10ο Κεφάλαιο

10ο Κεφαλαιο

'Γευοντας την Ζηλια'

Μπελλα

Τα κορμια μας ησυχαζαν επανω στο κρεβατη οι ανασες μας με κοπο εβγαιναν μεσα απο τα χειλη μας αισθανομουνα το δειχτη του δαχτυλου του να χαιδευει το αδυναμο κορμι μου εκανε συνεχης διαδρομες απο τον ομο μου σως το την μεσι μου.Ενιωθα το ριγος να με διαπερνα καθε στιγμη που το δαχτυλο του ερχοτανε σε επαφη με την επηδερμηδα μου.

Ανοιξα τα βλεφαρα μου αντικρηζωντας το προσωπο του να απεχει μια ανασα απο το δικο μου.Τα χειλη του ηταν κοκκινα σαν το αιμα το βλεμμα μου περηπλανηθηκε στο κορμι του οι γραμμες τον κοιλιακων ξεχωρηζαν στο στηθος του κανοντας την φαντασια μου να οργιαζε.Ταξηδεψα το βλεμμα μου ξανα προς το προσωπο του τα πρασινα ματια του ειχαν φυλακηστει σε ενα αισθημα που εβλεπα παντοτε οταν με εκανε ενα με εκεινον.Ποθος.

Μπορουσα ακομα να νιωσω τον πονο σε ολο μου το κορμι απο το σφηξιμο των χεριων του που φυλακηζαν καθε σημειο του κορμιου μου το αναζητουσε σε καθε αποσταση που ειχαμε παρολου που ειχε ενας χρονος απο την αλλαγη του Ρομπερτ εβλεπα καποια απομειναρια του απο το παρελθον.

<<Γιατι ηρθες;>>αφησα η σκεψη να χαθει μεσα μου ξεχνοντα την.Γυρισε το σωμα του προς το δικο μου ειδα το χερι του που τυληχτηκε γυρω απο την μεσι μου και με μια κινηση με τραβηξε κοντα του ωστε το σωματας μας να μην χασουν την επαφη τους.

<<Το ξερεις γιατι ηρθα Μπελλα για εσενα επειδη εσενα αγαπω>>τα χειλη του χαμηλωσαν προς το προσωπο μου και αφησε ενα φιλι επανω στο μαγουλο μου.Εσφιξα το χερι μου σε γροθια επανω στο στερνο του.

<<Η αγαπη δεν χωρηζετε στα δυο αν με αγαπουσες πραγματικα θα με περημενες>>του ψυθηρισα νιωθοντας την απωλεια μεσα στην καρδια μου.Εκρυψα το προσωπο μου στο στερνο εισπεοντας το μεθυστηκο αρωμα της επιδερμηδας του.

<<Και εσυ αν με αγαπουσες δεν θα αφηνες Μπελλα το ξερεις τι σκεφτομουνα οταν ειχα αντιλειφθει οτι ελειπες ηταν σαν να εχεις παρει τον ευατο τον ειχα χασει προσπαθουσα να σε μισησω αλλα οταν προσπαθουσα να το κανω παντα με εκανες να σε αγαπω ακομα πιο πολυ.....->>η βελουδιη φωνη του ηταν αδυναμη σαν μια τελευταια ανασα που αφηνε πριν πεθανει.

Τα χειλη μου ειχαν σφιχτη κρατωντας τον λυγμο μου καθε χαραγμενη λεξη του ειχαν μεινη στην καρδια επιβεβαιοντας με οτι ολα ηταν μια αληθεια οτι αυτη την φορα ειχε εκεινον δικιο και οχι εγω.Δεν θα εβρισκα ποτε μια απαντηση σε αυτη την διαφυγη μου οταν εφευγα μακρια του ειχα στο μυαλο μου την ευτιχια μου πως ημουν το εμποδιο στην ζωη του.Ενα τειχος που δεν τον αφηνε να περασει απο την αλλη μερια.

<<Η Μπρεντα για εμενα ηταν κατι σαν αντιδοτο για της πληγες που ειχες ανοιξει Μπελλα παντα ηταν εκει για εμενα αλλα εσυ οχι σε αναζητουσα παντα αλλα φοβομουνα να σε κοιταξω στα ματια και να σου πω οτι σε μισω ημουν δειλος ηξερα που ησουν σε τι κατασταστη ησουν->>Αμεσως ανοιξα τα ματια μου ακουγοντας τα λογια του.Αφησα την κομμενη ανασα μου να βγει και επειτα υψωσα το κεφαλη μου ωστε να τον αντικρησω.

<<Ηξερες πως ημουν σε αθλια κατασταση;>>τον ρωτησα σχεδον θυμωμενα.Η εκφραση του προσωπο του εμεινε μια ψυχρη μασκα χωρις αισθηματα.Απομακρυνθηνα απο κοντα του παιρνοντας στα χερια του το σεντονι το τυληξα γυρω μου καλυβοντας τα σημαδια των χεριον του.Ακουμπησα τα ποδια μου στο παγωμενο πατωμα αλλα δεν νιαστηκα για αυτο σηκωθηκα απο το κρεβατη και γυρησα να τον αντικρησω ειχε κλειση τα βλεφαρα του παιρνοντας βαθιες ανασες.

<<Το ηξερα οτι δεν επρεπε να το πω>>ειπε με σφηγμενο το σαγονι.Σηκωθηκε απο την θεση του και γυρησε την πλατη του προς εμενα.

<<Γιατι το κανεις τοσο δυσκολο Μπελλα γιατι δεν μπορεις μια φορα να με καταλαβεις δεν νιωθεις->>Τι ειπε να μπω στην θεση του οταν τον εβλεπα να με την καλητερη φιλη μου να ειναι αγκαλια μπροστα στα ματια μου εξωτερηκα εδειχνα την απολυτη αδιαφορια μου,εσωτερηκα αυτο με κατεστρεφε βλεποντας τον ανθρωπο που αγαπουσε να με εχει προδοσει.

