2ο Κεφάλαιο

2ο Κεφαλαιο

'Αποκλεισμενη Ζωη'

1880-Λονδινο.

Ιζαμπελλα 

Το βημα μου σταματησε οταν ακουσα απο πισω μου εναν θορυβο.Γυρισα για να κοιταξω να δω ποιος ειναι αλλα το μονο που εβλεπα ηταν κενο μοναχα.Αρχησα να βηματιζω ξανα προς το δωματιο του Εντουαρντ.Ανοιξα την πορτα χωρις να χτυπησω. 

<<Αγαπη μου>>αναφωνησα χαρουμενη.Σηκωσε το βλεμμα του που ηταν στυλομενο σε ενα σωρους απο χαρτια.<<Ιζαμπελλα>>αφησε την πενα οπου κρατουσε και σηκωθηκε απο την θεση του.<<Μηπως σε ενοχλω?>>τον ρωτησα με μαγουλα να φλεγονται απο ντροπη. 

<<Φυσηκα και οχι γλυκια μου>>μου ειπε και ηρθε και με αγκαλιασε απο την μεσι.Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και τον τραβηξα κοντα μου ωστε τα προσωπα μας να απεχουν μερηκα εκατοστα. 

<<Μου λειπης>>η φωνη του ακουστηκε σπασμενη.Ακουμπησε το μετοπω του επανω στο δικο μου το μεθυστηκο του αρωμα αγγιξε τα χειλη μου.<<Και σε εμενα>>ενιωσα να δακρυσω απο εκεινη την στιγμη.Καθε λεπτο οπου περνουσε μακρια του ενιωθα ενα απεραντο κενο απο την απουσια του ηξερα καλα οτι μετα το γαμος μου θα ηταν απασχολημενος με τα βασιληκα ζητιματα του.Τα δαχτυλα του εδιωξαν τα δακρυα και μου εδωσε ενα απαλο φιλι στα χειλη. 

Το σωμα μου το διαπερασε ενα ευχαρηστο ριγος.Ηθελα τοσο πολυ να τον νιωσω μεσα να νιωσω οτι ειμαι μονο δικια του. 

<<Μην κλαις αγγελε μου σου υποσχομαι μολις τελειωσω θα περασουμε μια υπεροχη βραδια μαζι>>τα χειλη του χαμηλωσαν προς τον λαιμο.Αφησα ενας αναστεναγμο να φυγει μεσα τα χειλη μου.<<Δεν γινεται να ξεκινησει απο τωρα αυτη η βραδια>>εκλεισα τα ματια μου απολαυνοντας τα χαδια των χειλιον του. 

<<Ιζαμπελλα με φερνεις σε δυσκολη θεση τωρα με αναγκαζεις να αποφασησω αναμεσα σε δυο πραγματα>>αφησε ενα φιλι στον λαιμο μου και επειτα στα χειλη μου.Ανοιξα τα βλεφαρα μου και τον κοιταξα στα πρασινα ματια του που λαμπανε απο ποθο. 

<<Μα σε εχω αναγκη Εντουαρντ οπως εσυ εμενα>>του ψυθηρισα.Τον εσφιξα κοντα μου και τον φηλισα απαλα στα χειλη.<<Ιζαμπελλα δεν->>του εδωσα αλλο ενα φιλι στα χειλη.Με τραβηξε κοντα του και με οδηγησε στο γραφειο του με μια κινηση πεταξε τα χαρτια οπου διαβαζε πριν που ειχα μπει.Με αγκαλιασε και με ακουμπησε το γραφειο του. 

Αφησα τον ευατο μου ελεθευρο.Μονο μαζι του θα μπορουσα να νιωσω αυτη την αγαπη που ειχα δεν ειχα ξαναβιωσει ποτε μου. 

1917-Λονδινο

Πεταχτηκα ιδρωμενη απο το κρεβατη εκεινη την στιγμη.Κοιταξα το σωμα μου ηταν λουσμενο απο τον κρυο ιδρωτα που τοση ωρα κυλουσε.Ημουνα εγω αυτη η Ιζαμπελλα,ο Εντουαρντ.Πηρα το σεντονι στα χερια μου και σκεπαστηκα.Το βλεμμα μου ηταν στο κενο ολες αυτες εικονες που ερχοντουσαν σε μια ζωη που δεν μου ανηκε που δεν ημουν εγω αυτη που θα μπορουσε να κανει αυτα τα πραγματα. 

