2o. Κεφάλαιο
Μιστικ Φολλς-Σήμερα
Τα σμαγδαρένια μάτια του δεν την άφηναν κάθως κατεθευνότανε στο σχολείο.Την κοίταζε και ακόμη δεν το πίστυευε ότι ητάν ίδια όπως πρν τριακόσια προτού πεθάνει αντί για τις μακρίες της μπούκλες στην θέση τους ήταν τα μακρία ίσια μαλλία της που ανέμιζαν.Χωρίς να αφήσει το παρελθόν να του γεμίσει ενοχές έβαλε το κράνος ενώ ξεκίνησε την μηχανή.Η Ελενα ακούγοντας τον ξαφνικό θόρυβο στράφηκε να κοιτάξει όταν στο προαύλιο εισέβαλε ο άγνωστος για εκείνη δεν θυμόταν ότι πριν τριακόσια χρόνια είχε αυτοκτονήσει για εκείνον,ξαναήρθε στο σήμερα για ενωθούν χωρίς να ξέρει την προφητεία που τους ενώνει.
Η μηχανή σταμάτησε ενώ η Έλενα στάθηκε για μερικά λεπτά κοιτώντας τον καινούργιο μαθητή όταν έβγαλε το κράνος τα ανακατεμένα χάλκινα μαλλιά του καθώς τα περνούσε μέσα από τα δάχτυλα του της θύμισε κάτι.Έσμιξε τα φρύδια της προσπαθώντας να θυμηθεί που τον είχε ξαναδεί αλλά δεν τα κατέφερε.Τον παρατηρούσε σε όλο του το πρόσωπο,είχε χλομό πρόσωπο,λεπτά χείλη αλλά εκείνη την στιγμή ο άγνωστος γύρισε προς το μέρος της.
Η Έλενα πάγωσε όταν τα πράσινα μάτια του την εγκλώβισαν ένιωσε το σώμα της μουδιασμένο,κάθε μέλος του σώματος της είχε παγώσει.
"Έλενα" μέσα στο μυαλό της ακούστηκε μια βελούδινη φωνή να την φωνάζει κοιτούσε τον άγνωστο όταν ακουγότανε η φωνή της.Μέσα στην ματία του χάθηκε ενώ μια άμνηση με εκείνη να χαμογελάει καθώς έτρεχε σε ένα άγνωστο δάσος για εκείνη.
Βυθηζότανε ολοένα και πιο βαθιά στην ανάμνηση που την γυρνούσε τριακόσια χρόνια πριν όπου ζούσε μαζί του καθώς αναγκάστηκε να κάνει ένα γάμο που δεν ήθελε αλλά την οδήγησε σε εκείνον
Παρελθόν
"Έντουαρντ"φώναξε καθώς έτρεχε μέσα στο δάσος κρατώντας το φόρεμα στα χέρια της γυρίζοντας να τον κοιτάξει τον βρήκε να προσπαθέι να την πίασει τα καστανά μαλλία της κάλυψαν το ιδρωμένο πρόσωπο της.Η ανάσα της με δυσκολία προσπαθούσε να την βγάλει.Σταμάτησε νίωθωντας σχεδόν πως δεν μπορούσε να ανασάνει. ο Έντουαρντ την άρπαξε όταν εκείνη σταμάτησε βρίσκοντας την ευκαιρία που ζητούσε,έπεσαν κάτω στο έδαφος ενώ ο πρίγκιπας πλησίασε το πρόσωπο του κοντά της.Η ανάσα του χαίδευε απαλά τα χείλη της,απομάκρυνε με τα δάχτυλα του μερικές τούφες που κάλυπτας το πρόσωπο τηε.Η υγρή του παλάμη έκλεισε γύρω από το φλογισμένο μάγουλο της.
"Σε αγαπώ"τα χείλη του πρόφεραν πια ευκολία εκείνη την λέξη που πάντα ήθελε να της πει εκείνη στην αρχή δεν τον αναζητούσε τώρα όμως έπειτα από 6 μήνες ήτανε μαζί σαν ανδρόγυνο δεν τον άφηνε από κοντά της.Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή έτοιμη να βγει από στήθος,το πρόσωπο του χαμήλωσε προς τον μοναδικό ήχο που τον γαλήνευε σκύβοντας ακούμπησε το αφτί του στον ήχος της καρδιά της που πάλευε δυνατά καθώς η ανάσα της σταδικά επανερχότανε.Τα δάχτυλα της βυθήστικαν στα μαλλιά του χαιδευόντας τα,στριφογύρισε κάποιες τούφες του γύρω από το δείχτι του δαχτύλου της.
