"Beautiful Lie"
Μίνι Ιστορία.
Κάποιες στιγμές θέλεις να δημιουργήσει μια μικρή ιστορία που σκέφτεσαι καιρό όπου οι χαρακτήρες σε ελκύουν και θέλεις να κάνεις κάτι.Έτσι έγραψα σε ελάχιστο χρόνο μια ιστορία χωρισμένη σε 5 κεφάλαια.Η ιστορία έχει ώς κύριο θέμα το ψέμα μέσα σε μία σχέση και την απιστία.Ο Έντουαρντ Κάλλεν και η Έλενα Πίρς πάνε στο ίδιο Λύκειο δεν έχουν γνωριστεί ποτέ μεταξύ τους αλλά σε ένα πάρτι που συναντιόνται αρχίζει μια νέα σχέση.Ένα ψέμα μόλις αρχίζει.
"Α1-Ένοχη Ψευδαίσθηση"
Έλενα.
"Λοιπόν σας ακούω"της κοίταξα με ένα χαραγμένο χαμόγελο στα χείλη μου.Ο δισταγμός του ήρθε στην επιφάνεια της κοίταζα με σφιγμένα τα χέρια μου μέσα στην καυτή κούπα της σοκολάτας μου.Η Άλις είχε ένα δισταγμό μέσα στα μαύρα μάτια της που τόνιζε με μαύρη μάσκαρα κάθε πρωί στις τουαλέτες και αργούσαμε πάντα την πρώτη ώρα.
"Θα μου πείτε η θα με μείνω με την περιέργια"τους είπα για μια ακόμη φορά.Η Κάρολαιν την κοίταξε για μια στιγμή και είπε.
"Να ξέρεις ότι η Άλις έχει ένα αδερφό που αυτός να μωρέ-"σταμάτησε ψάχνοντας να βρεί τις σωστές λέξεις.Προσπάθησα να καταλάβω που κολλούσε ο αδερφός την Άλις απο τι ήξερα ήταν ο αρχηγός της ομάδας του σχολείου του μπέιζμπολ.Ελάχιστες φορές τον είχα πετύχει στο σπίτι η στο σχολείο ήταν πολύ δημοφιλής στο Λύκειο και πολύ ψωνάρα μου ερχότανε κάθε πρωί με το κάμπριο.Φορούσε πάντα μαύρα γυαλιά ηλίου τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα στην απόχρωση του ανοιχτού καφέ και είχε τα ίδια σαν κάρβουνο μάτια σαν την αδερφή του Άλις την καλήτερη μου φίλη απο το γυμνάσιο.
"Τι ο αδερφός την Άλις-"έσμιξα τα φρύδια μου κοιτάζοντας την Άλις.
"Ο Έντουαρντ θέλει να σε γνωρίσει βασικά τον άκουγα που το έλεγε στον Έμετ και στον Ντέιμον χθές βράδυ δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι ετοιμάζει-"
"Στάσου,στάσου μια στιγμή"την διέκοψα σηκώνοντας τα χέρια μου.Είχα μείνη άφωνη τι είπε μόλις τώρα ο Έντουαρντ εκτός από ψώνιο του σχολείου θέλει κιόλας να με γνωρίσει τι ήθελε από εμένα ακριβώς δεν θέλει σκέψη Έλενα να σου κάνει ότι κάνει και στις άλλες η μήπως όχι ποτέ δεν έχει δώσει δικαίωμα σε κανέναν να του λένε μπλέιμποι.
"Έλενα δεν είναι αυτό τώρα το θέμα αυτό που πρέπει να μάθουμε είναι να δούμε τι θέλει"πετάχτηκε η Κάρολαιν ξαφνικά η ανάσα της είχε κοπεί από τον θυμό της.Έσκυψα το βλέμμα μου κοιτάζοντας την επιφάνεια απο το τραπέζι.
"Κορίτσια κοιτάξτε ο Έντουαρντ χωρίς παρεξήγηση Άλις είναι ψωνάρα"Σήκωσα το βλέμμα μου παίρνοντας την κούπα κοντά στα χείλη μου ήπια μια γουλιά γέυοντας την σοκολάτα."Το ξέρω ότι είναι δεν χρειάζεται να μου το πείς αλλά-"το κινητό της Άλις δονήθηκε επάνω στην τραπέζι αναστέναξε και πάτησε το πλήκτρο απάντησης.
