Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Unfinished Life-9o Κεφάλαιο



9ο Κεφάλαιο

Έλενα 

Τρεις Μήνες Μετά.



Κάποιες στιγμές στην ζωή σου συνειδητοποιείς ότι όσοι άνθρωποι μπαίνουν στην ζωή σου με έναν σκοπό ακόμη και το πιο σκοτεινό μυστικό τους ή πόθο ανά πάσα στιγμή θα ανακαλυφθεί όσο και να προσπαθήσουν να το κρύψουν.Ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις τις προθέσεις που έχει ο άλλος για εσένα ακόμη και αν αυτός είναι εκείνος που αγάπησες δεν έχει σχέση το χρονικό διάστημα σχέση έχει ότι κάποτε όλα του τα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και κυρίως όλα τα ψέματα και οι αλήθειες πέφτουν επάνω σου σαν βροχή.

Η γνωριμία μου με τον Έντουαρντ Κάλλεν άλλαξε όλα τα δεδομένα για την συνέχεια της ζωής μου και του παρελθόντος που είχα βιώσει πριν τριακόσια χρόνια ακόμη δεν μπορώ να εξοικειωθώ με την αλήθεια ότι ζούσα κατά κάποιο τρόπο σε ένα φέρετρο και το πνεύμα ήτανε στην άλλη πλευρά.Η συνάντηση που είχα με την Άλις πριν τρεις μήνες με έκανε να προβληματιστώ στο ότι όλες μου οι αναμνήσεις  και κυρίως τα συναισθήματα μου είχανε σβηστεί.Έπειτα από εκείνη την ημέρα δεν ήθελα να ξαναδώ την Άλις και κυρίως τον Έντουαρντ ο σκοπός ήτανε να επαναφέρει ξανά την προφητεία χωρίς όμως την θέληση μου θα με είχε στο σκοτάδι μέχρι να έρθει εκείνη η βραδιά που πριν τριακόσια χρόνια δεν είχε ολοκληρωθεί.

Κοιτώντας το παλιό μου ημερολόγιο προσπάθησα να σκεφτώ γιατί ο Έντουαρντ δημιούργησε την προφητεία;Ίσως ο λόγος που είχε καταλάβει ότι ένιωθα συναισθήματα για τον Στέφαν.Εγώ ήμουνα η ρήξη ώστε να καταστραφεί η φιλία τους είχα μπει ανάμεσα τους αλλά χωρίς να το καταλάβω προσπαθούσα τότε να ισοροπίσω και να βυθίσω αυτά που αισθανόμουνα για τον Στέφαν.

Κλείνοντας στα βλέφαρα μου προσπάθησα να συγκρατήσω την έκρηξη που ένιωθα πάντα όταν σκεφτόμουνα τον Έντουαρντ όσο και ένιωθα κάτι για τον Στέφαν πάντα ο Έντουαρντ ερχότανε πρώτος στην καρδιά μου σαν αγώνας δρόμου.Πάντα ήτανε εκείνος ακόμη και το κακό που προκάλεσε στο παρελθόν.Ένιωσα την υγρασία στα κλειστά βλέφαρα μου,ένιωσα τον βυθισμένο πόνο μέσα στην καρδιά μου να με τρυπάει ολοένα και πιο βαθιά.

Είχανε περάσει τρεις μήνες από το ξέσπασμα εκείνη την ημέρα που με πήγε στην Άλις και κατάλαβα την πραγματική του ταυτότητα.Ανοίγοντας τα βλέφαρα μου σκούπισα με το μανίκι της μπλούζας μου τα δάκρυα μου σηκώθηκα από το περβάζι του παραθύρου και προσχώρησα προς το γραφείο καθώς έπαιρνα  το κινητό μου πρόσεξα την φωτογραφία των γονιών μου.Δισταχτικά πήρα την φωτογραφία κοιτώντας τα χαμογελαστά τους πρόσωπα.

"Μου λείπετε"ψυθίρισα με απαλή φωνή στην φωτογραφία πάντα ένιωθα ότι ήτανε κοντά μου,αναστέναξα βαριά και την άφησα στην άκρη.

Έπρεπε να ψάξω μόνη για την προηγούμενη ζωή μου αμέσως κοίταξα το είδωλο μου στο καθρέφτη και είδα το αποφασιστικό βλέμμα μου.Έπρεπε να μάθω για την ζωή που είχα τότε χωρίς την βοήθεια της οικογένειας Κάλλεν η του Στέφαν.Μόνη τώρα έπρεπε να πάρω αποφάσεις για εμένα δεν θα επέτρεπα ποτέ σε κανέναν να ορίσει την ζωή μου όπως εκείνοι που πριν τριακόσια χρόνια με  είχανε σαν πιόνι.

Χωρίς άλλη σκέψη άρπαξα τα κλειδιά του αμαξιού μου και κοιτώντας μια τελευταία ματιά στο είδωλο μου έφυγα για ξεκινήσω από το μηδέν.


~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Σταματώντας το αυτοκίνητο μου στο παρκινγκ της βιβλιοθήκης κοίταξα γύρω μου μήπως ήτανε κανένας τους.Το βλέμμα μου διέτρεξε κάθε γωνιά αλλά κανένα ίχνος τους.Αμέσως έβγαλα το κλειδί από την μίζα και άνοιξα την πόρτα να βγω,το ζεστό αεράκι με τύλιξε καθώς γύρισα να κλειδώσω το αμάξι μου.Περπάτησα προς το κτίριο όπου εκεί βρισκότανε βιβλιοθήκη,η πρώτη μου σκέψη για να βρω πληροφορίες ήτανε αυτή γιατί περιείχε κάθε στοιχείο για την ιστορία του Μιστικ Φολλς.

Ανέβηκα τα σκαλιά και έσπρωξα την πόρτα μπαίνοντας μέσα η σιωπή στο χώρο με κάλυψε προσπαθώντας να ηρεμήσω την βαριά αναπνοή μου βημάτισα προς την υποδοχή.Μια κυρία μέσης ηλικίας σήκωσε το βλέμμα της επάνω μου.

"Μπορώ να βοηθήσω;"με ρώτησε καθώς σηκώθηκε από την θέση της.Καθάρισα τον λαιμό μου και ακούμπησα τα χέρια μου επάνω στον πάγκο.

"Θα ήθελα να δω τα παλιά βιβλία της πόλης"της είπα με ηρεμία ενώ ένα ρίγος με διέτρεξε σε όλο μου το σώμα.

"Συγκεκριμένα;"με ρώτησα σηκώνοντας τα φρύδια της με απορία.

"Την ιστορία πως ξεκίνησε να υδρεύεται η πόλη,ποίες οικογένειες συνέλαβαν στην δημιουργία της πόλης οτιδήποτε"της απάντησα αγανακτισμένη,δεν είχα αρκετή υπομονή ήθελα να μάθω ότι μου δινότανε τουλάχιστον.

"Μάλιστα,κατάλαβα τα βιβλία είναι πλαστογραφημένα λόγο ότι τα αρχικά είναι σπάνια κατέχουν μεγάλο κύρος θα τα βρεις στα δεξιά σου στον τελευταίο διάδρομο"μονολόγησε και κάθισε αμέσως στην θέση της.Την ευχαρίστησα σιωπηλά και έστριψα προς τα δεξιά η βιβλιοθήκη ήτανε αρκετά μεγάλη είχε κάθε μέσο στο να βρεις αυτό που θέλεις μπορεί να στεγάζετε στο παλιό κτίριο που κάποτε ήτανε το δημαρχείο.
Καθώς προσπερνούσα όλους τους διαδρόμους από βιβλία,σταμάτησα αμέσως όταν έφτασα στον τελευταίο .

Μπήκα μέσα στον διάδρομο δισταχτικά.Η ματιά μου διέτρεξε κάθε βιβλίο ενώ περπατούσα.Σταμάτησα μπροστά σε μια σειρά με βιβλία όπου η μικρή σκουριασμένη πινακίδα έγραφε την δεκαετία του 1887.Τα δάχτυλα μου έψαξαν κάθε ένα βιβλίο ένας τίτλος μου τράβηξε την προσοχή.

"Οικογένειες των ιδρυτών"

Έγραφε ο τίτλος αμέσως άρπαξα το βιβλίο δημιουργώντας το κενό στην άλλη πλευρά του διαδρόμου αμέσως το άνοιξα και έψαξα το αρχικό γράμμα από το επίθετο του Έντουαρντ ενώ το βρήκα το βλέμμα μου διέτρεξε ψάχνοντας το επίθετο του.
Το επίθετο "Κάλλεν" το είχε γραμμένα με τονισμένα γράμματα.Αμέσως άρχιζα και διάβαζα το κείμενο.

"Οικογένεια Κάλλεν ξεκίνησε  σαν ιδρυτής της πόλης με επικεφαλή τον βασιλιά όπου έκανε τα πρώτα βήματα στην πόλη,ίδρυσε το πρώτο κάστρο όπου έζησε μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του.Έπειτα από το θάνατο του βασιλιά ο διάδοχος πήρε την θέση του Έντουαρντ Άντονι Μάσεν Κάλλεν έπειτα το θάνατο του πατέρα του έζησε ως τα είκοσι τρία του χρόνια κανένας εκείνη την εποχή δεν βρήκε το πτώμα του στο κάστρο αλλά ούτε την συζύγου του Ελένα"

Το βιβλίο πήγε να πέσει μέσα από τα χέρια μου καθώς το όνομα μου βρέθηκε μέσα στην παράγραφο που διάβασα.Το όνομα ήτανε ίδιο μόνο ο τόνος άλλαζε ο καθένας θα το θεωρούσε σύμπτωση  αλλά κανένας δεν ήξερε ότι εγώ ήμουνα εκείνη.

Αμέσως έκλεισα το βιβλίο και το έβαλα στην θέση του ψάχνοντας για ένα άλλο που θα περιείχε περισσότερα στοιχεία.Καθώς έψαχνα βυθισμένη για στοιχεία ένιωσα μια παρουσία πίσω μου.