Αφησα τα ποδια μου να πεσουν στο κρυο πατωμα και περτατησα προς εξω απο το παραθυρο.Το ολογυμνο φεγγαρι φωτηζε στον καταμαυρο ουρανο γεματος απο αστερια που φωτηζαν μικρα,μεγαλα. 

Τα χερια μου επεσαν νεκρα μαζι με το σεντονι οπου ειχα τυλιχτη.Σκεφτηκα τον Στεφαν που θα με εψαχνε ακομα και τωρα μου ελειπε.Ηταν σαν να ειχε φυγει ενα κομματι απο την καρδια μου που θα επεστεφε μονο αν θα τον εβλεπα και θα τον αγκαλιαζα να νιωσω την καρδια του να χτυπαει επανω στην δικια μου. 

Ανοιξα τα φυλλα απο το παραθυρο και καθησα στο πεζουλι του παραθυρου.Το βλεμμα μου περιπλανηθηκε στην λιμνη το φως του φεγγαριου αντανακλουσε επανω στην κρυσταλινη λιμνη.Μου εφερε μια ομορφη αναμνηση απο την πρωτη γνωριμια μου με τον Στεφαν.Θυμαμαι τα γαλανα ματια του να με κοιτουν οση ωρα εγω χορευα μαζι με τον Καρλαιλ στον γαμο της Ροζαλις της αδερφης μου. 

Εκεινη η πρωτη ματια που ειχαμε ανταλαξη.Τον κοιτουσα στα ματια νιωθωντας την καρδια μου να χτυπαει κοντα του σαν τρελη.Θυμηθηκα και την βολτα οπου ειχαμε κανει οι δυο μας στην λιμνη.Μολις που ειχα γνωρηστει και νιωθαμε και οι δυο οτι θα ειμασταν για παντα μαζι ειχα νιωσει τα χειλη του επανω στα δικα μου.Εκεινο το πρωτο δειλο φηλι μου μαζι του. 

Τωρα ολα ειχαν παρει μια αντιστροφη πορεια στην ζωη μου.Ενας αντρας που λεγετε Εντουαρντ ειναι βρικολακας με κραταει χωρις την θεληση μου σε αυτο το καστρο πηστευοντας οτι ειμαι η χαμενη γυναικα του. 

Ακουσα το σφυριγμα της ανασας μου να βγαινει απο τα χειλη μου.Το βλεμμα μου κοιταξε παλι την πανεμορφη κρυσταλυνη λιμνη.Κατι ομως μου τραβηξε την προσοχη.Ο Εντουαρντ με τα χαλκινα μαλλια του να λαμπουν απο το φως της σεληνης στεκοτανε μπροστα στην λιμνη κοιτοντας την.Παρατηρισα οτι το πουκαμισο του ηταν ανοιχτο και τοτε ενα απαλο αερακι φυσηξε μπρος το μερος μας χαιδεψε το προσωπο μου, τα μακρια μου καστανα μαλλια ανεμηζαν προς τα πισω. 

Προσεξα στα χερια του οτι κρατουσε ενα κολιε.Δεν μπορουσα ομως να διακρινω τι ηταν ακριβως.Σταθηκα για μια στιμγη κοιταζοντας τον.Ειχε τοσο πονο μεσα στην καρδια του απο τον θανατο της αγαπημενης του η απο την δολοφονια του αλλα πως εγινε βρικολακας? 

Το βλεμμα μου ηταν στυλομενο επανω του,τον ειδα που γυρισε και σηκωσε το βλεμμα του επανω στο παραθυρο μου.Το προσωπο του ηταν μια κενη μασκα χωρις αισθηματα.Τα κοκκινα ματια του ξεχωρηζαν απο το ασπρο σαν χιονη δερμα του.Η ανασα μου κοπηκε στα δυο.Ξεροκαταπια. 

Ηρεμησε Μπελλα ειναι πανεμορφος αλλα αγαπας τον Στεφαν."Μου ανηκεις Ιζαμπελλα"ακουσα την βελουδινη φωνη του μεσα στο μιαλο μου.<<Δεν σου ανηκω>>ψυθηρισα.Με κοιταζε ολη αυτη την ωρα δεν αφησε το βλεμμα του καθολου απο πανω μου.Προσπαθησα να αποτρεψω ολη αυτη την μαγεια που μου προκαλουσε μεσα μου. 