" Έλα Έντουαρντ"τα μάτια της συνάντησαν τα δικά μου.Το σώμα μου είχε παγώσει από το άκουσμα του ονόματος του πρώτη φορά ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου καταλήγοντας στο στομάχι μου.Ήθελα οπωσδήποτε να βγάλω αυτό που είχα πιε πριν απο λίγο η σοκολάτα με έφερε μια άνοστη γεύση απότομα ήταν μήπως από αυτό που έμαθα απο την Άλις που το άκουγε να θέλει να με γνωρίσει πάντα όταν τον έβλεπα μόνο ένα ξερό Γεια λέγαμε στο σπίτι της Άλις που ήμουνα κάθε φορά δεν τον είχα συναντήσει καθόλου.
"Όχι να μην έρθεις έτσι και αλλιώς....δεν θα τολμήσεις να το πείς στο μπαμπά..Όχι Έντουαρντ-"έβαλε την παλάμη της στο ακουστικό και το απομάκρυνε απο το αυτί της.
"Θα έρθει να μας πάρει με το αυτοκίνητο στην αρχή τους είπα όχι αλλά με απειλή πως θα μπεί στο πατέρα μου για το χθεσινό βράδυ"Η Κάρολαιν ξερόβηξε κοιτώντας με.
"Θα πάρω λεωφορείο"απάντησα στο νόημα της Κάρολαιν.
"Εντάξει έλα"είπε άτονα η Άλις και το έκλεισε στα μούτρα.
"Έλενα προσπαθείς να αποφύγεις το-"Σηκώθηκε απο την καρέκλα της μαζεύοντας την τσάντα της απο το τραπέζι.Ακολούθησα με εγώ και η Κάρολαιν αφήνοντας μερικά χαρτονομίσματα στο τραπέζι βηματίσαμε σιωπηλές προς την έξοδο της καφετέριας.Ο ζεστός καιρός μας τύλιξε γύρω μας ο ήλιος έλαμπε ψηλά προκαλόντας μια όμορφη ζέστη στο κορμί μου.
Οι ερωτήσει είχαν μαζευτή σαν κουβάρι μέσα στο μυαλό μου ο Έντουαρντ ήταν αρκετά όμορφος ποτέ δεν τον είχα προσέξει αλλιώς πάντα ένας ψυχρός χαιρετισμός ανάμεσα μας η επαφή μηδενική ποτέ μα ποτέ δεν θα το έβλεπα αλλιώς.Ένα μέρος του μυαλού μου όμως ενθουσιαζότανε από το νέο της Άλις προσπάθησα να το αγνοήσω δεν άφηνα να εισβάλει στην ζωή μου ένα ψώνιο που το μόνο που ήθελε δεν ξέρω και εγώ τι.Ο θόρυβος απο την μηχανή το κάμπριο τρύπησει τα αυτιά μου.Το βλέμμα μου χωρίς να το θέλω έπεσε επάνω του τα μαύρα γυαλιά του και τα ανακατεμένα μαλλιά του απο το αέρα με ενθουσίασαν ξαφνικά.Σταμάτησε απέναντι μας και έσβησε την μηχανή του αυτοκινήτου.Έβγαλε τα γυαλιά του και στο πρόσωπο του ένα στραβό χαμόγελο ενφανίστηκε κοιτώντας με.
Η Άλις στάθηκε μπροστά μου."Θα έρθεις;"ήξερε ήδη την απάντηση μου.
"Όχι ευχαριστώ θα πάρω το λεωφορείο"η πρώτη δικαιολογία που είπα και πρίν στην Κάρολαιν.Η Άλις δεν άφηνε το βλέμμα της απο πάνω μου.
