12ο Κεφάλαιο

12ο Κεφαλαιο

'Νεογεννητη Αγαπη'

Μπελλα

Ολα ειχαν αλλαξει μετα απο την ξαφνικη ενφανιση της Μπρεντας στο σπιτι του Ρομπερτ μπορουσα να δω ολο καθαρα την ζηλια που ετρεφε παντα για εμενα απο την αρχη της γνωρημιας δεν εδειχνε τον αλλο της ευατο.Παντα ηταν η γλυκια αθωα Μπρεντα που ολοι ηθελαν να δουν,εκεινη η πλευρας της εκανε την ενφανιση της οταν ειχα φυγει απο τον Ρομπερτ για ενα λαθος που παντα θα το θυμαμαι και δεν θα το συνχωρησω στον εαυτο μου που εφυγα χωρις μια εξηγηση.


Δεν ειχα βρει ακομα την απαντηση σε αυτη την διαφυγη μου το μυαλο μου παντα με οδηγουσε σε μια λογικη εξηγηση που θα εδινα αργοτερα ηταν οτι δεν αντεχα αλλο τον πονο.Το ατυχημα του Ρομπερτ στο παρελθον με ειχε ισοπεδωσει δεν ηξερα καν οτι μπορει ο θανατος να μας χωρηζε οτι καποια στιγμη σε αυτο το δωματιο που ητανε ξαπλωμενος θα αφηνε την τελευταια αναπνοη του.

Ενα ριγος με διαπερασε σε αυτην την αναμνηση παντα σκεφτομουνα το παρελθον μας πως ειμασταν τοτε και πως ειμαστε τωρα ολα ειχαν αλλαξει γυρω μου ο κοσμος που εβλεπα τοτε με αλλο ματι τωρα τον εβλεπα διαφορετηκα.Ημουν πιο δυνατη τωρα ειχα διπλα μου την οικογενεια μου την Αλις που παντα αγαπουσα και θα την αγαπω παρολου που πληγωναμε η μια την αλλη πριν ενα χρονο.Ειχα το αλλο μου μισο που τωρα τον εβλεπα να ετοιμαζει την βαλιτσα μας.

Ειχαμε αποφασησει να φυγουμε για μερηκες μερες μακρια απο το Λονδινο να ξεφυγουμε απο ολους και απο ολα να νιωσουμε ο ενας τον αλλον οπως μας αξηζει.Ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου εκεινη την στιγμη στην σκεψη οτι θα τον ειχα ολο δικο μου.Αφησα τον ηχο του γελιου μου να ακουστη μεσα στο δωματιο του.

Σταματησε στην μεσι του δωματιου κρατωντας στα χερια του ενα λευκο αμανικο μπλουζακη.Γυρισε το βλεμμα του επανω μου κοιτωντας με που γελουσα.

<<Που ειναι το αστειο;>>το στραβο αγαπημενο μου χαμογελο σχηματηστηκε στα χειλη του  με πλησιασε με αργα βηματα και σταθηκε μπροστα μου εβαλε τις παλαμες του αναμεσα στο προσωπο μου και αφησε ενα φιλι επανω στο μετοπω μου.Εισεπνευσα το γλυκο αρωμα του που παντα με ηρεμουσε.

<<Περημενω μια απαντηση>>με αφησε  αλλα χωρις να απομακρυνθει απο κοντα μου.

<<Απλως σκεφτομουνα>>του ειπα ανασηκωντας του ομους μου αδιαφορα.Ειδα στα πρασινα ματια μια δοση αμφιβολιας.

<<Και τι ακριβως σκεφτοσουνα;>>τα χερια του φυλακησαν του καρπους των χεριον μου χαμηλωσε τα χειλη του προς αυτα και αφησε ενα φιλι ακριβως κατω απο της φλεβες μου ο χτυπος την καρδιας μου αρχηζε να αυξανεται σε μεγαλο βαθμο και η αναπνοη μου για μια στιγμη αρχησε να βγει απο τα χειλη μου.Πως συνεβαινε παντα να με κανει να χανω τον ελεγχο του ιδιου μου ευατου.

<<Απλες σκεψεις εκανα τιποτα παραπανω>>προσπαθησα να αποφυγω το βυθησμενο βλεμμα του που δεν ελεγε να ξεκολλησει απο τα δικα μου ματια.

<<Εισαι σιγουρη αστερακη μου;>>ο τονος της φωνης του σκοτεινιασε ξαφνηκα ειδα στα πρασινα ματια του να σκοτεινιαζουν απο ποθο.

Ξεροκαταπια το σαλιο μου και κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Χωρις να ξερω τι ηταν ικανος να κανει τυληξε στα χερια του γυρω απο την μεσι μου και το αλλο του χερι πηγε στα ποδια μου τα λυγησε και με εβαλε στην αγκαλια του.

<<Ρομπερτ οχι τωρα πρεπει να φυγουμε ξερεις οτι μπορει να βρουμε κινηση στον δρομο και δεν θελεις να αργησουμε>>προσπαθησα να βρω καθε επηχειραμα να τον σταματησει αλλα δεν με ακουσε με πεταξε στο κρεβατη κλοτσωντας την βαλιτσα μακρια απο το κρεβατη οπου βρεθηκε στο πατωμα με τα ρουχα κατω.Ανεβηκε απο πανω μου και αρχηζε και με φηλουσε σε ολο μου το προσωπο μου.

<<Το ξερεις οτι δεν μου αρεσει να μην μου λες τι σκεφτεσαι>>ειπε μεσα απο τα φιλια που αφηνε στο προσωπο μου και κατεληγαν σε σιγα σιγα στην βαση του λαιμου μου στελνοντας κυματα εξαψης σε ολο μου το κορμι.

<<Μα σου ειπα δεν  ειναι τιποτα παραμονο γελοιες σκεψεις>>η φωνη μου με κοπο εβγαινε  απο τα χειλη μου ο αερας μεσα μου ειχε τελειωσει εξαιτιας της ζεστης σε ολο μου το σωμα που αυτο οφειλοτανε στον Ρομπερτ.

<<Γελοιες σκεψεις εεε;>>η φωνη του ακουστηκε ειρωνικη σηκωσε το κεφαλη του και πλησιασε το προσωπο του μερηκα εκατοστα μαρκια απο το δικο μου.

<<Σε ξερω πολυ καλα Ιζαμπελλα Σουαν και δεν λες την αληθεια δεν εισαι καθολου καλη ψευτρα και για αυτο θα σου μαθω εγω να μην λες ψεματα>>προτου μιλησω εκλεισε τα χειλη μου με τα δικα του και οι δυο βυθηστηκαμε στο παθος μας. 

           *~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ανοιξα τα βλεφαρα μου νιωθοντας τα δαχτυλα του Ρομπερτ να με χαιδευουν επανω στο μαγουλο μου.Εστιψα ολο μου σωμα προς την πλευρα του τεντωσα τα ποδια μου και τα κατεβασα απο το καθησμα.Κοιταξα εξω στο πλεον σκοτεινο δρομο οι προβολεις του αυτοκινητου φωτηζαν τον μαυρο σκοταδη γυρω μας.

<<Ξυπνησες Ωραια Κοιμωμενη>>το γελιο του ακουστηκε μεσα στην ησυχια γυρω μας.Ακουμπησα το σωμα μου πισω στο καθησμα και τον κοιταξα για μια στιγμη χωρις να του μιλησω.

<<Ποσες ωρες κοιμαμε;>>τον ρωτησα γεματη περιεργια την τελευταια φορα που θυμαμαι προτου βυθηστω σε ενα γαληνιο υπνο ηταν την σταση που ειχαμε κανει για να φαμε.

<<Περιπου τρεις ωρες αν δεν κανω λαθος>>το προσωπο του συσπαστηκε προσπαθωντας να θυμηθει και εκεινος τις ωρες.

<<Τελος παντων ποσο απεχουμε απο το Blackpool;>>απο τη ειχα ψαξει εκεινη την ημερα που ο Ρομπερτ μου ειχε πει πως θα φυγουμε ηταν μια μικρη πολη στην βορειοδυτικη Αγγλια ειναι μια παραθαλασσια πολη με μεγαλο πληθυσμο.

<<Περιπου αλλη μιση ωρα αληθεια τοσο ανυπομονη εισαι για να την δεις;>>καρφωσε το βλεμμα του επανω μου χωρις να ριχνει ουτε μια ματια εξω στον δρομο.

