16ο Κεφάλαιο

16ο Κεφαλαιο

'Αναμεσα σε Δυο'

Μπελλα

Το χερι του ηταν τυλιγμενο γυρω απο την μεση μου.Κοιταξα στο πινικα ανακοινωσεων σε μια ωρα θα εφευγα απο το Λονδινο.Μου θυμησε την ημερα εκεινη που ερχομουνα για πρωτη στο Λονδινο μαζι με την Αλις να μου κραταει το χερι μεσα στο δικο μου.Γυρισα να κοιταξω το ανεκφραστο προσωπο του Ρομπερτ σε ολη την διακρεια την διαδρομης που πηγαιναμε δεν μηλουσε ουτε μου εριχνε μια ματια.

Αυτο με ανυσηχουσε μετα απο το φιλι που ειχαμε δωσει δεν με κοιτουσε οπως πριν με αγαπη?Ηταν σαν κατι να του ελειπε.Αυτο ακριβως ενιωθα ηταν για δυο μερες μονο του ειχα υποσχεθει οτι μονο δυο μερες θα ελειπα.

<<Σε μια ωρα ξεκηναω>>προσπαθησα να μην τον κοιταω στα ματια.Ειχε αυτο το βλεμμα που δεν εδειχνε τιποτα παρα μονο ενα κενο.

Κουνησε το κεφελη του με ενα αδυναμο χαμογελο.Εσφιξα μεσα στα χερια μου την τσαντα μου.Ηξερε καλα οτι αυτο που εκανα θα μας βοηθουσε να τα ξεκαθαρησουμε αναμεσα σε εμενα και την Αλις.<<Αν θες μπορεις να φυγεις δεν χρειαζεται να με περημενεις μεχρι να φυγω>>του ειπα αποτομα με ενα τονο θυμου.Κοιταξα τον κοσμο που πηγαινε ερχοτανε με τις βαλιτσες στα χερια τους.

<<Προσπαθω να μην σκεφτομαι οτι σε μια ωρα θα εχεις φυγει>>ακουσα την βελουδινη φωνη του ξαφνηκα.Γυρισα και τον αντικρισα.Ειχε φυγει απο κοντα μου.Αυτο το λιγο με εκανε να βουρκωσω η καρδια μου θα το αντεχε επρεπε να το αντεξει ειχε περασει τοσος πονος αυτο θα το αντεχε.

<<Γιατι το κανεις τοσο δυσκο->>του ειπα αλλα με διεκοψε.

<<Δεν το κανω εγω δυσκολο Μπελλα η κατασταση το κανει αν δεν ειχα κανει ολα αυτα τα λαθη κανεις δεν θα ειχε περασει τοσο πονο οσο εσυ μωρο μου>>με πλησιασε και με εσφηξε κοντα του.Τυληξα τα χερια μου σφιχτα γυρω απο τον λαιμο του εφερα το προσωπο του κοντα στο δικο μου.

<<Μην σκεφτεσαι αυτο πλεον η μοιρα με εφερε στο απολυτο κενο επρεπε να βιωσω το απολυτο πονο γιατι απο εκει βγηκα δυνατη πρεπει να εισαι και εσυ>>δεν τον αφησα να απαντησει τα χειλη μου κολησαν επανω στα δικα του.Ανοιξα το στομα μου κ η ανασα του χαθηκε μεσα στα χειλη μου,τον κρατησα ακομα κοντα μου.Τα χερια του σφυχτηκαν στην μεση μου.Αφησε τα χειλη ελεθευρα απο τα δικα μου και με χαιδεψε με το χερι του στο μαγουλο μου.

<<Αυτο θα μου λειψη περισσοτερο απο εσενα να σε νιωθω......>>Αναστεναξε και η ανασα του επεσε στο προσωπο μου σαν μεθυστηκο αρωμα κανοντας με να ζαληστω.Ακουμπησα το κεφαλη μου στο στηθος του τα δακρυα κυλισαν απο μονα τους στα μαγουλα μου.Αφησα ολα τα αισθηματα μου ελεθευρα απο την γωνια οπου τα ειχαν φυλακισει.