"Κορίτσια"μια βελούδινη φωνή τάραξε την προσοχή μου και όλη μου την καρδία χάνοντας ένα χτύπο της.Ήτανε ακριβώς δίπλα μου φορώντας μία μαύρη μπλούζα και μια μαύρη φόρμα.Τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου τα μαύρα μάτια του έπιασαν τα δικά μου που τον κοιτούσαν.Τα χέρια του βρισκόντουσαν μέσα στις τσέπες της φόρμας του.
"Γεία σου Έλενα"ο τόνος την φωνή του για πρώτη φορά ήταν τελείος διαφορετικός απο τις άλλες φορές,πιο τρυφερή,πιο γλυκιά.
"Γεία σου-"του είπα ξερά γυρίζοντας προς την Άλις.Προσπαθούσα να καταπολεμήσω την εππιροή του επάνω μου τι διάολο γινότανε εδώ.
"Θα τα πούμε το βράδυ"η Άλις είχε προσέξει τον ενδιαφέρον του Έντουαρντ.
"Τι είναι το βράδυ;"δεν μου έχει αναφέρει τίποτα.
"Έχουμε πάρτι και είσαι καλεσμένη μου"είπε ξαφνικά ο Έντουαρντ τον έπιασα να με κοιτάει έντονα στα μάτια.
"Έχει γενέθλια και ξέχασα να σου το πώ με τόσα που έχω"η φωνή της Άλις έσβησε μέσα στο μυαλό μου τα έντονα μαύρα μάτια του περιπλανίοντουσαν στο πρόσωπο μου νιώθοντας μια ευχάριστη φωτιά να δημιουργήται στο κορμί μου.Πετάρισα τα βλέφαρα μου παίρνοντας μια εισπνοή γυρνόντας ξανά στην Άλις.
"Δεν ξέρω αν-"η φράση μου κόπηκε στην μέσι.
"Θα έρθω εγώ να σε πάρω"η φωνή του με έκανε να θέλω να δεχτώ την πρόταση του.
"Εεεεε....μπορώ να έρθω και μ-"με πάση θυσία θα απόφευγα τον Έντουαρντ.
"Δεν δέχομαι όχι στις εννιά θα είμαι έξω απο το σπίτι σου"φόρεσε τα γυαλιά και δεν μου έδωσε περιθώρια να του πω όχι αν ήθελα πολύ να κάνω κάτι μαζί του αλλά δεν μπορούσα ο Έντουαρντ είναι απο τους χαρακτήρες που ποτέ δεν θα έδινα σημασία.
Η Κάρολαιν με σκούντηξε κάνοντας με να γυρίσω στα κορίτσια η Άλις είχε μείνη να με κοιτάει.Έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο μου και αναστέναξα βαθιά τι θα έκανα θεέ μου.
"Άλις πραγματικά-"πήγα να πώ αλλά σταμάτησα κοιτάζοντας τον Έντουαρντ.
"Θα έρθεις Έλενα άφησε τον να κάνει ότι θέλει μην του δίνει όμως ελπίδες γιατί-"τα μάτια της φανέρωναν ένα αρχαίο πόνο που δεν είχα ξαναδεί στην Άλις ποτέ ξανά.Με αγκάλιασε σφιχτά λές και ήμουν εγώ η σωτήρια της για να την βγάλω από την θλίψη της.Στο μυαλό μου πέρασε ότι ίσως κάτι ήξερε για τον Έντουαρντ σαν να ήθελε να μου το περάσει με κάποιον τρόπο να το βγάλει απο μέσα της η καρδία μου σφίχτηκε βλέποντας την να είναι σε αυτή την κατάσταση.Την αποτράβηξα απο κοντά μου χαιρέτησα την Κάρολαιν και έφυγα για το σπίτι.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ένιωθα τα πνευμόνια μου να έχουν αδειάσει από οξυγόνο προκαλώντας μου μία ζαλάδα οι παλάμες των χεριών μου είχαν ιδρώσει από την αναμονή ο δείχτης του ρολογιού είχε σημάνει εννιά.Γύρισα την πλάτη μου στο ρολόι και βημάτισα πάνω κάτω μέσα στο σαλόνι η τηλεόραση έδειχνε των αγώνα του μπέιζμπολ ο Τσάρλι καθισμένος στην σηνηθυσμένη θέση κρατώντας στο ένα του χέρι ένα κουτάκι μπύρα.Να πάρει γιατί αργεί.