"Δεν θέλω να γυρίσω πίσω στο κάστρο"του ψυθίρησε με ραγισμένη.Το βλέμμα της ταξίδεψε στον γαλανό ουρανό οι ηλιαχτήδες του ήλιου περνούσαν μέσα από τα φυλλώματα των δέντρων το ζεστό αεράκι χάιδεψε το πρόσωπο της.Την έλειπε η ελεθευρία της που της είχαν στερήσει,πάντα ήθελε να το σκάσει ακόμη και τώρα που η αγάπη της δέθηκε με τον πρίγκιπας της δεν της ήταν εμπόδιο.Τον αγαπούσε όπως και εκείνος αλλά ένιωθε ένα κομμάτι της,καρδιά της να θέλει ξεφύγει να πάρει το άλογο της και να χαθεί.
"Έλενα"η φωνή του αυτομάτος την έβγαλε από τις σκέψεις της.Τον είδε που την κοιτούσε ήξερε εκείνο το βλέμμα δεν ήθελε να κάνει ητν επιθυμία της αληθινή.Έσφιξε τα χείλη της κοιτώντας τον.
"Απλώς μου λείπει η ελεθευρία μου"του εξομολογήθηκε ενώ από την καρδία της έφυγε ένα βάρος.Ο πρίγκιπας σηκώθηκε ενώ γύρισε την πλάτη του,από μέσα του συγκρατούσε την οργή του για εκείνη την επιθυμίας ήθελε να την κάνει ευτιχησμένη αλλά ο φόβος πως θα φύγει μακριά του,τον θόλομε σε σημείο εμμονής μαζί της.Ήταν δική του,την αγαπούσε δεν ήθελε να την χάσει.Την ήθελε για πάντα κοντά του."Για πάντα"η λέξη αυτή που χαράκωνε την καρδιά του στην σκέψη ότι μπορούσε κάποια μέρα να την χάσει με κάποιον τρόπο την ήθελε κοντά του,δοσμένη μόνο σε εκείνον.
Ένιωσε την παλάμη του χεριού της επάνω στον όμο του,με σκυμμένο το κεφάλι γυρισε το σώμα του προς το μέρος της.Η Έλενα ένιωθε πως με την επιθυμία της θα έσπαγε την αγάπη του προς εκείνη.
"Έντουαρντ είμαι δική σου,δεν σημαίνει πως θα αφήσω την επιθυμία να είναι πάνω από εσένα"μέσα της ένιωσε το ψέμα της να την τυλίγει γύρω την καρδία της.Σπάνια έλεγε ψέματα όταν όμως τα έλεγε πάντα ήτανε πειστική.Τον πλησίασε τυλίγοντας τα χεριά της γύρω από τον λαιμό του.
"Θα είμαι για πάντα δική,πρίγκιπα μου"τότε ο Εντουαρντ σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας την έκπληκτος μέσα του μια δύναμη μεγάλωσε να ενώσει την Έλενα με εκείνον,δεν ήξερε τον τρόπο αλλά θα πάλευε να τον βρει.Θα έκανε σύντομα δική του για πάντα.
Μιστικ Φολλς-Σήμερα
Η Έλενα ξανφικά επανήλθε μέσα από την άγνωστη για εκείνη ανάμνηση.Το βλέμμα της έπεσε πλέον στον άδειο σημείο όπου εκείνος είχε φύγει.Προσπάθησε να επαναφέρει το μυαλό της ξανά στην πραγματικότητα δεν γνώριζε αν εκείνος της έκανε κάτι.Προσπαθώντας να κάνει κάτι είδε την Καρολαιν να έρχετε προς το μέρος της.Τα ξανθά μαλλιά της και τα γαλανά σαν τον ουρανό μάτια της που πάντα μαγνήτιζαν τους γύρους.Φτάνοντας κοντά στην Έλενα που την έβλεπε κάπως νευρική κάνοντας να ανυσηχήσει.
"Πρώτη μέρα στο σχολείο και είσαι νευρική;"αστιεύτικε η Κάρολαιν προσπαθώντας να δίωξει την νευρικότητα της καλύτερης της φίλης.
"Απλώς με προβληματίζει κάτι"της απάντησε με χαμηλή φωνή ενώ κοίταξε την μαύρη μηχανή η Κάρολαιν ακολούθησε το βλέμμα της και χαμογέλασε.
"Ο καινούργιος;"την ρώτησε με ένα υπονούμενο στην φωνή της.Η Έλενα στριφογύρισε τα μάτια της ακούγοντας την να το λέει με αυτόν τον τρόπο.
"Από τι φαίνεται ναι,τον ξέρεις;'την ρώτησε ενώ περπατούσανε προς την είσοδο του σχολείου.
"Όχι αλλά έχω μάθει πως ήρθε εδώ για την μεγάλη του αδερφή είναι ο προτόκος γιος των Κάλλεν"η Έλενα σταμάτησε μπροστά της γεμάτη απορία για την ξαφνική εμφάνιση του.Είχε ακούσει πολλά για τους Κάλλεν ήτανε μια από της οικογένεις που ίδρυσαν πριν τριακόσια χρόνια την πόλη τους.Η δική της οικογένεια ήταν μια απο της φτωχηκές δεν άνηκαν στην υψηλή κονώνια του τότε.
"Η αδερφή;"ρώτησε με απορία η Έλενα ποτέ δεν την είχε μονάχα κάποιες φήμες ότι ποτέ δεν βγαίνει από την μικρή του έπαυλη.
"Η αδερφή του,έχω ακούσει πως είναι πολύ παράξενη"της απάντησε η Κάρολαιν φτάνοντας στην είσοδο μπαίνοντας μέσε στο σχολείο η Έλενα κρατώντας τα βιβλία σφιχτά επάνω της ένιωσε την παλάμες της να ιδρώνουν.Είδε τους συμμαθητές της που την χαιρετούσανε και της άφηναν χαμόγελα,δεν ήθελε να δείχνει ότι παρόλου που ο θάνατος των γονιών της,την συντάραξε την έκανε να κλειστή στον εαυτό αν και ήτανε αλήθεια.
Κοιτάζοντα γύρω της πρόσεξε μια κοπέλα με μακρία καστανά μαλλιά να μιλάει με τον καινούργιο τα μαύρα ρούχα ξεχώριζαν μέσα από το πλήθος μαθητών,είχε σοκολατί μάτια αλλά ψυχρά σαν τον πάγο να σε κοιτούν και να νιώθεις ότι απειλήσε.Μιλούσε με τον καινούργιο μέσα της ένιωσε μια σουβλία ζήλειας να την τρυπάει στα σωθηκά της.Έριξε το βλέμμα της αλλού προσπαθώντας το δίωξει αυτή την ξαφνική ζήλεια.
Η Κάρολαιν για μια στιγμή της χαίδεψε τον όμο.
"Ιζαμπέλλα Σουάν,η δεύτερη καινούργια του σχολείου"άκουσε την Κάρολαιν να τις δίνει της πληροφορίες της.
"Δεν με αφορά"είπε απότομα η Έλενα καθώς έριξε μια ψυχρή ματία επάνω στην Ιζαμπέλλα,τότε η Ιζαμπέλλα την έριξε ένα θανατηφόρο χαμόγελο.Το βλέμμα της απότομα έφερε στην Έλενα μια θολή ανάμνηση,ένιωσε μια ισχυρή σουβλία να μέσα στο στομάχι της.
"Ιζαμπέλλα,όχι"άκουσε μια πληγωμένη φωνή να ουρλίαζει,μια φωνή που η Έλενα γνώριζε αλλά δεν μπορούσε να την προσδιορίσει.Άνοιξε τα βλέφαρα της νίωθωντας ότι από την στιγμή που αυτοί οι δύο ήρθαν στο σχολείο της προκαλούσαν άγνωστες αναμνήσεις για εκείνη.Αναμνήσεις που δεν μπορούσε να καταλάβει πως κάποτε η αγάπη που του είχε προσφέρει θα την οδηγούσε στον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου