9ο Κεφάλαιο

9ο Κεφαλαιο

'Αβυσσος Καρδιας'

Μπελλα

Τα ανυπομονα χειλη του χαιδευαν την βαση του σαγονιου μου προκαλοντας την φλογα μεσα στην καρδια μου να αναψει για μια ακομη φορα καθε μερα που περνουσε ενιωθα ολο ενα την αγαπη να φωλιαζει μεσα μου.Κοιτουσα τα πρασινα ματια του που ελαμπαν απο ευτιχια και κυριος απο την αγαπη που μου εδειχνε καθημερηνα.Ηξερα οτι καποια στιγμη θα ερθει η ωρα να του μιλησω πως αυτα τα λαμπερα ματια θα σβησουν απο ευτιχια και την θεση τους θα παρει ο θυμος και το μισος παλευα να αποφευγω αυτη την συζητηση που εκανε τα αδυνατα δυνατα να την φερνει στην επηφανεια αλλα εγω παντα την βυθηζα στο πατο της καρδιας μου.

<<Μπελλα>>η γλυκια φωνη του με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.

Υψωσα την ματια μου για να συνατησω την δικη του.Ο ποθος ειχε σκοτεινιασει τα πρασινα ματια του.

<<Τι σκεφτεσαι;>>με ρωτησε γεματος περιεργια.Ο κομπος εσφηξε το στομαχι μου προκαλοντας μου μια δυσφορια.

<<Τιποτα απλες χαζες σκεψεις>>του απαντησα με ενα ψευτηκο χαμογελω και γυρησα το βλεμμα μου προς την γαλαζια λιμνη  που ο ηλιος τρυπουσε με τις αχτινες του την επηφανεια την λιμνης.Ενιωσα το χερι του στο πιγουνι και σε μια στιγμη με αποτραβηξε να κοιταω την λιμνη που τωρα κοιτουσα τα πρασινα ματια του.

<<Σε ξερω πολυ καλα για να μου κρυφτεις Μπελλα δεν σκεφτουσα χαζα αλλα ειχε σχεση με εμας του δυο σωστα;>>το σφηγμενο σαγονι ηταν σημαδι οτι αρχηζε να θυμωνε.Εβαλα τη παλαμη μου στο χερι του που κρατουσε το σαγονι μου και το κατεβασα.Αποτραβηχτηκα απο κοντα του  μερηκα εκατοστα ενιωσα το πονο της απωλειας μεσα μου δεν ηθελα να δειξω οτι αυτο σημαινε κατι ασχημο.

<<Σκεφτομουνα->>σταματησα να παρω μια ανασα οταν τον ειδα να στιρηζεται με το στον αγκωνα του και να περημενε να με ακουσει.

<<Συνεχησε......>>ειπε κοφτα.

Αφησα τον αερα να βγει απο τα σωθηκα μου και πηρα μια βαθια ετοιμη για την μαχη που θα ερχοτανε.

<<Σκεφτομουνα τις τελευταιες ημερες ολες τις στιγμες που εχουμε περασει μαζι καθε απογευμα ειμαστε μαζι αλλα στην σχολη εισαι με την Μπρεντα αυτο μου προκαλει....>>δεν ηθελα να πω την λεξη για δειξω οτι ζηλευω την Μπρεντα τους εβλεπα καθε πρωι στην σχολη να ανταλαζουν φιλια,χαδια μεταξυ τους.

<<Μπελλα ξερεις->>

<<Σε παρακαλω ασε με να συνεχησω>>τον διεκοψα πριν πει αυτο που ηδη ακουγα μια ολοκληρη εβδομαδα οτι το κανει για να με προστατεψει ειχα βαρεθει να ακουω συνεχεια τα ιδια και τα ιδια ηθελα να μου πει αν νιωθει κατι για την Μπρεντα αν με ηθελε πραγματικα θα την χωρηζε και θα ειμασταν μαζι αντι να κρυβομασταν.

<<Οπως ειπα αυτο μου προκαλει......ζηλια Ρομπερτ δεν αντεχω πια αλλο να σε βλεπω να την φηλας μπροστα μου->>ενιωθα τα δακρυα να πλησιαζουν στα ματια μου.

<<-Εχω κανει πολλες προσπαθιες να το πολεμησω αλλα δεν μπορω αλλο ηδη εχω πολεμησει αρκετες φορες στο παρελθον->>Τον ειδα που ειχε σφιγμενο το σαγονι καθολου την διαρκεια που του ελεγα αυτα που ενιωθα το φορτιο που ειχα πλεον ειχε φυγει και επιτελους μπορουσα να ανασανω να πω αυτο που τα χειλη μου εκαιγανα πο επυθιμια επανω στα δικα του οταν με φηλουσε.