"Ηρέμησε και πάρε βαθιές ανάσες"η γλυκιά φωνή της μητέρας μου με έκανε να σταματήσω στην μέση και στράφηκα να την κοιτάξω.
"Προσπαθώ"την απάντησα με κομμένη την ανάσα.Το στομάχι μου είχε γίνει ένας κόμπος που δεν έλεγε να φύγει από μέσα σαν παράσιτο.Ο χαρακτηριστηκός ήχος της μηχανής του αυτοκινήτου εισέβαλε μέσα στην σιωπή του χώρου.Πήρα τον ζακετάκη μου και το πέρασα επάνω μου.Κοιτάχτηκα στον απέναντη καθρέφτη τα καστανά μάτια μου τονιζόντουσαν απο την μάσκαρα και το μολύβι ,τα μαλλιά μου σχηματιζόντουσαν σε κυματιστές μπούκλες είχα πιάσει μερικές τούφες στα πλαινά καθαρίζοντας το πρόσωπο μου απο τα μαλλιά μου.
"Να προσέχεις γλυκιά μου"η Μπέτυ με φίλησε στο μάγουλο, τους αποχαιρέτησα και βγήκα έξω στην είσοδο.Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στο χώρο και είδα τον Έντουαρντ ακουμπισμένο στην πόρτα του συνοδηγού ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.Τ μαλλιά του ανακατεμένα όπως πάντα ήταν πανέμορφος φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο με σηκωμένα τα μανίκια ως τους αγκώνες του και ένα μαύρο παντελόνι.Το φως του φεγγαριού τόνιζε την χλομή επιδερμήδα του δίνοντας μου μια αίσθηση σαν να τον ήξερα απο παλιά. Παρατήρισα ότι με κοιτούσε γεμάτος θαυμασμό στα λαμπερά μάτια του κατέβηκα στα σκαλάκια και πήγα κοντά του.Το φόρεμα μου ανεμίστηκε απο τον ζεστό αέρα του Μαίου.Ένιωσα την ατμόσφαιρα να γίνεται βαριά ηλεκτρισμένη.
"Είσαι πανέμορφη"το άκουσμα της φωνή του κλόνισε το μυαλό μου.Ο λαιμός μου είχε στεγνώσει απο το άγχος το σώμα μου το διαπέρασε ένα ρίγος της στιγμής εκείνης.
"Σε ευχαριστώ"του απάντησα νιώθοντας ζαλισμένη απο την ομορφιά της παρουσίας του.
"Πάμε"άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού μου πρόσφερε το χέρι μου και όταν το χέρι μου ήρθε σε επαφή με το δικό του όλη μου η ύπαρξη μου άλλαξε τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου εκείνη την στιγμή τα μαύρα σαν νύχτα μάτια του τόνιζαν τον πόθο του και έναν αρχαίο πόνο που είχα δεί και το μεσημέρι στην Άλις.Τι θα μπορούσε να πληγώσει άραγε τον Έντουαρντ.Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα μου και μπήκα μέσα διώχνοντας την σκέψη μου.Ο Έντουαρντ κινήθηκε γύρω από το αυτοκίνητο και μπήκε μέσα γύρισε το κλειδί στην μίζα που ήτανε και ο θόρυβος την μηχανής άναψε το αυτοκίνητο μεγάλη ταχύτητα ξεκίνησε.Πρόσεξα τα σφιγμένα χέρια του επάνω στο τιμόνι τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου το σαγόνι του είχε σφιχτεί και τα χείλη σχηματιζόντουσαν μία λεπτή γραμμή.
Σε όλη την διάρκεια την διαδρομής για το πάρτη στο σπίτι του είμασταν σιωπηλή στις δικές μας σκέψεις και συναισθήματα.Ο ήχος της μηχανής μόνο μούγρκιζε σε όλη την διαδρομή.Το άκουσμα της μουσικής που προερχότανε απο ένα τεράστιο σπίτι στην απόχρωση του κόκκινου μπήκαμε στον ιδιωτικό δρόμο προς στο σπίτι.Τα μεγάλα παράθυρα απο τζάμι έδειχνε μέσα τον κόσμο που είχε καλέσει.Όλοι χόρευαν στο χορό της μουσικής που τους καλούσε.Η ματιά μου περιπλανήθηκε στο χώρο ο κήπος απο χρωματιστά λουλούδια και κάθε είδος φυτού ήτανε μέσα στο κήπο δίνοντας μια ευχάριστη νότα.Ξαφνικά άναψαν τα φώτα στο κήπο κάνοντας τον μαγευτικό τα φυτά φωτιζόντουσαν από το φως.Ο Έντουαρντ μπήκε μέσα στο γκαράζ και έσβησε την μηχανή του.Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω η Άλις με περίμενε στην σκάλα που ανέβενε προς το εσωτερικό χώρο του σπιτιού.
Ο Έντουαρντ στάθηκε δίπλα μου μου."Σας αφήνω"πήγε να φύγει όταν θυμήθυκα το δώρο που το είχα πάρει.
"Έντουαρντ περίμενε λίγο"φώναξα σταμάτησε κοιτώντας με περιέργεια.Έβγαλα απο το τσαντάκι μου ένα μικρό μωβ βελούδινο κουτάκι.Του είχα πάρει ένα ασημένιο σταυρό μπορεί να ήτανε ακριβός αλλά άξιζε τον κόπο.
"Έλενα δεν χρειαζότανε-"ήθελε να τον αρνηθεί.
"Σε παρακαλώ είναι δώρο για εσένα"τον πλησίασα και πήρα την χούφτα του χεριού του και το ακούμπησα στην παλάμη του.Την έκλεισα τα μαύρα μάτια του έλαμπαν.
"Σε ευχαριστώ"μου ψιθύρησε.Του χαμογέλασα και η ματιά μου έπεσε στην Άλις.Τον άφησα και ανέβηκα τα σκαλιά η Άλις με αγκάλιασε σφιχτά.
"Είσαι πανέμορφη απόψε"με πήρε απο το χέρι και μπήκαμε μέσα προτού μπω ο Έντουαρντ δεν με άφηνε ούτε ένα λεπτό απο το βλέμμα του.Η μουσική με τύλιξε γύρω ο κόσμος ήταν παντού ένα ζευγάρι καθόντουσαν στην σκάλα το φωτιστικό με τα περίεργα σχέδια φώτιζε χαμηλά το χώρο.Κατεβήκαμε κάτω στην σκάλα για να βγούμε στον πίσω κήπο.Ο ήχος τις μουσικής τρυπόύσε τα αυτιά μου.
"Χαίρομαι που ήρθες τελικά ο Έντουαρντ νόμιζε πως δεν θα ερχόσουνα"μου φώναξε η Άλις η φωνής έγινε ένα με την μουσική.Την κοίταξα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.
"Δεν είχα άλλη επιλογή"απάντησα με μια ψεύτικο χαμόγελο να χαράζεται στα χείλη μου.Μπλεχτήκαμε μέσα στο κόσμο που χόρευε.Καταλήξαμε στην μεγάλη κουζίνα όπου είχε κάθε είδος φαγητού και ποτού.Γέμισα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί μέχρι την μέσι και ήπια μια γουλιά.Η Άλις με πλησίασε.
"Ο Τζάσπερ δείχνει επιτέλους ανταπόκριση"το πονηρό χαμόγελο της Άλις έδειχνε ότι κάτι είχε γίνει όσο έλειπα.
"Τι έγινε;"την ρώτησα πίνοντας μία γουλιά απο το ποτό μου.
"Μου ζήτησε να βγούμε"και τότε είδα τον Τζάσπερ να μας πλησιάζει.
"Γεία σας κορίτσια"το χαμόγελο του έκανε την Άλις να λιώνει.
"Εγώ πάω λίγο έξω να πάρω καθαρό αέρα"τους είπα όσο πιο διακριτηκά μπορούσα.Της έκλεισα το μάτι όταν ο Τζάσπερ την πήρε να χορέψουν στο κέντρο του χόρου.
Χαιρόμουνα πολύ για την Άλις εδώ και καιρό προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή του Τζάσπερτ αλλά αυτός δεν την αγνοούσε την έβλεπα για πρώτη φορά που έκλαιγε για αγόρι ένιωθα ότι σιγά σιγά ότι τον αγαπούσε.
Αναστέναξα βαριά και κατέληξα έξω στο κήπο όπου κάθε κρυμμένο φως που περιείχε ο κήπος στα λουλούδια φώτιζε κάθε σκοτεινή γωνία.Κοίταξα προς το σπίτι πίσω μου ο Έντουαρντ δεν είχε φανεί πουθενά.
Η μουσική άλλαξε και ένα γνωστό τραγούδι μου τράβηξε τον ενδιαφέρον.Άφησα το ποτήρι μου στο τραπέζι και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον εαυτό μου.
"Χορεύουμε;"η βελούδινε φωνή του απο πίσω μου με έκανε να γυρίσω.Το σώμα του απείχε μόλις μερικά εκατοστά απο το δικό μου.Τα μάγουλα μου ζεστάθηκαν νιώθοντας το αίμα να καίει τα μαγούλα μου.Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και με το ένα χέρι του με τράβηξε και έπεσα μέσα στην ζεστή αγκαλιά του,τα πρόσωπο μας πλησίασαν τον ένα το άλλο το χέρι του τυλίχτηκε προσεχτικά σαν να ήμουν κάτι πολύτιμο για εκείνον γύρω απο την μεσί μου.
Το τραγούδι είχε μπεί στους πρώτους στίχους.Το ένα μου χέρι τυλίχτηκε γύρω απο τον λαιμό του και το άλλο κλείστηκε μέσα στην παλάμη του,τα δάχτυλα μας μπλέχτηκαν μεταξύ τους το σώμα του άρχιζε να κινήται σε απόλυτη αρμονία με το δικό μου,σαν να είχαμε φτιαχτή για να είμαστε μαζί χαμήλωσα το βλέμμα μου και πρόσεξα το ασημένιο σταυρό που το είχα πάρει ότι το φορούσε.Υγρασία θόλωσε το οπτικό μου πεδίο.Ύψωσα το βλέμμα μου προς τον Έντουαρντ.
"Πως ήξερες ότι βρισκόμουνα εδώ;"η φωνή μου στο τέλος κατέληξε σαν ψίθυρος.
"Σε παρακολουθούσα"είπε απλά.Τον κοίταξα άφωνη χωρίς να ξέρω τι να πω
"Προσπαθούσα καιρό να σε πλησιάσω Έλενα"κατάφερε να πει μετά απο λίγα λεπτά σιωπής ανάμεσα μας.Το μυαλό μου πάγωσε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.Δίστασα να μιλήσω μέσα μου ένιωθα πολλά συναισθήματα που δεν είχα ξανά νιώσει ποτέ μου.Κάρφωσα το βλέμμα μου επάνω του.Τα δάχτυλα του χάιδεψαν το μάγουλο μου.
"Πες κάτι σε παρακαλώ"η φωνή του έγινε διαπεραστική γεμάτη πόνο για κάποιον ανεξήγιτο λόγο.
"Απλώς δεν το περίμενα....!!!"το τόνος την φωνής μου ήτανε γεμάτος αγωνία.Δεν απάντησε με κοίταξε για μια στιγμή και τα χείλη του πλησίασαν προς το αυτί μου.Άρχιζε και μου ψυθίριζε ένα μέρος του τραγουδιού που ακούγαμε τώρα.
I have dreamt of a place for you and I
No one knows who we are there
All I want is to give my life only to you
I've dreamt so long I cannot dream anymore
Let's run away, I'll take you there
Όσο χορεύαμε η αγγελική του φωνή τραγουδούσε το τραγούδι μόνο για εμένα.Μόνο για εκείνον μια σκέψη ήταν αληθινή μόνο ένα συναίσθημα για αυτή την νύχτα.Ανήκα σε εκείνον.Ήμουν η ζωή του και εκείνος η δική μου.
Forget this life
Come with me
Don't look back you're safe now
Unlock your heart
Drop your guard
No one's left to stop you now .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου