22ο Κεφάλαιο

22ο Κεφαλαιο

'Κρυμμενες Αληθειες'

Μπελλα

Προσπαθουσα να καταλαβω τι σημαινε ολο αυτο που ενιωθα για αυτον ηταν αγαπη πραγματικη αγαπη που δεν ειχα ξανα νιωσει ποτε στην ζωη μου.Καθε μερα που περνουσε μεσα σε ενα δωματιο βλεποντας τον να κοιματε καθε στιγμη που περνουσα με μαζι ηταν διαφορετικη.Οι ωραιες στιγμες ομως εκρυβεν και ενα μυστικο ενα πονο που δεν ηθελα να μαθω αν αγαπουσε μια αλλη που ηταν μαζι του πριν απο εμενα?

Κοιταξα το κοιμησμενο προσωπο του τα χειλη του ηταν μισα νοιχτα.Εκανα μερηκα βηματα προς προς την πολυθρονα εκατσα.Οση ωρα τον κοιτουσα ενιωθα ενα τραβηγμα μεσα μου τον λαχταρουσα δεν θα τον αφηνα ποτε μου να πληγωθει απο τον ιδιο μου ευατο.

Η πορτα ανοιξε διακοπτοντας με απο τις σκεψεις μου.Το βλεμμα μου περυπλανηθηκε στο δωματιο και ειδα το τελευταιο προσωπο οπου νομηζα οτι θα εβλεπα.

<<Ελιζα?>>η φωνη μου ειχε κοπει στα δυο η καρδια μου με κοπο χτυπουσε μεσα μου.

Εκανε μερηκα βηματα προς τον κοιμησμενο Ρομπερτ.Αυτοματα σηκωθηκα και πηγα κοντα του ηξερα οτι καλα οτι θα τον κατηγορουσε αλλα δεν θα την αφηνα ο Ρομπερτ ηθελε ξεκουραση μεχρι να αναρωσει πληρως.

Σταματησε ακριβως μπροστα του και σηκωσε το χερι της και του χαιδεψε μερηκες τουφες απο τα μαλλια του.

<<Παντα ενιωθα οτι οταν ειμασταν μαζι σκεφτοτανε αλλη>>Ξεροκαταπια και την κοιταξα τον αγαπουσε να παρει και εγω εμπαινα αναμεσα τους.

Την κοιταξα στο προσωπο που ειχε δακρυσει απο τα δακρυα της.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.

Εσφηξα τα χειλη μου και κοιταξα τον Ρομπερτ.

<<Τον αγαπας?>>την ρωτησα χαμηλοφωνα.Ενιωσα το κατι μεσα μου να σπαει δεν ηξερα τι ακριβως ηταν αλλα κατι μου ελεγε οτι αυτο δεν θα εβγαινε σε καλο αυτη η αποφαση που ειχα παρει.

<<Ναι απο την πρωτησ τιγμη που τον ειχα δει σε αυτο το παρτι στηνΣκοτια εκεινη την ημερα>>Σηκωσα το κεφαλη μου και την κοιταξα.Το παρτι?Η Σκοτια?Η Αλις ο Ρομπερτ και η κοπελα?τωρα εβγαζα νοημα απο ολα αυτα η Ελιζα ηξερε την Αλις και τον Ρομπερτ αλλα η κοπελα θα ηταν η κοπελα του Ρομπερτ.

Το μιαλο μου γυριζε γυρω-γυρω ενιωσα τοσο ηλιθια πως ηταν δυνατον η αληθεια ηταν ακριβως μπροστα στα ματια μου.Τα αισθηματα μου ξεθαφτηκαν απο τα βαθυ της καρδιας μου πως γινοτανε να γυρηζουν τα αισθηματα μου σε μια στιμγη αδυναμιας.

Ειχα βυθυστη σε καθε ερωτηση που ξεφυτρωνε απο το μιαλο μου και προσπαθουσε να βρει μια λογικη απαντηση αλλα κατεληγε σε ενα ερωματηκο.