<<Δεν μπορω να πω οτι ανυπομονο->>διακοψα την προταση μου κοιταζοντας εξω στο δρομο επειτα γυρησα να τον κοιταξω ξανα ειχε ακομα το βλεμμα του επανω μου.

<<Ρομπερτ θες να μας σκοτωσεις;>>η φωνη μου μετατραπησε σε ουρλιαχτο κοιταζωντας μια εκεινον και μια το δρομο.Αισθανομουνα την καρδια μου να ειναι ετοιμη να βγει  εξω απο το στηθος η αδρεναλινη αρχηζε και κυλουσε μεσα στις φλεβες μου.Τον ειδα που αυξησε την ταχυτητα του αυτοκινητου στους εκατον οδγοντα.

<<Ρομπερτ σε παρακαλω με τρομαζεις με αυτο που κανεις σταματα>>του φωναξα ουρλιαζοντας εβαλα τις παλαμες των χεριον μου επανω στο καθησμα και χατσωθηκα χωρις καν να κουναω ουτε το δαχτυλακη μου.

<<Ρομπερτ σε->>

<<Δεν με εμπηστευσε Μπελλα;>>με διεκοψε νιωθοντας οτι αυτο δεν προκεται για πλακα αναμεσα μας.Εσφιξα τα χειλη μου νιωθοντας το στομαχη να σφιγγει βλεποντας οτι αυξονοτανε η ταχυτητα του αυτοκινητου.

<<Με εμπηστευσε ναι η οχι;>>η χαμηλη φωνη του μου τραβηξε την προσοχη.

<<Φυσηκα και σε εμπιστευομαι αλλα που οδηγει ολο αυτο που κανεις;>>προσπαθησ ανα δυνγκρατησω το ουρλιαχτο μου που θα εβγαινε ξανα στην επηφανεια.Το βλεμμα του αφησε το δικο μου και κοιταξε ξανα το δρομο μειωσε την ταχητυτα του αυτοκινητου.Αφησα την ανασα που συνγκρατουσα να βγει απο μεσα μου εκλεισα για λιγο τα βλεφαρα μου για να ηρεμισω την καρδια μου που χτυπουσε σαν τρελη.

<<Εισαι καλα;>>ρωτησε.Ανοιξα τα βλεφαρα μου φανερωντας τον θυμο στο προσωπο μου.

<<Γιατι το εκανες;>>τα ματια του ητανε καρφωμενα εξω στο δρομο ειδα που εσφιξε τα χερια του επανω στο τιμονη.

<<Ηθελα να δοκημασω την εμπιστοσυνη σου που εχεις σε εμενα>>μου ψυθηρισε χαμηλωφονα.

                                                          ~*~*~*~*~*~*~*~

Η πορτα διπλα μου ανοιξε και ο καθαρος αερας ηρθε στο προσωπο μου καθαρηζοντας το μυαλο μου την στιγμη που Ρομπερτ ειχε κανει αυτη την τρελα.Δεν ηξερα που οφελοτανε η ξαφνικη αλλαγη του απεναντη μου σαν να τον βαραινε αυτη η σκεψη οτι δεν του εμπηστευομουνα ειναι γελοιο τον αγαπουσα και η εμπιστοσυνη μου που ετρεφα για τον Ρομπερτ ειναι μεχρι θανατου.Ακομα και την ζωη μου θα του εμπηστευομουνα.Θα του αποδεικνια το ποσο τον αγαπω και τον εμπηστευομαι.

<<Θα κατεβης Μπελλα;>>ειπε ξεφυσοντας βαραστημενα.Οι βαλιτσες μας ηταν ηδη εξω ακουμπησμενες στο πεζοδρομιο.Κατεβηκα απο το τζιπ και εκανα μερηκα βηματα κοντα του.Εκλεισε την πορτα πισω μου και πατησε το κουμπη απο το κλειδη του αυτοκινητου του να κλειδωθη.Πηρα την βαλιτσα μου και την εσυρα προς την εισοδου σπιτιου.

<<Αληθεια ποιανου ειναι το σπιτι;>>εριξα μια γρηγορη ματια γυρω μου στην σχεδον ερημη περιοχη τα σπιτια ηταν ακερτα απομακρησμενα το ενα με το αλλο τα δεντρα σχεδον καλυπταν την περιοχη γυρω μας.Τα φωτα του δρομου φωτηζαν ισα ισα για να διακρινω τον Ρομπερτ που ερχοτανε με τον σακο προς το μερος μου.Εφτασε κοντα μου και εβγαλε απο την τσεπη του το κλειδη της πορτας.