<<Θα μου λειψης,να παρει οργη>>τον ακουσα με θυμο να λεει.Δεν μηλισα απολαυσα την στιγμη αυτη εισεπνεσα το μεθυστηκο του αρωμα την ζεστην του αγκαλια αυτα θα μου ελειπαν περισσοτερο απο ποτε η απουσια του οτι δεν θα ηταν κοντα μου με τρελανε.

<<Η πτηση για Αθηνα ειναι ετοιμη παρακαλουμε η επιβατες της πτησης 15 να εισερθουν στον διαδρομο 3>>ακουσα απο τα μεγαφωνα να λεει μια φωνη.Ξεσπασα σε λυγμους δεν αντεξα με κρατησε φτιχτα μεσα στην αγκλια του προσπαθησε να με απομακρυνει αλλα ειχα χατσωθει επανω του.<<Μπελλα>>τα χερια του επιασαν το προσωπο μου σκουπησε τα δακρυα μου και με φηλισε στα χειλη.Απαιτουσα κατι περισσοτερο απο ενα φιλι.Το εσφιξα και το φιλι μας ξαφνηκα βαθυνε η γλωσσα του βρηκε την δικια μου και αρχισαν ενα τρελο χορο.

Δεν με ενδιαφερε τιποτα απο αυτο το φιλι μου αναζητουσα τοσο πολυ ενα φιλι αποχαιρετησμου.Ξαφνηκα στο μιαλο μου ηρθε η Αλις θα μου το πληρωνε ολο αυτο τον πονο που με ειχε προκαλεσει με χωρηζε απο αυτον που αγαπουσα περισσοτερο απο καθε τι σε αυτο τον κοσμο.Απομακρυνε τα χειλη του ξαφνηκα απο τα δικα μου.Πηρε τα χερια μου και τα εφερε κοντα στα χειλη μου.Τα φηλισε απαλα.Εκεινη την στιγμη ενιωσα καθε μελος του σωματος μου να το διαπερνα ενα ριγος.

<<Πηγαινε>>ειπε μεσα απο τα φιλια που αφηνε στα δαχτυλα μου.Στην αρχη δεν κουνηθικα καθολου σαν τα ποδια μου ειχαν κολλησει στο πατωμα απαιτουμενα να μεινω.<<Φυγε Μπελλα πριν αλλαξω γνωμη>>ακουσα την βελουδινη φωνη του να ειναι απειλητικη.

Αφησε τα χερια μου και με κοιταξε.Πηρα την βαλιτσα και απομακρυθυκα απο κοντα του γυρισα την πλατη μου.Μην κοιταξεις πισω σου Μπελλα μην το κανεις.Δεν αντεξα γυρισα.Ειχε τα χερια το χερια του πλαι και τα ειχε σφιξει σε μπουνιες.Το βλεμμα του δεν το αφηνε απο εμενα.Περασα απο τους φυλακες.

<<Μπελλαααααα>>>η φωνη του αντηχισε μεσα στα αυτια μου.Ηξερα τη σημαινε αυτο.Πεταξα την βαλιτσα μου και γυρισα και ετρεξα ξανα πισω προς το μερος του η καρδια μου ηταν ολοκληρωμενη τωρα.Επεσα μεσα στην αγκαλια με ολη την φορα οπου ειχα παρει.Τα δακρυα ξεχυθικαν για αλλη μια φορα.Ηξερα καλα οτι αυτο που εκανα θα ηταν το σωστο το λαθος μου ηταν να αφησω πισω μου τον Ρομπερτ.

<<Να γυρισεις αγαπη μου οπως μου υποσχεθηκες θα ειμαι εδω να ξερεις>>με αγκαλιασε και με φηλουσε σε καθε σημειο του προσωπο μου.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Τον φηλισα στα χειλη.Εφυγα εχοντας στην καρδια μου το κενο.Δεν ηταν το κενο που ενιωθα οταν με ειχαν αφησει ολοι τους μονη ηταν ενα κενο που ενιωθα για πρωτη φορα.Ενα κενο που αφηνα ενα κομματι του ευατο μου πισω μου.Πηρα την βαλιτσα και προχωρησα στον διαδρομο.Σκουπησα τα δακρυα μου.

