Stella Fanfictions: Μαΐου 2012

6ο. Κεφάλαιο

"Η Στροφή"

Έντουαρντ

Ποτέ δεν είχα κολλήσει σε μια κοπέλα πάντα με κυνηγούσαν αυτές αλλά από την στιγμή που την είχα δει στο μπαράκι να με προκαλεί για έναν ανεξήγητο λόγο αυτή η συγκεκριμένη κοπέλα με έκανε να την θέλω σαν τρελός. Για καλή μου τύχη η μοίρα μας, μας έφερε στο προσκήνιο. Φυσικά εκείνη δεν έχει καταλάβει τίποτα από όσα ετοιμάζω πίσω από την πλάτη της με την βοήθεια της υποτιθέμενης φίλη της που για να μην αποκαλύψω το ένοχο μυστικό της θα κάνει τα πάντα για να την φέρει κοντά μου και αυτό έκανε την αυτοπεποίθηση μου και το πείσμα μου πιο ισχυρό.

Μέσα μου ήξερα καλά πως δεν ήτανε ο σωστός τρόπος να την κατακτήσω, προσπάθησα να αποφύγω το συναίσθημα εκείνο, αλλά δεν το άφησα να με επηρεάσει δεν θα επέτρεπα ποτέ κάποιαν να με αλλάξει ήξερα καλά ποίος ήμουνα και τι μπορούσα να κάνω.

Το σώμα μου έπεσε βαρύ πίσω στο καναπέ. Η σουίτα που είχα κλείσει στο πιο ακριβό ξενοδοχείο της πόλης μου προκαλούσε φαντασιώσεις με το κορμί της Μπέλλα να λικνίζετε επάνω μου χωρίς σταματημό. Ένιωσα τον ιδρώτα μου να κυλάει κάτω από το πουκάμισο μου και τον ερεθισμό μου να μου θυμίζει πόσο ήθελα εκείνη την κοπέλα της φαντασίωσης μου.

Η πόρτα χτύπησε μέσα στην σιωπή που επικρατούσε γύρω μου. Το σώμα μου, μου υπενθύμιζε να παραμείνω στην θέση μου.

"Είναι ανοιχτά" δήλωσα με τραχιά φωνή γεμάτη αγανάκτηση.

Η Ρόζαλι αυτομάτως άνοιξε την πόρτα και εμφανίστηκε με ένα πρόσωπο χωρίς κανένα αίσθημα νίκης ή θυμού. Κλείνοντας την πόρτα πίσω της περπάτησε μέχρι την μέση της σουίτας. Τα μακριά πόδια της έδειχναν πόντους από το πανέμορφο δέρμα της οι μαύρες γόβες τόνιζαν τα καλλίγραμμα πόδια αλλά αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήτανε το κρεμ παλτό που έφτανε λίγο πιο πάνω από το γόνατο. Τα μαλλιά της σκέπαζαν τους ώμους της μακριά και βελούδινα όπως προοριζότανε για μια τσούλα πολυτελείας.

"Ακουώ" αν και ήξερα καλά τι θα μου έλεγε, είχα βάλει ήδη κάποιον να παρακολουθεί την Μπέλλα σε κάθε κίνηση της.

Από την στιγμή που την είδα το περασμένο βράδυ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της και βλέποντας την να φεύγει πήρα την απόφαση να την ακολουθήσω... Όταν την είδα με εκείνον τον άθλιο τύπο ένιωσα μια απίστευτη οργή μέσα μου να με συντρίβει αλλά δεν άφησα τον εαυτό μου να προδοθεί και μένοντας μέσα στις σκιές έμεινα να του κοιτώ από απόσταση. Θυμάμαι ολοκάθαρα το βαθύ φιλί τους και την ευτυχία να απεικονίζετε στο πρόσωπο της Μπέλλα που της πρόσφερε ο Ντέιμον και ένιωθα ότι ήμουν στο τσακ να εκραγώ όταν όμως την άκουσα να του λέει Σ’ αγαπώ, δεν έχω ιδέα πως κατάφερα να μην τρέξω κοντά της και να την πάρω από τα χέρια του. Το μυαλό μου θόλωσε, τα πάντα γύρω μου μαύρισα από μίσος προς το άθλιο άτομο που εκείνην την στιγμή ακουμπούσε το καλλίγραμμο κορμάκι της που άνηκε μόνο σε μένα και αυτόματα άρχισε να παίρνει διάφορες αποφάσεις για να ενισχύσει περισσότερο το μικρό μου σχέδιο. Αν δεν έκανα σύντομα κάτι την είχα ικανή να παντρεύεται μαζί του κιόλας . Ακόμα και αν δεν φαινόταν κοπέλα που είχε σαν όνειρο το γάμο εγώ ωστόσο δεν μπορούσα να το διακινδυνεύσω.

"Η Μπέλλα δένετε πιο πολύ με τον Ντέιμον. Κάνω τα πάντα αλ-"

"Δεν είναι αυτό το ζήτημα " την διέκοψα εκνευρισμένα ενώ σηκώθηκα από τον καναπέ και έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του παντελονιού μου.