<<Μηλας εσυ που πηγες με την καλητερη μου φιλη χειροτερη εκδικηση δεν μπορουσες να βρεις>>του πεταξα καταμουτρα χωρις να εχω υπολογησει την επομενη τρυκιμια που θα ξεσπουσε συντομα.Αισθανομουνα την ατμοσφαιρα να ψυχραινει την καρδια μου το μυαλο μου να σταματαει να σκεφεται η λογικη ειχε χαθει μεσα μου.Η οργη σιγα σιγα ανεβαινε προς την επηφανεια.

<<Να σε εκδικηθω;>>ειπε με φοβερη απεχθεια και γυρισε εκεινη την στιγμη και το βλεμμα του εκανε την διαφορα ολα μου τα αισθηματα αναπηδησαν βλεποντας τον για πρωτη φορα  στο βλεμμα του οτι ηταν πραγματικα εξοργησμενος ο ευατος του ειχε χαθει μεσα στο ιδιο του το σωμα μου.Δεν μπορουσε να κρατησει την οργη μολις ειχε ακουσει αυτο που ειχα ξεστομισει χωρις να ξερω καν πως θα αντιδρασει.

<<Πιστευης στα αληθεια οτι το εκανα για να σε πληγωσω;>>φωναξε εξοργησμενος και πεταχτηκε απο το κρεβατη σαν να τον ειχε χτυπησει ηλεκτρηκο ρευμα επαναφεροντας στον πραγματικο ευατο του που ειχε χαθει.Εμεινα παγωμενη πνιγοντας την οργη μου.

<<Πιστευες οτι θα εκανα κατι αποτροπαιο μια φορα ειχα πληγωσει ενα ανθρωπο και τον εχασα απο ενα λαθος>>καρφωσε το βλεμμα του επανω στο σημειο της καρδιας μου που χτυπουσε σαν τρελη απο την ενταση που ειχε παρει το σωμα μου.

Εσφιξα το σεντονι μεσα στις παλαμες μου νιωθοντας τα νυχια μου να ειναι ετοιμα να το τρυπουν.

<<Αν ενας αθρωπος αν εχει πληγωσει μια φορα θα το ξανα εκανε>>η φωνη μου με κοπο εβγαινε μεσα απο τα χειλη μου.

Ειδα ενα ειρωνηκο χαμογελω να σχηματηζεται στα χειλη του κανοντας με να παγωσω ακομα πιο πολυ.

<<Τωρα θα σου αποδειξω Ιζαμπελλα Σουαν για να πειστης οτι σε αγαπω πραγματικα>>ειπε εχοντας στο χαμογελω στα χειλη του που με φοβηζε καθε φορα που θυμωνε.Με πλησιασε με απειλητικα βηματα η εκαφραση του ηταν τοσο αδιαβαστη δεν μπορουσα να καταλαβω τι ηταν ικανος να κανει για αποδειξη οτι με αγαπαει;

Σταματησε μπροστα μου χωρις να το καταλαβω τα χερια του εσφηξαν τα μπρατσα μου με τοση δυναμη που αυτοματος ενιωσα τον πονο.Τα χειλη του κολλησαν αγρια επανω στα δικα του αναζητωντας την γλωσσα.Δεν μπορουσα να ανταποκριθω σε εκεινο το αγνωρηστο φιλη του το εκανε απο θυμο ηταν τοσο εγιωστης που δεν μπορουσε να παραδεχτη οτι αγαπαει και την Μπρεντα και δεν θα την αφηνε ακομα και αν ειμασταν μαζι.

Ημουν απολυτα σιγουρη.Τα χειλη του τριβοντουσαν μανιοδως επανω στα δικα μου.Προσπαθησα να βρω την δυναμη να τον αποτραβηξω απο κοντα μου.

Ενιωθα τον κομπο να δενει το στομαχι κανοντας με να αιδιασω σε αυτη την σκεψη οτι ο Ρομπερτ με φιλουσε χωρις την θεληση μου.Εβαλα δυναμη στα χερια μου και προσπαθησα να το απομακρυνω αλλα αυτος επιασε τους καρπους μου και του ακινοιτοπιοισε.Προσπαθουσα με καθε προσπαθεια που ειχε απομεινη να τραβηχτω απο κοντα αλλα δεν μπορουσα.Ο αερας μεσα στα πνευμονια μου ειχε λιγοστεψει κανοντας με να νιωθω οτι θα πνιγω απο αυτο το φιλη.

Ξαφνηκα σαν καποιος  να ηξερε οτι ημουν σε κυνδηνο ακουσα την πορτα να ανοιγει.Αμεσως τα χειλη μου ελεθευρωθηκαν και αρχηζα να ρουφαω απληστα τον αερα ωστε να αρχηζω να ξανα λειτουργω.Η Αλις σταθηκε στην πορτα με ανοιχτο το στομα βλεποντας εμενα με το σεντονη και τον Ρομπερτ μονο με την φορμα και γυμνο απο πανω αποκαλυπτοντας τους κοιλιακους των γραμμων του.

Η Αλις ειχε μεινη με κομμενη την ανασα να μας κοιταει και τους δυο απο την κορυφη ως τα νυχια.

<<Το στο διαολο κανετε εσεις εδω υποτηθετε οτι εσυ θα ειχες φυγει;>>φωναξε η Αλις μπαινοντας μεσα βλεποντας με σε αυτη την αθλια κατασταση.Αισθανομουνα τα μαγουλα μου να καινε το σωμα μου αναζητουσε ενα στιρηγμα προτου πεσω κατω.

<<Αλις εσυ μου ειπε οτι η Μπελλα ηθελε->>το μυαλο μου ειχε παγωσει δεν ακουγα τιποτα μονο μια σιωπη να απλωνεται γυρω μου φερνοντας ξανα τα λογια του Ρομπερτ ξανα και ξανα να τρυγηριζουν σε καθε γωνια του μυαλου μου αν την αγαπουσε εγω τι ρολο επαιζα στην ζωη του ηθελε μονο να ικανοποιει το ποθο που δεν μπορουσαμε να πνηγουμε καθε στιγμη που ερχομασταν σε επαφη εστω και με ενα αγγιγμα.

<<Εχει φυγει ηδη Αλις>>αισθανοντας τα δακρυα να κυλανε απο τα μαγουλα μου.Περασα διπλα απο τον Ρομπερτ χωρις καν να σηκωσω την ματια μου να δει ολο μου το μισος που ειχα για αυτον.

<<Τι εννοεις;>>φωναξε η Αλις.Αρχηζα να βηματηζω πιο γρηγορα φτανοντας στην πορτα.

<<Εννοω οτι εχει διαγραφτη απο την ζωη μου>>της ψυθηρισα με φωνη γεματη πονο εκλεισα σφιχτα τα ματια μου και  βηματησα εχοντας αφησει πισω μου εναν αφωνο Ρομπερτ με αναπαντηρα ερωτηματα.

                                                                    ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Εσχισα την σεληδα πετωντας κατω στο πατωμα του προαυλιου πηρα το στιλο στα χερια μου και προσπαθησα να σκεφτω εστω και μια λεξη για να περηγραφω ολη αυτη την αιδια που ενιωθα για τον ιδιο μου τον ευατο που τον αφησα να μπει μεσα στην καρδια μου να διαβασει τα αισθηματα μου που εχω ακομα για εκεινον.

Σηκωσα το βλεμμα μου απο την αδεια σεληδα του ημερολογιου μου και κοιταξα το σχεδον αδειο προαυλιο τα φυλλα του φθηνωπορου επεφταν απο τα κλαδια του δεντρον και κατεληγαν στο χορταρι.

Ο γκριζος ουρανος ηταν προειδοπειουσε για βροχη.Αφησα την ανασα μου να βγει απο τα χειλη μου βλεποντας τον αερα που εβγαλα να μετατρεπετε σε παγωνια.Εκλεισα το ημερολογιο μου και αφησα τα ποδια μου να ακουμπησουν στο χορταρη.Πηρα την τσαντα μου και την εβαλα στον ομο μου.

Προσπαθουσα να μην σκεφτομαι τιποτα το μονο που λαχταρουσα τοσο πολυ ηταν να νιωσω την ζηλια του ηθελα πασει θυσια να σχησω το αγαπημενο σημειο μου εκεινης της καρδιας να την κανω δικη μου με καθε τιμημα .

Αρχηζα να βηματιζω προς την εισοδο της σχολης οταν ειδα το βλεμμα μου συναντησε το δικο του τα καστανα σκουρα μαλλια του ηταν πεσμενα κατω και ενα γλυκο χαμογελω ειχε σχηματηστει στο προσωπο του.

<<Μπελλα>>αναφωνησε χαρουμενος ο Γουιλιαμ.Ετρεξα σχεδον για να παω κοντα του οταν το βλεμμα μου επεσε επανω σε ενα εξωφυλλο που κρατουσε.

<<Γεια σου Γουιλιαμ>>ειπα λαχανιασμενη νιωθοντας την καρδια μου ετοιμη να βγει εξω απο το στηθος μου.

<<Εχω να σε δω απο εχθες στο μαθημα της λογοτεχνιας δεν ειχες ερθει και ανυσηχησα>>ειπε σταυρωνοντας τα χερια του στο στηθος του.

<<Εεε..........ναι δεν ειχα ερθει γιατι επρεπε να φυγω εκτος Λονδινου η Αλις ηθελε να παμε βολτα την υπαιρθο>>ειπα την τελευταια δικαιολογια που μου ειχε ερθει στο μυαλο,Δεν μου αρεσε να απολογουμε ιδιαιτερα στον Γουιλιαμ ειχαμε καποτε ενα παρελθον αλλα αυτο ειχε ξεχαστη εδω και καιρο αλλα οταν ειχες ακομα τα αισθηματα απο μια παλια σχεση δεν εξαφανηζοντουσαν τοσο ευκολα.Ο Γουιλιαμ παντα θα ειναι ενα μερος της ζωης μου τον ενιωθα σαν φιλο μου και τιποτα παραπανω.

"Οταν τον θελεις ομως να πληγωσεις εκεινον το κανεις οτι θελεις"ακουσα μια φωνουλα στο πισω μερος του μυαλου μου.

Να παρει ειχε δικιο.Εριξα το βλεμμα μου προς το την δεξια μερια για να μην καταλαβει τιποτα για το πως ενιωθα εκεινη την στιγμη.

<<Μπελλα θα ηθελες να με συνοδευσης;>>ειπε ξαφνηκα σπαζοντας την σιωπη που ειχε υπεικρατησει αναμεσα μας.

<<Τι εννοεις;>>τον ρωτησα γεματη περιεργια κοιταζοντας το εξωφυλλο που κρατουσε.

<<Στον χορο μασκε που διοργανωνει η σχολη ειναι σημερα το βραδυ δεν ειχε μαθει τιποτα ειναι γεματο απο αφησες για τον χορο θα ειναι για φιλανθρωπικο σκοπο και σκεφτηκα αν ηθελες->>η φωνη του ειχε απομακρυνθει απο κοντα μου στο μυαλο μου επαιζαν διαφορα σεναρια για το πως θα κανω να ζηλεψει να δω για πρωτη φορα βγαζει το τερας που λαχταρουσα να δω.

<<Φυσηκα θα ερθω μαζι σου Γουιλιαμ >>του ειπα χωρις αλλο να χασω χρονο ο Γοιλ ηταν το τελειο μειγμα για το συστατικο που ηθελα.

<<Αληθεια;>>με ρωτησε γουρλωντας τα ματια του.Κουνησα καταφατηκα το κεφαλη μου δειχνοντας τον την απαντηση του.

<<Ναι Γουιλ θα ερθω σημερα το βραδυ->> του ειπα παιρνοντας διπλα του.

Γυρισε για να με προλαβει.

<<Δεν θελεις να ερθω να σε παρω εγω απο το->>

<<Οχι Γουιλ θα ερθω εγω σε εσενα>>του ειπα πλησιαζοντας το σωμα μου κοντα στο δικο του ηρθα το τρεμουλο που το διαπερασε εκεινη την στιγμη.

<<Μα πως θα σε αναγνωρησω;>>

<<Οπως σου ειπα θα ερθω εγω σε εσενα>>του ειπα σχηματοζοντας στα χειλη μου το χαμογελω που ηθελα ενα χαμογελο που προδιδε πολλα ενα χαμογελω που μονο ο Ρομπερτ θα το αναγνωρηζε θα εκανα τα παντα για τον πληγωσω και η στιγμη ειχε ερθει.

