσπαθησα να την πεισω με ψεματα.

<<Το καταλαβα Ρομπερτ δεν ειμαι χαζη..ακουω σε παρακαλω μην τιποτα και σε κανενα οτι σε πηρα ενταξει?>>Κρατησα την ανασα μου.

<<Ναι μην ανυσηχεις δε θα πω τιποτα>>μολις το ακουσε αυτο η γραμμη εκλεισε.Εμεινα να στεκομαι με το κινητο στο χερι.Το πεταξα περα και καθησα στην καρεκλα.Να παρει αυτο ηθελε να πει μονο.Περασα με το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου.

Πολυ καλα ηθελε να την ξεχασω αυτο θα εκανα.Σκοπος μου τωρα ηταν η μικρη της αδερφη αν την πληγωνα θα με μισουσε θανασικα.Αυτο θα εκανα στοχος μου πλεον ειναι η αδερφη της,η Μπελλα.

Μπελλα Σουαν.

<<Ποιος ηταν στο τηλεφωνο,Αλις>>την ρωτησα οπως μαζευα τα πιατα.Γυρισε με το κινητο σφιχτα μεσα στα χερια της.<<Με τον Τζασπερ του ελεγα καλυνηχτα επισης μου ειπε να σου δωσω χαιρετησματα>>το προσωπο της μαρτυρουσε οτι μου ελεγε ψεματα.Παλι απο την αρχη ξεκηναμε Μπελλα ξανα ψεματα και πονο.

<<Χαιρομαι που το ακουω αυτο>>μαζεψα τα τελευται πιατα και τα πηγα προς την κουζινα.Τα αφησα στο νεροχυτη μεσα και επεστρεψα ξανα στο σαλονι η Αλις καθοταν αμηλιτη στον καναπε κοιτωντας το κινητο της.Καθησα διπλα της και της επισα το χερι.

<<Τι εχει συνβει Αλις?>>ρωτησε σιωπηλα.Δεν σηκωσε το κεφαλης.Επιασα σφιχτα το χερι μου μεσα στο δικο της.

<<Μπελλα εχω κανει λαθη->>

<<Ολοι μας κανουμε λαθοι,Αλις απο τα λαθοι μας μαθαινουμε>>την διακοψα αποτομα δεν αντεχα να την βπελω ετσι η Αλις ηταν το κοριτση που χαμογελαει που κανει τους αλλους να νιωθουν καλα μαζι της να ξεχνανε καθε τι κακο που εχουν στο μιαλο τους.

<<Δεν εχεις δικιο Μπελλα εισαι αδερφη μου και σε εχω προδοσει σου εχω πει>>σταματησε και σηκωσε το κεφαλης να με κοιταξει ειχε δακρυα στα ματια της.

Τα σκουπισα με τα δαχτυλα μου η καρδια μου χτυπουσε με κοπο θα εκλαιγα και εγω τα ματια μου ειχαν βουρκωσει

<<Το ξερω>>ακουστηκε η σπασμενη μου φωνη.Εμεινε σιωπηλη.

<<Γιατι δεν ειπες τιποτα γιατι δεν με μησισες->>

<<Το ειχα κανει αυτο αλλα δεν μπορουσα Αλις.......δεν μπορουσα να σε μησισω εισαι η αδερφη μου εσυ με στιρηξες οταν οι αλλοι ειχαν φυγει απο διπλα μου οταν χωρησα με τον Γουιλιαμ ησουν εκει στα δυσκολα μαζι μου>>Τα λογια μου ξεχυνοντουσαν.

<<Εισαι οτι καλητερο ειχα Αλις και ξερεις κατι προσπαθησα να μαθω για τον λογο γιατι μου ελεγες ψεματα θυμασε πριν δυο μερες την νυχτα που ειχε ερθει ο Ρομπερτ?>>την ρωτησα με σταθερη φωνη.Κουνησε καταφατικα το κεφαλης της.

<<Ναι υπεθεσα οτι κοιμοσουνα για να του πω->>εβαλα τα χερια της στο προσωπο εκλαιγε πλεον.Δεν σταματουσε προσπαθησα να την αγκαλιασω να της πω οτι δεν ηταν τιποτα ολα αυτα που ειχαν γινει μεταξυ μας τα ψεματα.

Δεν με αφησε σηκωθηκε και ετρεξε στο δωματιος της ακουσα την πορτα που χτυπησε δυνατα πισω της.Ολα αυτα δεν τα ειχα προκαλεσει εγω αλλα ο Μεσιεν για ολα αυτα εφταιηε αυτος.

Χωρις καν να παρω την ζακετα μου βγηκα εξω και περπατησα περασα τον δρομο χωρις να τον κοιταξω αν περναει ενα αυτοκινητο.Δεν ηξερα καν τι εκανα δεν σκεφτομουνα ειχα χασει την αισθηση του χρονου γυρω μου.To μονο που ειχα στο μιαλο μου ηταν οτι θα πηγαινα στο σπιτι του ηξερα που εμενε.