"Τότε τι είναι;" μου γύρισε με μια δόση ειρωνείας να φανερώνει το πρόσωπο της.

Περπάτησα προς το παράθυρο, έξω η νύχτα είχε απλωθεί, τα φώτα της πόλης και το βουητό της νυχτερινής ζωής είχε μόλις ξεκινήσει. Νυχτερινή ζωή;

Αυτές οι δύο λέξεις μου τράβηξαν την προσοχή μου αυτομάτως και μια ιδέα δημιουργήθηκε στο μυαλό μου. Κοίταξα για μια στιγμή στην αντανάκλαση του ειδώλου μου να με κοιτάει σκεφτικά και τότε το χαμόγελο μου επιβεβαίωσε την ιδέα μου.

"Σήμερα είναι Σάββατο σωστά;" ρώτησα την Ρόζαλι και καθώς γύριζα για να την κοιτάξω εκείνη έσμιξε τα φρύδια προσπαθώντας να καταλάβει που το πήγαινα.

"Ναι" απάντησε διατακτικά. Πλησιάζοντας την, την έπιασα από την μέση φέρνοντας την κοντά μου. Τα χείλη της ήτανε σε απόσταση αναπνοής από τα δικά μου. Ήμουν ήδη ερεθισμένος από την φαντασίωση που είχα με την Μπέλλα να γίνετε δικιά μου, αν φανταζόμουνα την Ρόζαλι να είναι η Μπέλλα ίσως το καταπιεσμένο πάθος μου να εξασθένιζε για λίγο μέχρι να καταφέρω να κάνω την φαντασίωση μου πραγματικότητα.

"Που θέλεις να καταλήξεις;" με ρώτησε η Ρόλιζα ενώ τα δάχτυλα της χάιδευαν τα χείλη μου.

"Θα της ζητήσεις να βγείτε αλλά όχι στο μπαράκι που πηγαίνετε θα σου πω εγώ που θα την πας μετά άφησε τα όλα επάνω μου" της δήλωσα ενώ τα χέρια μου έτρεξαν επάνω στο κορμί της. Το χαμόγελο της μου έδωσε την απάντηση αλλά το ανάλογο αντάλλαγμα για την χάρη που θα μου έκανε δεν με χάλαγε καθόλου μέχρι η Μπέλλα να γίνει δικιά μου θα αναλάμβανε η Ρόζαλι, ήτανε άλλωστε και αυτό μέσα στις υπηρεσίες της.

Απομακρύνθηκε από κοντά μου και καθώς τα δάχτυλα της βρήκα το φιόγκο της ζώνης του παλτού της, το ξέδεσε με μια κίνηση το κατέβασε από τους ώμους της αργά και αισθησιακά και το παλτό κατέληξε στα πόδια της. Το γυμνό κορμί της ήρθε κοντά μου και κοιτώντας με στα μάτια με ένα προκλητικό τρόπο άρχιζε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο μου ενώ ταυτόχρονα ο ερεθισμό μου άρχιζε να γίνετε ανυπόφορος. Χωρίς να αντέξω άλλο την άρπαξα και την έσυρα στο κρεβάτι την πέταξα επάνω και ανεβαίνοντας από πάνω της κάλυψα τα χείλια της με τα δικά μου και αμέσως η γλώσσα της βυθίστηκε μέσα στο στόμα μου με τον γνωστό προκλητικό της τρόπο .

Μέσα μου αμέσως ένιωσα να ξενερώνω και στην προσπάθεια μου να ξεχαστώ έφερα στο μυαλό μου την μορφή της Μπέλλας να με φιλάει και αυτόματα όλα τα μέσα μου άρχισαν και πάλι να καίγονται σε επικίνδυνο βαθμό... Γαμώτο πόσο την ήθελα να ήταν εδώ να άγγιζα εκείνην αντί γι αυτό το άχρηστο αγγούρι, να γευόμουν και να εξερευνούσα σπιθαμή προς σπιθαμή κάθε γωνιά του εσωτερικού της υγρού στόματος της, δεν γνώριζα όμως τον τρόπο που εκείνη φιλούσε ούτε και την γεύση των χειλιών της και αυτό με έκανε να τρελαίνομαι περισσότερο από επιθυμία με έκανε να ξεπερνώ κάθε όριο μου και να με καλούν προσπαθώντας να το φανταστώ η φαντασία μου άρχισε πάλι να οργιάζει προσπαθώντας πολύ σκληρά να καλύψω κάθε ανάγκη που είχε το σώμα μου. Η Ρόζαλι πριν το καταλάβω ανέβηκε από πάνω μου και κατεβάζοντας το φερμουάρ του παντελονιού μου έβγαλε τον ερεθισμό μου έξω και χωρίς άλλη σκέψη χωρίς να έχω άλλες αντοχές να περιμένω μπήκα μέσα της μέχρι τα βάθη της αβύσσου της και εκείνη άφησε ένα βογκητό ικανοποίησης να της ξεφύγει ενώ ταυτόχρονα παίρνοντας τα ινία στα χέρια της άρχισε να καρφώνετε απάνω μου με δύναμη για να το νιώσει περισσότερο.