<<Θελω να μου απαντησεις σε μια ερωτηση>>ξεροκαταπια.Το βλεμμα του συναντησε το δικο μου την ιδια στιγμη που η ατμοσφαιρα αρχηζε να ειναι εντονη αναμεσα μας.

<<Την αγαπας;>>και μονο που ξεστομισα εκεινη την στιγμη την ερωτηση ηθελα την παρω πισω η λογικη που ουρλιαζε να την πω επρεπε να το πω να μαθω την αληθεια δεν ηθελα σκεφτομαι οτι μοιραζομαι τον αγγελο μου με αλλη με αιδιαζε δεν θα τον αντεχε τοσο πονο η καρδια μου.Δεν ηθελα να ακουσω την απαντηση.Οχι δεν ηθελα.

<<Μπελλα τι ερωτηση ειναι δεν καταλαβαινω τι θελεις να->>

<<Ξερεις καλα τι εννοω Ρομπερτ μην προσπαθεις να σταθεις σε μια κλωστη απαντησε μου>>η φωνη μου υψωθηκε στο τελος την λεξης μου.Σε μια στιγμη τον ειδα που σηκωθηκε απο την θεση του και αρπαζε την ζακετα του μου εριξε ενα δολοφονικο βλεμμα και επειτα γυρισε για να φυγει.Δεν μου αρεσε η σταση ηθελε να κρυψει αυτο που ενιωθε για εκεινη αλλα δεν θα τον αφηνα.

<<Περημενα>>του φωναξα.Αρχηζε και βηματηζε με γρηγορα βηματα τον λοφο επρεπε να τρεξω για να τον σταματησω να παρω μια απαντηση στην ερωτηση που βασανηζε το μυαλο μου.Προλαβα και του επιασα το χερι και τον σταματησα μπηκα μπροστα του σταματωντας τον.Ολο του το προσωπο ειχε παραμορφωθη απο τον θυμο του.

<<Μπελλα κανε στην ακρη>>ειπε με σφιγμενα χειλη.

<<Οχι>>κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου δειχνοντας τον οτι δεν θα αποχορησω αυτη την φορα το ειχε πολλες ευκαιριες να μου το πει ο ιδιος αλλα εκανε στροφη και αλλαζε θεμα τωρα ομως ηθελα να μαθω δεν αντεχα αλλο γιατι δεν μπορουσε να παρει για μερηκα δευτερολεπτα την θεση μου να αισθανθει την καρδια μου την αγαπη και τον πονο.

<<Ναι την αγαπω Μπελλα>>δακρυα ηθραν εκεινη την στιγμη ακουγοντας απο τα χειλη του αυτο που δεν περημενα να ακουσω.Η καρδια μου αρχηζε να ποναει σπαζοντας απο τον πονο το μυαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργη η ανασα μου ειχε κοπει ενιωθα να πνιγομαι μεσα σε μια μεγαλη αββυσο της καρδιας μου.

                                                     

                                                  ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Εκλεισα πισω μου την πορτα ο θορυβος της εσπασε την σιωπη που ειπηκρατουσε στο δωματιο μου αντηχησε σε καθε γωνια του δωματιου μου.Υψωσα το βλεμμα μου προς το παραθυρος ο ουρανος βαρυς και βουρκωμενος απειλουσε με βροχη αυτη την δυσκολη νυχτα εχοντας στο μυαλο μου τα λογια του να αντηχουν μεσα μου.Ακουγα το χτυπο της καρδιας μου να χτυπαει με κοπο φερνοντας τα λογια του ξανα και ξανα να παιρνουν μεσα απο τις σκεψεις μου ηθελα να ουρλιαξω να φωναξω  αυτο που ουρλιαζε μεσα μου ηθελα να του πω οτι τον μισω.Γιατι δεν μου ειπε απο την αρχη οτι την αγαπαει γιατι ηθελε να με κανει δικη αφου αγαπουσε αλλη.

Οι  σκεψεις με βασανηζαν καθε στιγμη δεν θα αντεχα να τον χασω αλλα η μοιρα αποφασησε για εμας για το δικος μας τελος,ενα τελος που δεν ηθελα να τελειωσει με ασχημη τροπη.Αφησα την ζακετα να πεσει απο τα αδυναμα δαχτυλα μου την ειδα που κατεληξε στο πατωμα εκανα μερηκα βηματα αλλα κατι με εμποδηζε να κινηθω προς το ημερολογιο μου να σχησω την καθε σεληδα που θα θυμηζαν εκεινον και τον παρελθον μας.

Προσπαθησα να κινηθω αλλα δεν μπορουσα ηταν σαν να ειχα παγωσει στην θεση μου σαν κατι να ηθελε να κρατησω της αναμνησεις μας σε εκεινες τις σεληδες του ημερολογιου μου σαν να μην ηθελαν να σβηστουν απο ενα λαθος που θα διορθωτανε.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες και ενιωσα τα νυχια να σχιζουν την σαρκα μου αφησα την κραυγη μου να ξεφυγει απο τον πονο που ενιωθα εσφιξα ακομα πιο πολυ τα δαχτυλα μου μεσα στην σαρκα μου και ο πονος εγινε πιο βαθυς.

<<Σε μισω,σε μισω>>αρχηζα να φωναζω αφηνοντας ολο τον βυθησμενο θυμο που κρατουσα μεσα μου ενιωσα ολο μου την καρδια επιτελους να φτερουγηζει μεσα μου το βαρος εφευγε σιγα σιγα σαν να ειχα απελευρωθη απο την φυλακη που με κρατουσαν τα αισθηματα μου.

<<Μπελλα>>η φωνη της Αλις ακουστηκε μεσα απο το διαδρομο το ακουσμα της πορτα ακουστηκε απο το δωματιο μου και η Αλις εισεβαλλε μεσα στο δωματιο μου.Ξεσφηξα τα χερια μου και ειδα τα σχησμενα σημεια που αφησαν τα νυχια μου ειδα το αιμα να βγαινει μεσα απο τα βαθουλωματα μερηκες σταγονες κατρακυλουσαν απο τα σχησμενα σημεια.Ειδα την Αλις που ηρθε μπροστα μου και αφησε μια κραυγη να της ξεφυγει απο τα χειλη βλεποντας με να αυτοματρηζομαι ηθελα να βγαλω τον πονο απο μεσα ενιωθα το τσουξημο να καιει μεσα στις πληγες μου.

<<Τι εκανες;>>φωναξε οργησμενη εσκυψε και πηρε και τα δυο χερια προσεχτηκα και τα κοιταξε βλεποντας τα βαθουλωματα.

<<Δεν ειναι τιποτα->>ειπα με τρεμαμενη φωνη.

<<Θελεις να ξανα αρχησεις παλι τα ιδια Μπελλα οπως πριν το ξερεις οτι αυτο που κανεις δεν λυνει την κατασταση>>μου ψυθηρισε και απλωσε το χερι και χαιδεψε το μαγουλο μου σκουπηζοντας τα καδρυα μου.

<<Ποια κατασταση Αλις;>>την ρωτησα και απομακρυνα τα χερια μου μεσα απο τα δικα της.Σηκωθηκα απο το πατωμα και βηματησα προς την  πορτα.

<<Μου τηλεφωνησε Μπελλα και σε ζητησε μου ειπε τι εγινε και λεει πως λυπαται πολυ>>αμεσως σταματησα μολις ακουσα τα λογια της Αλις το μυαλο παγωσε.Λυποτανε που με πληγωσε ας το σκεφτοτανε πιο νωρης αυτο πριν με διαλυσει σε χιλιαδες κομματια.Στραφηκα προς την Αλις κοιταζοντας την γεματη μισος.

<<Λυπαται που πληγωσε νομηζω Αλις δεν ξερεις τι εγινε πραγματηκα>>αρχηζα να φωναζω χωρις να εχω το ελεγχο του ευατο μου η οργη ξεχειλουσε απο μεσα ψαχνοντας να βρει τον υπεθευνο του πονο που ενιωθα ηθελα  τοσο πολυ να τον πληγωσω οσο με πληγωσε και εκεινος να τον κανω να νιωθει ζηλια να βλεπει να με διεκδικη αλλος να με αγγιζει και να βλεπω στο βλεμμα του το μισος του και την ζηλια που θα ενιωθε.

Ηθελα να γευτω την ζηλια του βλεποντας τον να με κοιταει με μισος κοιταζοντας με να με αγγιζει ενας αλλος σε καθε σημειο του σωματος του και μονο στην σκεψη οτι θα ανηκα σε αλλον θα το τρελανε.

<<Ξερω πραγματηκα τι εγινε Μπελλα μην ξεχνα πως εσυ εισαι αυτη που εκανε τα λαθη για να δημιουργηθει ολο αυτο το χασμα μεταξυ σας>>ειπε και βηματησε προς το μερος μου απειλητικα.