Πρωχορησα κοντα στην πλατειαοπου εκει εμενε.Σταματησα εξω απο το σπιτι του.Ανεβηκα τα σκαλια σιγα σιγα η πορτα ηταν κλειστη.Φυσικα αφου ηταν περασμενες μια μονο τα φαντασματα εβγαινα τετια ωρα.

Εκανα γροθια το χερι μου και εκει που πηγα να χτυπησω την πορτα ανοιξε και ενφανηστικε μια κοπελα καστανη πιο ψιλη απο εμενα και ηταν.....σε μαυρο χαλι απο ντυσιμο.Εμεινα αφωνη δεν ειχα λογια να περηγραφω αυτο που εβπελα.

<<Καθριν μην ξεχασει την τσαντα σου>>ειπε ο Ρομπερτ απο πισω της.Με κοιταξε.Τον κοιταξα.

<<Καθριν μπορεις να φυγεις>>μηλισε κοιτοντας με.

<<Ναι>>του εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο και εφυγε.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.Τωρα ενιωθα σαν να με ειχε προδωσει σαν αυτο που ειχε γινει στο δωματιο μου δεν ειχε γινε ποτε.

<<Μπελλα>>εκεινη την στιγμη δεν αντεξα αλλο η οργη με επνιγε σηκωσα το χερι μου και τον χαστουκισα στο μαγουλο.Το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργη μεχρι που καταλαβα τι ειχε συνβει.

<<Αυτο ειναι το ευχαρηστο μου>>Κατεβηκα γρηγορα τα σκαλια χωρις να κοιταξω πισω μου για το πως αντεδρασε.<<Μπελλα μισο λεπτο>>τον ακουσα να φωναζει εξαγριωμενος.Με επιασε απο το χερι αποτομα και με γυρισε.

<<Αφησε με>>του φωναξα.Προσπαθουσα να παρω το χερι μου απο το δικο του.Με τραβηξε και με αγκαλιασε.

<<Μπελλα.....>>επιασε με τα χερια του το προσωπο μου.

<<Γιατι?>>αυτο μπορεσα να πω μονο.Επεσα στην αγκαλια του κλαιγοντας με σφιξε κοντα του.Ετρεμα ολοκληρη απο το κρυο που εκανε.

Με ταβηξε απο εκει που ειμασταν και με πηγε προς το σπιτι του.Μπηκαμεσα μεσα.Με σηκωσε και με πηγε στον καναπε.Με εβαλε να καθησω επανω του ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθος του.

<<Τρεμεις>>ακουσα να μου λεει.Με φηλισε απαλα στο μεποσω.Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του.Τον εφερα κοντα μου.<<Το ξερω>>σηκωσα το κεφαλη μου και τα χειλη μου πηγαν προς τα δικα του.Δεν με απομακρυνε.

Αυτο το φιλι ηταν τελειως διαφορετικοα απο τα αλλα που μου ειχε δωσει δακρυα γεμεισαν τα ματια μου.Τα σκουπισε με την ακρες τον δαχτυλον του.Ανοιξα τα χειλη μου για να εισπνευσω την ανασα του.Η γλωσσα του χαθηκε μεσα στα χειλη.

Τον εσφιξα ακομα πιο πολυ.

Το χερι του ακουμπησε το ποδι μου αλλα κατι τον εμποδιζε.<<Καντο>>του ειπα μεσα απο το φιλι μας.

Με σηκωσε απο εκει που ειμασταν και με πηγε σε ενα δωματιο.Με ακουμπησε απαλα στο κρεβατη και ανεβηκε απο πανω μου.Δεν σταματησε να με φηλαει.Τον αγκαλιασα.Τωρα πλεον ημου σιγουρη.

Η αγαπη δεν εχει ορια μπορεις να αγαπησεις οσο αντεξεις.Εγω αυτο το αντεχα να βρισκομαι τωρα εδω μαζι του θα γινομουν δικια του αλλα με ενα τημιμα οτι μετα θα ξεχνιοντουσαν ολα αυτα θα γινομουν παλι η Μπελλα που τον μισουσε που την ηθελε μονο για το κρεβατη.

Ειχε κατεφερει το σκοπο του.Με ειχε κανει ηδη δικια του απο την πρωτη ματια απο το πρωτο φιλι που μου ειχε δωσει.Φοβομουνα ενα πραγα μοναχα οτι θα πληγωνομουνα ασχημα.

Τωρα πλεον δεν ειχε σημασια ηδη ενιωθα ηττιμενη απο ολα απο το ψεμα τον πονο και την προδωσια τωρα θα αντεχα και αυτο που γινοταν τωρα.

Εβαλε το χερι του πισω απο το φορεμα και κατεβασε το φερμουαρ.Μου το εβγαλε σιγα σιγα και μετα το πεταξε στο πατωμα ημουν μονο με τα εσωρουχα πλεον.

Τα χειλη του διετρεξαν στον λαιμο μου και επειτα στο στηθος μου.Τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου.Θα το μετανιωνα.Αυτο μονο ελεγα συνεχεια στο ευατο μου.Θα το μετανιωσεις Μπελλα.