Η μορφή της Μπέλλας κατέκλισε το μυαλό μου και καθώς την έβλεπα να είναι επάνω μου με μένα να βυθίζομαι μέσα της ξανά και ξανά το σώμα μου ζωντάνευε, το αίμα στις φλέβες μου κύλησε σε όλο μου το κορμί με ορμή ενώ η Μπέλλα βογκούσε από ευχαρίστηση. Πιάνοντας γερά τους γλουτούς της βυθίστηκα με μια κίνηση στα βάθη της φωτιάς της, τα χείλη της άνοιξαν βγάζοντας το βαθύ αναστεναγμό της την γύρισα από την άλλη χωρίς να βγω από μέσα της, άνοιξα τα πόδια της για να έχω καλύτερη πρόσβαση και συνέχισα να την κατακτώ ξεσπώντας απάνω της όλο το περίσσιο πάθος που με είχε ξεπεράσει.

Ο ιδρώτας μου κυλούσε πάνω στην πλάτη μου τα χέρια της σφίχτηκαν γύρω μου κολλώντας με επάνω της. Μπαίνοντας ξανά και ξανά μέσα της χωρίς σταματημό, νιώθοντας τον πόθο μου να διπλασιάζετε σε μεγάλο βαθμό, η ανάσα μου άρχιζε να χάνετε μέσα μου, ένιωθα ότι το τέλος ήταν πολύ κοντά αλλά εγώ ήθελα να το απολαύσω στο έπακρο. Βύθισα το ιδρωμένο πρόσωπο στα μαλλιά της αλλά η μυρωδιά της με αποσυντόνισε και πριν η συνείδηση επιστρέψει και δω την διαφορά, με περισσότερο πείσμα συνέχισα να την κατακτώ με μεγαλύτερη μανία.

"Μπέλλα" το όνομα της ήτανε η λύτρωση μου από τον πόθο μου και βογκώντας μέσα στο αυτί της έβγαλα ότι με βάραινε. Κάνοντας μερικές ακόμη ωθήσεις μέσα της το σώμα μου έπεσε βαρύ επάνω της. Τα χέρια της αντί να με ηρεμούν άρχιζαν να με σπρώχνουν.

"Είσαι ηλίθιος" αντί για την φωνή της Μπέλλα άκουσα την Ρόζαλις να φωνάζει μέσα στα αυτιά μου και προσγειώθηκα ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Μα τι στο διάολο; Αυτομάτως το μυαλό μου ξύπνησε από τον πόθο μου και ανοίγοντας τα βλέφαρα μου είδα το δωμάτιο και το γνώριμο σώμα της Ρόζαλις. Έφυγα από πάνω της ενώ προσπάθησα με μεγάλο κόπο να καταλάβω τι είχα κάνει. Η Ρόζαλι αμέσως σηκώθηκε και μάζεψε το παλτό της από το πάτωμα, τα μαλλιά της ήταν ανακατωμένα χαλώντας την εμφάνιση της.

"Τόσο αγάμητος είσαι πια;" αναφώνησε ενώ έβαζε το παλτό της και γυρίζοντας με κοίταξε με μίσος στο βλέμμα της. Το κεφάλι μου ακούμπησε πίσω στα μαξιλάρια, κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου.

"Απλώς έγινε Ρόζαλι" της είπα αόριστα χωρίς να ξέρω και εγώ τι είχε γίνει. Πράγματι φανταζόμουνα την Μπέλλα να με κατακτάει τόσο πολύ, που ακόμη και όταν το κάνω με άλλη εισβάλει μέσα στο μυαλό μου και να με κάνει ανίκανο να σκεφτώ κάτι άλλο;

"Έγινε; Δεν είσαι καλά έχεις ξεφύγει τελείως αυτό ξέρω εγώ" παίρνοντας το χέρια μου από το πρόσωπο την κοίταξα σαν μαλάκας.

"Το ότι σε είπα Μπέλλα δεν πάει να πει ότι την-"

"Και όμως στην θέση μου έβλεπες να γαμάς την Μπέλλα αλλά θα σου είναι δύσκολο να το κάνεις στην πράξη" κινήθηκε προς την πόρτα.

"Τι εννοείς;" την ρώτησα με σκληρή φωνή ενώ σηκώθηκα. Ξαφνικά το γέλιο της ήχησε στο δωμάτιο. Που έβρισκε το αστείο;

"Η Μπέλλα γλυκέ μου Έντουαρντ με τον Ντέιμον είναι μαζί ένα χρόνο δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμα και πιστεύεις πως θα σου κάτσει τόσο εύκολα;" είπε ενώ με κοιτούσε με λύπηση καθώς το χαμόγελο της,της ικανοποίησης έλαμπε στα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Μου έριξε μια τελευταία ματιά άνοιξε την πόρτα και έφυγε αφήνοντας με, με τις σκέψεις μου μόνο.

Η Μπέλλα δεν είχε ολοκληρωμένες σχέσεις και αυτό το έκανε ακόμη πιο δύσκολο ώστε να την κάνω δικιά μου. Καθώς το μυαλό μου άρχιζε να κάνει διάφορα σενάρια προσπαθώντας να σκεφτεί λογικά την κατάσταση και τον τρόπο που θα πλησιάσω, το τηλέφωνο μου χτύπησε. Άφησα στην άκρη τις σκέψεις μου στην άκρη για την ώρα αλλά η απόφαση μου δεν άλλαζε, η Μπέλλα είναι δικιά μου και είμαι αποφασισμένος ότι θα κάνω μια για πάντα την Μπέλλα δικιά μου.

~*~*~*~*~*~*~*~*~

Η δυνατή μουσική απλώθηκε γύρω μου καθώς έμπαινα μέσα στο κλαμπ όπου όλοι χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής ενώ έψαξα με τον βλέμμα μου την Μπέλλα. Το κλαμπ ήτανε αρκετά μεγάλο με απλωτό χώρο με τραπεζάκια και ένα μεγάλο μπαρ να εξέχει στην άλλη άκρη.

Νιώθοντας μέσα μου μια απίστευτη αγανάκτηση που ήταν έτοιμη να ξεχυθεί μέσα από το στήθος μου, ψάχνοντας σαν απελπισμένος την Μπέλλα τελικά την βρήκα να είναι με την Ρόζαλι και την Άλις να κάθονται σε ένα από τα τραπεζάκια. Πρόσεξα ότι δεν ήτανε εκεί ο ακατανόμαστος αγαπητός της Μπέλλα. Η άκρη του ματιού μου έπιασε τον Έμετ να άρχετε κοντά μου και στύλωσα το βλέμμα μου επάνω του. Κατέβηκα τα δύο σκαλιά που υπήρχαν και πήγα κοντά του.

"Βρήκες το δρόμο επιτέλους" αστειεύτηκε ο Έμετ με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη του. Κούνησα το κεφάλι μου με ένα χαμόγελο ξαφνικά να κάνει την εμφάνιση του αυτομάτως ένιωσα να μου γεμίζει όλη μου την καρδία αλλά κυρίως να ικανοποιεί το τέρας μέσα μου που την είχα στο μέρος όπου την ήθελα. Προχωρώντας προς το πάγκο που ήτανε ο Έμετ έριξα μια ματιά προς το μέρος της Μπέλλας.

Τα καστανά μακριά μαλλιά της σχημάτιζαν μπούκλες μέχρι το στήθος της το μακιγιάζ της ήταν απλό αλλά τα σαρκώδη χείλη της τόνιζαν το κόκκινο κραγιόν που φορούσε. Την είδα που έπινε αμέριμνη το πότο της και γελούσε με τις φίλες της. Την παρατηρούσα σε κάθε κίνηση της ήθελα να μάθω τόσο πολλά για εκείνη, ο τρόπος της που γελούσε, ο αμήχανος τρόπος που έφερε μερικές τούφες πίσω από το αυτί της μου θύμισε την σημερινή συνάντηση έξω από το σχολείο. Δεν είχα σκοπό να την ενοχλήσω προς το παρόν αλλά ήμουν περίεργος να δω αν ήτανε με τον αγαπητό της.

Σηκώθηκε για μια στιγμή να ισιώσει το φόρεμα της ήτανε λευκό και έφτανε με δυσκολία μέχρι το γόνατο της ενώ οι μαύρες γόβες της τόνιζαν τα πόδια της. Δεν είχε καμία σχέση με την Ρόζαλι που φαινότανε προκλητική, η Μπέλλα ήταν τόσο γοητευτική που ο καθένας θα το πρόσεχε, φανέρωνε μια αθωότητα σε έναν τόνο που σε προκαλούσε.

Τα καστανά μάτια περιπλανήθηκαν στο χώρο και πριν προλάβω να γυρίσω την ματιά μου για να μην με δει τα καστανά της μάτια που τόνιζαν έναν μυστικό πόθο καρφώθηκαν επάνω μου. Για μερικά λεπτά στάθηκε παγωμένη κοιτώντας με. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω σίγουρα δεν ήτανε χαζή αργά ή γρήγορα θα καταλάβαινε πως δεν ήρθα τυχαία εδώ. Τα χείλη της σχημάτισαν μια λεπτή γραμμή και έπειτα γυρίζοντας μου την πλάτη της κάθισε στην θέση της ξανά.

"Ωραίο το γκομενάκι" σχολίασε δίπλα μου ο Έμετ και γυρίζοντας με ένα οργισμένο βλέμμα προς την μεριά του. Ποτέ δεν θα επέτρεπα να αγγίξει κάτι που μου άνηκε από την αρχή.

"Είναι κλεισμένη" του δήλωσα κατηγορηματικά μέσα από τα δόντια μου. Ο Έμετ επεξεργάστηκε την ξαφνική αλλαγή μου και κοιτώντας με σοβαρά πήρε ένα τσιγάρο από το πακέτο του και το άναψε.

"Τι έπαθες;" με ρώτησε ήρεμα με ήξερε καλύτερα από τον καθένα δεν μπορούσα να τον ξεγελάσω αλλά δεν έπρεπε να πω τι ετοιμάζω για την Μπέλλα σεβότανε τις κοπέλες που δεν προκαλούσαν και το ήξερα καλά.