Κατεβασε το βλεμμα του και βηματησε με αργα βηματα προς την εισοδο του καστρου.Ενα βαρος εφυγε απο την καρδια μου.Ηταν καλο σημαδι αυτο θα με αφηνε να φυγω ναγυρησω στον Στεφαν. 

Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου.Κατεβηκα απο το πεζουλι με προσοχη και εκλεισα το παραθυρο.Οπως γυρισα βρηκα τον Εντουαρντ να στεκεται στην μεσι του δωματιου.Τρομαξα απο την παρουσια του και εκανα μερηκα βηματα στον παραθυρο.

<<Συνγμωμη που σε ενοχλω>>ψυθηρισε ηρεμα μεσα στην σιωπη.Δαγκωσα το κατω χειλος μου.Δεν ειχε κουμποσει το πουκαμισο του και οι γραμμες απο του στηθους διαγραφοταν οι ουλες οπου ειχε ηταν φαμερα εντονες.Προσπαθησα να διωξω το βλεμμα μου απο το στηθος του. 

<<Τι θελεις?>>τον ρωτησα.Το αιμα μου ειχε στερεψει μεσα στις φλεβες μου.Ενιωθα μια φοβια οταν βρισκομουνα κοντα του. 

<<Ηθελα να σου ζητησω συνγνωμη για σημερα η συμπερηφορα μου ηταν ανεπιτρεπτη σου φερθηκα σκληρα>>Η ματια μου συναντηθικε με την δικια του.Τα λογια ακουστηκαν ειληκρηνα με μια δοση μετανιας. 

Δεν του απαντησα απλως τον κοιτουσε περπατησα προς το κρεβατη και καθησα.<<Μου κανεις μια χαρη>>τον ρωτησα αδυναμα. 

<<Οτι θελεις Ιζαμπελλα>>με πλησιασε και ακουμπησε το κολιε επανω στο κρεβατη μου.<<Θα ηθελα να φυγω απο εδω απλως δεν αισθανομαι αυτο νιωθεις λυπαμαι πραγματικα που εχασες την γυναικα σου αλλα εγω δεν ειμαι αυτη ->>οση ωρα μηλουσα δεν ειχα παρατηρηση οτι η εκφραση του ειχε αλλαξει και εγινε αγιεμενη. 

<<Εκτος απο αυτο>>με διεκοψε οσο μηλουσα.Εσφιξα τα χερια μου μεσα στα σκεπασματα μου. 

<<Τοτε δεν θελω τιποτα αλλο αφου μου στερης την ελεθευρια μου>>του τονισα τις λεξεις μια μια.Σηκωσε το βλεμμα του και με κοιταξε γεματος ψυχροτητα.<<Δεν σου στερω την ελεθευρια σου Ιζαμπελλα μπορεις αν θελεις να κανεις βολτες στους κηπου οπως πριν χρονια που καναμε μαζι βολτες>>ενα χαμογελω σχηματιστηκε στα χειλη του. 

<<Αυτες οι αναμνησεις οπου εχετε δεν ανηκουν σε εμενα αλλα στην γυναικα σας εγω απλως της μιαζω>>του ειπα αποτομα. 

Ξαφνηκα ηρθε κοντα μου χωρις να τον δω με αρπαξε απο τα χερια με εσπρωξε προς τα πισω.Ανεβηκε απο πανω μου.Τα χερια μου δεν μπορουσαν να κουνηθουν απο το σφιξιμο του.Τα προσωπα μας απειχαν μερηκα εκατοστα.Η κρυα του ανασα χαιδευε τα χειλη μου. 

<<Δεν θυμασε τις στιγμες που σε εκανα δικη μου καθε βραδυ σε αυτο το κρεβατη στον αγαπημενο σου κηπο>>ειπε μεσα απο τα σφιγμενα δοντια του. 

<<Γιατι να θυμαμαι αφου δεν ημουν εγω αυτη>>του φωναξα.Δεν αντεχα αλλο η οργη οπου ειχα για αυτον ηταν μεγαλη.Τον μισουσα. 

<<Εισαι Ιζαμπελλα......εισαι η γυναικα μου εδω ειχαμε κανει ερωτα σε αυτο το δωματιο ειχαμε περασει τις πιο ομορφες στιγμες της υπαρξη μας>>η φωνη του ηρεμισε. 

