1ο Κεφάλαιο

«Να αμφιβάλεις, αν τ’ άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»

Γουιλιαμ Σαιξπηρ

1ο Κεφαλαιο

'Ξεκινημα'

Μπελλα

Δεν μπορουσα να κανω αλλιος ηθελα παση θυσια να φυγω απο την Ελλαδα να ξεφυγω απο την καθημερηνοτητα και για αυτο ειχα σκοπο να περασω στο Λονδινο σε ενα απο τα καλητερα πανεπιστημια.Ειχα πιεση το ευατο να καθησω να διαβασω για να περασω στο Λονδινο ειχα ηδη στειλη αιτηση για να παω περημενα απαντηση σε ενα μηνα. 

Οταν ειχα βρει το φακελο στα χερια της Εσμι την μητερας μου αυτο με εκανα ιδρωσω ειχα ανχος αν με ειχαν δεχτη ειχα κανει τα παντα ειχα πεσει στο διαβασμα για να βγαλω ενα καλο βαθμο στις πανελληνιες δεν εδωσα.

Ηθελα να περασω στο Λονδινο αυτη ηταν η αποφαση μου απο τα δεκαπεντε μου χρονια.Οταν ειχα ταξηδευση μαζι με την τους γονεις μου ειχαμε μεινη ενα μηνα με μαγεψε καθε μερος του καθε γωνια του και απο τοτε μου ηρθε η ιδεα οτι θελω να μεινω για παντα στο Λονδινο. 

Με ειχε κερδησει.Ειδα δυο δακρυα στα ματια τις μητερας μου. 

<<Ειναι η απαντηση σωστα ε.....μαμα>>την πλησιασα και την επιασα στα χερια ο φακελος ηταν ανοιχτος τον πηρα μεσα απο τα χερια της προσπερασα της λεπτομεριες του πανεπηστιμιου.Ειδα την απαντηση. 

"Μπελλα Σουαν σας δεχτηκαμε στο πανεπιστιμιο μας του Μπερμηχαν το κεντρικο Λονδινο τα χειμερηνα μαθηματα ξεκηνανε στο Οκτωβριο σας περημενουμε"Το χαρτη επεσε μεσα απο τα χερια μου δυο δακρυα κυλισαν στα καυτα μαγουλα μου. 

<<Μαμα περασα το πιστευεις περασα>>φωναξα με χαρα.Επεσα στην αγκαλια της κλαιγοντας με χαρα την εσφιξα κοντα μου επιτελους το ονειρο μου εγινε πραγματικοτητα θα πηγαινα στο Λονδινο εκει που καθε καλοκαιρι πηγαινα για ενα μηνα. 

<<Μπραβο κοριτσακη μου το αξιζεις μετα απο ολη αυτη την πιεση το ανχος το αξηζεις>>την ακουσα να λεει μεσα απο τα κλαματα χαρας της.Η πορτα ανοιξε πισω μου ακουσα τα ελαφρα βηματα της αδερφης μου της Αλις.

Ηταν δυο χρονια μεγαλητερι μου και σπουδαζε πολητικος μηχανικος στην Σκοτια.Ειχε βρει δουλεια εκει και εμενα μονιμα.

<<Τι εγινε εδω;>>την ακουσα να ρωταει.Αφησα την Εσμι και την κοιταξα στα ματια.

<<Περασα Αλις περασα>>εμεινε αφωνη ειχε μηπως κουφαθει αλλα με ακουγε επεσε επανω μου αποτομα και με εσφιξε μεσα της μου κοπηκε η ανασα.

<<Σιγα Αλις θα με πνηξεις>>χαζογαλασε και με φηλισε στο μαγουλο. 

<<Μπραβο Στελλα μου ειμαι τοσο περηφανη για εσενα μικρη.>>ξινησα στο ακουσμα"Μικρη" με αφησε και χτυπησε παλαμακια χοροπηδοντας. 

<<Θα παμε μαζι στο Λονδινο θα κατσω μαζι σου για λιγες μερες μεχρι να προσαρμοστεις>>εβαλα τα κλαματα με αγαπουσε τοσο πολυ ημουν για αυτην η μικρη της αδερφη ποτε δεν ειχαμε μαλωσει η ζηλεψαμε η μια την αλλη για κανενα λογο.

Ειμαστε δεμενες τοσο πολυ η μια με την αλλη που καθε κηνησι της καθε βλεμμα το καταλαβαινα ποτε ηταν χαρουμενη ποτε στεναχωρημενη για κατι την ηξερα τοσο καλα απο τον καθενα στην οικογενεια μας. 

<<Γιατι κλαις παλι>>με επιασε απο τους ομους φωνη της ηταν γλυκια και καθαρη. 

<<Γιατι θα μου λειψης Αλις εχουμε περασει τοσο καλα μαζι τι θα κανω αν φυγεις απο κοντα μου>>ακουσα το γελιο της με εσφιξε κοντας της και με φηλισε στο μετοπω. 

<<Ειναι καιρος να μαθαινεις σιγα-σιγα οτι δεν θα ειναι κοντα σου συνεχεια πρεπει να μαθεις να μενεις μονη στα δυσκολα Μπελλα ετσι και αλλιος στο υποσχομαι οτι θα παμε μαζι να στο Λονδινο θα ερχομαι να σε βλεπω καθε σαββατοκυρικο αλλα δεν το νομηζω γιατι μπορει να βρεις κανενα αγορι>>χαζογελασε σε αυτη την σκεψη. 

Σκουπισα τα δακρυα μου απο το μανηκι της μπλουζας μου και ρουφηξα την μυτη μου.<<Εχεις δικιο μερηκα χιλιομετρα θα μας χωριζουν>>μηλισα αδυναμα.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη της χαμογελοντας μου. 

Ειχα ξεχασει την Εσμι ειχε συνγκηνιθει επρεπε να πω και στο μπαμπα μου τον Καρλαιλ θα ηταν στο νοσοκομειο τετια ωρα.Θα του ανακοινωνα οτι περασα στο Μπερμηχαν θα χαιροταν για εμενα και οι δυο κορες του περασαν στο πανεπηστιμιο ενιωθα χαρα μεσα μου.Επιτελους θα πηγαινα στο Λονδινο. 

<<Ποτε φευγεις>>ρωτησε η Αλις οταν πηγα να ανεβω τα σκαλια για το δωματιο μου.

<<Τον Οκτωβριο αρχιζουν τα μαθηματα εχω δυο εμδομαδες μπροστα μου ειδα ενα κυμα θλιψης στο προσωπο της θα σκεφτηκε τοσο νωρις.

<<Αααα...ωραια θα παμε για ψωνια Μπελλα δεν θα πας στο Λονδινο με παλια καρνταρομπα πρεπει να εισαι η καινουργια στο Μπερμηχαν που ειναι απο την Ελλαδα>>χαζογελαμασε και οι δυο η μια στην αλλη στριφογηρυσα τα ματια μου και ανεβηκαμε μαζι γελοντας μπηκαμε στο δωματιο μου εγω εκατσα στην καρεκλα στον υπολογιστη μου και τον ανοιξα για να μπω να δω το πανεπηστιμιο γυρισα να δω την Αλις την βρηκα στην ντουπαλα μου να κοιταει τα ρουχα μου πηρε μια εκφραση λυπης εγραψα την δευνηση του Μπερμηχαν και εβγαλε την λιστα με του καινουργιους μαθητες αναλογα με την βαθμολογια. 

Ημουνα τρητι στην θεση ελεγε και τον βαθμο μου που ειχα παλεψει γαι τον αποκτησω."18,9"Ενιωσα καποιον πισω μου.Η Αλις κοιτουσε την λιστα με τα ονοματα ειχε μεινη αφωνη. 

<<Πω πω Στελλα μπραβο σου εισαι τριτη>>ειπε με ενα τονο χαρας την φωνη τις. 

<<Για μπες να δουμε και τους μαθητες απο την δευτερος ετος>>πατησα απο διπλα της παξεις που ελεγε και ειδαμε μια φοτωγραφια απο τους μαθητες απο το δευτερο ετος το ματι μου περηπλανηθικε σε ολους τους μαθητες και σταθηκα σε εναν.Ηταν σχετικα ασπρος τα μαλλια του ηταν χαλκινα και τα πρασινα ματια του φωτηζαν απο χαρα τα χειλη του ηταν λεπτα 

πρωτη φορα εβλεπα τοση ομορφια σε εναν αγορι θα ηταν δεκαοχτω με δεκαεννια. 

Η αναπνοη μου εγινε ακανονηστι.Ειχα καρφωθει το βλεμμα μου επανω σε αυτο το αγορι.Θα ειμασταν στην ιδια σχολη.Η Αλις προσεξε οτι ειχα κολλησει επανω στο αγορι αυτο. 

<<Μπελλα εισαι ενταξει>>η φωνη με απεσπασε την προσοχη μου. 

<<Εεε...ναι ναι>> 

<<Τι κοιτας>>το βλεμμα της επεσε στο αγορι με τα χαλκηνα μαλλια. 

<<Ειναι πολυ.....ειναι τελειος Μπελλα πω πω δεν περηγραφεται λεει και το ονομα του;>> 

<<Δεν ξερω Αλις και δεν με αφορα δεν θελω να μπλεξω με αγορια και ειδηκα οταν θα σπουδασω στο Μπερμηχαν ξερεις τι πολεμω εκανα για να παρω μια υποτροφια>>το ματι της γιαλυσε το ηξερα αυτο βλεμμα ηθελε να κανει κατι για να με πειση να κανω κατι μαζι του καλα δεν τον ξερα καθολου. 

<<Αλις μην τολμησεις>> 

<<Και ομως θα το κανεις Μπελλα θα πας στο Μπερμηχαν και θα κανεις εντυπωσει>>με διεκοψε 

Πεταχτηα απο τη θεση και την κοιταξα θανασιμα. 

<<Οχι Αλις δεν εχω σκοπο να μπλεξω με αγορια>> 

<<Θα το κανεις δεν αποφασηζεις εσυ για την ζωη σου αλλα η μοιρα>> 

<<Θα σου το ξαναπω δεν θα μπλεξω με κανεναν>>σταυρωσε τα χερια της στο στηθος τις. 

<<Ενταξει δεν θα σε πιεσω αλλα θα με αφησεις να σου αγορασω ρουχα ενταξει;>>ηταν μια συνφωνια που παντα αν διαφωνουσαμε καταληγαμε να στοιχηματιζουμε.Επεσα ξανα πισω στην καρεκλα. 

<<Πολυ καλα μπορεις να παρεις οτι θελεις αλλα χωρης υπερβολες σε παρακαλω>>Μου χαμογελασε και με φηλισε στο μαγουλο επειτα εφυγε βολιδα απο το δωματιο μου για να παει στα μαγαζια. 

Κοιταξα την οθονη του υπολογιστη ειδα την φωτογραφια απο το αγορι τι με εκανε να νιωθω ετσι εκλεισα την οθονη και κοιταξα το δωματιο μου θα μου ελειπε το σπιτι η αδερφη μου οι γονεις μου.Ολα θα μου λειπανε. 

Ακουσα την πορτα κατω να κλεινη θα ειχε ερθει ο Καρλαιλ.Αφησα το δωματιο μου και κατεβηκα τα σκαλοπατια τον ειδα που αφηνα την ιατρηκη του τσαντα κατω.Το προσωπο του φαινοταν κουρασμενο εμεινα στο τελευετεο σκαλοπατι να τον κοιταω μηπως δεν επρεπε να του το πω.Πηγα να αναβω αλλα με ειδε. 

<<Μπελλα καλη μου ελα κατω θελω να μηλισουμε>>να παρει.Κατεβηκα τα δυο σκαλια και τον ειδα που βηματιζε προς το σαλονι καθησε στην πολυθρονο με κοιταξε με ενα σοβαρο βλεμμα. 

<<Εχεις μηπως να μου πεις κατι σχετικα για το Μπερμηχαν;>>ο κομπος σταθηκε στο λαιμο μου.Εκανα μερηκα βηματα και εκατσα στο καναπε κοιταξα στο κενο. 

<<Ναι μπαμπα εχω να σου οτι μολις πηρα απαντηση απο το Μπερμηχαν>>η φωνη μου ετρεμε λιγο. 

<<Και->>με παροτρινε να συνεχισω 

<<Εεεε...ναι μου εστειλαν τον φακελο και...με δεχτηκαν μπαμπα με δεχτηκαν>>αναφωνησα με χαρα.