"Απλώς είμαι αρκετά πιεσμένος" του απάντησα μονολεκτικά και παίρνοντας το ουίσκι που είχε παραγκείλει ήπια μια γερή γουλιά, το ποτό έκαψε το λαιμό μου αλλά δεν νοιάστηκα. Το ακούμπησα επάνω στο πάγκο χωρίς να μιλάω. Τι στο καλό με είχε πιάσει από την ημέρα που αποφάσισα να κατακτήσω την Μπέλλα με κάθε τρόπο μέσα μου ένιωθα κάτι προσπαθώντας να το αποφύγω συνέχισα ακάθεκτος το ποτό μου.

Η ώρα περνούσε μέσα στο κλαμπ με το ένα ποτό μετά το άλλο και τα τσιγάρα να φεύγουν το ένα μετά το άλλο, μέχρι που στο τέλος έχασα το μέτρημα. Γελούσα σαν μικρό παιδί μόνος μου σαν τον βλάκα καθώς ο Έμετ βρισκότανε σε μια γωνία με μια κοπέλα που γνώρισε τυχαία ενώ εγώ από την άλλη τα έβλεπα τα πάντα να γυρίζουν. Οι φωνές από τον κόσμο και η μουσική άρχιζε να γίνετε ανυπόφορη στην προσπάθεια μου να επαναφέρω το μυαλό μου σε μια ισορροπία που αυτό ήτανε αδύνατο στην κατάσταση που ήμουνα, κινήθηκα προς το μόνο καταφύγιο που υπήρχε αυτήν την στιγμή για να βρω λίγη ησυχία. Περπάτησα με μεγάλο κόπο προς τις τουαλέτες αφού στούκαρα σε μια κοπέλα που δεν είδα καν και άφησε πολλά φωνήεντα να φύγουν από το στόμα της.

Έσπρωξα την πόρτα και μπήκα μέσα ο χώρος ήτανε αρκετά μεγάλος είχε ένα πολυτελές καναπέ και στην άλλη γωνία, έναν ακριβό νιπτήρα στις αποχρώσεις του κόκκινου. Στις δύο άλλες άκρες δύο πόρτες οδηγούσαν στις γυναικείες και στις αντρικές. Το στομάχι μου άρχιζε να δένετε σαν κόμπος και νιώθοντας ζαλισμένος από το αλκόολ έτρεξα στο νιπτήρα και άνοιξα την βρύση, το νερό έτρεξε με ορμή και μούσκεψα το πρόσωπο μου προσπαθώντας να επιφέρω το μυαλό μου στην αρχική του κατάσταση.

Άκούγοντας την πόρτα και τα τακούνια να ηχούν στο χώρο συνέχισα να βρέχω το πρόσωπο μου χωρίς να δίνω προσοχή. Σηκώνοντας το κεφάλι μου σιγά σιγά είδα την μορφή της μέσα από το καθρέφτη να με κοιτάει με ανησυχία στο βλέμμα της. Τα μάτια της ήτανε έτοιμα να ξεχειλίσουν από άγνωστα δάκρυα για εμένα. Έκλεισα την βρύση και γύρισα με κόπο να την κοιτάξω. Ένιωσα άθλιος, άχρηστος μπροστά της ίσως να έφταιγε η επείρια του αλκοόλ και όμως ένιωθα ότι δεν ήτανε αυτές οι εικόνες από τον πατέρα μου να μου συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι με λύγιζαν.Δεν ήθελα να φανερώσω στην Μπελλα την αδυναμία μου,ήθελα να ήμουν ο κύριαρχος . Δεν ήθελα όμως να με βλέπει να λυγίζω μπροστά της.

Έκανα ένα βήμα και ένιωσα την αδυναμία μου να με κυριεύει η Μπέλλα αυτομάτως έτρεξε και με έπιασε για να μην πέσω. Με βοήθησε να σηκωθώ με δυσκολία, με έβαλε να κάτσω στο μικρό καναπέ το σώμα μου αδύναμο έπεσε βαρύ επάνω στο καναπέ. Η Μπέλλα σηκώθηκε για μια στιγμή δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά ένιωσα κάτι δροσερό επάνω στα μάγουλα μου. Ανοίγοντας τα βλέφαρα μου βρήκα την Μπέλλα μπροστά μου να με σκουπίζει στα καυτά μου μάγουλα.

Καμία δεν είχε προσφερθεί να κάνε κάτι τέτοιο. Την έβλεπα σαν άγγελο στα μάτια μου, η παλάμη μου έκλεισε το καρπό του χεριού της που σκούπιζε το πρόσωπο μου.

"Έντουαρντ" η βελούδινη φωνή της βγήκε στα ψίθυρος από τα χείλη της. Ένιωσα ένα κύμα ηλεκτρισμού στην επαφή που είχαμε. Την επέβαλα να καθίσει δίπλα μου και χωρίς να φέρει αντίρρηση εκείνη έκατσε .Ανασήκωσα την πλάτη μου με κόπο ώστε να την βλέπω καλύτερα.