Γυρισα για να παω στο  μαθημα εχοντας την καθε κινηση που θα εκανα στο αποψηνο χορο. 

                                                ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Οταν βγηκα εξω απο την ταξη ειδα ολα τα κοριτσια της ταξης μου να ειναι μαζεμενα γυρω απο εναν κυκλο.Περπατησα προς στα κοριτσια και ακουσα οταν η Καθριν γυρησε και με κοιταξε διακοπτοντας αποτομα την ομιλια της με την Ελενα.

<<Γεια σου Μπελλα>>αναφωνησε γεματη χαρα αμεσως καταλαβα που οφελουσε ολη αυτη η ευτηχια της κρατουσε στα χερια της μια μοβ μασκα με χρυσοσκονη που γυαληζε στο κατω απο το φως.

<<Γεια σου Καθριν θα πας στον χορο να φανταστω;>>την ρωτησα

<<Φυσηκα θα ερθεις και εσυ;>>τσηριξε γεματη χαρα.

<<Ναι θα ερθω->>

<<Τελεια να μην χασεις και το θεαμα που θα δεις ο Ρομπερτ θα ερθει με την Μπρεντα θελω να δω πως θα ειναι εμαθα οτι ειχαν χωρησει>>η Καθριν παντα θα μαθαινε το καθε νεο της σχολης.Η καρδια μου εχασε ενα χτυπο της ακουγοντας αυτα τα λογια ειχαν χωρησει;Αν ειχαν χωρησει πραγματη γιατι δεν ηρθε να μου πει οτι θελει να ειμαστε μαζι.

Εσφιξα τα βιβλια κοντα στο στηθος συνγκρατωντας την οργη μου.

<<Με την Μπρεντα δεν εισασταν φηλες;>>ρωτησε ξαφνηκα η Καθριν.Να παρει ηθελε και απαντηση αφου ηξερε οτι εγω ημουν με τον Ρομπερτ την ημερα του ατυχηματος του πριν ενα χρονο οταν ειχα πει το πρωτο σε αγαπω μπροστα σε ολα τα παιδια της σχολης δεν το ειχα μετανιωσει ποτε μου ακομε και τωρα ενιωθα περηφανη και ανακουφησμενη που το φωναξα.

<<Ειμασταν Καθριν τωρα απλως κοιταζουμε η μια την αλλη με μισος>>της ψυθηρισα οταν καταλαβα οτι ενα κενο ελειπε απο την καρδια μου η Μπρεντα ηταν η πρωτη φιλη μου που ειχα γνωρησει η πρωτη που της ειχα πει οτι αγαπω τον Ρομπερτ.

Με ειχαν πληγωσει με το χειροτερο τροπο να ειναι μαζι.Τα πρωτα δακρυα αρχηζαν να ενφανηζονται στα ματια μου.

"Εχεις την ευκαιρια να τον πληγωσεις Μπελλα"μου ψυθηρισε η μικρη φωνουλα μεσα μου.

Εχεις δικιο της απαντησα.

<<Το καταλαβαινω οταν ειχε φυγει ηταν μαζι συνεχεια αλλα χωρις θελω να πληγωσω θελω να σου μηλισω σχετικα με κατι>>τα ποδια μου παγωσαν κοιταζοντας την.

<<Τι θελεις να μου πεις;>>η ανασα μου εγινε κοφτη κρυος ιδρωτας αρχηζε να ρεει κατω απο τα ρουχα.

Με επιασε απο το χερι και αρχηζε να βηματιζει προς μια απομακρυσμενη γωνια.Στο βλεμμα της μπορουσα να διακρινω καθε δισταγμο για αυτο που περημενα να ακουσω απο τα χειλη της.

Ετριψε νευρηκα τα χειρια της κοιταζοντας με μεσα στα ματια δεν ηξερε απο που να ξεκινησει ισως αυτο που περημενα να ακουσω θα με εκανε ολο και ποιο χειροτερα ηθελα τοσο πολυ να νιωσω ξανα την παλια Μπελλα που ημουνα να μην εχει τα βαρυ στην καρδια της.

Ολες οι πληγες ετρεχαν σε καθε σημειο της καρδιας μου λαχταρουσα να ξανα γινω αυτη η αθωα Μπελλα που με εβλεπαν ολοι οι αλλοι αυτη η Μπελλα που ηθελε να τελειωσει την σχολη και να ξεκινησει μια αρχη στο Λονδινο χωρις περιοσμους,πονους και ειδηκοτερα ανθρωπους που δεν τη αγαπουσαν για αυτο που ειναι ισως τα λαθη που κανουμε να ερχονται ξαφνηκα μπροστα μας και να μην θελουμε να τα διορθωσουμε.

<<Μπελλα πραγματικα μου ειναι δυσκολο να το πω με εχει βαλει->>αμεσως την κοιταξα μεσα στα ματια ποιος τι ειχε βαλει να μηλισει.

<<Δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις Καθριν;>>η φωνη μου εγινε κοφτη.

<<Γυρνα διακριτικα πισω σου και κοιτα>>το βλεμμα της φαινοταν πολυ περιεργο σαν να ηθελε να μου μεταφερει ενα μυνημα.Εστριψα το σωμα μου διακριτια προς την αρηστερι πλευρα αλλα ειδα ενα αδειο τειχο κυλισα το βλεμμα μου προς σε ολη την κατευνθηση του διαδρομου.Τα ματια μου εμειναν να στεκονται επανω του ηταν ακουμπησμενος στον τειχο κοντα σε μια γωνια και με κοιτουσε εχοντας τα χερια μεσα στις τσεπες του.

Το προσωπο του ελαμπε απο ευτιχια την τελευταια φορα που τον ειχα δει ηταν σημερα το πρωι τον ειχα αφησει πισω μου εξοργησμενο και τωρα τον εβλεπα να ειναι χαρουμενος.Δεν εβγαζα νοημα.

<<Ο Ρομπερτ σου ειπε να μου μηλισεις;>>την ρωτησα αφηνοντας την ματια μου να χαθει μεσα στα κατα πρασινα ματια του που με καλουσαν.

<<Ναι>>μου ψυθηρισε.Εκανα μερηκα βηματα προς τα πισω.

<<Γιατι;>>γυρισα αποτομα προς την Καθριν.

<<Γιατι να παω αφου η Μπρεντα μπορε->>

<<Μην ανυσηχεις αστο σε εμενα πηγαινε>>με εσπρωξε προς την μερια του Ρομπερτ.Βαθια μεσα μου ηθελα να παω να τον αγκαλιασω αλλα απο την αλλη η λογικη μου ελεγε να σταματησω να γυρησω απο την αλλη και να αλλαξω πορεια.Σταθηκα στην μεσι του διαδρομου εχοντας μεσα μου να παιζουν δυο αισθηματα.Το μισος και απο την αλλη η αγαπη.Ηθελα παση θυσια να σταματησω το χρονο και να σταθω σε αυτο το σημειο για παντα.Μην εισαι δειλη Μπελλα πρεπει να το κανεις.

Πηρα μια βαθια ανασα και αναγκασα τον ευατο μου να κινηθει προς το μερος του ειδα που μου εκανε νοημα να παω στρηψω στα δεξια εκει ηταν η σκαλα που οδηγουσε στο υπογειο της σχολης.Ενευσφα καταφατικα τα βηματα μου ηταν πολυ αργα και αυτο εκανε την ατμοσφαιρα να ειναι πιο εντονη.

Η καρδια μου καλπαζε με γρηγορο ρυθμο καθως περναγα ξυστα απο τον Ρομπερτ.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες στριβοντας προς στην σκαλα.Αφησα τα ποδια μου να κατεβουν ενα ενα το σκαλι μεχρι ενα σημειο εμεινα στην μεσι της σκαλας παιρνοντας βαθιες ανασες νιωθοντας τον οξυγονο γυρω μου να γινεται ολο και πιο λιγοστο.

Ακουσα πισω μου τα βηματα του να αντηχουν στη ησυχια ηθελα να το βαλω στα ποδια εκεινη την στιγμη να σηκωθω να φυγω.Εμεινα παγωμενη στην θεση μου οταν ενιωσα δυο χερια να φυλαηζουν την μεσι μου και να με τραβουν κοντα τους.Τα χειλη μου ανοιξαν αφηνοντας τον αερα να βγει εξω με κοπο τον ενιωθα πισω οσπου με γυρισε αποτομα και βρεθηκαμε προσωπο με προσωπο.Τα χειλη μας απειχαν μερηκα εκατοστα.

<<Τι ηταν αυτο που με ειπες σημερα το πρωι;>>η εκφραση του αλλαξε και μετατραπηκε σε ενα αγριομενο προσωπο.Το πρωτο που εκανε ηταν να απομακρυνω τα χερια του γυρω απο την μεσι μου και να ανεβω ενα σκαλι μακρια του.

<<Ξερεις τι ειπα και καλα ειναι να το αποδεχτης οτι αγαπας και την Μπρεντα και οτι εμενα με εχει μονο για το σεχ>>του πεταξα καταμουτρα νιωθοντας μεσα στο στηθος να τρυπαει.

<<Δεν ειναι αληθεια μου τι δινεις που μηλας ετσι για το ευατο το ξερεις οτι εχω αλλαξει μονο->>

<<Δεν σου ζητησα ποτε να αλλαξεις για εμενα απο μονο σου εγινες αυτο που εισαι τωρα απο τις πραξεις σου τα λαθη και τα ψεματα Ρομπερτ η αγαπη ειναι ενα αισθημα που δεν εξηγειτε ειναι παραλογο να με αγαπας ενω τα εχεις με τα αλλη>>δεν αντεχα αλλο η εκρηξη ηταν μεγαλη ενιωθα ανακουφησμενη που τα ελεγα ολα αυτα που τον πληγωνα δεν ξερω γιατι αλλα το απολαυνα.

<<Ειναι παραλογο που αγαπω μια κοπελα που χαρεις αυτην προσπαθησα να επιβιωσω>>φωναξε σπαζοντας την βελουδινη φωνη του.Πηγα να μηλισω αλλα δεν εβγαζα καμια λεξη απο το στομα μου προσπαθησα να ψαξω βαθια μεσα μου για κατι που θα με σωσει απο αυτα τα λογια.Εκλεισα τα βκεφαρα μου για μια στιγμη φερνοντας στο μυαλο μου τα λογια του.

<<Οχι δεν ειναι>>απαντησα νιωθοντας την τρυπα στο στηθος μου να μεγαλωνει.Το οξυγονο λιγοστευε γυρω μου το σωμα μου ετρεμε ελαφρος.

<<Ουτε ειναι παραλογο να αγαπας εκεινη που σε εφερε στην ζωη ξανα>>ανοιξα τα ματια μου και το προσωπο του ηταν τοσο κοντα με το δικο μου που μυρηζα το αρωμα μου που ενιωθα την ζεστη ανασα του στα χειλη μου.Εσκυψε προς τα χειλη του προς τα δικα μου νιωθοντας τα χειλη μου να τρεμουν εβαλε τα χερια του αναμεσα στα μαγουλα μου.

<<Ειναι παραλογο να σε αγαπω ακομα παρολου που ειχες φυγει Μπελλα ειναι παραλογο να αγαπω την κοπελα που χαρεις αυτη με κανει να νιωθω πιο ολοκληρωμενος απο ποτε>>τα χειλη του σφραγγησαν τα δικα μου.Τα χειλη του κινηθηκαν μαζε με τα δικα μου για πρωτη φορα με φηλουσε τοσο τρυγερα σαν να ηθελε να σφργκησει τα λογια με ενα φιλι.Προσπαθησα πολλες φορες να καταπιεσω τα αισθηματα μου ηθελα να γευτω την ζηλια του.

Ξαφνηκα ανοιξα τα ματια μου.Οχι Μπελλα μην σε αφησει να γκρεμησει αυτο το φιλι μην του κανεις τη χαρη.Τα χειλη μου σταματησαν τα κινουνται μαζι με τα δικα του αναγκασα τα χερια μου να κολλησουν στα πλευρα μου μενοντας εντελως ακινητη.Τα χειλη του εγινα πιο βιαια επανω στα δικα μου καταλαβαινοντας οτι δεν ηθελα το φιλι του τον εξοργιζε και μονο στην σκεψη.Τον ηξερα πολυ καλα.

Δεν τα παρατησε με εκλεισε στην αγκαλια του νιωθοντας οτι αυτη την φορα δεν θα καταφερνε.Ανοιξα τα ματια μου και αγνοησα την τρυπα που ειχε ανοιξει μεσα στο στηθος.Ακουμπησα τα χερια μου στο στερνο του και τον εσπρωξα με δυναμη απο μακρια μου.Τα χειλη μου αφεθηκαν ελεθευρα.Παραπατησε και πηγε να πεσει απο την σκαλα αλλα με μια κινηση κρατηθηκε απο τα καγκελα.

Ανεβασε το κεφαλη του και με κοιταξε ξαφνιασμενος.

<<Μπορεις ακομα να νιωσεις την καρδια μου να χτυπαει για εσενα αλλα δεν νιωθεις την τρυπα που εχω στο στηθοςΡομπερτ εχω χασει την εμπιστοσυνη μου σε εσενα ποια>>του ψυθιρησα και επειτα γυρισα και ανεβηκα τα σκαλια με φορα νιωθοντας οτι αυτη την φορα οτι κατι ειχε αλλαξει βαθια μεσα μου για εκεινη την αγαπη.

                                                    ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

<<Του ειπες οτι δεν το εχεις εμπιστοσυνη ποια στη αγαπη του για εσενα;>>αναφωνησε η Αλις πετωντας την μασκα που θα φορουσα αποψε το βραδυ.

<<Ναι Αλις>>ειπα κοιταζοντας το φορεμα χωρις κανενα ενδιαφερον ημουν χαμενη στις σκεψεις μου αφοτου ειχα φυγει δεν τομλουσα να περασω απο τον διαδρομο για να τον κοιταξω στα ματια.Ακομα δεν μπορουσα να βγαλω απο τα λογια αυτα που του ειχα πει.Μολις ειχα γυρισει στο σπιτι βρηκα την Αλις με τον Τζασπερ να ειναι μαζι τρωγοντας μεσημεριανο στην κουζινα η Αλις μολις καταλαβε την κατασταση αφησε το φαγητο και ετρεξε και με αγκαλιασε ξεσπασα ολο τον θυμο μου μεσα στην αγκαλια της.

Ο Τζασπερ δεν ειχε υποψιαστει τιποτα για εμενα και τον Ρομπερτ ολο αυτον τον καιρο το ηξερα καλα γιατι παραλου που εκανα παρεα ποτε δεν τολμουσαν να συζητησουν για εμενα ηξερα καλα οτι ειχα ερθει αναγκαστικα στο Λονδινο.Ο Ρομπερτ απο την πρωτη στιγμη ημουν βεβαιη οτι θα το ειχε μαθει απο τον Τζασπερ.

Οταν γυρησα βρηκα ενα χαος οπου αφησα πισω μου βρηκα τον Ρομπερτ μαζι με την Μπρεντα να ειναι μαζι και επισης ο Ρομπερτ ειχε μπλεξει ασχημα ακομα δεν ειχε μιλησει σε εμενα για την κατασταση δεν ηθελα να σκεφτομαι οτι η Μπρεντα δεν εκανε τιποτα για τον απομακρυνει εκτος απο τι μου εκλεψε τον αγγελο μου δεν τον προστατευε.Πως μπορουσε να νιωθει αισθηματα για εκεινη;

<<Μπελλα καλητερα εινα να μην πας αποψε θα γιν->>

<<Θα παω Αλις θελω να δω δοκημασω κατι>>πηρα της μασκα απο το κρεβατη που ειχε πεταξει η Αλις και κοιταξα της λεπτομεριες.

<<Τι να δοκιμασεις;>>ανακαθησε στο κρεβατη κοιταζοντας εξερευτηκα.

Πλησιασα την μασκα στο προσωπο μου και την δοκιμασα.

<<Τα ορια του Αλις>>αμεσως ανοιξε τα ματια της ορθανοιχτα ανοιξε το στομα της αλλα δεν βγηκε τιποτα μονο αερας.

<<Μπορει να ειμα σε αθλια κατασταση αλλα το λαχταραω Αλις θελω να δω την ζηλια του>>Αφησα να πεσει η μασκα απο το προσωπο μου.

<<Μπελλα δεν σε αναγνωρηζο πρωτα του λες οτι δεν τον εχεις εμπιστοσυνη και επειτα θελεις να το κανεις να ζηλεψει>>το προσωπο της εσπασε βλεποντας την ξαφνικη αλλαγη μου.Κουνησα καταφατια το κεφαλη μου με ενα ψευτηκο σατανικο χαμογελο.

<<Θα μου κανεις εσυ τι αλλαγη Αλις εσυ θα με αλλαξεις>>ειπα αποφασηστικα χωρις να την αφησω να συνεχησει.

                                                                     ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Τα τακουνια αντυχουσαν στον αδειο διαδρομο του Μπερμηχαν η μουσικη εσπαγε την σιωπη γυρω μου που εβγαινε απο το προυαλιο.Η μασκα καλυπτε το προσωπο μου αφηνοντας τα καστανα ματια μου να φανερωσουν την απολυτο κενο.Το μαυρο φορεμα ηταν κολημενο επανω στο σωμα μου αναδεικνιοντας την λεπτη σιλουετα το καλητερο ομως ηταν οτι ενιωθα αλλαγμενη σαν να ειχε εξαφανηστει η Μπελλα απο μπορστα μου και η μια καινουργια δυναμικη Μπελλα που ηρθε να κατακτησει αυτο που της ανηκε.Εκεινον.