<<Ειναι του Εμετ μας το δανησε για το σαβατοκυριακο>>απαντησε στην ερωτηση μου κοφτα.Ανοιξε την πορτα και μου επεδειξε με το χερι του να μπω πρωτη εσυρα την βαλιτσα απο το χερουλι και μπηκα μεσα τον πρωτο που μπορουσε η οραση μου να διακρινει ηταν τα παραθυρα που το φως του σεληνοφωτος εισχορουσε μεσα απο τα τζαμια.

Το φως ανοιξε φωτηζοντας το χωρο γυρω μου ενα μιρκο σαλονι εκανε την ενφανηση του οι τειχη ηταν βαμενη στην αποχρωση του αντοιχτου καφε οι καναπεδες ηταν ειχαν σκεπαστει απο λευκα σεντονια αλλα αυτο που μου τραβηξε το ενδιαφερον ειναι το πετρινο τζακι.Επανω στο παγκο απο το τζακι ειχε κοκκινα κερια και μια φωτογραφια απο μια παρεα.


Πλησιασα προς το τζακι και πηρα την φωτογραφια στα χερια μου αναγνωρησα τα προσωπα ολων τους του Τζασπερ,της Αλις,του Εμετ με μια κοκκινομαλλα κοπελα και τον Ρομπερτ που ειχε στην αγκαλια του μια καστανοξανθη κοπελα που φορουσε ενα λευκο επισημο φορεμα.

Αμεσως το μυαλο πηγε στην κοπελα που ειχε αγαπησει ο Ρομπερτ.Ενιωσα μια σουβλια ζηλιας να τρυπαει την καρδια μου κοιταζωντας τον Ρομπερτ που την ειχε στην αγκαλια του.

<<Ειναι απο το παρελθον μου που δεν θελω να θυμαμαι καθολου>>τον ενιωσα διπλα μου τυληξε τα χερια γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε κοντα του.

<<Ολοι εχουμε ενα παρελθον Ρομπερτ που ειτε το θελουμε ειτε οχι ειναι κομματι μας οπως αυτη η κοπελα που->>

<<Που εχει πεθανει>>ειπε χωρις κανενα ιχνος αισθηματος στην φωνη του.

<<Η κοπελα που μετα σε εκανε να αλλαξεις;>>γυρησα το σωμα μου και βυθησα την ματια μου μεσα στην δικη του.

<<Ναι>>εβλεπα τον πονο στο προσωπο του να τον αποδυναμωνει φερνοντας στο μυαλο του παλιες θαρμενες αναμνησεις που ηθελε να ξεχασει.

<<Την αγαπας ακομα;>>ο κομπος για αλλη μια φορα σταθηκε στο λαιμο μου ενιωσα σιγα σιγα το σχησιμο στην καρδια μου να μου φερνει μια πικρη γευση.

<<Ποτε δεν ξεχνας αυτον που αγαπας Μπελλα ειναι ενα κομματη της καρδιας σου->>σηκωσε το πιγουνι μου κανοντας με να τον κοιταξω στα ματια.

<<-ειναι μια αγαπη που δεν θα ξεχασω αλλα εσυ εισαι αυτη που αγαπω περισσοτερο και απο εκεινη την κοπελα παντα εσυ θα εισαι ο αγγελος  της ζωης μου εσυ με αλλαξες Μπελλα και καμια αλλη ποτε μα ποτε δεν προκεται να σε αφησω για καμια αλλη κοπελα ακομα και αν η Εμιλυ ζουσε εσενα θα διαλεγα ξερεις γιατι;>>με ρωτησε στο τελος κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου τα αυτια μου ειχα κλειση η καρδια μου πεταριζε μεσα στο στηθος μου.

<<Γιατι εσυ εισαι αυτη που διελυσες της παγωμενη μου καρδια>>πηρε το χερι μου και εβαλε την παλαμη μου επανω ακριβως στο σημειο που η καρδια του χτυπουσε ενιωθα τον χτυπος της επανω στην παλαμη μου να χτυπαει.

Δακρυα κυλησαν απο τα ματια μου.Τα δαχτυλα του σκουπησα τα δακρυα μου προτου να κυλησουν στα μαγουλα μου.Πλησιασε τα χειλη του κοντα στα δικα μου και ενιωσα την καρδια μου να σπαει σε χιλιαδες μικρα κομματια να σκορπιζονται παντου.

Με σηκωσε στην αγκαλια του και με μεταφερε σε ενα δωματιο τα χειλη του δεν ειχαν ξεκολησει απο τα δικα μου ανοιξα το στομα μου να γευτω την γλωσσα η ζεστη καυτη ανασα του χανοτανε στα βαθυ στου στοματος μου με ακουμπησε στο κρεβατη.Τον εσπρωξα απαλα προς τα πισω και κατεβασα του φερμουαρ του μπουφαν του.Με βοηθησε να απαλαχτω απο τα ρουχα μου και απο τα δικα του με πηρε στην αγκαλια του και με ανεβασε επανω του πεσαμε και οι δυο επανω στο κρεβατη.

Τα στοματας μας ενωθηκαν και οι γλωσσες μας αρχηζαν ενα τρελο χορο.Τα δαχτυλα του συρθηκαν στην επιδερμηδα της πλατης μου κανοντας μια διαδρομη προς το κουμπωμα του σουτιεν μου.Ξεκουμπωσε το σουτιεν μου με μια κινηση και το πεταξε στο πατωμα.

Αφησα τα χειλη μου και τυληξα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του τον τραβηξα προς τα πανω και τον αγκαλιασα τα χειλη του πηγαν στο αυτι και πηρε στο στομα του τον λοβο του αυτιου μου.Αρχηζε και του πιπηλουσε και το δαγκωνε το σωμα πηρε φωτια και ενιωθα ητν υγρασια να κυλαει αναμεσα στα ποδια μου.Το χερι του ταξηδεψε προς την φλογα μου και ακουσα το σχησιμο απο του εσωρουχου μου.

Τα χειλη του συρθηκαν στο στηθος και πηρε στο στομα του την θηλη βυθησα τα δαχτυλα μου στις τουφες των μαλλιον του και αφησα το κεφαλη μου να πεσει πισω αφηνοντας το βογγητο να βγει απο τα χειλη μου.

<<Σε αγαπω>>τον ακουσα να μου ψυθηριζει.Δεν μπορουσα να απαντησω ολα γυρω μου ειχαν χαθει βρισκομουνα σε ενα κοσμο που μονο εγω και εκεινος ειμαστε.Τον αγαπουσα,τον λαχταρουσα οσο καθε αλλη φορα.Η ζωη μου εστειλε τον αγγελο μου και δεν θα αφησω κανεναν ποτε να μου τον παρει μακρια.Ημουνπ πλειον δυνατη οσο ποτε αλλοτε στην ζωη μου.Ειναι μονο δικος μου.

Τον ενιωθα να βυθηζεται μεσα μου και τα σωματας μας σμιξανε σε ενα.Οι ωθησεις του ηταν αργες και βασανιστηκες τραβηξα δυνατα τις τουφες των μαλλιον του δυνατα και αμεσως το σωμα του αρχηζε να κινηται γρηγορα μεσα μου.Τα χειλη του φυλακησαν τα δικα μου χωρις να με αφηνει να παρω μια ανασα.

Ο ιδρωτας αρχηζε και ελουζε το κορμι μου και ενιωσα την φωτια να εξαπλονεται μεσα μου.

                                        

                                                         ~*~*~*~*~*~*~*~

Τα βλεφαρα μου πεταρησαν στο φως του ηλιου που χτυπουσε επανω στο γυμνο μου κορμι χαιδεψα το προσωπο μου επανω στο μαξηλαρι και ανοιγοκλεισα τα βλεφαρα μου.Η ζεστασια του ηλιου ακτινοβολουσε επανω μου στο αδυναμο μου σωμα.Στιρηξα τον αγκωνα του χεριου μου για να σηκωθω.Πηρα το σεντονι και το τυληξα γυρω μου γυρησα απο την αλλη και ειδα οτι ο Ρομπερτ ελειπε.Αμεσως σαν να με χτυπησε ηλεκτρηκο ρευμα σηκωθηκα απο το κρεβατη και προτου να τον φωναξω.