"Γιατί το κάνεις αυτό;" την ρώτησα . Τα δάχτυλα της χάιδεψαν το πρόσωπο μου ήτανε δροσερά σαν τον χειμώνα και έκλεισα τα βλέφαρα μου απολαμβάνοντας την απαλότητα των χεριών της.

Άξαφνα, ένιωσα τα χείλη της να καλύπτουν δισταχτικά τα δικά μου. Ήτανε τόσο αθώα για εμένα ακόμη και το άγγιγμα μου θα την κατάστρεφε αλλά ήμουνα τόσο εγωιστής που δεν ήθελα να το σκέφτομαι. Την ήθελα, την επιθυμούσα σαν τρελός, μόνο εκείνη για ένα ανεξήγητο λόγο ένιωθα για πρώτη φορά στην ζωή μου να μου προκαλεί διάφορα συναισθήματα άγνωστα σε μένα.

Τα δάχτυλα μου κάλυψαν την μέση της τραβώντας την απαλά κοντά μου ανταποκρίθηκε και τα χείλη μας έγινα ένα. Το κόκκινο κραγιόν δεν με εμπόδιζε να νιώσω την απαλή γεύση των χειλιών της δεν με εμπόδισε να γευτώ την υπέροχη γεύση της γλώσσα της που εισήλθε με ένα αθώο τρόπο μέσα στο στόμα μου κατακτώντας όλες μου τις αισθήσεις με έναν τρόπο που καμία δεν μπορούσε να το κάνει. Τώρα καταλάβαινα γιατί ήθελε να κλάψει.

Φοβότανε. Φοβότανε ότι μπορεί να την απέρριπτα όπως και αυτή με απέρριψε με τα λόγια της έκανε τόσο λάθος, από την πρώτη στιγμή που την είχα δει με έκανε να νιώσω διαφορετικός, ίσως ήταν ο ενθουσιασμός αλλά όχι ήξερα καλά πως ήταν κάτι παραπάνω αλλά δεν τολμούσα να το παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.

“Είσαι σίγουρος Έντουαρντ;” άκουσα μια φωνή μέσα μου να ηχεί ξαφνιάζοντας με. Δεν ήξερα πως να νιώσω, πως να αντιδράσω, την ήθελα, την ποθούσα σαν τρελός. Το μυαλό μου χαμένο στις σκέψεις και στα περίεργα συναισθήματα που με έκανε να νιώθω από την ώρα που ήρθα στο κλαμπ με έκανε να το χάνω ενώ προσπαθούσα να τα αποφύγω. Θα την έκανα δικιά μου ακόμη και αν την πλήγωνα.

Τα χείλη της σιγά σιγά σταμάτησαν επάνω στα δικά μου απομακρύνθηκε ενώ το βλέμμα της το είχε κατεβασμένο. Έκανε την κίνηση να φύγει αλλά την πρόλαβα και την κράτησα κοντά μου.

"Μπέλλα" στο άκουσμα του ονόματος της σήκωσε το βλέμμα της στο δικό μου, τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρια,τράβηξε το χέρι της μέσα από το δικό μου και σηκώθηκε. Με κοιτούσε πληγωμένη από την πράξη της, το είχε μετανιώσει δεν θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει όμως ότι εγώ άρχιζα να αλλάζω χωρίς καν το γνωρίζω. Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα προσπαθώντας να καταλάβω τι γινότανε μέσα μου ήξερα καλά ποίος ήμουνα αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά.

"Λυπά-" η τρεμάμενη φωνή της δεν την άφηνε να συνεχίσει. Δεν είχα φωνή να της πω ότι αυτό που έκανε ήτανε φυσιολογικό τόσες μέρες κρατούσε αυτό που ένιωθε και τώρα μετανιώνει που με φίλησε; Με επεξεργάστηκε για λίγο και έπειτα γύρισε να φύγει φτάνοντας στην πόρτα.

"Δεν το μανιώνεις καταβάθος, το ξέρω ότι το ήθελες και εσύ φάνηκε στο βλέμμα σου όσο και να προσπαθείς να το αποφύγεις εγώ θα είμαι εκεί μέχρι να καταλάβεις ότι νιώθεις και για εμένα κάτι" της είπα εγωιστικά με πείσμα ενώ στεκότανε με γυρισμένη την πλάτη της. Δεν είχα την δυνατότητα να δω την έκφραση του προσώπου της. Χωρίς να πει τίποτα άνοιξε την πόρτα και με άφησε έχοντας μέσα μου τα συναισθήματα να παίζουν το ένα με το άλλο. Άρχιζα να αλλάζω μόνο για εκείνην,το ένιωθα. Η Μπέλλα δεν είχε καμία σχέση με της άλλες. Ίσως καταφέρει να φτάσει στην μαύρη μου καρδιά που καμία άλλη δεν κατάφερε καν να αγγίξει.

Μπέλλα.

Είναι αδύνατο, δεν μπορεί να είναι αληθινό.

Κλείνοντας την πόρτα του διαμερίσματος πίσω μου και με δάκρυα στα μάτια το σώμα μου δεν άντεξε και κατέρρευσε στο πάτωμα. Τα δάκρυα μου κυλούσαν επάνω στο μάγουλα μου, η σιωπή γύρω μου με έκανε χειρότερα σκοτείνιαζε την καρδία μου. Το φιλί ερχόταν στο μυαλό μου ξανά και ξανά.