<<Το ξερω οτι εχω κανει λαθη και προσπαθω να τα διορθωσω>>της φωναξα ψαχνοντας να βρω μια εξοδο να ξεφυγω απο ολο αυτη την κολαση.

<<Ναι αλλα με το λαθος τροπο Μπελλα>>μου ψυθηρισε και εφυγε κλεινοντας την πορτα πισω της αφηνοντας με ενα ερωτηματικο να μενει μεσα απο τα λογια της.Τι λαθος εκανα που δεν ηθελα να τον χασω;Δεν ειχαν νοημα τα λογια της δεν θα ασχολιομουνα ηθελα να πληγωσω τον Ρομπερτ και θα το εκανα και ειχε ακομα ενα τιμημα.Στραφηκα προς συρταρυ του γραφειου μου βηματησα προς αυτο και το ανοιξα βρηκα το καφε σαν βιβλιο ημερολογιο μου.

Κοιταξα το καφε εξωφυλλο του που ηταν ξεθωρισμενο απο την παλιες αναμνησεις που καθε φορα οπου ηθελα να γραψω πηγαινα στην παραλια και καθομουνα με τις ωρες αγναντευοντας το ηλιοβασειλεμα εχοντας παντα στο μυαλο πως οταν περναει μια μερα ενιωθα πως τον εχανα απο την ζωη μου,πως δεν θα ειχα πια την ευκαιρια να τον αγγιζω νιωθοντας την μεθυστηκα χειλη του να αγγιζουν τα χειλη μου.

Πηρα το ημερολογιο και ειδα το αιμα να αφηνει τα αποτυπωματα του επανω στο εξωφυλλο του ημερολογιου το ακουμπησα επανω στο γραφειο μου.Ενα χτυπημα στην πορτα  με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.

<<Μπελλα>>η φωνη του Καρλαιλ ακουστηκε απο την αλλη μερια της πορτας.

<<Ναι μπαμπα>>του φωναξα.Ειδα που ανοιξε την πορτα και ενφανηστικε κρατωντας στα χερια του μερηκες χαζες και το σπρει καθαρησμου για τις πληγες.Ειδα στην εκφραση του μια σπιθα θυμου για πρωτη φορα στην ζωη μου εβλεπα τον Καρλαιλ να ειναι ετσι.Μια φωνη μεσα μου ακουστηκε.

"Αυτο δεν ειναι καθολου καλο Μπελλα"μου ψυθηρισε με τονο γεματο απελπησια.

Σταθηκε μπροστα μου και χωρις να με κοιταξει πηρε τα χερια μου και χαιδεψε της πληγες ενιωσα την πιεση του δαχτυλου του να πιεζει τις πληγες εσφηξα τα χειλη μου συνγκρατωντας την κραυγη μου.Πηρε το σπρει και αρχηζε να ριχνει στις πληγες η σιωπη ειχε απλωθει αναμεσα μας χωρις καν να ξερω τι ειχε συνβει οσο ελειπα κατι μου ελεγε οτι η φωνη ειχε δικιο.

Ο Καρλαιλ φενοτανε ταραγμενος και σκεφτηκος ποτε του δεν τοσο ησυχος ειδηκα μαζι μου παντα θα τον εβλεπα με ενα χαμογελο στα χειλη αλλα αυτη την φορα κατι ειχε αλλαξει ενιωθα σαν να ειχα εναν αγνωστο απεναντη μου.Δεν ειχα καταλαβει οτι ειχε τελειωσει με την φροντηδα των πληγων μου και τωρα οι παλαμες μου ηταν δεμενες με χαζες.

Εστριψε προς την μεσι του δωματιου μου και ειδα που ανασαινε βαρια προσπαθωντας να κρατησει τον θυμο του.Ενιωθα τον κομπο να δενει το στομαχι μου εκεινη την στιγμη.

<<Μπελλα θελω να μηλισουμε>>ειπε με βαρια φωνη εκεινη την στιγμη γυρησε και ειδα για πρωτη φορα το προσωπο του οτι ειχε παραμορφωθη απο την οργη που σε  λιγο θα ξεσπουσε.Δεν ειχα καταλαβει που οφειλοτανε ολο αυτη η αγνωστη συμπερηφορα του Καρλαιλ.

<<Γιατι;>>προσπαθησα να πω οσο πιο ημερα μπορουσα με σταθερη φωνη ο φοβος μεσα μου αρχηζε  να φωλιασει νιωθοντας οτι ο αγνωστος Καρλαιλ θα ηξερε κατι που δεν θα επρεπε να μαθει.