"Σ'αγαπω"ψυθηρισα στο ευατο μου."Σ'αγαπω αλλα πρεπει να κανω το σωστο αγαπη μου"εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μιαλο μου το αλλο μου μισο που τοσο αγαπουσα.

*********************

Ολες αναμνησεις ηρθαν στο μιαλο μου κοιταζοντας το σπιτι οπου ειχα αφησει πισω μου.Κοιταξα την θαλασσα απο την αλλη μερια που ο ηλιος κατεβενε σιγα σιγα ακουμποντας τις χαμηλες αχτινες του στην κατα γαληνη θαλασσα.Βγηκα απο το ταξη.Βηματησα προς το μονοπατι με σταθερα βηματα.

Κοιτουσα δεξια και αρηστερα ο κηπος με τα χρωματηστα λουλουδια μου μοσκοβολουσαν το καταπρασινο γρασιδη τιποτα δεν ειχε αλλαξει οταν τα ειχα αφησει πισω μου.Εφτασα στην πορτα.Ακουγα απο την αλλη μερια της πορτα ομιλιες.Ξεχωρησα την φωνη της Εσμις και του Καρλαιλ.Χωρις να σκεφτω χτυπησα.Η καρδια μου με κοπο χτυπουσε μεσα μου.

Ακουσα τα βηματα της Αλις.Τα ξεχωρηζα απο τοτε που ειμασταν μικρες.<<Ανοιγω>>φωναξε η Αλις.Η πορτα ανοιξε και το ατομο που τοσο αγαπουσα με ειχε πληγωσει εκανε την εμφανιση του.Το χαμογελο σβηστηκε απο τα χειλη της ξαφνηκα μολις με ειδε.

<<Ποιος ειναι Αλις?>>φωναξε η μαμα μου.Ηρθε προς τη πορτα.Ανοιξε το στομα της να πει κατι αλλα δεν μηλισε.

<<Μπελλα γλυκια μου>>Επεσε επανω μου και με κρατησε σφιχτα μεσα στην αγκαλια της.

<<Μαμα θα .....με.....->>με αφησε και αρχισε και με φηλουσε παντου στο προσωπο μου.Μου εφερε στην μνημη μου τον Ρομπερτ βουρκωσα και προσπαθησα να μην το σκεφτομαι.Πηρα μια ανασα.

<<Γεια σου μαμα>>την ειπα με σταθερη φωνη.<<Αχχχ....Μπελλα δεν το πιστευω δεν πηρες ενα τηλεφο->>

<<Το ξερω αλλα ηρθα τελευταια στιγμη ηθελα να σας δω ολους σας και εσενα Αλις>>αφησα την Εσμι και την πλησιασα.Το κενο στο προσωπο της,την εκανε ψυχρη αλλα ξαφνηκα.

<<Ωωωωω......Μπελλα>>επεσε κλαιγοντας στην αγκαλια μου.<<Μην κλαις χαζουλα μου ειμαι εδω τωρα>>Ειμαι εδω τωρα να βαλουμε ενα τελος σε αυτο τον πονο που μας χωρησε.Σκεφτηκα.Δεν σταματουσε να κλαει.Μπηκα μεσα στο σπιτι.Ειδα τον Τζασπερ που καταβενε τα σκαλια με κοιταξε με ενα χαμογελο στα χειλη.Ενα χαμογελο ανακουφησεις.Σαν να ειχα ερθει την καταλληλη στιγμη.

Του χαμογελασα.Κατεβηκε τα σκαλια.Αφησα την Αλις με κοιταξε σκουπιζοντας τα δακρυα απο τα ματια της.

<<Δεν το πιστευω οτι ηρθες>>εσπασε ολη την ενταση ο Τζασπερ.<<Ουτε εγω Τζαζ αλλα μου λειψατε τοσο πολυ και ειπα να ερθω για τι σαββατοκυριακο εδω>>δυο μερες μονο Μπελλα,υπομονη θα ξανα πας κοντα του.

<<Δεν θα κατσεις παραπανω γλυκια μου>>Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου προς την Εσμι.<<Οχι μαμα δεν μπορω εχω την σχολη αν θυμασαι?>>γελασα.Εχω δωσει μια υποσχεση στον αγγελο μου σκεφτηκα τον Ρομπερτ να ειναι στο Λονδινο και να με σκεφτεται.Η Αλις με αφησε και πηγε κοντα στον Τζασπερ θα ειχε ξαφνιαχτη απο την παρουσια μου.