Τον ειδα που ενφανηστηκε στην πορτα κρατοντας στα χερια του ενα δισκο γεματο φαγητο και φρεσκο χυμο πορτοκαλη.Το γυμνο στηθος διαγραφοτανε απο του κυλιακους του απο κατω φορουσε μια μαυρη φορμα αποκαλυπτοντας το μποξερακη του.

<<Πρωηνο;>>φωναξε γεματος χαρα ακουμπωντας τον δισκο επανω στο κρεβατη.


Χαμογελασα γεματη απο ευτηχια που γεμηζε την καρδια μου.Πηγα προς την αλλη μερια του κρεβατιου.Πηγα να τον αγκαλιασω οταν αισθανθηκα ολα να γυρηζουν εβαλα το χερι μου στο μετοπω μου συνγκρατωντας την ζαλη πηγα να πεσω αλλα τα χερια του Ρομπερτ φυλκησαν το σωμα μου.

<<Μπελλα>>η ανυσηχη φωνη του ακουστηκε μεσα στην ζαλη μου.

<<Ειμαι καλα δεν ειναι τ->>προσπαθησα να τον καθυσηχασω οταν μια υγρη μορφη ανεβηκε στο λαιμο μου και εφτασε στο στομα.


Εσπρωξα τον Ρομπερτ μακρια μου και εβαλα το χερι μου στομα μου πηγα γρηγορα στην πορτα του μπανιου και την ανοιξα με φορα η πορτα χτυπησε επανω στον τειχο και ενας θορυβος βγηκε απο το χτυπημα της πορτας.

<<Μπελλα>>φωναξε πισω ο Ρομπερτ.Πηγα στην τουαλετα και αφησα το υγρο να βγει απο μεσα μου ο εμετος βγηκε με φορα απο το στομα.Αρχηζα να βγαζω το περιεχομενο μεσα μου προσπαθωντας να παρω ανασα.Ο Ρομπερτ επιασε τα μαλλια μου ψηλα και εβαλε το χερι του στο μετοπω μου.

Ενιωθα ντροπη που με εβλεπε να κανω εμετο μπροστα του αλλα δεν ηξερα που οφελουσε ολο αυτο.Στο τελος αφησα μια ανασα και επεσα κατω στο πατωμα ο Ρομπερτ εσκυψε διπλα μου και σκουπησε μια λιγο χαρτη τα χειλη μου.Εβαλα το προσωπο μου στο στερνο του και εισεπνευσα το αρωμα του προσπαθοντας να ηρεμησω το σωμα μου απο το τρεμουλο.

<<Εισαι καλητερα τωρα;>>η φωνη του ακουγοτανε διαφορετικη σχεδον τρομαγμενη.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.


Εβαλα το χερι μου επανω στο στομαχη μου νιωθοντας μεσα οτι κατι αλλαζε.

Ο φοβος κατεκλυε το μυαλο μου νιωθοντας οτι κατι δεν πηγαινε καλα μεσα μου ειχε αλλαξει κατι το ενιωθα το αισθανομουνα.Ισως να ηταν η φαντασια προσπαθωντας να πεισω τον ευατο μου οτι αυτο που ενιωθα ηταν ενα ψεμα ενα κακογουστο αστειο και ομως δεν με επειθα κατι μεσα μου αλλαζε μια καινουργια ζωη που μεγαλωνε μεσα μου.

Οχι οχι οχι οχι Μπελλα δεν μπορει να ειναι αυτο που σκεφτεσαι δεν ειναι δυνατον.Προσπαθησα να φερω στο νου μου την τελευταια φορα που ειχα περιοδο μετρησα της μερες μεσα στο μυαλο και καταλαβα κατι στραβο ειχε γινει.


Επιασα την κοιλια ξανα και ενιωσα τον φοβο να μαυρηζει το μυαλο μου.Αυτο που ενιωθα θα αλλαζε την ζωη μου αλλα και του Ρομπερτ.Σηκωθηκα απο το πατωμα μαζι με το Ρομπερτ εριξα το βλεμμα μου στον καθρεφτη  κοιταζοντας το ειδολο αλλα αυτο που με τρομαξε ηταν η σχεδον τρομοκρατημενη ματια μου που φανερωνε τις σκεψεις μου.