<<Νομηζω ξερεις καλα Μπελλα για ποιον λογο ηρθα εδω>>η φωνη του αρχηζε να σπαει σιγα σιγα.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου ανεξερη στο που ηθελε να οδηγησει τα λογια του.

<<Μπελλα που ησουν ολο το βραδυ;>>αρχηζε να βηματηζει κοντα μου.Τα ποδια μου αρχηζαν να λυγιζουν το σωμα μου ειχε μουδιασει ενιωθα το αιμα να στερευει μεσα μου.

<<Δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις μπαμπα>>επρεπε να προστατευσω τον Ρομπερτ ο Καρλαιλ τον μισουσε θανασημα απο την στιγμη που αρχηζα να αλλαζω οταν ειχα ξανα γυρησει τον μισουσε επειδη δεν ημουν ποια εγω αλλα ενα αδειο κουφαρη χωρις αισθηματα που περηφεροτανε αναμεσα τους.

<<Μην μου λες ψεματα Μπελλα ησουν με αυτον τον αλητη σωστα;>>αμεσως η μασκα του εσπασε σε χιλιαδες κομματια ενφανηζοντας τον αγνωστο πατερα μου.Η φωνη του αντηχησε στο δωματιο κανοντας με νιωσω τα πρωτα δακρυα μου να ερχονται.

<<Εγω απλως ημουν->>

<<Ησουν μαζι του Μπελλα γιατι απο την αρχη ηθελε αυτο που ζητουσε απο εσενα να σε βαλει στο κρεβατη για να προστατευσης την Αλις αλλιως δεν θα σταματουσε>>αμεσως το μυαλο μου σκοτεινιασε ακουγοντας απο τα χειλη του πατερα μου οτι ημουν φτηνη.

Ποτε δεν θα εκανα κατι για τα λαθη της Αλις ηξερε οτι μπορουσε να τα διορθωσει τα ειχε παραδεχτη αυτα που ελεγε ο Καρλαιλ δεν ειχα νοημα ηταν μοναχα ψευτηκα λογια χωρις λογικη που καποιος ηθελε να δημιοργησει ενα χασμα μεταξυ μας.Αμεσως το μυαλο μου πηγε στον Ρομπερτ οχι εκεινος δεν θα αντεχε να με πληγωνε  και μονο στην σκεψη θα τον αρρωστενε ποτε του δεν θα εμπαινε αναμεσα σε εμανα και στον Καρλαιλ ηξερε οτι τον αγαπουσα πολυ και δεν θελα να τον χασω απο την ζωη μου.

Ποιος θα μπορουσε να ειχε βαλει λογια;Ποιος;

<<Δεν εχουν λογικη αυτα που λες  με τον Ρομπερτ ειμασταν για ενα διαστημα μαζι μετα ειχα χωρησει ποιος σου ειπε ολες αυτες τις ανασαρτησιες>>αρχηζα να αφηνω τον θυμο να βγαινει ξανα στην επηφανεια ολο αυτο τον καιρο παλευα να πνηξω το θυμο μεσα μου παλευα με νυχια και με δοντια αλλα εκεινη την ωρα κατι με παρακηνουσε και αρχηζα να ξεσπαω επανω του.

<<Καποιος που ηξερε καλα τι εκανες πισω απο την πλατη μου Μπελλα ξερεις καλα οτι δεν ηθελα ποτε μου να σε φωναξω αλλα εσυ με παρακινεις>>Κινηθηκε με μεγαλα βηματα κοντα μου υψωσε το χερι του σε μια στιγμη αλλα οταν ειδ το προσωπο μου γεματο δακρυα το χερι του εμεινε στον αερα εβαλα.

Εβαλα την παλαμη μου επανω στα χειλη μου συνγκρατωντας την κραυγη μου προσπαθησα να κανω το μυαλο να λειτουργησει ξανα να πεισω τον ευατο μου πως αυτο που πηγε να κανει ηταν μονο στην φαναστια μου μια εικονα που ειχει απο το μυαλο μου.

Αρχηζα να σεινηδητοπιο την πραγματικοτητα οτι αυτος ηταν ενας αγνωστος για εμενα ο Καρλαιλ που ηξερα ποτε του δεν θα εκανε κατι που θα με πληγωνε.

Τον ειδα που το προσωπο του συσπαστηκε σε μια στιγμη βλεποντας με να με διαπερνα μια δοση φρικης απο το προσωπο μου.Εκανε μερηκα βηματα πισω παραζαλησμενος απο τον θυμο του και στιρηχτηκε στα καγκελα του κρεβατιου μου.