<<Δεν ηξερα Αλις οτι ειχες ερθει>>ακουστηκα ξαφνιασμενη.Προσπιομουνα τελεια το ρολο της ανηξερης.<<Λυπαμαι που δεν σου ειπα οτι θα φυγω>>ειπε ενοχλημενη.Ενοχλημενη απο την παρουσια μου.Αναστεναξα βαρια.

<<Τελοςπαντων εεε...μαμα αν δεν πειραζη μπορω να παω για υπνο->>

<<Φυσηκα Μπελλα τι ρωτας σαν να εισαι καμια ξενη>>ετσι ενιωθα ομως μια ξενη μεσα στην ιδια μου την οικογενεια.Πηρα την βαλιτσα μου και ανεβηκα τα σκαλια.Μου ειχαν λειψη ολα τοσο πολυ το ξεχωρηστο αρωμα του δωματιου μου.Εφτασα εξω απο το δωματιο μου.Ανοιξα την πορτα και τα βρηκα ολα στην θεση τους το κρεβατη στρομενω και τις φωτογραφιες απο που ειχαμε βγαλει εγω και η Αλις λιγο πριν φυγουμε.

Ειχαν αλλαξει τοσα πολλα αναμεσα μας,ειχα αλλαξει εγω ιδια απο ενα κοριτσι που δεν της ενιαζε τιποτα αλλο παρα μονο η σχολη και το διαβασμα ημουν μια αλλη Μπελλα ο Ρομπερτ με ειχε αλλαξει με ειχε οριμασει.Αυτους τους δυο μηνες που ελειπα απο το σπιτι απο την Ελλαδα εμαθα κατι.....να αντιμετωπισω τις δυσκολες στιγμες που μου ειχε φερει η μοιρα.Βηματισα προς το κρεβατη και εκατσα κοιταξα τον χωρο του δωματιου το γραφειο μου,μου θυμησε αλλη μια αναμνηση οταν ειχα δει τον Ρομπερτ απο την φωτογραφια.Εκεινη την πρωτη φορα που ενιωσα δειλα δειλα να κανουν την ενφανηση τους τα αισθηματα μου για αυτον.

<<Μπορω να περασω>>η φωνη της Αλις με εβγαλε απο τις σκεψεις μου.Επιτελους αυτη ηταν η στιγμη που περημενα τοσο καιρο.<<Ναι>>δεν σηκωθηκα την ειδα που με κοιτουσε με μισος στα ματια.Η Αλις οπου ειχα δει κατω ηταν ενα ψεμα.Ημουν συνιθησμενη στα ψεματα της πλεον.

<<Τι κανεις εδω?>>ειπε μεσα απο τα δοντια της.Βηματισε κοντα μου και καθησε στην καρεκλα του γραφειου μου.Εβαλε τα χερια της στο στηθος της.Περημενε μια απαντηση και θα την εχει.

<<Ηρθα να μηλισουμε Αλις δεν γινεται αλλο να τραβας το σκοινη προτημα και διαλεξε η μου λες την αληθεια η συνεχηζουμε αυτη την κατασταση>>την ειπα με σταθερη και

αποφασιστηκι φωνη.Ειδα που η κρυα μασκας της συσπαστηκε.

<<Δεν τραβηξα κανενα σκοινη Μπελλα εσυ με εφερες εδω που ειμαι τωρα>>με κατηγορουσε κιολας σε τι εφταιγα?Για τα λαθοι που ιδια ειχε κανει στο παρλεθον της εγω τι ρολο επαιζα σε αυτο?

<<Δεν καταλαβαινω τι εννοεις Αλις?>>την ρωτησα γεματη απορια.Ενα χαμογελο σχηματισηκε στα χειλη της.<<Ξερεις πολυ καλα Μπελλα θες να σου φερσκαρω λιγο την μνημη σου ποια ηταν αυτη που δεν κρατησε την υποσχεση της οτι δεν θα πας με τον Ρομπερτ το εκανες αλλα ηξερες οτι εγω ημουν καποτε μαζι του>>το παραδεχτηκε ηταν τελικα μαζι αλλα τι ειχε γινει και ειχαν χωρησει.Γιατι ο Ρομπερτ δεν μου ειχε μηλησει για αυτο το θεμα.