Προσπαθησα να βαλω σε ταξη τις σκεψεις μου τα αισθηματα μου αλλα μεσα μου ηταν ενα μεγαλο κενο χωρις επιστροφη.Εκανα μερηκα βηματα αρπαξα την τσαντα μου και πλησιασα τον Ρομπερτ.Χαιδεψα το μαγουλο και κοιταξα την Ελιζα.

<<Αν ξυπνησει και δεν με βρει πες του πως εχω φυγει απο την ζωη του δεν θελω να ειμαι εμποδιο απο την αγαπη οπου εχει για την κοπελα>>εσφηξα τα χειλη μου και γυρισα να φυγω.

Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω.Βρηκα τον Εμετ μαζι με την κοπελα του.Πηρα μια βαθια ανασα και σχεδον που τους ειδα να ερχονται κοντα μου ετρεξα μεσα στο διαδρομο και εφυγα αφηνοντας πισω μου μια αγαπη που δεν ειχε μελλον.

Αφου ειχε αισθηματα για αλλη εγω δεν επρεπε να ειμαι το τοιχος που δεν τον αφηνει ελεθευρο.

Αλις Σουαν.




Παρελθον.


<<Αντε κουνησου Εμιλι θα ερθουν απο στιγμη σε στιγμη>>βηματηα γρηγορα προς το μερος της την εβλεπα που προσπαθουσε να φτιαξει το κολιες οπου της ειχε παρει ο Ρομπερτ.


<<Τωρα ειμαι ετοιμη φτιαχνω->>το κουδουνι την διεκοψε η ματια της με κοιταξε γεματη πανικο τα χερια της ετρεμαν και το κολιες επεσε απο τα χερια της.Αναστεναξα και το πηρα κα το φορεσα γυρω απο το λαιμο της.


<<Μαθημα πρωτο ποτε δεν θα εχουμε αγχος μπροστα στα αγορια μαθημα δευτερο να εισαι ο ευατο σου και μαθημα τριτο δεν μετραει παντα η ενφανηση>>την χαμογελασα και την εβαλα με το πινελο λιγο ρουζ στα κατακοκκινα πλεον μαγουλα της.Τα ειχε με τον Ρομπερτ εγω και ενα χρονο και οταν ηταν να βγουν παντα ετρεμε.


Γελασα σε αυτη την σκεψη.Καταλαβε οτι γελουσα και με κοιταξε μεσα απο το καθρεφτη.
<<Που ειναι το αστειο Αλις?>>ρωτησε γεματη πανικο στην φωνη της.


<<Τιποτα>>το κουδουνι ξανα χτυπησε για τριτη φορα.


<<Παω να ανοιξω>>κινηθικα για να φυγω.


<<Αλις σε ευχαρηστω πολυ για την βοηθεια παντα θα εισαι μια αδελφη για εμενα>>βηματησε κοντα μου και με αγκαλιασε σφιχτα.


<<Μην κλαψεις τοση ωρα εκανα για να σε βαψω>>της ειπα ειρωνικα.


Την αφησα και κατεβηκα τα σκαλια με γρηγοτα βηματα πηγα στην πορτα και την ανοιξα.Βρηκα μπροστα μου τον Ρομπερτ το προσωπο του ειχε μια μασκα γεματη θυμο και αγανακτησης.Διπλα του ηταν ο Τζασπερ το μοναδικο αγορι που με ειχε αγαπησει τοσο οσο τον αγαπουσα εγω.Τους τραβηξα και τους δυο μεσα και εκλεισα την πορτα.


<<Το ξερω οτι και αν πειτε θα εχετε δικιο αλλα η αγαπημενη σου Ρομπερτ εκανε πολυ ωρα για να ετοιμαστη επισης σε παρακαλω κανε κατι για να την ηρεμισεις γιατι δεν ειναι καλα>>ελεγα οση ωρα την ασημενια μου στεκα στα μαλλια μου.