Η Αλις προχωρουσε μπροστα με τον Τζασπερ πιασμενη χερι χερι οι χορευτικες της κινησεις ηταν απολυτα ρυθμηκες με το βημα του Τζασπερ το γκρι φορεμα που φορουσε ερρε ανεμελα σε καθε κινησεις της.Ο Τζασπερ δεν θα την αφηνε απο τα ματια του.Τους ειδα που εφτασαν στην εξοδο προς το κηπο.Η μουσικη ακουγοτανε σε ολο το χορο.

Η καρδια μου αρχηζε και χτυπουσε ξεφρενα για εναν ανεξηγητο λογο.Η Αλις μπηκε απο τη εισοδο και βγηκε στον κηπο ο Τζασπερ την επιασε απο την μεσι εκεινη την στιγμη η Αλις με κοιταξε με μισο ματι γυρηζοντας ξανα προς τον Τζασπερ.Ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου.

Αφησα την ανασα μου να βγει και βγηκα στον κηπο.Ολοι σχεδον γυρησαν και με κοιταξαν απο την κορυφη ως τα νυχια ενιωθα τα μαγουλα μου να κοκκινηζουν βλεποντας ολα τα παιδια να με κοιτουν αινιγματικα.

<<Μπελλα;>>εστριψα το βλεμμα μου επανω στο Γουιλιαμ που φορουσε μια κοκκινη μασκα.

<<Γιεα σου Γουιλ>>ειπα αφηνοντας τα χειλη μου να ανασηκωθουν.Με πλησιασε δισταχτικα κοιταζοντας με σε ολο μου το κορμι.Πηγα με αργα βηματα κοντα του και πλησιασα το προσωπο του κοντα στο δικο μου.

<<Εχω κατι;>>του ψυθιρησα με ενα υπονουμενο στον τονο της φωνης μου.Ανοιγοκλεισε τα ματια του και ξαφνηκα τυληξε τα χερια του γυρω μου.

<<Οχι απλως δενσε αναγνωρησω εισαι πολυ->>δεν το αφησα να ολοκληρωσει αφου κολλησα το στομα επανω στο δικο του.Μισα ανοιξα τα χειλη μου και ενιωσα την γλωσσα του να διαγραφει μια πορεια στο κατω χειλος μου.Ανοιξα τα ματια μου και τοτε ειδα δυο πρασινα ματια να εινα πισω απο την μασκα να με κοιτουν με φθονο.Αφησα τα χειλη απο τα δικα του και τον πηρα απο το χερι.

Το βλεμμα του δεν αφηνε ουτε ενα βημα μου να του ξεφυγει.Το χερι του Γουιλ τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι μου σφικοντα με στο πλαι του.Για αποψε ανηκα σε αλλον ηθελα να πετυχω τον στοχο να τον κανω να νιωσει τι θα πει ζηλια.Δαγκωσα το κατω χειλος μου κοιταζοντας τον.

<<Μπελλα ποτε μου δεν πιστευα οτι->>ακουσα ξαφνηκα την φωνη του Γουιλ να με διακοπτη απο τις σκεψεις μου.Γυρησα να τον αντικρησω.

<<Ολα μπορουν να συνβουν>>του ειπα και κολλησα το κορμι μου επανω στο δικο του τυληξα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του και το τραβηξα μαλακα κοντα μου.Σε μια στιμγη ειδα την Αλις να πινει το ποτο της και να με κοιταει γεματη απογοητευσει στην εκφραση.Προσπαθησα να διωξω την αμφιβολια μου για αυτα που εκανα.Οχι Μπελλα ειναι το σωστο να τον κανεις να νιωσει ζηλια.

<<Να παρει Μπελλα δεν θα αντεξω για πολυ>>τον ακουσα να μου ψυθιρηζει.

<<Ολα στην ωρα τους>>αφησα ενα απαλο φιλι στα χειλη του και απομακρυνθηα απο κοντα του κοιταζοντας τον Ρομπερτ που τωρα επινε μονορουφη του ποτο και επειτα με μια κινηση του χεριου του πεταξε το ποτηρι κατω με δυναμη χωρις να υπολογιζει τα γυαλια που εσπαγαν γυρω του.Τα χειλη του ειχαν σχηματιστει μια λεπτη γραμμη του σαγονι του ηταν σφησμενο απο την ζηλια αλλα αυτο που με τρομαξε πιο πολυ ηταν  η ματια του.Με κοιτουσε να ειχα κανει εγκλημα.Προσπαθησα να δειξω ψυχραιμια οσο πιο δυνατον γινοτανε.Εκανα μερηκα βηματα για να παω στον μπουφε περνωντας διπλα του.Τοτε το χερι του φυλακησε τον καρπο μου δυνατα κανοντας με να σταματησω.

Το χερι του σφηχτηκε δυνατα στο καρπο.Τα χειλη πλησιασαν προς το αυτι μου.

<<Τι διαολο κανεις με τον Γουιλ;>>η φωνη του ειχε σπασει με πολυ κοπο κρατουσε τα νευρα του εκεινη την ωρα.

<<Οτι θελω δεν θα μου πεις εσυ τι θα κανω>>του αντιγυρησα ψυχρα.

Κοιταξα τον Γουιλ για μια στιγμη ειχε γυρησμενη την πλατη του και μηλουσε με μια παρεα αγοριων.

<<Ελα μαζι μου τωρα πριν γινει ο χαμος>>με εσφηξε δυνατα και αρχηζε και με εσερνε μεσα στον κοσμο που χορευε.Προσπαθησα να αποτραβηχτω αλλα οσο και να το εκανα με εσφιγκε δυνατα δεν μπορουσα αρχηζα κα πονουσα.Το βημα του ηταν γρηγορο και με κοπο προσπαθουσα να μην πεσω απο τα ψηλοτακουνα.

Απομακρυθηκαμε απο τον κηπο που γινοτανε ο χορος κια μπηκαμε μεσα στην σχολη.Ο διαδρομος ηταν σκοτεινον και μονο τα φωτα απο τον χορο διαπερνουσαν τα τζαμια σπαζοντας το σκοταδη.

<<Αφησε τωρα>>του φωναξα.Αμεσως γυρησε το προσωπο του ηταν κατακκικο απο θυμο το βλεμμα του ηταν εξοργισμενο.Πεταξε το χερι μου απο το δικο του και με μια κινηση με πηρε απο του ομους και με χτυπησε επανω στον τειχο.