Το ονειρο οπου εγω πηγαινα στο γραφειο του Εντουαρντ για να τον δω.Τον ειχα αναγκη γιατι η απουσια του μου εφερνε ενα κενο στην ψυχη μου. 

<<Σταματα>>ο λυγμος εφτασε στην φωνη μου.Τα κρυα χειλη του ακουμπησαν στο μετοπω μου και σε μια στιγμη εφυγε απο πανω μου και βερθηκε στην πορτα κρατοντας την. 

<<Το ξερω οτι θα θυμηθεις Ιζαμπελλα ηδη αρχιζεις φερνεις το μιαλο σου τις στιγμες μας αλλα φοβασαι τον ευατο σου>>Ενιωθα ζαλισμενη. 

<<Καλυνηχτα αγαπη μου>>ειπε ενας ψυθηρο και εκλεισε την πορτα ακουσα και την κλειδαρια να κλειδωνη την πορτα. 

Ανοιγοκλεισα τα ματια μου και ενιωσα μια φοβερη απεχθεια για ολα αυτα που ελεγε.

Ξαπλωσα στο κρεβατη και μαζευτηκα σαν μπαλα.<<Σ'αγαπω Στεφαν>>ψυθηρισα και αφησα τα δακρυα να κηλυσουν. 

************ 

Το θαμπο φως του ηλιου με ξυπνησε απο ενας κουραστικο υπνο οπου ειχα.Προσπαθησα να ανοιξω τα ματια μου και βρηκα την Αλις να καθεται στο κρεβατη μου κρατοντας στα χερια της ενα ασπρο φορεμα με δαντελα.Στηριξα το βαρος μου στον αγκωνα μου. 

<<Καλημερα Αλις>>της χαμογελασα.Με κοιταξε στα ματια γεματη χαρα. 

<<Καλημερα Ιζαμπελλα σου εφερα πρωινο και ενα φορεμα για να φορεσεις>>σηκωθηκε και το ακουμπησε επανω στο κρεβατη. 

<<Πως κοιμηθηκες?>>με ρωτησε με απορια στην φωνη της.Τι ενδιαφερε πιο πολυ για να μαθει. 

<<Δεν μπορω να καλα αλλα τουλαχιστον ξεκουραστηκα>>σηκωθηκα απο τα κατω απο τα σκεπασμα τα μου.Δεν απαντησε γυρισε την πλατη της και πηγε προς το παραθυρο. 

<<Αλις μπορω να σε ρωτησω κατι?>>την πλησιασα με δισταχτηκα βηματα.<<Οτι θελεις>>αναφωνησε χαρουμενα.Αναστεναξα ανακουφησμενη. 

<<Θα μπορουσα να δω τονΕντουαρντ?>>ηθελα τον παρακαλεσω να με αφησει να φυγω.Το χθεσινο βραδυ οπου με κοιτουσε γεματος αγαπη στα ματια αλλα μολις του ελεγα οτι θελω να φυγω τον εξοργηζε αυτη η σκεψη. 

<<Ο κυριος εχει φυγει απο χθες το βραδυ ειναι στο δασος μαζι με τον Τζασπερ>>αμεσως τα λογια της Αλις μου εδωσαν ελπηδα.Θα το εσκαγα απο εδω η απουσια του ηταν μου εδινε την ευκαιρια προς την ελεθευρια μου. 

Η Αλις καταλαβε οτι η προσοχη μου ηταν στα λογια της 

<<Αν το κανεις θα σε κυνηγησει Ιζαμπελλα και αυτη την φορα θα ειναι επωδινη>>μου επιασε το χερι το προσωπο της ειχε ζαρωσει απο μια σκεψη που την βασανηζε. 

<<Δεν με εδιαφερει αν πεθανω Αλις θελω να φυγω απο αυτο το μερος>>ειπε γεματη θαρρος μεσα μου.Κουνησε αρνητικα το κεφαλη της. 

<<Μπελλα δεν τον ξερεις τον κυριο μπορει να αλλαξει σε μια στιγμη θα κανει τα παντα για να σε κρατησει ακομα και να δολοφονησει>>ο Στεφαν!!!Το προσωπο του Στεφαν με εφερε στην πραγματηκοτιτα.Αν τον εχανα ηταν σαν να πεθανα και εγω μαζι του. 