Γυρισα και τους κοιταξαΑκουσα τα βηματα της Εμιλις να κατεβενουν τα σκαλια.Πηγα να δω μηπως ειχε πεσει μολις την ειδα ηταν πανεμορφη.Τα καστανοξανθα μαλλια της ανεμιζαν σε καθε βημα της και το ασπρο φορεμα τον επιδεικτικο φιογκο στην δεξια πλευρα του φορεματος που εφτανε πανω απο το γονατο την εκανα ακομα πιο ομορφη.



Κοιταξα τον Ρομπερτ για μια στιμγη την κοιτουσε σαν υπνοτισμενος.Μου θυμησε την αδερφη μου την Μπελλα το πως κοιτουσε τον Τζεικομπ οταν ηταν μαζι.


Εμενε στην Ελλαδα πηγαινε δευτερα λυκειου μου ελειπε πολυ παντα ειμασταν δεμενες αλλα επρεπε να μαθει να ζει χωρις εμενα.Επεστρεψα στην πραγματικοτητα και ειδα την Εμιλι να πεφτει στην αγκαλια του Ρομπερτ.


Ενιωσα μεσα μου χαρα για την καλυτερη μου φιλι ηταν σαν αγγελος και τεριαζε απολυτα με τον Ρομπερτ.Της αξηζε αυτο που ειχε στην ζωη της ενα αγορι να την αγαπαει.Ξαφνηκα αισθανηθηκα μια δοση ζηλιας?


Οχι οχι αποκλειται η Εμιλι ειναι φιλι μου ποτε δεν θα την πληγωνα.

*******************

Φτασαμε στο παρτι οπου γινοτανε για τα γενεθλια την Τανιας ολοι απο το πανεπηστιμιο ειχαν ερθει για την τιμησουν με τη παρουσια τους.Το τυληγμενο χερι του Τζασπερτ γυρω απο την μεσι μου με εκανε να αισθανομαι διαφορετηκα κοιτουσα διακριτικα τον Ρομπερτ με την Εμιλι που χορευαν στους απαλους ηχους της μουσικης ενος τραγουδιου που μου θυμηζε το προσωπο της αδερφης μου την Μπελλας.

Σε μια στιγμη η Εμιλι ακουμπησε τα χειλη της στα χειλη του Ρομπερτ.Τοτε ηταν που ενιωσα μια φλογα να καει καθε σημειο του σωματος μου.Δεν νιαστηκα καν αν ο Τζασπερ με αγαπουσε ο Ρομπερτ με εκανε να αισθανομαι τελειος διαφορετηκα απο αυτα που νιωθω για τον Τζασπερ.

<<Αλις θελεις να φυγουμε?>>η φωνη του με απεσπασε απο την σκηνη οπου εβλεπα.Γυρισα το κεφαλη μου και του χαμογελασε με ενα ψευτηκο χαμογελο.

<<Δεν νιωθω κουρασμενη Τζασπερ αν θα ηθελα να->>αναστεναξε βαρια.

<<Εγω πρεπεινα φυγω αγαπη μου αυριο εχω μαθημα και δεν θα ξυπναω ευκολα>>ειπε και σηκωθηκε απο διπλα μου.Με τραβηξε κοντα του και δεν περημενα οτι θα με φηλουσε.

Τα χειλη του τριφτηκαν επανω στα δικα μου.Εκλεισα τα ματια μου και αφεθηκα χωρις να θελω να το πληγωσω.Τα χειλη του ανοιξαν και η γλωσσα του βρηκε την δικια μου.Οχι οχι Αλις δεν μπορει να μην θελεις να φηλισεις τον Τζασπερ!!!

Μια φωνη μεσα μου ουρλιαζε.Μια σκεψη ηρθε στο μιαλο μου εγω με τον Ρομπερτ να ειμαι στην αγκαλια του.