"Ότι απάντηση θέλεις να βρεις μπορείς να με ρωτήσεις"η βελούδινη φωνή του αμέσως με έκανε να σταματήσω να ψάχνω κοιτούσα στο κενό ενώ πίσω μου ένιωθα την κρύα του παρουσία.Είχα τρεις μήνες να τον δω,να τον νιώσω.

"Πως ξέρεις ότι ήμουνα εδώ;"τον ρώτησα ενώ γύρισα προς το μέρος του με θάρρος.Το βλέμμα μου έπεσε επάνω του,τα πράσινα μάτια του φανέρωναν ενθουσιασμό αλλά τα χείλη του σχημάτιζαν μια λεπτή γραμμή.

"Σε παρακολουθούσα"απάντησε απλά λες και ήτανε κάτι συνηθισμένο για εκείνον.Ξεροκατάπια ενώ σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου.Πρόσεξα το ντύσιμο του φορούσε ένα λευκό πουκάμισο μισάνοιχτο όπως πάντα ενώ το μαύρο τζιν έκανε αντίθεση.Τα χάλκινα μαλλιά ανακατεμένα σε διάφορες μεριές.

"Τι θέλεις Έντουαρντ;"τον ρώτησα ψυχρά προσπαθώντας να αποσπάσω την προσοχή μου από την τελειότητα της ομορφιάς του.

"Εσένα"η φωνή του έγινε διαπεραστική γεμάτη πόθο κάνοντας να νιώσω κάθε σημείο της καρδιάς μου να ζωντανέψει να καλύψει κάθε τρύπα του πόνου μου.Προσπαθώντας να αποφύγω τις αλλαγές που μου προκαλούσε μπήκα στο θέμα.

"Ξέρω ότι μέσα σου κυλάει το αίμα της Μπέλλας και το δικό μου"του είπα ενώ μέσα μου ένιωσα μια δυνατή έκρηξη πόνου να με σπάει στα δύο προσπάθησα να συγκρατήσω ότι ένιωθα μέσα μου.Η μάσκα του έσπασε σχηματίζοντας έκπληξη και πόνοαντίστοιχα .

"Πως το ξέρεις;"με ρώτησε ενώ με πλησίασε το σώμα μου κόλλησε επάνω στα ράφια.Ο Έντουαρντ έβαλε τα χέρια του ανάμεσα από το σώμα μου πλησιάζοντας το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου,η κρύα ανάσα του χάιδεψε τα χείλη μου αμέσως κοιταχτήκαμε και οι δύο στα μάτια.

"Πίστευες πως με το αίμα της Μπέλλας που κυλάει μέσα μου νιώθω κάτι για εκείνης;"με ρώτησε ήρεμα αλλά πίσω από όλη την γαλήνη του ένιωθα τον θυμό του να βράζει μέσα του.

"Ποτέ δεν πίστεψα ότι με αγάπησες έπειτα από την προφητεία"του δήλωσα ενώ μέσα μου μια πλευρά του εαυτού μου μου φώναζε πως έλεγα ψέματα.Πήγα να σκύψω το κεφάλι μου αλλά τα δάχτυλα του έκλεισαν γύρω από το πιγούνι μου αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω μέσα στα σκοτεινά πράσινα μάτια του.

"Λες ψέματα,σε ξέρω Ελένα"πρόφερε το άλλο μου το όνομα γεμάτος πόθο στο βλέμμα του,η σαγηνευτική του φωνή  θόλωσε το μυαλό μου.Προσπάθησα να ξεφύγω από το  υπνοτισμένο βλέμμα του.

"Το ποίος λέει ψέματα νομίζω είσαι εσύ"του απάντησα με προσπάθεια η ανάσα μου ολοένα και κοβόταν ενώ τα χείλη μας απείχαν μερικά εκατοστά.Ο Έντουαρντ άφησε το πιγούνι μου αλλά δεν απομακρύνθηκε από κοντά μου.

"Έχω κάτι που σου ανήκει Έλενα"είπε ενώ άφησε τα χέρια του από τις δύο μεριές.

"Τι εννοείς;"τον ρώτησα προσπαθώντας να επαναφέρω το  μυαλό μου ξανά.

Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό ξύλινο κουτάκι,μου το έτεινε ενώ εγώ έμεινα παγωμένη στην θέση μου.

Το θυμόμουνα καθαρά αυτό μου του είχε δώσει πριν τριακόσια στην πρώτη νύχτα που γευτήκαμε ο ένας τον άλλον.Ήτανε ένα μικρό δώρο όπου έπειτα από την νύχτα της προφητείας είχε χαθεί.

"Το είχα πάντα επάνω μου ποτέ δεν το έβγαλα όλα αυτά τα χρόνια που η απουσία μεγάλωνε"είχε σιωπηλά ενώ το πήρα και χάιδεψα με τις άκρες των δακτύλων μου το σκαλιστό κόκκινο τριαντάφυλλο.Ανοίγοντας το μπροστά στα μάτια μου πέρασε εκείνη η πρώτη βραδιά που έγινα δική του.