<<Γιατι.....γιατι....??>>>αρχιζα να κλαιω επεσα στο πατωμα εχοντας τα χερια μου στο προσωπο μου.<<Αν παθει κατι ο Στεφαν δεν θα το αντεξω>>ειπα μεσα απο τους λυγμους μου.Πονουσα που ημουνα μακρια του αν εφευγα και με εβρισκε μαζι με τον Στεφαν θα του εκανε κακο. 

Χιλιες φορες να καθομουνα εδω στην κολαση που η μοιρα με ειχε οδηγησει. 

<<Μπελλα>>ενιωσα τα χερια της Αλις στους ομους μου. 

<<Το ξερω οτι υποφερεις αλλα ειναι να προστατευσεις αυτον που αγαπας πρεπει να μεινης καντο για αυτον Μπελλα>>ακουγα την παρηγορητικη φωνη της να προσπαθει να καθυσηχαζει.Η ραγισμενη μου καρδια χτυπουσε με πονο. 

Αφησα τα χερια μου να πεσουν νεκρα κατω και την κοιταξα. 

<<Εχεις δικιο αν τον αγαπαω θα τον προστατευσω>>Θα τον προστατευσω απο την ιδια μου την ζωη. 

************

Κοιτουσα τον υπεροχο κηπο που ανοιγοτανε μπροστα μου.Περπατησα επανω στο μονοπατι οπου οδηγουσε σε ενα κιοσκη.Ο αερας ηταν ζεστος χτυπουσε επανω μου σαν ενα χαδι.Βηματησα με σταθερα βηματα προς το κιοσκη.Ανεβηκα το πρωτο σκαλοπατη και κοιταξα τα λουλουδια οπου το γεμηζαν γυρω απο τα ξυλινα γκαγκελα του.Πλησιασα το ανθος εσκυψα και μυρισα το μεθυστηκο του αρωμα. 

Ολα γυρω μου γαληνευαν την ψυχη μου απο την κολαση που βιωνα τωρα.Η απουσια του Εντουαρντ με ανακουφηζε αφανταστα θα μπορουσα ακομα να αφησω και τον ευατο μου ελεθευρο για μερηκες στιγμες απολαυνοντας την ηρεμια οπου μου προσφερε η απουσια του. 

Ολες οι αναμνησεις που ελεγε για την γυναικα του δεν ηταν δικες μου πρα δικες της αναμνησεις ξεχασμενες απο τον χρονο της απουσια της.Αν και ενιωθα την θληψη μεσα μου για αυτον τον αντρα δεν θα σταματουσα να επιμενω να φυγω απο εδω. 

Εκοψα το ανθος και το κρατησα στα χερια μου.Στραφηκα προς την πλευρα οπου ηταν η λιμνη ηταν απλα μαγεια ολα αυτα ενα ονειρο που μεσα σε αυτο υπειρχε και μια κολαση.Η δικια μου. 

Το ονειρο απ το χθεσυνο βραδυ ηρθε στην μνημη μου σαν εφιαλτης πως ηταν δυνατον εγω να εχω σχεση με την γυναικα του. 

<<Ιζαμπελλα....Ιζαμπελλα>>ακουσα την φωνη της Αλις να φωναζει.Την ειδα που ετρεχε και να κραταει το φορεμα στα χερια της.Στο προσωπο της διακρινοτανε ενας πανικος. 

Εφτασε κοντα μου λαχανιασμενη η ανασα της ακουγοτανε κοφτη.<<Τι συνεβει Αλις?>>την ρωτησα.Επερνε βαθιες ανασες. 

<<Ο κυριος εμαθε για τον Στεφαν και ειναι εξοργισμενος ζηταει να σε δει τωρα>>με αρπαξε απο το χερι και φυγαμε προς το καστρο. 

Τι θα εκανα τωρα ο Εντουαρντ θα μπορουσε να τον βρει και θα του εκανε κακο.Θα μας χωρηζε.Οχι.Τα δακρυα μου εφτασαν στα ματια μου.Ο πονος βαρυνε την καρδια μου ολα τα αισθηματα μου ξεθαφτηκαν απο την καρδια μου. 

Επρεπε να επιλεξω αναμεσα στον Στεφαν και στον θανατο.Αραγε πιο θα ηταν το τιμημα αν θα τον εδιωχνα?Η απαντηση ηταν μονο μια.Θα ζουσα το υπολοιπο της υπαρξης μου προστατευοντας την μοναδικη αγαπη μου απο τον δολοφονο της ζωης μου.