<<Παιδια χαλαρωστε υπαρχει και κοσμος>>ειπε ξαφνηκα η φωνη του Ρομπερτ.Πεταχτηκα απο την αγκαλια του Τζασπερ διακοπτοντας ετσι το φιλι μας.Ειδα την Εμιλι που κρατουσε το χερι του Ρομπερτ σφιχτα.

Το βλεμμα μου επεσε επανω στον Ρομπερτ.

<<Αμαν ρε Ρομπ δεν μπορουσες να ερθεις αργοτερα>>ειπε νευριασμενος ο Τζασπερ.

<<Μηπως ηθελες να στου στειλω και μυνημα για να ξερεις ποτε θα ερθω>>ειρωνευτικε ο Ρομπερτ με ενα στραβο χαμογελω σχηματησμενο στα χειλη του.Η Εμιλι εβαλε το χερι της μπροστα καλυβοντας το γελιο της.

<<Ωραιο αστειο>>στραφηκα στον Τζασπερ που το επαιζε θυμομενως.Γελασε και εγω.

<<Αλις πρεπει να φυγω>>το χερι του χαιδεψε τον ομο μου.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.

<<Ενταξει τα λεμε αυριο αγαπη μου>>του εδωσα ενα φιλι απαλα στα χειλη του.Χαιρετησε τον Ρομπερτ και την Εμιλι και εφυγε μεσα απο τον κοσμο που χορευε.

<<Μειναμε μονοι μας>>ειπε η Εμιλι κοιτοντας τον Ρομπερτ.

<<Μηπως να φευγαμε και εμεις?>>την ρωτησε γεματος ανυσιχια στο βλεμμα του.<<Αν γινεται νιωθω κουρασμενη καπως>>ακουμπησε το κεφαλη της στον ομο του.

<<Οπως θες αγγελε μου>>της εδωσε ενα φιλι στο μετοπω.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.Αλις δεν σου ανηκει δεν προκεται να πληγωσεις την Εμιλι.

<<Παω να χαιρετησω την Τανια και φευγουμε>>τον αφησε και εστριψε προς το σπιτι.

Μειναμε μονοις μας κοιτοντας ο ενας τον αλλον στα ματια.Ενιωθα καθε σημειο του σωματος μου ελεθευρο απο καθε αμυνα που κρατουσα.

<<Εισαι ενταξει?>>με ρωτησε και με πλησιασε πιο κοντα μου.Οχι Αλις μπορει να σε δει η Εμιλι.

<<Ναι αφου κανω κατι?>>η ερωτηση πηγαινε στον ευατο μου.

<<Θελεις να σε παω στον Τζασπερ?>>αναρωτηθικε ο Ρομπερτ.

Η τωρα η ποτε.Επεσα επανω του και κολησα τα χειλη μο επανω στα δικα του.Στην αρχη ξαφνιαστηκε απο αυτο που εκανε αλλα μετα τυληξε τα χερια του γυρω απο την μεσι μου.

Τοτε μεσα εφυγαν ολα τα αισθηματα που ενιωθα για τον Τζασπερ και την θεση τους πηραν μια καινουργια αγαπη που δεν θα το ανακαλυπτε κανεις.

Χαμογελασε σε αυτη την σκεψη και αφεθηκα στον φιλι μας.

Παρον.


Η αναμνηση εκεινη μου θυμησε τα πρωτα λαθη οπου εκανα στο παρελθον.Καθε ανρθωπος που αγαπουσα ειχε πληγωθει η Μπελλα που ποτε μου δε πιστευα οτι θα γνωρηζε τον Ρομπερτ και θα τον εκανε να επιστρεψει ξανα στην ζωη οπου ειχε.


Εκλεισα τα ματια μου και εφερα μια εικονα που παλευα να ξεχασω εδω και δυο χρονια.Η Εμιλι που μας ειχε βρει στο δωματιο του,του ειχε κανει εκπληξη και εμεις ειχαμε βρει ευκαιρια να ειμαστε μαζι.Θυμαιμαι ολοκαθαρα την εκφραση του προσωπου της.