Όχι. Δεν ήτανε δυνατόν, τον είχα φιλήσει ενώ αγαπώ τον Ντέιμον φίλησα τον Έντουαρντ πως το επέτρεψα να γίνει αυτό; Από την στιγμή που τον είδα στο κλαμπ τα όνειρα μου, οι σκέψεις μου και το χειρότερο η καταραμένη η έλξη που ένιωσα για πρώτη φορά τρυπούσε την καρδία μου αλύπητα. Πως το άφησα να γίνει έτσι; Υποτίθεται ότι αγαπώ τον Ντέιμον πως αυτός είναι ο άντρας που αγαπώ και τώρα τι; Τι έγινε μέσα μου γιατί πλέον δεν νιώθω τα ίδια συναισθήματα, γιατί δεν ένιωθα πλέον αυτή την δύναμη να κυλάει μέσα μου;

Ένιωσα χαμένη, από την στιγμή που φίλησα τον Έντουαρντ που ένιωσα τα χείλη του πάνω στα δικά μου με έκανε να νιώσω τόσο ζωντανή και η επιθυμία μου μεγάλωσε, βάθυνε σε τέτοιο βαθμό που δεν είχα την αντοχή πλέον να μείνω μακριά του και όμως το έκανα έφυγα. Έφυγα από κοντά του γιατί δεν είχα το κουράγιο να αντιμετωπίσω την τις συνέπιες των πράξεων μου.

Είχα κάνει λάθος άφησα την έλξη μου για εκείνον να καταστρέψει ότι νιώθω για τον Ντέιμον. Τι θα έκανα τώρα; Τι θα μπορούσα να κάνω τώρα, αφού ο Έντουαρντ έχει καταλάβει πως τον θέλω;

Κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου και έβγαλα την κραυγή που κρατούσα μέσα μου. Το κινητό μου ήχησε μέσα στο τσαντάκι μου. Μπορεί να ήτανε ο Ντέιμον δεν είχα το κουράγιο να του απαντήσω, ντρεπόμουνα να τον αντικρίσω καταπρόσωπο. Το κινητό σταμάτησε αλλά μετά από δευτερόλεπτα άρχισε ξανά.

Δεν άντεχα άλλο να το ακούω, σηκώθηκα γρήγορα και χωρίς να δώσω άλλη σημασία έτρεξα προς το μπάνιο και μπαίνοντας έκλεισα την πόρτα πίσω μου ενώ κατευθύνθηκα προς το καθρέφτη, το είδωλο μου έδειξε την ντροπή που ένιωθα μέσα μου, το μολυβί είχε μουτζουρώσει όλο μου το πρόσωπο μου. Χωρίς να έχω άλλη αντοχή άνοιξα την βρύση και έβρεξα το πρόσωπο μου, το κρύο νερό καθάρισε το μυαλό μου και με ξύπνησε από τον βυθισμένο πόνο που ένιωθα.

Μια ώρα μετά βρισκόμουνα μαζεμένη στο καναπέ κοιτώντας στο κενό, τα βρεγμένα μου μαλλιά έπεφταν μπροστά στο πρόσωπο δεν ήθελα να αντικρίσω τον εαυτό μου στην κατάσταση που ήμουνα. Δεν ήξερα τι ώρα ήταν ένιωθα χαμένη μέσα στις σκέψεις μου. Το χτύπημα στην πόρτα με ξάφνιασε, πετάχτηκα επάνω κοιτάζοντας την πόρτα.

Φοβόμουνα να την ανοίξω. Αν ήτανε ο Έντουαρντ;

"Μπέλλα" αμέσως η φωνή του Ντέιμον με με αφήπνησε και χωρίς να το σκεφτώ έτρεξα άνοιξα την πόρτα και τον είδα.

Όλες οι ενοχές και κυρίως η ντροπή που με κυρίευε με έκανε να κατεβάσω το βλέμμα μου χαμηλά. Η εικόνα του Έντουαρτ στο μυαλό μου ήρθε μπροστά στα μάτια μου για να με αποτελειώσει. Καλύπτοντας το πρόσωπο μου έπεσα στην αγκαλιά του Ντέιμον.

"Μπέλλα" η φωνή του αμέσως με ράγισε στα δύο. Μπήκε μέσα και κλείνοντας την πόρτα με πήρε στην αγκαλιά του, τα χέρια μου με δική τους βούληση τυλίχτηκαν γύρω του.

"Τι έπαθες μωρό μου;" τα χείλη του φίλησαν το μέτωπο του.

"Μου λείπει" είπα το πρώτο ψέμα που μου ήρθε και αμέσως με έκανε χειρότερα με ράγιζε που του έλεγα ψέματα αλλά δεν μπορούσα να παραδεχτώ και την αλήθειά. Δεν ήθελα να τον χάσω τον είχα ανάγκη. Τον αγαπούσα τόσο πολύ που δεν θα άφηνα τίποτα να μπει ανάμεσα μας.

“Και όμως κατάφερες να τον προδώσεις, δεν τον αγαπάς Μπέλλα” μια φωνή μέσα μου φώναξε από θυμό.