Τα χειλη του κατεβεναν και ανεβεναν ξανα και ξανα σε ολο μου το κορμι ειχα φουντοσε καθε σημειο του σωματος μου ανταποκρινοτανε στο φιλι του.Δεν αντεξα αλλα ξεσπασα σε κλαματα.Εσφιξα τα δοντια μου.

Ο Ρομπερτ εβαλε το μετοπω του επανω στο δικο μου.Σκουπισε τα δακρυα που ειχαν ξεχυθει.

<<Δεν το αξηζεις,αυτο που θα σου κανω>>η φωνη του ακουστηκε με ενα τονο πονο.Εμεινα παγωμενη να τον κοιταω στα πρασινα ματια του που με ειχαν υπνοτισει.

<<Γιατι δεν το κανεις τωρα,Μεσιεν θα εισαι ο νηκητης θα ειμαι η ηττιμενη>>τοπυ ψυθηρισα.

Κουνησε αρνητικα το κεφαλη του.<<Κανεις λαθος εσυ θα εισαι η νικητρια Μπελλα->>

<<Γιατι το λες αυτο αφου εσυ->>με φηλισε στα χειλη.

<<Δεν καταλαβαινεις κατι Μπελλα γιατι νομιζεις τα εκανα ολα αυτα απο καθαρα εγωισμο μονο αυτο δεν εισαι σαν την αλλις να παρει η οργη δεν το αξηζεις εσυ αυτο.Αγαπη μου>>το μιαλο μου σταματησε εκεινη την στιγμη.

Σαν ο χρονος να ειχε παγωσει σε αυτο το σημειο οπου ο Ρομπερτ ειχε αλλαξει απο αλαζονακαι γυναικα μετατραπηκε σε εναν αγνωστο που ηταν.....δεν ειχα λεξεις να περιγραψω αυτα που ενιωθα τωρα.Αφησα τα αισθηματα μου απο την μακρυνη γωνια οπου τα ειχα φυλακισει τα αφησα να απαλυνουν τον πονο.

<<Ρομπερτ>>γελασε με κοπο.

<<Το ξερω...το ξερω.....ακουγομαι σαν γελοιος>>ανασηκωθηκα και του επιασα προσωπο στα χερια μου.<<Μην ξαναμηλισεις ποτε ετσι στον ευατο εισαι ο καλητερος ανθρωπος που εχω γνωρησει παρα παρολου τα πραγματα μεταξυ μας δεν πηγαν καλα αλλα ποτε δεν επαψα να μην......->>σταματησα και ξεροκαταπια.Τι ειχα πει?

<<Να με αγαπας?>>ενα δακρυ κυλισε απο το ματια του Ρομπερτ.Ολα αυτα ηταν ενα ονειρο που σε λιγο θα ξυπνουσα?Και ομως οχι ημουν εδω στο σπιτι του επανω στο κρεβατη του και γυμνη παραμονο με τα εσωρουχα.

Οχι Μπελλα μην τον κανεις μην του πεις....οτι τον.......ΑΓΑΠΑΣ.

Εβαλα το χερι μου κα ακουμπησα στο μαγουλο του.<<Η αγαπη Ρομπερτ πρεπει να τι νιωθεις μεσα σου να αισθανεσαι οτι αυτον που εχεις διπλα σου να ξερεις οτι θα μεινη για παντα μαζι του>>Του ειχα πει ψεματα δεν ημου βεβαιει οτι τα λογια μου τον πληγωναν αλλα δεν ημουν και σιγουρη οτι επαιζε και θεατρο.

Η καρδια μου ματωνε που του πεταξα αυτα τα λογια.Ηταν ψευτικα μονο ψευτικα.Την ευκαιρια την ειχα χασει για παντα.

<<Ευχαρηστω που μου ειπες την αληθεια>>σηκωθηκε απο πανω μου και με τυλιξε με το σεντονι.<<Κοιμησου εδω αυριο θελω να εχεις φυγει>>η φωνη εσπασε σε δυο σημεια.Περπατησε με κοπο ως την πορτα και την εκλεισε πισω.

Ηθελα τρεξω κοντα του ηθελα να παω και τν αγκαλιασω και του πω πως ολα αυτα ειναι μονο ψευτηκα λογια που δεν εβγαιναν απο την καρδια μου αλλα απο το εγωισμο μου και το μισος.

Μαζευτικα σαν μπαλια.Εβαλα το κεφαλη μου στα γονατα μου.Ειχα κανει ενα λαθος ειχα χασει μια ευκαιρι οπου ο Ρομπερτ ειχε δειξη πραγματικα ποιος ηταν και εγω τι ειχα κανει του πεταξα αυτα τα λογια σαν μαγιστιο που ανοιγε μια μια την πληγη.

Εκλαιγα μεχρι που με πηρε ενας υπνος βαθυς χωρις ονειρα.Κοιμηθηκα εχοντας στην καρδια μου ενα βαρος που θα ειχα οσο προχωρουσα μπροστα χωρις αυτον.