<<Τι διαολο κανεις Μπελλα;>>αρχηζε κα ξεσπουσε η ζηλια του και αρχηζα να το απολαυνω.

<<Οτι και εσυ αρχηζω μια καινουγια σχεση οπως εσυ με την Μπρεντα ετσι->>

<<Δεν καταλαβαινεις οτι με κανεις να εξοργηζομαι και μονο που τον φηλισες ηθελα να ερθω εκει και να του σπασω τα μουτρα>>η φωνη του ηταν ετοιμη να κλειση.Τοτε ειδα τα πρωτα δακρυα να κυλανε απο τα ματια του ολα γκρεμηστικαν γυρω μου βλεποντας τον να δακρυζει.

<<Να παρει Μπελλα>>κοπανησε με την γροθια του επανω στον τειχο και ο θορυβος με εκανε να σαστησω εσκυψε το κεφαλη του παιρνοντας βαθιες εισπονες.Εβαλα το χερι μου στα χειλη μου συνκρατωντας την κραυγη που θα εβγαινε απο μεσα μου.

<<Γιατι το κανεις αυτο;>>μου ψυθηρισε με σπασμενη.Το μυαλο μου ειχε σταματησει εκεινη την στιγμη δεη ηξερα τι να κανω.Ενιωθα μια αιδια για τον ψευτηκο ευατο μου τι ειχα κανει μολις τωρα.Βασανιζα τον ανθρωπο μου με τον χεοροτερο τροπο τον εκανα να νιωθει οργη για εμενα.Περασα καθε οριο αποψε τον εκανα να πονεσε χωρις να νιαστω καν για εκεινον.

<<Ρομπερτ>>ο κομπος εδεσε το λαιμο μου τα ποδια μου ετρεμαν.Σηκωσε αργα το κεφαλη του και χωρις αλλη σκεψη ορμησε επανω μου και αρχηζε και με φηλουσε.Τα χειλη του τριβοντουσαν με δυναμη επανω στα δικα μου φυλακησε το κορμι μου στα δεσμα του.Τα χερια του χαμηλωσαν προς το υφασμα που φορεματος μου το ανασηκωσε ψηλα.Η φωτια εκεινη την ωρα με κατεβαλε ενιωθα υργη αναμεσα στα ποδια μου.Βαθυνα το φιλη μας η γλωσσα του βρηκε την δικια μου και αρχηζε απληστα να διεκδεικη αυτο που το ανηκει.Εμενα.

Τα χερια του φυλακησαν τους γοφους μου και με σηκωσε  στην αγκαλια του κολλοντας με στον τειχο.Τα χελη του χαμηλωσαν στην βαση του λαιμου.Ολο το οξογονο μεσα μου ειχε χαθει ο ιδρωτας αρχηζε και καλυπτε το κορμι μου.

Τα χερια του βρηκαν το υφασμα του εσωρουχου μου το αποτραβηξε απο κοντα μου και το πεταξε στο πατωμα.

<<Εισα δικη μου μονο δικη κανεις δεν θα σε ξανα αγγιξει>>ειπε με βραχνιασμενη φωνη.Αφησα το βογγητο να βγει απο τα χειλη μου.

<<Ετσι Μπελλα νιωσε αυτο που νιωθεις δεν γινεται να αγνοησεις το παθος σου απολαυσε το>>τον ακουσα να λεει και τον ενιωσα να βυθηζεται μεσα μου.Τυληξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και κολησα τα χειλη επανω στα δικα αναζητωντας την γευση του.Οι κινησεις του με ενα εκανα να χαθω στο κοσμο του παθους μου για εκεινο τον σωμα μου ανταποκρινοτανε σε καθε κινηση που εκανε μεσα μου.Αφησα το κεφαλη μου να πεσει πισω δαγκωνοντας τα χειλη μου.Ακουγα την ανασα του να χανεται μεσα σε καθε ωθηση που εκανε.Το σωμα μου αρχηζε και ετρεμε ελαφρα ανασηκωθηκα απο τον τειχο και τοτε ενιωσα την φωτια να σβηνει.

Αφησα το βογγητο μου να βγει σε συνδιασμο με την μουσικη.Το κεφαλη μου επεσε πανω στον ομο του προσπαθουσα να βρω την χαμενη ανασα μου τα χαμενα αισθηματα μου.Δεν αντεχα στην σκεψη οτι αυτο που ειχε συνβει ηταν σε ενα ξεσπασα θυμου.

Αφησε τα χερια του και ακουμπησα επανω στο πατωμα.Στιρηχτηκα επανω του το σωμα μου ηταν αδειο,αδυναμο απο καθε ενεργεια και αισθηματα.Τυληξε το χερι του γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε κοντα του.Ενιωσα τα χειλη του επανω στο μετοπω μου αφηνοντας ενα φιλι.

<<Λυπαμαι που ξεσπασα με αυτο τον τροπο δε->>Ακουμπησα το δαχτυλο μου επανω στα χειλη του κανοντας τον να σωπασει.

<<Εγω φταιω ηθελα να κανω σε ζηλεψεις δεν ηθελα να φτασω να->>σταματησα νιωθοντας τα δακρυα στα ματια μου.

<<Το καταφερεις Μπελλα πρωτη φορα φερθηκα τοσο εγωιστηκα απεναντη σου οταν σε ειδα να τον φηλας δεν ξερω θολοσε το μυαλο μου δεν αντεχω στι σκεψ πως καποιος αλλος σε αγγηζει εκτος απο εμενα>>πηγα να μηλισω αλλα τα χειλη μου φυλακησαν τα δικα του.Δεν ηθελα να ακουσω τιποτα.Το ειχα κατεφερει αυτο που ηθελα να γευτω την ζηλια του αλλα με ενα τιμημα τον ειδα να λυγηζει μπροστα στα ματια μου.

Η αγαπη ποναει και το ξερω αυτο το εχω βιωσει κατεκτησα αυτο που μου ανηκε τον αγγελο της ζωης μου.Θα παλευα για να παρω ξανα πισω την καρδια του που ανηκε μονο σε εμενα οπως εγω ανηκα σε αυτον.