Μου χαμογελασε η σοβαρη μασκα εσπασε στα δυο και στο προσωπο του ενφανηστικη ενα λαμπρο χαμογελω. 

<<Μπραβο Μπελλα το πιστευα οτι θα σε δεχτουν,ελα εδω καλη μου να σε συνχαρω>>σηκωθηκε και επεσα στην αγκαλια του με χαρα τα ματια μου εγιναν υγρα απο την χαρα. 

<<Σε ευχαρηστο μπαμπα που πιστευες σε εμενα>>Με φιλισε στα μαλλια και με αφησε απο την αγκαλια του. 

<<Παντα πιστευω Μπελλα απο την στιγμη που σε αντικρισα μωρο στα ματια ημουν ο πρωτος που σε αγκαλιασε καλη μου>>ειδα ενα δακρυ να κυλαει στο μαγουλο του πρωτη φορα τον εβλεπα να κλαει απο χαρα.Γυρισε αλλου. 

<<Ποτε θα εισαι ετοιμη να φυγεις>>διεκρινα ενα πονο στην φωνη του. 

<<Σε δυο εμδομαδες θα ειναι ετοιμα η Αλις με ειχε βαλει σε καραντινα για το ντυσιμο μου>>χαμογελασα σε αυτη την σκεψη. 

<<Ειμαι τοσο περηφανος για εσας τις δυο>>τον ακουσα να λεει στο εαυτο του. 

Ακουσα τα βηματα της Εσμι να ερχονται προς το σαλονι. 

<<Ειναι ετοιμο το φαγητο η Αλις δεν θα ερθει μετα τις εννια μου ειπε οτι εχει να κανει κατι ψωνια γαι την Μπελλα για το Μπερμηχαν>>η γλυκια της φωνη μαρτυρουσε οτι η Αλις θα αργουσε πολυ. 

<<Πειραζη να μην φαω θελω να παω για υπνο>>γυρισα και τις ειπα.

<<Πρεπει να φας κατι Μπελλα μην ξεχνας οτι εισαι αδυνατη>> 

<<Δεν πειναω σου υποσχομαι οτι θα φαω μολις ξυπνησω>>αναστεναξε και κοιταξε τον Καρλαιλ. 

<<Ενταξει οπως θες>>ειπε χαμογελοντας.Ο Καρλαιλ βηματισε προς την Εσμι πηγαν στην τραπεζαρια εμεινα μονη μου ανεβηκα γρηγορα τα σκαλια δυο-δυο και ανοιξα την πορτα απο το δωματιο επεσα στο κρεβατη.Το μιαλο μου ηταν σε αυτο αγορι με τα χαλκινα μαλλια ηταν τοσο διαφορετηκος τοσο ομορφος. 

Ο υπνος με επερνε σιγα-σιγα το σκοταδη απλωθηκε γυρω μου σαν ενα πεπλο κουλουριαστη σαν μπαλα και με πηρε ο υπνος μαζι με το γλυκο σκοταδι.Ακουγα κατι θορυβους να μπαινοβγαινουν απο το δωματιο μου και απο το διαδρομο εξω.Ανοιξα τα βλεφαρα μου στηριχτα στον αγκωνα μου το σωμα μου εχει μουδιασει πρεπει να ειχα κοιμηθει ολο το απογευμα και το βραδυ ειχα χασει την αισθηση του χρονου. 

Ειδα την πορτα να ανοιγει και ενφανηστικε η Αλις απο πισω της εσυρε μια τεραστια βαλιτσα το στομα μου επεσε στο πατωμα.Τι στο καλο ηταν ολα αυτα.Την εβαλε στην ακρη και μου χαμογελασε. 

<<Σου την ετοιμασε εγω προσωπικος εκανα δυο ωρες για να ειναι ετοιμη ολα ρουχα ειναι ολοκαινουργια και μερηκα απο τα παλια σου.Σου βρηκα και θα φορεσεις για τον Μπερμηχαν>>Απο πισω της διεκρινα μια σακουλα απο ενα μαγαζι κουνησα το κεφαλη μου για να ξυπνησω καλητερα. 

<<Για να την δω>>μου χαμογελασε και εβαλε την σακουλα στο γραφειο μου και απο μεσα της εβγαλε ενα μαυρο το αφησε να πεσει ηταν ενα σολινας κολλητος ηταν τοσο ομορφος πρωτη φορα δεν μηλισα αλλες φορες που μου χαλουσε τα λεφτα της για εμενα την εκανε φασαρια στο τελος παντα κερδιζε η Αλις και εγω υποχορουσα πισω. 

Μετα απλωσε το χερις τις μεσα στην σακουλα και εβγαλε μια μπλουζα ηταν ασπρη με σχεδια το ενα μανηκη ηταν πιο μακρυ σιγουρα θα φαινοταν ο ενας ομος.Εβγαλε κατι μποτακια μαυρα με λιγο τακουνι.Σηκωθηκα απο το κρεβατι και την αγκαλιασα.

<<Σε ευχαριστο Αλις>>με αγκαλιασε και αυτη. 

<<Θελω να εισαι ανετη και δεν αφησεις κανεναν να σε πληγωσει καλη μου θα ειναι κοντα σου παντα το θυμασε αυτο>> 

<<Ναι Αλις θα το θυμαμαι για παντα>>η φωνη μου ειχε ραγισει. 

Μετα απο τα ψωνια της Αλις οι μερες περνουσαν ομορφες παντα βγαιναμε εξω μαζι δεν αφηναμε η μια την αλλη ποτε για οσο διαστημα θα εμενα στην Ελλαδα οι γονεις μου ειχαν κλειση θεση για το Λονδινο.Ειχαν πληρωσει τα διδαχτρα για τον πρωτο χρονο ο Καρλαιλ ηθελε να ειναι σιγουρος οτι εκει που θα πηγαινα θα ενιωθα σαν το σπιτι μου βρηκε ενα σπιτι κοντα στο Μπερμηχαν τρια τετραγωνα πιο πανω ειχε καλεσει και εργατες για να κουβαλησουν τα επηπλα στο σπιτι στο Λονδινο η Αλις φαινοταν θλημενη προσπαθουσε να μην το δειχνη αλλα δεν με ξεγελουσε καθολου δεν εδινα σημασια. 

Εκανα τα παντα μαζι πηγαμε ακομα και στο λουνα παρκ ειμασταν μαζι αυτες τις δυο εμδομαδες οι γονεις μου με ειχαν ετιμασει ενα δειπνο την προ τελευτεα νυχτα με την Αλις καθομασταν στην παραλια και βλεπαμε τον ηλιο να δευει. 

<<Αλις πιστευεις οτι θα αυτο το αγορι και εγω->> 

<<Αν θα εισαστε μαζι?>>με διεκοψε καθομασταν στο βραχο στην ακρη τις παραλιας. 

<<Ναι το πιστευω αυτο Μπελλα εισαι τοσο διαφορετηκι εισαι ξεχωριστη και αυτο σε κανει να μην εισαι ιδια με τις αλλες κοπελες>>Μειναμε σιωπηλες και κοιτουσαμε το ηλειοβασηλεμα ο ουρανος ειχε παρει μια απαλη αποχρωση του πορτοκαλη οι χαμηλες ηλιαχτηδες του ακουμπουσαν την γαλαζια θαλασσα θα μου ελειπε αυτο το μερος αυτην την στιγμη δεν θα την ξεχνουσα ποτε μου. 

Και ετσι εκανα εβλεπα να προχωραο μεσα στο διαδρομο για του αεροπλανο που με οδηγουσε στο Λονδινο στο πλευρο μου ειχα την Αλις.Φορουσα τον μαυρο σολινα που μου ειχε αγορασει την ασπρη μπλουζα με τον ενα ομο εξω και ενα ασημενο κολλιε με μια καρδια που ειχαν δωσει οι γονεις. 

Μαζι με την Αλις για δωρο ειχαν πει στο κοσμηματοπολη να γραψουν μια λεξη"Αγαπη"παραλιγο τα εβαλα τα κλαματα αλλα η Αλις μου ειχε πει οτι θα μου εφευγε το μακιγιαζ ειχε το χερι της σφιχτα μεσα στο δικο μου. 

Θα καθοταν στο Λονδινο τρεις μερες και μετα θα εφευγε για Σκοτια για να συνεχισει την δουλεια της ως δηκιγορος.Το αεροπλανο θα αναχωρουσε σε λιγα λεπτα ειχα παρει τις θεσης μας τον αεροπλανο απογειονοταν προς τον ουρανο το ταξηδι απο Ελλαδα Λονδινο θα διαρκουσε τεσσερεις ωρες οι αεροσοινοδοι πηγαινοερχοντουσαν στο στενο διαδρομο του αεροπλανου αυριο θα ξεκηνουσαν τα μαθηματα στο Μπερμηχαν.Η Αλις ηταν χαρουμενη με καρτουσε απο το χερι μερηκες φορες μου ελεγε για το τι θα συναντουσαμε στο Λονδινο.Την ελεγα οτι δεν θα κοιταω το μελλον αλλα τον παρον. 

Αυτες τις δυο εμδομαδες δεν ειχα σκεφτει το αγορι με κοινουσε το ενδιαφερον ηταν τοσο μυστιριος στην φωτογραφια.Εκλεισα τα ματια μου και εκανε φαντασιωσεις για το πως θα ηταν η φωνη του τα χειλη του επανω στα δικα μου. 

Πως θα ηταν αν με αγκαλιασε με φηλουσε στα χειλη να ενιωθα το σωμα του πανω στο δικου μου.Ανοιξα τα ματια μου αποτομα εκανα φαντασιωσεις μου ξεπερνουσαν τα ορια του εαυτο μου.

Δεν ηξερα το λογο γαιτι μου συναιβενε αυτο το παραξενο συναισθημα.Κοιταξα στο παραθυρο ειδα κατω τα βουνα τα καταπρασινα βουνα.Γυρισα να δω αν η Αλις ασχολιοταν με κατι.Κοιμοτανε βαθια τα ματια της ηταν ασφαλισμενα κλειστα κατι μουρμουρησε αλλα δεν καταλαβα τι. 

<<Ρε Εμετ δεν το σηκωνει η Ειμι τι στο καλο συναιβει μετα απο το παρτυ που ειχε γινει στο Μπερμηχαν δεν την ξαναειδα>>η φωνη του ηταν βελουδηνη με ενα τονο θυμου.Η καρδια μου φτερουγισε μεσα μου. 

Γυρισα να δω τις πισω θεσεις και τον ειδα το αγορι με τα χαλκινα μαλλια τα πρασινα ματια με τα λεπτα χειλη.Η ματια του ηταν γυρισμενη προς ενα αγορι ηταν ο Εμμετ απο φωναξε το ονομα του.Ηταν μεγαλος για την ηλικια του φαινοταν ηρεμος. 

<<Μπελλα>>ακουσα την Αλις να με φωναζει το αγορι γυρησε το βλεμμα του προς τα επανω μου με κοιταξε στα ματια γυρησα αποτομα στην θεση η ανασα μου κοπηκε στην μεση. 

<<Μπελλα εισαι καλα>>ακουσα την Αλις να μου μηλαει με ανυσιχια.Δεν εδινα σημασια στα λογια τις ηταν το αγορι στην φωτογραφια με κοιταξε μεσα μου ουρλιαζα σαν τρελη.

<<Μπελλα>>με ταρακουνησε η Αλις στο ομο.Γυρισα και την κοιταξα. 

<<Το αγορι ειναι ακριβως μερηκες θεσεις πισω μας>>ειπα χαμηλοφωνα η Αλις σχηματισε ενα χαμογελο. 

<<Πως ειναι απο κοντα;>>ρωτησε. 

<<Ειναι..ειναι.....>>δεν εβρισκα λογια για να τον περηγραψω. 

<<Πηγαινε πως πας τουαλετα σηκωθηκε απο την θεση ολοι την κοιταξανε σχεδον η Αλις φορουσε ενα τσιν με ενα πουκαμισο και στην μεση της φορουσε μια ζωνη μαυρη που τονιζε την λεπτη μεσι της. 

<<Τι κανεις Αλις;>>ειπα ψυθηριστα 

<<Πρεπει να του πεις Μπελλα παρε το κηνιτο σου και πες του>>με εκανε νοημα επαιξα το παιχνηδη τις και σηκωθηκα πηρα το κινητο μου και κατευνθηκα προς την τουαλετα.Η ματια μου ετρεξε στο αγορι ειχε τα ματια του καρφωμενα επανω το αιμα ανεβηκε στα μαγουλα μου κανοντας με να κοκινησω το κινητο χτυπησε ξαφνηκα ειδα το ονομα της Αλις. 

<<Να παρει>>τον προσπερασα και ανοιξα την πορτα απο την τουαλετα και μπηκα μεσα την εκλεισα πισω μου κοιταξα το ευατο ηταν τελειως διαφορετικος το κοριτση μπροστα μου απεικονηζε ενα τελειως διαφοτερικο ατομο η αναπνοη μου κοπηκε οταν ενα χτυπημα στην πορτα με διεκοψε απο της σκεψεις μου. 

Την ανοιξα και ειδα μια κοπελα με καστανοξανθα μαλλια και με γαλαζια ματια. 

<<Τελειωσατε;>>με ρωτησε ευγενηκα. 

<<Ναι φυσηκα>>εκανα χωρο και πηγα ξανα στο διαδρομο το αγορι ειχε κλειση τα ματια του και ειχε ακουμπησε πισω το κεφαλη του ο Εμμετ απο τον λεγανε ακουγε μουσικη απο τα ακουστηκα. 

Η Αλις με κοιταξε χαμογελοντας.Ετσι πως πηγα να περασω μια φωνη με εμποδισε να παω στην Αλις. 

<<Συνγνωμη μηπως εχεις ενα τσιγαρο>>γιρισα να κοιταξω το αγορι τι μου ζητησε λεει;Μου χαμογελασε στραβα. 

<<Δεν καπνηζω>>ειπα με αυτοπεπηθησει στην φωνη μου. 

<<Ενταξει σε ευχαριστο>> με κοιταξε στα ματια και μετα στραφηκε σε μια κοπελα με μαυρα μαλλια.Γυρισα κα βηματισα προς την Αλις. 

<<Ρομπερτ θα βγουμε μαζι μολις φτασουμε στο Λονδινο ετσι?>>τον ρωτησε. 

<<Φυσηκα Ελιζα θα παμε για ποτο και επειτα στο σπιτι μου>>ειπε με την βελουδηνη φωνη του. 

<<Εισαι τυχερος που μολις χωρησες>>ακουσα ενα γελακη πισω μου η Αλις σηκωθηκε για να καθησω στην μεσα θεση.Αναστεναξα και κοιταξα το παραθυρο. 

<<Καλητερα Μπελλα μην εχεις και πολλα μαζι του>>ειπε με ειληκρεινια. 

Γυρισα και την κοιταξα με αιγματηκο τροπο.<<Γιατι φαινεται πως ειναι Μπελλα ειναι ωραιος στης σχολης και τον θελουν ολες οσο ησουνα τουαλετα ξερεις τι ελεγε>> 

<<Τι εγελε Αλις;>>Πηρε μια ανασα και με κοιταξε. 

<<Ειληκρινα πηγα να τον πλακωσω μολις τον ακουσα να το λεει αυτο για εσενα>> 

<<Να λεει τι Αλις?>>ειπα με αγωνια. 

<<Ειπε καινουργια ειναι απο την ξερω την λενε Μπελλα Σουαν και ειναι μια μεσα στη δεκαδα μου για φετος Εμμετ>>εσφιξε τα χερια της σε μπουνιες. 

<<Τι εννουσε Αλις>>ειχα καταλαβει τι εννουσε αλλα δεν το πιστευα αυτο εχα πεσει απο τα συννεφα ηταν γυναικας που επαιζε πως ειναι καποιος εσφιξα τα δοντια μου απο το θυμο. 

<<Εννοω οτι αυτο που θελει απο εσενα ειναι να σε....->> 

<<Καταλαβα ....καταλαβα>>τι διεκοψα σηκωθηκα λιγο και ειδα το Ρομπερτ να με κοιταει ειχε τα ματια του καρφωμενα στα δικα μου.Αλλα εγω δεν τον κοιτουσαν σαν χαζη που με γοητευε τον κοιτουσα με θυμο πηρε μια εκφραση σαν να ελεγε. 

"Τι στο καλο"γυρισα αποτομα και τον απερηψα εβαλα τα αισθηματα μου στο οσο πιο βαθια μεσα μου συνγκρατησα τα δακρυα μου και κοιταξα στο κενο.Δεν ειχα σκοπο να γινω ενα απο τα παιχνηδι του Ρομπερτ.Ακουσα απο τα μεγαφωνα οτι προσγειονομαστας σε εικοσε λεπτα.Εδεσα την ζωνη μου και επιασα το χερι της αδερφης μου. 

Τωρα αρχηζε μια εμενα μια ζωη καινουργια. 

                                                   ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Ειχαμε παρει τις βαλιτσες μας απο το αεροδρομιο καθε τρεις και λιγο η Αλις μου ελεγε οτι με κοιταει ο Ρομπερτ με εβαλε να υποσχεθω να μην εχω και πολλα μαζι του ειδηκα αν μου ζητουσε να βγουμε ραντεβου που θα καταληγε στο κρεβατη. 

Της ειχα πει οτι δεν ειχα σκοπο να παω με εναν ανορημο αγορι που στο μιαλο του ειχε το κρεβατη.Πρωχορησαμε προς τη εξοδο απο πισω καποιος μας ακολουθουσε.Ηξερα ποιος να παρει. 

Βγηκαμε απο αεροδρομιο ο καιρος του Λονδινου ηταν συννεφιασμενος φορεσα την ζακετα μου λογου του κρυου που με διαπερνουσε και με εκανε να ανατριαζω.Ακουσα το κινητο να χτυπαει απο την τσεπη της Αλις το πηρε κοιταξε το ονομα στην κληση το εβαλε ξανα στην θεση της. 

<<Δεν θα το σηκωσεις;>>ρωτησα με κοιταξε σχεδον αγριεμενα.Δεν μου απαντησε γυρισε την πλατη της και πρωχωρησε τι στο καλο συναιβενε στην Αλις με ανυσηχησε. 

