18ο Κεφάλαιο

18ο Κεφαλαιο

'Λαθος Αισθημα'

Μπελλα

Το αεροπλανο προσγειοτανε στο διαδρομο του αεροδρομιου.Κοιταξα εξω απο το παραθυρο ο καιρος ηταν σενεφιασμενος οι πρωτες σταλες τις βροχης εκαναν την ενφανηση τους.Αναστεναξα βαρια και εδεσα την ζωνη μου.Κατι μου ελειπε αλλα δεν ηθελα να το φερω στο μιαλο μου εκεινη την σκηνη στο νοσοκομειο ηξερα καλα οτι μου ελεγε ψεματα αλλα δεν το παραδεχοτανε δεν ειχε αλλαξει ηθελε μονο να με βαλει στο κρεβατη.

Η υγρασια εφτασε στα ματια μου τα εκλεισα για μια στιγμη και τα ξανα ανοιξα.Το αεροπλανο προσγειοθηκε στον διαδρομο οι επηβατες σηκωθηκαν.Ακουσα ξαφνηκα μια οικεια φωνη.

<<Ναι τωρα κατεβαινω>>γυρισα να κοιταξω διακριτηκα η Ελιζα Μορ ηταν η κοπελα του Ρομπερτ οταν ειχα ερθει στο Λονδινο μαζι με την Αλις.Δεν με αφορα αυτο το θεμα ο Ρομπερτ δε θα ασχολιοτανε μαζι της της ειχε μονο για το κρεβατη.Πηρα την μαυρη τσαντα μου και προχωρησα προς το διαδρομο.

Ακουγα συνεχει απο πισω την Ελιζα να μηλαει στο κηνιτο της.Αυτο το κενο δεν ελεγε να κλησει ακομα και με τον Αλαν που τον ειχα δει μετα απο τοσα χρονια λιγο πριν φυγω τον ειχα φηλισει ειχε ανταποκρηθει δεν ηξερα ομως τι με ειχε πιασει και το ειχα κανει αυτο ισως αυτο το κενο οπου ενιωθα ηθελα να το κλεισω με καθε τροπο αλλα δεν ηταν ο σωστος.

Βηματησα στο κτιριο για μια στιγμη εφερα στο μιαλο την τελευταια εικονα του αποχαιρετησμου μου με τον Ρομπερτ εσφηξα μεσα στο χερι μου την τσαντα.Ξεχασε τον Μπελλα δεν αξηζε τιποτα.

<<Ρομπερτ>>φωναξε ξαφνηκα η Ελιζα με ενθουσιασμο.Αποκλεειται ειναι ενα ονειρο γυρησα αποτομα να την δω ετρεχε σχεδον και ο Μεσιεν την περημενε με ενα χαμογελο στα χειλη.Παγωσα εκεινη την στιμγη δεν ειναι δυνατον μα πως......Δεν μπορουσα μια βρω μια λογικη απαντηση σε ολο αυτο που εβλεπα μπροστα στα ματια μου.Επεσε στην αγκαλια του και την φηλισε στα χειλη.Οση ωρα εβλεπα αυτη την σκηνη μου φαινοταν ενα αστειο ψεμα.Ενα αστειο ψεμα ειχε ξεχασει καθε στιγμη οπου ειχα περασει την νυχτα εκεινη.

Μα τι εκανα σκεφτομουνα τις στιγμες οπου ειχαμε περασει.Ξαφνηκα οσο φηλουσε την Ελιζα ανοιξε τα ματια του και με κοιταξε με ενα ψυχρο.Ηξερε οτι θα ερχομουνα και το ειχε στησει ολο αυτο η ηταν η αληθεια οτι ηταν μαζι μου μονο να με βαλει στο κρεβατη.Κρατησου Μπελλα μην το αφησεις να σε κανει οτι θελει παιζει με τα αισθηματα σου.

Εστρηψα το βλεμμα μου αλλου και πιεσα τον ευατο μου να κονηθει απο εκει που στεκομουνα.Βηματησα με γρηγορο βημα και εφτασα εξω απο την εξοδο.Κοιταξα το δρομο ψαχνονατς για ενα ταξη.Δεν το πιστευα ολο αυτο που ειχα δει.Προσπαθουσα να μην αφησω πια αλλο τα αισθηματα μου ελεθευρα ειχα πληγωθει ηδη μια φορα απο τον Μεσιεν τωρα πια τελος.Ειχα κανει μεγαλο λαθος που ημουν μαζι του αυτες της πεντε μερες οπου ειχε κρατησει η υποτηθεμενη σχεση μας.

<<Γεια σου Μπελλα>>παγωσα για αλλη μια φορα.Η φωνη της Ελιζαν ακουστηκε απο διπλα μου.Στραφηκα να την κοιταξω.Η Ελιζα που με αντιπαθουσε μου μηλαγε.Ειχεα μεινη αφωνη.Δεν εβρισκα την φωνη να της μηλισω.Κοταξα τον Ρομπερτ ειχε στυλομενο το βλεμμα του επανω μου

<<Γεια σου Ελιζα δεν περημενα να σε βρω->>την διεκομα αποτομα.

<<Ελειπα αυτο το σαββατοκυριακο στην Ελλαδα εσυ ομως τι κανεις->>

<<Και εγω πηγα στην Ελλαδα να δω την Αλις>>η φωνη μου ακουγοτανε σταθερη χωρης κανενα σημαδη θυμου η φοβου.Δεν εριξα καμια ματια στο Ρομπερτ.

<<Βλεπω οτι τα ξανα βρηκατε με τον Με-Ρομπερτ>>πηγα να πω το επηθετο του.Θυμηθηκα οτι το ελεγα παντα ετσι.Σηκωσα την ματια μου για να τον αντυκρησω ειχε σφιγμενο το σαγονι του ενα χαμογεο ηρθε αυθορμητα στα χειλη μου δεν το εκρυψα αντιθετος σχηματιστηκε στα χειλη μου.

<<Ναι τα ξανα βρηκαμε χθες το βραδυ>>τον κοιταξα για μια στιγμη και του εσφηξε το χερι.Ενιωσα ενα κοψημο εκεινη την στιγμη μεσα στο κενο.Καθε σημειο του σωματος μου παγωσε κοιτοντας τους.Χθες ηταν που ειχα βγει απο το νοσοκομειο.

<<Χαιρομαι πολυ για εσας ........>>Κοιταξα το ταξη η τελεια ευκαρια φυγω απο το αισθημα που με εκαιγε.<<Λοιπον εγω φευγω>>χωρις να προλαβουν να δωσουν απαντηση βηματησα με γρηγογο βημα προς το ταξη.Ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα ενιωθα τα ματια τους να σχιζουν την πλατη μου.

Μπηκα στο ταξη εχοντας για πρωτη φορα ενα αισθημα που ενιωθα και πριν τρεις μηνες ηταν η ζηλια που με βασανηζε τους εβλεπα και ενιωθα αυτο το αισθημα.

Βουρκωσα εκεινη την στιγμη.Τον αγαπουσα ακομα αν τον ειχα ακουσει οτι δεν ειχε παει με καμια κοπελα εκεινη την νυχτα αν τον ακουγα εστω και για λιγο μια λεξη του να με επειθε δε θα ειμασταν σε αυτη την θεση.Ο Ρομπερτ ο κυνηγος και εγω το θηραμα θα ειμασταν τελειος διαφορετηκα.Θα αγαπιομασταν και κανεναν δεν θα χωρηζε.

Το εκενα εγω ομως εγω τα ειχα κατεστρεψει ολα αυτα τις ομορες στιγμες που ειχα περασει τα ειχα διαλησει ολα σε μια στιγμη.

Ανοιξα τα ματια μου εχοντας μπροστα μου την πραγματηκη αληθεια που εβλεπα ημουν υπευθηνη για ολα και ημουν ετοιμη να ξανα πεσω στο απολυτο κενο του πονου.

******************************

Το κοδουνι χτυπησε την ωρα που ειχα μπει μεσα στο σπιτι.Αφησα την τσαντα επανω στο καναπε βηματησα ως την πορτα και την ανοιξα.Αμεσως πηγα να την κλεισω μολις ειδα τον Μεσιεν.Αρχησα να την σπρωνχω αλλα ηταν ματαιο ειχε περισσοτερη δυναμη.<<Αφησε με να μπω>>φωναξα εξαγριομενος.

<<Οχι φυγε τωρα>>του φωναξα και εγω μα τι στο καλο εκανε ηταν με τη Ελιζα ειχε κανει την επιλογη και εγω την δικια μου.Ξαφνηκα η πορτα ανοιξε απο την δυναμη που ασκουσε ο Μεσιεν και μπηκε μεσα.Επεσα στο καναπε απο την πτωση οπου ειχα.Ο Μεσιεν μπηκε μεσα και την εκλεισε με δυναμη ο ηχος ακουστηκε στο σαλονι.

<<Εισαι τρελος>>πηγα να σηκωθω αλλα ο Ρομπερτ ανεβηκε απο πανω μου πανικοβληθηκα εκεινη την στιγμη δεν ξερα πως να αντιδρασω.

<<Φυγε απο πανω μου>>αρχισα να τον χτυπαω με τα χερια μου αλλα τα χεριατου εκλεισαν γυρω απο τους καρπους μου και τους εβαλε πισω στο κεφαλη μου.Πλησιασε το προσωπο του κοντα στο δικο μου η γλυκια του ανασα χαιδευε τα χειλη μου.

<<Ποσο που ελειψε αυτο το κορητσι>>χαμογελασε ειρωνηκα.Η ανασα μου κοπηκε εκεινη την στιγμη γελουσε με αυτυ το χαμογελω που ηξερα οτι δε ειχε ερθει για καλο στο σπιτι μου.

<<Αφησε με>>του φωναξα προσπαθησα κουνησω το σωμα μου ολο αλλα ο Ρομπερτ κολλησε πιο πολυ το σωμα του επανω στο δικο μου.

<<Γιατι να το κανω?>>με ρωτησε με μια δση ειρωνιας.

<<Γιατι σου το λεω>>του απαντησα.

<<Δεν στρατιοτακη να μου λες τι να κανω>>μου απαντησε τα χειλη του χαιδεψαν τα δικα μου.

<<Αφησε με>>κουνησα το σωμα μου προσπαθοντας να ξεφυγω απο την φωτια που θα με εκαιγε και στο τελος θα παραδινομουνα στα χερια του.Εχοντας παρει το επαθλο του.Εμενα.

<<Οχι>>κατεβασε τα χειλη προς τα κατω αρχησε και φηλουσε το λαιμο μου.Ενα ριγος με διαπερασε εκεινη την στιγμη.Τα χειλη του εκαναν κυκλους ξανα και ξανα στο λαιμο μου.Αυθορμητα μου βγηκε μεσα απο τα χειλη μου ενας αναστεναγμος.Τα χειλη του εφτασαν στο αυτι μου.

<<Σου αρεσει Μπελλα?>>παγωσα εκεινη την στιγμη.Το ενα του χερι αφησε το δεξιο μου και περηπλανηθηκε προς το σωμα μου εφτασε προς την μπλουζα μου και αρχηζε και την ανεβαζε.

<<Δεν μου απαντησες Μπελλα>>η καρδια μου αρχησε και χτυπουσε σαν τρελη κατω απο στο στηθος μου.Μην τον αφησεις Μπελλα δεν ειναι ο Ρομπερτ που ειχες γνωρησει.

<<Θες να σου απαντησω.....>>του ψυθηρισα.Θα επιαζα το παιχνηδακι του αφου το ηθελε.

<<Ναι>>τα χειλη του φιλησαν τον λαιμο μου.<<Δεν ξερεις τι τραγικο λαθος εκανα που δεν σε ακουσα Ρομπερτ>>η φωνη μου ακουγοτανε πραγματη πολυ πειστηκει.

<<Το ηξερα αγαπη μου οτι θα με πιστευες>>ανασηκωσε το προσωπο του και βυθησε κατα πρασινα ματια μεσα στα δικα μου.Φαινοταν ειληκρινεις αλλα δεν ημουν σιγουρη.

<<Μπορεις να με αφησεις?>>τον ρωτησα οσο αθωα. μπορουσαΤα χερια μου ελεθευροθηκαν μεσα απο τα δικα του.Σηκωθηκε απο πανω μου και με βοηθησε να σηκωθω.Εκανα μερηκα βηματα πισω και τον κοιταξα.Ειχε πηστει με το ψεμα μου.

<<Τωρα μπορεις να φυγεις>>του απαντησα με ενα χαμογελο στα χειλη.Η ματια του ξαφνηκα εγινε παγωμενη.

<<Αυτο αποκλειεται>>βηματησε κοντα μου αμεσως αρχησα να κανω βηματα προς τα πισω.

Τι να εκανα να του παραδινομουνα αν εκανα αυτο ομως θα το μετανιωνα ασχημα.

<<Μην τολμησεις να->>ενα χτυπημα στην πορτα με διεκοψε απο την προταση μου.

Κοκαλωσα κοιτονατς τον Ρομπερτ και μετα την πορτα.

<<Μπελλα>>η φωνη της Μπρεντας ακουστηκε πισω απο την πορτα.

<<Η Μπρεντα>>η φωνη μου εγινε ψυθηρος.Ο Ρομπερτ με κοιταξε για μια στιγμη και μετα γυρισε και βηματισε προς την πορτα.

<<Τι νομηζεις πως κανεις θα σε δει η Μπρεντα και θα νομηζει οτι εμεις>>

<<Ας νομηζει οτι θελει>>ειπε εχοντας μου γυρισμενη την πλατη.

<<Ετσι και αλλιως ειχαμε εμεις οι δυο μια σχεση αλλα την διελησεις προτου καν να αρχησει>>η σπασμενη φωνη του ραγησε την καρδια μου τα ματια μου θολοσαν απο την υγρασια.

Δεν απαντησα ειχε απολυτο δικιο για ορωτη φορα τωρα ηξερα πως ενιωθε οταν εγω του εριχνα τις κατηγοριες την μια μετα την αλλη.

Ανοιξε την πορτα και η Μπρεντα τον κοιταξε με ανοιχτο το στομα.Κατεβηκε τα σκαλια χωρις να με κοιταξει και εφυγε.

<<Τι δουλεια ειχε Μπελλα ο Μεσιεν στο σπιτι σου?>>ρωτησε μπανονατς μεσα.

<<Αυτο ρωταω και εγω στο ευατο μου Μπρεντα>>τα δακρυα κυλισαν τα μαγουλα μου και η ραγησμενη μου καρδια αρχιζε να ραγιζει σε καθε σημειο της.Ειχα κανει ενα λαθος χωρις να ξερω τις σενεπιες.