<<Ο Ρομπερτ δεν ειχε σχεση με αυτο το θεμα Αλις το ξερεις ποσο τον μισω>>Δεν μαθαινε οτι ημουν μαζι του ειχαμε υποσχεθει να κρατουσε την σχεση μας κρυφη μεχρι ολα να ξεκαθαρηστουν αναμεσα σε εκεινον και την Αλις.<<Φαινεται στα ματια σου Μπελλα>>δεν αντεχα αλλο ηθελα να ξεσπασω σε κλαματα.Αυτη που ειχα μπροστα μου δεν ηταν η αδερφη μου δεν ηταν η Αλις που τοσο αγαπουσα ηταν μια αγνωστη πρωτη φορα την εβλεπα να αντιδρα απεναντη μου με αυτη την συμπερηφορα.

<<Αλις σε παρακαλω ξερεις ποσο σε αγαπω αλλα σταματα πια να μου λες ψεματα σε παρακαλω>>τα δακρυα εκανα την πρωτη ενφανηση τους.Δεν μηλισε αναμεσα μας απλωθηκε η απολυτη σιωπη.Ολα τα αισθηματα που ειχα για αυτην δεν ειχα αλλαξει ποτε και ουτε προκεται να αλλαζαν απο εγιωσμο τα κρατουσα μεσα μου.

Η Αλις για εμενα ηταν ενα απο τα κομματια της καρδιας μου που ειχαν χαθει και προσπαθουσα να τα ξανα βρω.<<Εχουν αλλαξει πολλα Μπελλα>>εσπασδε την σιωπη πρωτη.Σηκωσα το κεφαλη μου και την κοιταξα,κοιτουσε εξω απο το παραθυρο.

<<Το ξερω αν δεν πηγαινα στο Λονδινο δεν θα γινοντουσαν ολα αυτα>>κατηγορησα τον ευατο μου που ξεστομισα αυτα τα λογια αν δεν πηγαινα στο Λονδινο δεν θα γνωρηζα τον αγγελο μου.Σαν η μοιρα μου να μου ειχε δωσει ενα κομματι που εψαχνα και για ανταλαγμα ηθελε να παρει ενα αλλο κομματι που αγαπουσα ισια και με το αλλο.

<<Κανεις λαθος>>γυρησε και με κοιταξε στα ματια.<<Αν δεν πηγαινες στο Λονδινο δεν θα καταλαβαινα τα λαθη οπου ειχα πραξει καποτε εσυ με εφερες εδω που ειμαι προσπαθω να ξεφυγω απο τα ψεματα μου>>Ηταν ετοιμη να δακρυσει και ιδια.

Αυθορμητα πηρα το χερι της μεσα στο δικο μου και το εσφιξα δινοντας την δυναμη.

<<Μαθαινουμε απο τα λαθοι μας>>της ψυθηρισα.Μου χαμογελασε επειτα απο καιρο με ενα αδυναμο χαμογελο.Ηταν μια αρχη.

<<Μιαζεις με τον μπαμπα......μηλας ακριβως οπως και αυτος με την καρδια του μηλαει παντα>>πρωτη φορα της ακουγα να μου μηλαει ετσι η φωνη της ειχε αλλαξει και απο ψυχρη ειχε μετατραπει σε γλυκια.<<Και εσυ μιαζεις με την μαμα παντα φοβαστε κατι>>προσπαθησα να μην λυγησω εκεινη την στιγμη.

Αφησε το χερις της να πεσει νεκρο μεσα στο δικο μου.<<Σε αφηνω....εισαι και κουρασμενη..θα ηθελες αυριο να παμε μια βολτα το πρωι οπως παλια...?>>ρωτησε μια αδυναμη.<<Ναι Αλις>>της απαντησα με ραγισμενη φωνη.Μου χαμογελασε με κοπο και εκλεισε την πορτα πισω της σιωπηλα.

Εκεινη ακριβως την στιγμη χτυπησε το κινητο μου ειδα το ονομα της κλισης.<<Εφτασες?>>με ρωτησε η βελουδινη φωνη του.<<Ναι μην ανυσηχεις>>ξαπλωσα και κοιταξα την φωτογραφια στο κομοδινο μου.<<Που εισαι τωρα?>>ακουγοτανε θυμωμενος?<<Στο δωματιο μου>>του ειπα ξερα.Απο το κινητο του ακουγοτανε το αυτοκηνιτο του...Ακουγοτανε η ταχυτητα θα οδηγουσε πολυ γρηγορα...........

<<Μην τρεχεις>>η ραγισμενη μου εσπασε.<<Και αν τρεχω θα εισαι εδω να με σωσεις?>>ακουγα που ανεβαζε την ταχυτητα.Κρυος ιδρωτας με ελουσε.<<Ναι θα ειμαι σε σκεφτομαι καθε λεπτο και εσυ τι κανεις τρεχεις στα τρελος......>>φωναξα μεσα στην υσιχια του δωματιου μου.Το γελακη του ακουστηκε.Εσφιξα το κινητο μου μεσα στην χουφτα μου.Ξανφηκα σενειδητοπιασα οτι μπορει να ηταν μεθυσμενος.

<<Εχεις πιει??>>τον ρωτησα εξοργησμενη.Δεν απαντησε ακουγοτανε μονο ο θορυβος της μηχανης.<<Απαντησε μου>>φωαναξ για αλλη μια φορα....Δεν απαντησε τα ποδια μου ειχαν κοπει.<<Σε παρακαλω....>>τι να εκανα να τον ικευτευα να τον εβριζα.....??

<<Ναι>>απαντησε.Πηρα μια ανασα προσπαθωντας να φερω λιγη ηρεμια στο μιαλο μου.<<Γιατι?>>τα δακρυα κυλισαν στα ματια μου.Δεν μου αρεσε που εκανε κακο στον ευατο του θα μπορουσε να κανει καμια τρελα.<<Για να ξεχασω>>ακουγα τον θορυβο του αυτοκινη του.<<Να ξεχασεις τι.....οτι λειπω μονο 6 ωρες?>>σηκωθηκα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο η καρδια μου χτυπουσε με πονο κατω απο το στηθος.

<<Δεν καταλαβαινεις δεν το νιωθεις αυτο το κενο μια απουσια ειναι σαν να με ειχες παρει μαζι σου σαν->>

<<Το νιωθω.......δεν ξερεις ποσο μου λειπης....>>τον διεκοψα.Κοιταξα εξω στην μαυρο ουρανο που το φεγγαρη φωτηζε την μαυρη νυχτα.<<Θα τρελαθω>>ακουστηκε η σπασμενη βελουδηνι φωνη του.<<Εισαι ηδη τρελος>>γελασα.<<Μειωσε λιγο την ταχυτητα σου.....>>

<<Μην φοβασαι θα ειμαι καλα>>με καθησυχασε.<<Σε ευχαρηστω>>σκουπισα τα δακρυα με το μανικι της μπλουζας μου.

<<Θα πεσεις για υπνο?>>ρωτησε.<<Ναι>>δεν ηθελα να κλεισω το κινητο μου ηθελα απεγνωσμενα να ακουω την φωνη του ολο το βραδυ.<<Θα με σκεφτεσαι?>>

<<Το κανω ηδη Ρομπερτ>>βηματισα προς το κρεβατη.Ξαπλωσα και αφησα το σωμα μου ελεθευρο.<<Και εγω.....Μπελλα.....θελω να ξερεις οτι μου ειχες δωσει μια υποσχεση>>η φωνη του ακουγοτανε ολο και πιο απομακρυσμενη.<<Θα την κρατησω>>εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μιαλο μου το προσωπο του.

<<Καλυνηχτα αγγελε μου>>η βελουδινη φωνη του ακουστηκε απο την αλλη γραμμη.

<<Καλυνηχτα>>η γραμμη διακπτηκε.Πατησα το πληκτρο τερματησμου.

<<Σ'αγαπω>>ψυθηρισα.Εκλεισα τα ματια μου και βυθηστηκα σε εναν γλυκο υπνο που μονο εκει μπορουσα να λεεω συνεχεια την λεξη"Σ'αγαπω".