Το βλεμμα της ηταν ενα κενο και μετα ετρεξε για να φυγει ειχε περασει τον δρομο χωρις να τον κοιταξει και τοτε επεσε σε ενα φορτηγο μπροστα στα ματια μας.


Ενας λυγμος ξεφυγε απο τα χειλη μου.


<<Συνγωμη δεν ηξερα τι εκανα>>ψυθηρισα μεσα μου.Τοτε ακουσα το κλαμα της Μπελλα απο μεσα στο δωματιο ειχε ξυπνησει.Σηκωθηκα εχοντας μεσα μου μια ελπηδα πως η Μπελλα θα εδινε ξανα μια αγαπη που ο Ρομπερτ δε ειχε βιωσει ποτε στην ζωη του ουτε με την Εμιλι.

Ρομπερτ

Ανοιξα τα ματια μου και αντικρησα την Ελιζα.Ανοιξα τα ματια μου αποτομα και σηκωθηκα νιωθοντας τον πονο στο στηθος οπου ειχα.

<<Τι κανει εσυ εδω Ελιζα?>>την ρωτησα γεματος απεχθεια.Σηκωθηκε και μου εσφηξε το χερι.Πηρε μια ανασα και με κοιταξε στα ματια.Ηξερα καλα την Μπελλα ειχε κανει κατι που δεν θα οφελουσε σε τιποτα παρα μονο να πληγωθουμε και οι δυο περισσοτερο απο τωρα.

Η Ελιζα εσκυψε το κεφαλη της.

<<Πες μου τι ειπε η Μπελλα>>αφησα την ανασα μου να βγει απο το χειλη μου ο πονος στο στηθος μεγαλωσε.Δεν νιαστηκα για τιποτα ηθελα μονο μαθιω τι ειχε πει που διαολο ειχε παει.Ειχαμε πει οτι θα ειμαστε μαζι.

<<Εχει φυγει μου ειπε να σου πως .........εχει φυγει απο την ζωη σου δεν θελει να ειναι εμποδιο απο την αγαπη........... οπου που εχεις για την κοπελα>>Κλονηστικα εκεινη την στιγμη σαν ερχοτανε καποιος και εχονε ενα μαχαιρι μεσα στην πληγη της καρδιας μου.Αυτο ο καποιος ηταν η Μπελλα.Πιστευε οτι η Εμιλι ζουσε ακομα πως αυτη ειναι ενα εμποδιο.

Ο θυμος κυλισε μεσα στις φλεβες μου.Σηκωσα τα σκεπασματα μου και ειδα τα τραυματα οπου ειχα τα ποδια μου.Δεν ειμαι αναπηρος το ηξερα καλα.Ακομα και αν ημουν θα κυνηγουσα την Μπελλα μεχρι καταλαβει πως η Εμιλι ειναι το παρελθον μου και πως αυτη ειναι το μελλον της υπολοιπης ζωης μου.

Η Μπελλα ειναι ολη μου ζωη μου θα εμενε μαζι μου μονο αν με κοιτουσε στα ματια και μου ελεγε οτι δεν με αγαπαει θα το εκαν χωρις σκεψη.

Κουνησα τα ποδια μου και τα κατεβασα.Τελικα δεν ημου αναπηρος αυτο δεν μου εδινε ελπηδα η Μπελλα ηταν η ζωη μου να παρει και δεν καταλαβαινει οτι την αγαπαω ειναι πεισματαρα οπβγς παντα.Εβγαλα τον ορο και το μηχανημα που εδειχνε τους χτυπους της καρδιας μου.Η Ελιζα τοση ωρα με προσεχε που εκανα ολη αυτη την τρελα αλλα δεν με νιαζει.

Πηγα προς την ντουλαπα αρπαξα ενα τζιν και ενα πουκαμικο.Ακουσα την πορτα πισω μου να κλεινη.Ειχε φυγει το ειχε καταλαβει πως η Μπελλα ειναι αυτη που εγκηξε την παγωμενη μου καρδια μου.

