Λιζ
Ανοίγοντας τα βλέφαρα μου με κόπο προσπαθώντας να καταλάβω που βρισκόμουνα ένιωσα ένα απαλό άγγιγμα η όραση μου καθάρισε βλέποντας τον Άλαν να με κοιτάει έχοντας ένα σφιγμένο χαμόγελο να εκδηλώνει φόβο ή μάλλον αγωνία αλλά δεν μπορούσαν προσδιορίσω τον λόγο.Σηκώθηκα με κόπο από τον καναπέ όταν αντιλήφθηκα ότι ήμουνα σπίτι μου,πρόσεξα τον Έντ και την Καθλίν να με κοιτούν και εκείνοι αλλά με τρόμο.
"Είσαι καλά;"με ρώτησε ενώ έσκυψε και πήρε το χέρι μου μέσα στην παλάμη του,η καρδιά μου φτερούγισε κοιτώντας τον,ένιωσα για πρώτη φορά γαλήνια κανένα κάψιμο μέσα στο στήθος δεν εμφανίστηκε ούτε καν καμία τρελή σκέψη σαν να είχε έναν έλεγχο επάνω μου.
"Ναι είμαι τι έγινε,το τελευταίο που θυμάμαι είναι ότι ξαφνικά η φωτιά εμφανίστηκε από το πουθενά τραυμάτισε και τον καθηγητή-"αμέσως το χέρι μου έτρεμε μόλις ο Άλαν το είχε αφήσει,αισθάνθηκα μια πρωτόγνωρη θλίψη προκαλώντας μου δάκρυα χωρίς να ξέρω και τότε ένιωσα το κάψιμο μέσα στο στήθος μου,η αναπνοή κόπηκε δεν ένιωθα το οξυγόνο να εισέρχεται μέσα στα πνευμόνια μου.Η εικόνα του καθηγητή να καίγεται στο ένα μέρος του σώματος του και εγώ τον κοιτούσα παγωμένη.Το κορμί μου έτρεμε ολόκληρο η καρδιά μου αμέσως άρχισε να χτυπάει σαν τρελή.
"Άλαν"η φωνή της μητέρας μου την άκουσα με κόπο αμέσως ένιωσα τον Άλαν δίπλα μου,σήκωσα το βλέμμα μου αλλά τον έβλεπα θολά.Μου έπιασε το χέρι σφιχτά και με το άλλο πέρασε τα δάχτυλα του χαϊδεύοντας με στο καυτό μάγουλο αμέσως όλα γαλήνεψαν. Το κάψιμο στο στήθος σβήστηκε αμέσως καθώς έβλεπα το πρόσωπο του καθαρά και τα μάτια του να εξερευνούν τα δικά μου.
"Είσαι καλύτερα;"με ρώτησε και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του,τι στο καλό μου συνέβαινε πως μπορούσε να εξαφανίσει τα πάντα σε μια στιγμή σαν να είχε κάποια επιρροή επάνω μου.
"Πρέπει να ξέρει"είπε γυρνώντας προς το μέρος των γονιών μου χωρίς όμως να αφήσει το χέρι του μέσα από το δικό μου σαν να εμπόδιζε κάτι.Το βλέμμα μου έπεσε επάνω στον Έντ έδειχνε ανήσυχος σαν να έψαχνε τρόπο να μου πει κάτι.Δεν αισθάνθηκα άγχος,ούτε αγωνία καθώς τους περίμενα να μου πουν η επαφή του Άλαν εμπόδιζε κάθε αρνητικό συναίσθημα, η γαλήνη μέσα μου δεν χανότανε σαν να μην επέτρεπε να νιώσω κάτι αρνητικό.
"Τι να μου πουν;"ρώτησα χωρίς να συγκρατήσω το στόμα μου κλειστό,το βλέμμα της Καθλιν δήλωνε φόβο προσπάθησα να την καταλάβω αλλά το μυαλό μου βρισκότανε στην παρουσία του Άλαν,στο άγγιγμα του και σε αυτή την γαλήνη.Αποτράβηξα το χέρι μου από το δικό του και σηκώθηκα από την θέση μου,αυτομάτως το κάψιμο κάλυψε κάθε μόριο του κορμιού μου αλλά έπειτα καταλάγιασε χωρίς όμως να σβηστεί εντελώς.
"Λιζ ξέρουμε για όλες αυτές τις παραισθήσεις και τον εκνευρισμό που ένιωθες τους τελευταίους μήνες"απάντησε ο Έντ ενώ ερχότανε κοντά μου.
"Τι εννοείς;"έκανα ένα βήμα πίσω προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό μου κρύβανε.
"Είσαι σπάνια"δήλωσε η Καθλιν κοιτώντας με στοργή,έσμιξα τα φρύδια μου κοιτώντας την.