<<Περημενε Αλις>>φωναξα ετρεξα με την βαλιτσα στο χερι αλλα η Αλις προχωρουσε γρηγορα τοτε ενιωσα να πεφτω δυο μακρια χερια με συνγκρατησαν απο την μεσι.Με τραβηξαν στο στηθος του σηκωσα το βλεμμα μου και ειδα τον Ρομπερτ να μου χαμογελαει απομακρυθηκα απο κοντα του. 

<<Δεν τρεχουμε με τακουνια στο αεροδρομιο>>ειπε γελοντας.Τον κοιταξα σουβλερα. 

<<Το ξερω>>ειπα ξερα.Στραφηκα προς το δρομο ψαχνοντας την Αλις που ειχε παει.Ενιωθα το βλεμμα του να διεπερνα καθε γωνια του σωματος μου. 

<<Τι κοιτας;>>του φωναξα σχεδον δεν τον φοβησα αλλα συνεχησε να με κοιταει δεν πηρα απαντηση.Πηρα την βαλιτσα μου χωρις να τον κοιταξω πηρα την κατενθευνση που ειχε παει η Αλις.Την βρηκα να με ψαχνει ειχε ανυσηχο βλεμμα. 

Μολις με ειδε αναστεναξε με ανακουφησι και μου εκανε νοημα πηγα με γρηγορο βημα προς την Αλισ διεκρινε το εκενβρισμο μου. 

Δεν μηλισα ειπα ενα παμε ειχα στο μιαλο μου τον Ρομπερτ με φανταζοταν σιγουρα πως θα ημουνα γυγμη απο κατω του δεν θα του εκανα την χαρη. 

Η Αλις εριχνε μερηκες ματιες προς το μερος μου δεν την εδινα σημασια η σιωπη επεικρατησε αναμεσα μας περπατουσαμε για πολυ ωρα βρηκαμε ενα ταξη η Αλις εκανε νοημα να σταματησει ο ταξητσις.

Σταματησε και βγηκε ενας νεαρος ηταν μεγαλωσομος το δερμα του ηταν σαν τις αμμου ειχε σκουρα μαλλια και τα ματια του ηταν σοκολατι ηταν ομορφος δεν κοιταξε την Αλις ουτε εμενα. 

Πηγα να δωσω την βαλιτσα το χερη επιασε καταλαθος το δικο του σηκωσα το βλεμμα του και βυθησε την ματια του μεσα στην δικη μου. 

<<Συνγνωμη>>ακουσα να λεει του χαμογελασα και μπηκα μεσα στο ταξη ειδα που πηγε γυρω απο το ταξη και μπηκε μεσα στη θεση του οδηγου. 

<<Που να σας παω>>ρωτησε. 

<<Στο πανεπηστιμιο λεγαιτε Μπερμηχαν ειναι στο κεντρο του Λονδινο>>οσο το χαμογελουσε η Αλις ο νεαρος ερηχνε ματιες προς το μερος μου εγω παλι δεν του εδινα σημασια το μιαλο μου ηταν αν θα εβλεπα μπροστα μου τον Ρομπερτ τι θα εκανα οσο ηταν η Αλις κοντα μου ημουν δυνατη αλλα ειχε δικιο επρεπε ειναι δεκαοχτω ειμα ενηλικη παιρνω μονη μου τις αποφασεις για τον ευατο μου. 

Το ταξη ξεκηνισε περασαμε τα σπιτια που ηταν προς τα εξω απο το Λονδινο κοιτουσα εξω σε ολη την διαδρομη μπηκαμε μεσα στο Λονδινο οι ανθρωποι ηταν σχεδον λευκη παρατηρισα οτι τα εστιατορια ηταν κλειστα.Ειχα ξεχασει οτι πεινουσαν η κοιλια μοτ διαματρυροτανε. 

<<Αλις τι ωρα;>>κοιταξε το ρολοι που ειχε στο χερι της. 

<<Ειναι εννια φυσικο ειναι να κλεισουν τα εστιατορια αλλα μην ανυσιχεις πηρα φαγητο απο το αεροδρομιο>>Μου χαμογελασε το χαμογελο της ηταν ψευτηκο το καταλαβα γιατι η Αλις ποτε δεν ηταν υσηχι ηταν ενα κοριτση με χιουμορ κατι την ετρωγε μεσα της θα την πιεζα να μου πει ποτε δεν κρατουσαμε μυστηκα η μια με την αλλη το τηλεφωνημα απο την στιγμη που καποιος πηρε την εκανε χαλια με ανυσηχουσε. 

<<Μετα θελω να μηλισουμε>>ακουστηκα αποφασμενη κουνησε το κεφαλη και κοιταξε εξω παλι.Ειχαμε φτασει σχεδον το ταξη σταματησε λιγο πιο περα απο το Μπερμηχαν κατεβηκαμε μαζι με την Αλις ο νεαρος εβγαλε τις βαλητσες μας η Αλις του εδωσε τα λεφτα πηρα την βαλιτσα και αρχησα πρωχοραω η Αλις ηταν απο διπλα μου η πλατεια ενφανηστικε και το πανεπηπιστιμιο επησις χαρηκα τοσο αλλα ειχα υπερβοληκει χαρα. 

Η πλατεια ειχε γεμησει απο σπουδαστες η Αλις προτεινε να παμε να αφησουμε την βαλιτσες μας σε ενα καφε.Το καφε ηταν απεναντη περασαμε τον δρομο ενιωθα τοση χαρα μεσα μου επιτελους θα σπουδαζα και θα εμενα στο Λονδινο που τοσο αγαπω μπηκαμε στο καφε ειδα μια κοπελα πισω απο τον παγκο κοιταξα τα σαντουιτσς με λαιμαργια ειχα να φαω απο το μεσημερι τα ματια μου γουρλονανε στα φαγητα. 

<<Θες να σε καρασω ενα>>οχι παλι αυτη η φωνη αναγουλα μου ηρθε δεν τολμησα να σηκωσω το βλεμμα μου γιατι ηξερα ποιος ηταν χωρις να τον κοιταξω. 

<<Οχι σε ευχαρηστο δεν πειναω>>γυρησα την πλατη μου και πηγα στην Αλις. 

<<Εισαι ετοιμη;>>την ρωτησα η Αλις κρατουσα στα χερια της ενα τοσο και δυο καφεδες η μηπως ζεστη σοκολατα. 

<<Ναι αφου ομως φας κατι και πιες το καφε εχουμε να κανουμε δουλεια εισαι καινουργια και πρεπει να σου πω τη να προσεχεις>>στο τελος της προτασης κοιταξε τον Ρομπερτ που καθοτανε μαζι με τον Εμμετ.Πηγα να γυρισω αλλα η Αλις με επιασε απο τον αγκωνα και με γυρισε προς το μερος της. 

<<Εδωσες μια υποσχεση Μπελλα σε παρακαλω δεν θελω να μπλεξεις μαζι του το ξερεις αν σε πληγωσει θα του σπασω τα μουτρα>>την κοιταξα και γελασα εβαλα το χερη μου μπροστα. 

<<Την τιρω την υποσχεση μου ετσι και αλλιος δεν εχω κανενα λογο μπλεξω με κατι τετοιους τυπους>>η φωνη μου ομως ακουστηκε λυπημενη δαγκωσα το κατω χειλος μου πηρα το τοστ και τον καφε.

Βγηκαμε εξω απο το καφε ενιωθα το βλεμμα του πισω στην πλατη μου να με σχιζει. 

Καθησαμε σε παγκακι και ετρωγα το τοστ μου.Μερηκοι κοιτουσαν την Αλις εγω παλι ειχα το μιαλο μου στο καφε ηταν μεσα και καθοταν ζηλευα τις κοπελες που ειχαν παει μαζι του.Χλομιασα σε αυτη την σκεψη τι στο καλο εγω να ζηλευω γατσωθηκα απο το τοστ που κρατουσα οταν τον ειδα να πλησιαζει μια κοπελα την ειχα δει στο αεροπλανο πως την λεγανε...η Ελιζα νομηζω ηταν ομορφη. 

Την αρπαξε απο την μεση και την φηλισε μπροστα σε ολη την παρεα του ο Εμμετ εκανε καμακι σε μια ξανθια ο Ρομπερτ την φηλουσε με παθος στα χειλη η κοπελα τυλιξε το ενα ποδι γυρω απο την μεση του και το χερις της κατεβηκε.

Σταματησα να βλεπω και στραφηκα στην Αλις ειχε το βλεμμα της καρφωμενο σε ενα αγορι που ηταν στην παρεα του Ρομπερτ την κοιτουσε και αυτος δεν φαινοταν σαν τον Ρομπερτ η σαν τον Εμμετ. 

Μηπως ειχε παρει τηλεφωνο την Αλις το αγορι βηματησε προς το μερος μας η Αλις με επιασε απο το χερη και με σηκωσε απο την θεση μου. 

<<Παμε να φυγουμε>>ειπε σχεδον τρομαγμενα ηταν αργα το αγορι μας ειχε φτασει. 

<<Γεια σου Αλις>>η Αλις παγωσε στην θεση τις ειχε μια εκφραση τρομαγμενη εμεινε με το χερι της τυληγμενο στον αγκωνα μου. 

<<Δεν μου μηλας;>>η φωνη του ηταν ειρωνηκη. 

<<Μπελλα παμε να φυγουμε>>με τραβηξε αλλα το αγορι μπηκε μπροστα μας. 

<<Δεν θα πας πουθενα...εσυ κοπελια μας αφηνεις μονους>>η Αλις με κοιταξε με απλεπησια αφησα το χερι της ειχα θυμωσει ποιος ηταν αυτος που θα μου ελεγε τι να κανω και ειδηκα να πειραζη την αδερφη μου. 

<<Πρωτον δεν με λενε κοπελια εχω ονομα και δευτερον δεν αφηνω την αδερφη μου μονη με εσενα>>η φωνη μου ηταν ψυχρη το αγορι γελασε λες και εβρισκε κατι αστειο.Κοιταζομασταν στα ματια. 

<<Αλις θα μου πεις ποιος διαολο ειναι αυτος;>>οσο μηλουσα τον κοιτουσα.

Ειχε κομπιασει ξαφνηκα το βλεμμα μου επεσε επανω στην παρεα του ερχοντουσαν προς το μερος μας ο Ρομπερτ ηταν στην μεσι μαζι με την κοπελα του και διπλα του ο Εμμετ. 

<<Μπελλα παμε θα βρουμε μπελαδες>>η φωνη της ετρεμε ειχε δικιο θα ειχα μπελαδες απο την πρωτη κιολας ημερα.Την πηρα απο το χερη και φυγαμε πριν γινει το χειροτερο καποιος μπηκε μπροστα μου ηταν ψυλος σηκωσα το κεφαλη μου και ειδα τον Ρομπερτ. 

<<Που πας ομορφη;>>η φωνη του ηταν βελουδινη εκανε ενα βημα πισω.μαζι με την Αλις πλαι μου. 

<<Να μην σε αφορα και τωρα αφησε μας να φυγουμε>>η Αλις με τραβηξε προς τα πισω. Δεν ειχα καταλαβει οτι θα ορμουσα στον Ρομπερτ για να τον χαστουκισω. 

<<Αλις μαζεψε την αδερφη σου>>ηξερε το ονομα της Αλις γυρησα και την κοιταξα τι στο καλο μου εκρυβε η Αλις ηξερε τον Ρομπερτ;

Μα μου ειχε πει οτι....οι ερωτησεις εβγαιναν στην επηφανεια. 

<<Τον ξερεις;>>την ρωτησα η Αλις κοιτουσε τον Ρομπερτ δεν με ειχε ακουσει ενα ριγος με διαπερασε εκεινη την στιγμη. 

<<Ρομπερτ φυγε απο την μεση>>η φωνη της ακουστηκε με ενα τονο θυμου αλλα ο Ρομπερτ αντηθετος με πλησιασε η Αλις μπηκε στη μεσι χωρηζοντας με με αρπαξε και φυγαμε απο την παρεα προτου ο Ρομπερτ εκανε κατι.Τα βηματα τις ηταν γρηγορα ανεβηκαμε στην σχολη μπηκαμε μεσα δεν ειχα καταλαβει οτι η Αλις ειχε δακρυσει. 

<<Αλις>>με αφησε ειχε γυρησμενη την πλατη.Κατι εκρυβε για αυτο δεν ηθελε να ερθω μονη στο Λονδινο φοβοτανε οτι ο Ρομπερτ θα με πλησιαζε το ηξερε καλα οπως και τον φιλο του απο εκει ειχε αρχησει ο καυγας. 

Η σιωπη απλωθηκε σαν συννεφο γυρω μας πεταξα το τοστ και τον καφε στον καδο δεν ειχα καμια ορεξη μου ειχε κοπει ηταν ανοριμος ανοητος και..."Και ομορφος"ακουσα μια φωνη μεσα μου "Σκασε"να ουρλιαζει μια αλλη κουνησα το κεφαλη μου και εβαλα το χερι μου γυρω απο το ομο της Αλις.Επεσε στην αγκαλια μου κλαιγοντας. 

Τους ηλιθιους τι στο καλο ειχε γινει με την Αλις και τον αγορι σκουπησε τα δακρυα τις και με κοιταξε τα ματια της ηταν κοκκινα. 

<<Παμε εχουμε μια δουλεια να κανουμε>>στην αρχη διστασα να παμε ειχε τα χαλια της δεν μπορουσα να την βλεπω ετσι.Με τραβηξε και πηγαμε στην γραματεια. 

Ειδαμε μια κυρια με σκουρα μαυτα μαλλια να τα συνκρατοι με εναν κοτσο.Μας κοιταξε με σοβαρο υφος. 

<<Τι θα θελατε παρακαλω;>>ρωτησε σοβαρα με κοιταξε απο την κορυφη ως τα νυχια. 

<<Το προγραμμα για τα μαθηματα λεγεται Μπελλα Σουαν>>εμεινε με ανοιχτο το στομα η κυρια.Πηγε τρεχοντας το αλλο γραφειο και πηρε κατι χαρτια μας πλησιασε και τις εδωσε τα χαρτια. 

<<Καλως ηρθατε ειναι καινουργια σωστα>>χαμογελασα στην Αλις. 

<<Ναι>>η κυρια εκατσε στο γραφειο της και συνεχησε την δουλεια της.

Εγω και η Αλις φυγαμε απο την γραματεια ο διαδρομος ηταν αδειος μονο μερηκα παιδια μηλουσαν μεταξυ τους βγηκαμε εξω ειχε σκοτεινιασει ο τσουχτερος αερας μας χτυπουσε κουλουριαστηκα τυλιξα τα χερια μου γυρω απο το ευατο μου. 

<<Ελα παμε πρεπει να εισαι κουρασμενη>>την κοιταξα τα ματια της ειχαν μια θληψη η πλατεια ειχε λιγοστο κοσμο κατεβηκαμε τα σκαλια αργα εμεινα σιωπηλη,δεν θα πιεζα την Αλις να μου ελεγε γιατι μου ειχε πει πως δεν ηξερε τον Ρομπερτ αλλα το σημαντικοτερο ηταν οτι δεν μου ειχε μηλισει για το αγορι αυτο. 

Αναστεναξα και βηματισα πιο γρηγορα.Περασαμε την πλατεια και πηραμε το δρομο για το σπιτι εγω δεν ηξερα που ηταν περημενα την Αλις να με οδηγισει το σπιτι δεν ηταν μακρι ηταν τρια τετραγωνα πιο περα απο το Μπερμηχαν.Η κουραση με ειχε καταλαβει ολη αυτη υπερενταση τον Ρομπερτ που φιλουσε την Ελιζα μπροστα σε ολους. 

Ηταν σιγουρο οτι την νυχτα του δεν θα την περνουσε μονος του και μονο στην σκεψη αυτη οτι ο Ρομπερτ θα ηταν με αλλη με εκανε ρακο μου αρεσε υπερβολικα αλλα δεν θα τον αφηνα να ειμαι μια απο τις πολλες κατακτησεις του. 

Η Αλις ανοιξε την πορτα μπηκαμε μεσα το σκοταδη απλωθει στο σπιτι.Ανοιξα τον διακοπτει το σπιτι ηταν επιπλομενο ειχε δυο καναπεδες και στην μεση ενα μικρο τραπεζη το χρωμα τον τοιχον ειχαν ενα απαλο καφε ανοιχτο,αυτοπου με τραβηξε την προσοχη ηταν το τσακη φαινοταν παλιο και φτιαγμενο απο πετρα. 

Στο βαθος ειχε ενα μικρο διαδρομο πηγα να δω τα δωματια ηταν απεναντη και στο κεντρο ενα μπανι.Οι γονεις προσπαθουσαν να βρουν ενα σπιτι οικονομηκο αλλα και ευρηχορο τα ειχαν καταφερει κοιταξα το ρολοι ειχε παει δεκα και μιση και νυσταζα.Η Αλις πηγε στο απεναντη δωματιο και το εξακριβονε. 

<<Ειναι πολυ ωραιο>>ακουσα να λεει στο ευατο της επιτελους ειχε ερθει η Αλις που τοσο αγαπουσα πηγα μεσα στο δωματιο ειχε ενα κρεβατη. 

Εμεινα αφωνη το κρεβατη ηταν σηδερενιο και απο πανω ειχε ουρανο ηταν διπλο ηταν αρκετα μεγαλο για μια τοση λεπτη κοπελα χαιδεψα τα σεντονια ηταν απαλα σαν βελουδο. 

Ξαπλωσα στο κρεβατη και χασμουρηθικα για λιγο στο μιαλο μου ηρθε το προσωπο του Ρομπερτ ηταν υπεροχος αλλα με ολη αυτη την ομορφια εκρυβε ενα χαραχτηρα που δεν του ταιριαζε γυρισα απο την αλλη και εκλεισα τα ματια μου ο υπνος με επαιρνε σιγα-σιγα αυριο ειχα τα πρωτα μαθηματα μου. 

Θα αντιμετωπηζα τον Ρομπερτ και την παρεα του ειχα την δυναμη να τον αντεξω για τεσσερα χρονια ετσι και αλλιος ειχε αλλα δυο χρονια και μετα θα εφευγε απο την ζωη μου μια για παντα θα μπορουσε να παει οποια ηθελε αλλα εμενα δεν θα αγκηζε.... 

Ο υπνος με πηρε μαζι του σκεφτοντας το υπεροχο προσωπο του Ρομπερτ και τα αισθηματα μου ανεβηκαν στην επηφανεια νιωθοντας ελεθευρη για πρωτη φορα.