“Όχι τον αγαπώ, ο Ντέιμον είναι ότι καλύτερο έχω στην ζωή μου” της γύρισα πίσω το ίδιο θυμωμένα.

"Μπέλλα" τα χέρια του έκλεισαν το πρόσωπο μου αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω. Τα γαλανά μάτια του έδειχναν ανήσυχα με κοιτούσαν με πόνο.

"Ηρέμησε αγάπη μου" προσπάθησε να με καθησυχάσει.

“Πως να ηρεμίσω αφού όσο έλειπες φίλησα άλλον;” Πήγα να του πω αλλά η φωνή μου χάθηκε μέσα μου. Ένιωθα χαμένη σαν η πορεία της ζωής μου να άλλαξε κάνοντας με να πάρω μια λάθος στροφή. Μια στροφή που θα με οδηγούσε σίγουρα στο γκρεμό.

Έντουαρντ

Το βράδυ πέρασε με δυσκολία.Γύριζα σαν την άδικη κατάρα μέσα στο άδειο μου διαμέρισμα σκεφτόμενος την Μπέλλα, το φιλί της και το πως κατέληξε όλο αυτό. Από την μια πλευρά ένιωθα τέλεια που μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο μου, η Ρόζαλι όχι μόνο τα κατάφερε αλλά πήρε μια μεγάλη νίκη αλλά από την άλλη ένιωθα χαμένος μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό. Τα συναισθήματα μου το έβλεπα άλλαζαν, πρώτη φορά μια κοπέλα με έκανε να νιώθω ότι θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για εκείνη. Να κινήσω γη και ουρανό για να την κάνω ευτυχισμένη.

Σηκώθηκα για μια στιγμή κοιτάζοντας το αναμμένο τζάκι, οι φλόγες έγλειφαν το ξύλο έπαιζαν μαζί του μέχρι να καεί και να γίνει στάχτη. Προχώρησα μπρος το μικρό μπαράκι και παίρνοντας το μπουκάλι με το ουίσκι στο χέρι μου, το κουδούνι χτύπησε ξαφνιάζοντας με. Κοιτάζοντας το ρολόι στον απέναντι τοίχο έδειχνε έξι το πρωί. Παραξενεμένος προχώρησα προς την πόρτα και ανοίγοντας την είδα την Ρόζαλι να μου χαμογελάει σατανικά. Φορούσε τα ίδια ρούχα που φορούσε και πριν στο κλαμπ. Ξεφύσησα βαριά και προχώρησα προς το σαλόνι. Η Ρόζαλι έκλεισε την πόρτα πίσω της.

"Αρχίσαμε να πίνουμε πρωινιάτικα;" ειρωνεύτηκε ενώ εγώ κάθισα στο καναπέ.

"Τι θέλεις, Ρόζαλι;" την ρώτησα χωρίς να έχω καμία όρεξη για το νέο της παιχνιδάκι.

"Είδα την Μπέλλα να βγαίνει μέσα από της τουαλέτες, τι κάνατε;" με ρώτησε ενώ κάθισε άνετη στο απέναντι καναπέ. Τα πόδια της άνοιξα ελαφρώς φανερώνοντας το εσώρουχο της. Με προκαλούσε όπως πάντα αλλά δεν έδωσα σημασία.

"Με φίλησε" της είπα ενώ ήπια μια γουλιά από το μπουκάλι. Εκείνη την στιγμή σήκωσε το ένα φρύδι της κοιτώντας με και έπειτα έβαλε τα γέλια. Χωρίς να πω κάτι ήπια μια γουλιά και περίμενα να σταματήσει. Το αστείο ήτανε αυτή όχι η Μπέλλα.

"Η Μπέλλα σε φίλησε ενώ έχει γκόμενο" πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ σηκώθηκε από τον καναπέ. Με πλησίασε και ανέβηκε επάνω μου, τα δάχτυλα της χάιδεψαν το πρόσωπο μου, αυτομάτως μου θύμισε το τρόπο της Μπέλλας εκείνη το έκανε για να με ηρεμίσει ενώ αυτή ήθελε μόνο φτηνό σεξ.

"Δεν έχω καμία όρεξη Ρόζαλι" της είπα μονολεχτικά ενώ τα χέρια μου την απομάκρυναν με αηδία.

"Τι έπαθες;" με ρώτησε ξαφνιασμένη από την κίνηση μου.

"Νομίζω το έχεις πάρει το μήνυμα" της απάντησα ενώ σηκώθηκα, στάθηκα για λίγο έχοντας την πλάτη γυρισμένη.

"Έντουαρντ νομίζω πως η Μπέλλα σε αλλάζει" η φωνή της άφηνε υπονοούμενα σε όλο αυτό που είπε. Γυρίζοντας την κοίταξα οργισμένος αμέσως ο Έντουαρντ που ήξερα καλά άρπαξε το θήραμα του. Ποτέ καμία δεν θα με άλλαζε, ακόμη καιαν αυτό σήμαινε ότι θα κατέστρεφα το πιο όμορφο συναίσθημα. Την αγάπη.