Φορεσα τα ρουχα εκανα γρηγορα βηματα παρολου τον πονο οπου ενιωθα την ζαλαδα οπου ειχα.Αυτα ηταν ασημαντα απο αυτο που ειχα σκοπο να κανω.Ανοιξα την πορτα ακουσα την πορτα που κοπανε επανω στον τειχο.Ολοι πεταχτηκαν και με κοιταξαν.Οι γονεις μου ο Τζασπερ,ο Εμετ,η Ροζαλι.Ολοι.

<<Ρομπερτ>>αναφωνησε η Λορα γεματη πανικο.Ενιωθα κατι να σταζει απο το χερι μου.

<<Που ειναι η Μπελλα να παρει ο διαολογος?>>φωναξα γεματος οργη για την ηλιθιοτητα της για της πραξεις που εκανε.Ολου εμεναν σιωπηλη κοιτοντας με στα ματια.

<<Η Μπελλα εφυγε>>ειπε η Αλις γυρισα το βλεμμα μου την ειδα που ερχοτανε απο τον διαδρομο δεξια μου.Βηματησα κοντας της σχεδον απειλητικα.Ειχα χασει τον ιδιο μου τον ευατο.

Την επιασα απο τους ομους της.<<Που παει?>>φωναξα υστερικα.Ο λαιμος ειχε ποβεσει ολο μου το σωμα ηταν αχρηστο αλλα οχι τα αισθηματα που ειχα για αυτην.

<<Γυριζει πισω δεν προλαβα να της πω πως η Εμιλι δεν ζει ειπε απλως φευγη απο εσενα απο εμενα και απο την κοπελα σου>>ειπε τραυλιζοντας.Την αφησα και πηγα προς τον τειχο.Ακουμπησα τα χερια μου επανω στον κρυο τειχο ακι εσκυψα το κεφαλη μου.Η ανασα μου με κοπο εβγαινε απο μεσα μου.

Εσφιξα το χερι μου σε γροθια και τον κοπανησα με δυναμη στον τειχο.

<<Ηλιθια πως μπορεσες να μου το κανεις εκει που σε βρηκασε χανω να παρει οργη>>ουρλιαξα η φωνη μου ακουστηκε στον διαδρομο.

Ενιωσα για πρωτη φορα τα δακρυα απο τα ματια μου να κυλανε στα μαγουλα μου.Ειχα γινει ενας αχρηστος που δεν μπορουσε να κρατησει του δυο αγγελους της ζωης μου.

Μια η Εμιλι που με ειχε αφησει μας ειχε χωρησει ο θανατος με τα λαθη οπου εκανα και τωρα η Μπελλα για ποσο ακομα θα πολεμαω σε αυτη την καταραμενη ζωη που εχω.Χιλιες φορες τωρα να πεθανω να μην υπαρχω.

<<Ρομπερτ παρε τα κλειδια απο το αμαξη μου και πηγαινε>>ακουσα την φωνη του Εμετ ακριβως διπλα μου.

<<Και ποιο το νοημα Εμευτ συνεχεια γινεται αυτο δεν θα->>γελασε γεματος θυμο και ειρωνια.

<<Μπρορει να μην κατεφερες να κρατησεις την Εμιλι στην ζωη σου αλλα κρατα την Μπελλα πολεμα για αυτη αν την αγαπας πολεμα Ρομπερτ>>ειπε η Αλις.Αφησα τα χερια μου να πεσουν απο τον τειχο νεκρα.Κοιταξα τον Εμετ μου εδωσε τα κλειδια και τα πηρα.

Ειχαν δικιο ειχα χασει την Εμιλι αλλα δεν θα αφηνα την Μπελλα να φυγει απο την ζωη μου.Ετρεξα προς τον διαδρομο.

Θα πολεμουσα για να την κρατησω.Αυτο κανεις οταν αγαπας καποιον πολεμας ακομα αν πεφτεις.