<<Μπαμπα εισαι καλα>>ειπα τρομαγμενη βλεποντας τον να ειναι σε αυτη την κατασταστη ενιωθα υπευθηνη για ολο αυτο το συνβαν  για τον αγνωστο Καρλαιλ που ειχα δημιουργησει εγω η ιδια.

Πηγα να τον πλησιασω αλλα με εσπρωξε με το χερι του τοτε ειδα στην εκφραση του μια δοση αιδιας.

<<Μεχρι να μου πεις τι εγινε πραγματηκα δεν θελω να σε βλεπω>>αφησε τα γκαγκελα και βηματησε προς την πορτα χωρις να νε μοιταξει καν σε τι κατασταση ημουν ενιωθα γυρω μου οτι ο κοσμος μου διαλυνοτανε οτι δεν ειχα κανεναν για να με σωσει απο την κολαση.

<<Μα την αληθεια σου λεω δεν εκανα τιποτα χωρης την θεληση μου>>ειπα.Ανοιξε την πορτα και ειδα την Εσμι μαζι  με την Αλις να στεκονται να μας κοιτανε.

<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα Μπελλα οταν θα εισαι ετοιμη να μου μηλισεις φωναξε->>

<<Δεν με πιστευης;>>η φωνη εγινε μια με τη ανασα μου που βγηκε απο τα χειλη μου.Γιρησε και με κοιταξε με ανεκρεφραστο προσωπο.

<<Οχι Μπελλα δεν σε πηστευω>>ειπε και εκλεισε την πορτα πισω του ακουσα την κλειδαρια να κλεινη την πορτα αφηνοντας με να στεκομαι αδεια χωρις κανενα αισθημα.

<<Λυπαμαι πολυ Μπελλα>>τον ακουσα να λεει με σπασμενη φωνη και τα βηματα του αντηχησαν στο διαδρομο οσπου χαθηκαν.Η σιωπη απλωθηκε γυρω μου σαν πεπλο το σκοταδη καλυψε καθε γωνια του μυαλο μου.

                                                    

                                                 ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Τα λογια του ειχαν μεινη χαραγμενα μεσα στο μυαλο μου καθε στιγμη που τα εφερνα στην σκεψη μου με βασανηζα ποτε μου δεν θα πηστευα οτι ο Καρλαιλ θα μου μηλουσε με αυτο τον τροπο  και ειδηκα οτι ηταν ετοιμος να με χτυπησει δεν ηταν ηξερε ποιος ηταν ικανος να σπασει αυτο το δεσημο που ειχα μαζι με τον Καρλαιλ.

Ανοιξα τα βλεφαρα μου και αντικρησα εξω το μαυρο ουρανο που τα ηταν καλειμενος με τα φωτεινα αστρα.Τα ζηλευα που ηταν εκει στο μαυρο φοντο του ουρανου δεν ενιωθαν κανενα αισθημα να τους βασανηζει δεν αισθηαντουσαν αγαπη,πονο ηταν εκεινι απλα ελαμπαν στον σκοτεινο ουρανο μαζι με το ολογιμνο φεγγαρη που το φως του σεληνοφωτος εισεβαλλε στο παραθυρο μου.

Ενιωσα τα δακρυα μου να αποφυλακιζονται απο τα ματια μου.Εσφιξα το σεντονι μεσα στην χουφτα μου προσπαθωντας να συνγκτρατησω την λαχταρα μου για εκεινον πρεπει να τον μισω που με εκανε πιστηψω οτι αυτο που ειχαμε ηταν αληθινο οτι ημουν δικη του και ηταν δικος μου.Ηταν ενας ψευτης.

Ξαφνηκα εξω απο την πορτα  μου ακουσα καποια βηματα να αντηχουν μεσα στην ησιχια.Ακουσα ενα κλειδη να ξεκλειδωνη την πορτα μου και σιγα σιγα η πορτα ανοιξε.Πεταχτηκα αμεσως απο κρεβατη μου ο χτυπος της καρδιας μου χτυπουσε με κοπο μεσα στο στηθος μου κρυος ιδρωτας ελουσε το κορμι μου.

Ειδα την σκια να ενφανηζεται απο το χαμηλο φωτησμο του διαδρομο οταν καταλαβα ποιος ηταν.Θα αναγνωρηζα αυτα τα ανακατεμμενα μαλλια.Τον ειδα που ενφανηστηκε πισω απο την πορτα και η ματια του εψαχνε καθε γωνια του δωματιου μου.Οταν τα πρασινα ματια του σκοτεινιασαν απο ποθο βλεποντας με στο κρεβατη.Εσφιξα το σεντονι μεσα στα χερια μου χωρις να βγαλω μιλια τον ειδα που βηματησε προς το κρεβατη.

<<Τι θελεις εδω;>>του ειπα γεματη μισος στα λογια μου.

Σταματησε μπροστα απο το κρεβατη και ακουμπησε τους αγκωνες του στα καγκελα του κρεβατιου μου.

<<Ηρθα να μηλισουμε η Αλις μου ειπε την συνεβει με τον Καρλαιλ>>η βελουδινη φωνη του ακουστηκε πολυ αποφαστηκη δεν θα με αφηνε να ξεφηγω τοσο ευκολα.

<<Δεν με ενδιαφερει τι εχεις μαθει το μονο που θελω ειναι να φυγεις απο το δωματιο μου τωρα πριν φωναξω>>τον απειλησα το σωμα μου το διαπερασε ενα ριγος εκεινη την στιγμη οταν ακουσα το χαμηλοφωνο γελιο του.

<<Οχι Μπελλα δεν θα περασει το δικο σου παλι θα με ακουσεις θες δεν θες>>Το βλεμμα του δεν αφηνε ουτε στιγμη το δικο μου.

<<Δεν ειμαι αναγκασμενη να σε ακουσω Μεσιεν μπορεις να φυγεις να πας στην αγαπημενη σου Μπρεντα>>το σχησιμο απο τα λογια μου χαρακωσαν την καρδια μου.Ειδα τα χαραχτηριστηκα του προσωπου του που φωτειζοντουσαν απο το φως του φεγγαριου να ειναι ανεπαφα δεν τον πονεσε αυτο που ειχα πει;

<<Η Μπερντα μπορει να περημενε τωρα σημασια εχεις εσυ Μπελλα θα με ακουσεις>>ειπε πλησιαζοντας με.Αμεσως κινησα το σωμα μου για να τον αποφυγω αλλα με μια κινηση του χεριου του με αρπαξε απο το ποδι και αρχηζε να με τραβαει κοντα του.

<<Αφησε με>>φωναξα προσπαθωντας να αποφυγω το αγγιγμα που θα εφερνε στη επηφανεια προκαλοντας με τα προτωγνωρα αισθηματα που ενιωθα οταν γινομουνα δικη του.

<<Αν φωναζεις θα μας ακουσουν Μπελλα και δεν θελεις να θυμωσω>>ακουσα το γελιο σε συνδιασμο με την βελουδινη φωνη του.Με εφερε κοντα του και εβαλε τα χερια του στις δυο πλευρες του σωματος μου ανεβηκε απο πανω μου και κολησε το σωμα του επανω στο δικο μου.Προσπαθουσα να απομακρυνθω απο κοντα του δεν ηθελα να νιωθω την φωτια να φλεγεται μεσα μου δεν θα αισθανομουνα το ποθο να ξυπναιει μεσα μου.Οχι δεν θα τον αφηνα ηδη με ειχε πληγωσει.

<<Μπελλα οσο προσπαθεις να μου ξεφυγεις τοσο με κανεις να σε ποθο το ξερεις αυτο οτι μολις μπηκα μεσα και->>Οχι Μπελλα μην τον ακουως μην του επητρεπεις να σε κανει να αφεθεις.Προσπαθουσα με νυχια και με δοντια να ξεφυγω.

<<Οχι δεν θελω να ακουσω φυγε τωρα απο κοντα μου>>Εβαλα τα χερια μου επανω στο στερνο του προσπαθωντας να τον απομακρυνω με ολη μου την δυναμη.

<<Θα με ακουσει αυτο που εχω να σου πω αυτο που σου ειπα ηταν αληθεια αλλα εσενα αγαπω να  παρει οργη εσενα ακομα και να προσπαθησω να αγαπησω εσυ εισαι αυτη που με κρατας και αυτο με εξοργηζει Μπελλα>>επιασε του καρπους των χεριον μου και του ακινιτοπισε ωστε να με σταματησει να τον σπρωχνω μακρια μου.Τα εσφηξε δυνατα και με μια κινηση του εβαλε πισω απο το κεφαλη μου.Πλησιασε το προσωπο του στο δικο μου και τα στοματα μας απειχαν μολις μερηκα εκατοστα η καυτη ανασα τουμε καλουσε να την γευτω.

<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα>>ειπα ξεψυχοντας αφηνοντας την ανασα μου ελεθευρη.Μειναμε να κοιταμε ο ενας τον αλλον σαν ο χρονος να ειχε παγωσει μονο για εμας το βλεμμα του με εκανε να λιωνω κατω απο το κορμι του ενιωθα την αββυσο της καρδιας μου να με βουλιαζει προς το πατο.

<<Φιλα με Μπελλα>>τον ακουσα να με ικετευει.Τα λογια του ηταν σαν μια ικεσια που εψαχναν απληστα να βρουν μια εξοδο.Μισα ανοιξα τα χειλη μου αφηνοντας τον αερα να βγει και τοτε απληστα τα χειλητου κολησαν επανω στα δικα μου αφηνοντας τα περιθωρια να λιγοστευουν ο ποθος μου εκανε την ενφανηση του και χωρις να ξερω τι θα γινοτανε στην συνεχεια τον εκλεισα μεσα την αγκαλια μου.

Πηρε το κατω χειλος μου και με μανια αρχηζε και το δακγωνε απληστα  ενιωσα την μεταλλικη γευση του αιματος μου μεσα στα χειλη μου.Εβαλα τα δαχτυλα μου μεσα απο τις τουφες των μαλλιον του και της τραβηξα δυνατα ακουσα το βογγητο του μεσα απο τα χειλη του που κατακτουσαντα δικα μου.Τον εσπρωξα δυνατα απομακρυνοντας τον απο κοτα μου κοιταχτηκαμε για στιγμη και επειτα ο ποθος μου μεγαλωσε μεσα μου απλωθηκε σε καθε σημειο στου σωματος μου το ξεσπασμα μεσα μου εγινε μια εκρηξη.

Τον τραβηξα απο την μπλουζα του και κολλησα με δυναμη τα χειλη μου επανω στα δικα του.Η γλωσσα του βυθηστηκε μεσα στο στομα μου και βρηκε την δικη μου αρχηζαν ενα χορο που δεν θα σταματουσε με αγκαλιασε σφιχτα και με απομακρυνε απο το κρεβατη.Εσυρα τα χερια μου στην μπλουζα του και προσπαθησα να την βγαλω.Με μια κινηση την εβγαλε απο πανω βοηθοντας με.

Με αρπαξε απο την μεσι και με κολησε επανω στον τειχο εβαλε τα χερια του επανω στο προσωπο μου και αρχηζε ξανα να με φηλαει αχορταγα στα χειλη δαγκωνωντας τα.

<<Ποτε δε θα μπορεσω να  συνγκρατησω τον ποθο μου για εσενα Μπελλα>>τον ακουσα να μου ψυθηριζει μεσα απο τα φιλια που μου αφηνε.Ξαφνηκα χαρηκα σε αυτη την σκεψη θα εκανα τα παντα για να γευτω λιγη απο την ζηλια του.Θα το εκανα.

Το τερας μεσα μου αρχηζε να γελαει σατανικα αφου επαιξες με την αγαπη που σου εχω Μεσιεν θα παιξω και εγω θα σε κανω να νιωσεις τι θα πει ζηλια.

Τα χειλη του χαμηλωσαν προς την βαση του λαιμου ενιωθα το σωμα μου να ηδονει απο απολαυσει τον ηθελα.Με αγκαλιασε και με σηκωσε,τυληξα τα ποδια μου γυρω απο την μεσι του το χερι του βρηκε το εσωρουχο μου και ακουσα να το σχηζει.Τον ενιωσα μεσα μου να με καταχταει ολος μου ευατος ειχε χαθη μεσα σε αυτο τον ξεσπασμα που ενιωθα ειχα χαθει μεσα στην αββυσο του που με καλουσε να την γευτω.Δαγκωσα τα τον γυμνο ομο του συνγκρατωνας την κραυγη μεσα μου. 

Η ανασα του αρχηζε να χανεται σε καθε κινηση που εκανε μεσα μου εσφιγγε τα χειλη του σινγκρατωντας το βογγητο του.Η φωτια με ειχε καταβαλει ειχα χασει τον ελεγχο του ιδιου μου του εαυτου.

Τον ποθουσα οσο τιποτα αλλο  σε αυτο τον κοσμο ποτε δεν θα χορτασω αυτο το αγγελο που μου εμαθε τι θα πει αληθινος ποθος.Τον λαχταρουσα.

Το τερας μεσα μου χαμογελουσε σατανικα παρακινοντας με να συνεχησω.

Ενα πραγμα ηθελα απολυτα να γευτω και αυτο ηταν η ζηλια του.Και δεν εκανα τα παντα για να παρω μια γευση της.