"Δεν μπορώ να καταλάβω,τι στο καλό θέλετε από μένα;Τι σημαίνουν όλα αυτά"ούρλιαξα χωρίς να μπορώ να ελέγξω την φωνή μου,ένιωσα μία έκρηξη μέσα μου δεν είχα τον έλεγχο του εαυτού μου σαν κάποιος να κινούσε τα δικά μου νήματα.Προσπάθησα να εστιάσω κάπου την προσοχή μου κοίταξα τα κεριά που βρισκόντουσαν επάνω στην τραπεζαρία και ανα πάσα στιγμή εκείνα άναψαν η φλόγα τους ήτανε δυνατή χωρίς όμως να ησυχάσουν,αμέσως κατάλαβα τι τα προκάλεσε να ανάψουν.
Εγώ ήμουν!Όχι δεν μπορεί,ίσως έβλεπα εφιάλτη αλλά όχι,το σώμα μου έτρεμε,το μυαλό μου θόλωσε και η φωτιά συνέχισε να είναι δυνατή καθώς όλη μου η προσοχή ήτανε στραμμένη επάνω τους.Εγώ ήμουνα η αιτία που ο καθηγητής πήρε ξαφνικά φωτιά.Τα δάκρυα ξεχείλισαν απότομα από τα μάτια μου.
"Δεν μπορεί"ψιθύρισα κάνοντας άλλο ένα βήμα πίσω,στο μυαλό μου ήρθαν όλες οι εικόνες από τους προηγούμενους μήνες,προσπάθησα να αφομοιώσω το πότε ξεκίνησαν όλα αυτά αλλά ξαφνικά ένιωσα κάποιον να με ακουμπάει.Τον κοίταξα με μίσος μέσα στα γαλανά μάτια του και εκείνος παρέλυσε από πόνο πέφτοντας μπροστά στα πόδια μου.Ένιωσα μια ευχαρίστηση που πονούσε καθώς εκείνος φώναζε να σταματήσω αλλά συνέχιζα να τον κοιτώ.
"Έντ"άκουσα την Καθλιν να ουρλιάζει μέσα στις τρελές σκέψεις που δημιουργούσε το μυαλό μου καθώς τον έβλεπα να σπαρταράει από πόνο.
"Λιζ"η γεμάτη αγωνία του Άλαν μου τράβηξε την προσοχή και αποτραβώντας το βλέμμα μου τότε διαπίστωσα πως προκάλεσα κάτι ανεξήγητο στον ίδιο τον πατέρα μου.Αντιλήφθηκα την κατάσταση που προκάλεσα εγώ η ίδια και δάκρυα διέτρεξαν τα μάγουλα μου.
"Τι έκανα-"τραύλισα ενώ η καρδία έσπαγε από πόνο ενώ έβλεπα τον πατέρα μου να προσπαθεί να ανασάνει,έκανα ένα βήμα και έφυγα μέσα από τον πόνο που προκάλεσα.Άκουσα τον Άλαν να φωνάζει το όνομα μου αλλά δεν άντεχα να τον αντικρίσω,ο πόνος χαράκωνε στην καρδιά και βυθιζόταν ολοένα και πιο βαθιά ενώ έφερα στο μυαλό μου την εικόνα του Έντ.
Δεν ήξερα σε ποίο σημείο του σπιτιού βρισκόμουνα αλλά αισθάνθηκα στην καμένη επιδερμίδα μου ένα δροσερό αεράκι. Τα βλέφαρα ανοιγόκλειναν ενώ έβλεπα την αυλή να ανοίγεται μπροστά μου.
"Λιζ"η φωνή του Άλαν πίσω μου με έκανε να γυρίσω απότομα.Τα καστανά μάτια του φυλάκισαν τα δικά μου ενώ ήρθε κοντά μου τα καστανά σκούρα μαλλιά του ανέμισαν στον κρύο αεράκι.Πήρα μια βαθιά ανάσα,κατεβάζοντας το βλέμμα μου αλλά αυτομάτως εκείνος έκλεισε με την παλάμη του το φλογισμένο μάγουλο και με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
"Είμαι ένα-"πήγα να του πω αλλά εκείνος σφάλισε τα χείλη μου με το δάχτυλο του.
"Μην το πεις"η φωνή του ράγισε, τα καστανά μάτια του γυάλισαν ψάχνοντας τις επόμενες λέξεις που θα έλεγε.
"Άλαν δεν αντέχω,δεν ξέρω καν τι είναι αυτό που προκάλεσα"η φωνή μου έσπασε προκαλώντας μου παράλληλα να νιώσω μια γαλήνη αλλά σαν την εμπόδιζα.
"Που να πάρει Λιζ,μην με εμποδίζεις"γρύλισε και τα χείλη του κόλλησαν βίαια επάνω στα δικά μου.Τα χέρια του έκλεισαν γύρω από την μέση μου κολλώντας με επάνω στο μυώδες στήθος,τότε όλα άλλαξαν μέσα μου,η γαλήνη που ένιωθα πριν επανήλθε μαζί με ένα κύμα γλυκιάς ζέστης,προκαλώντας στην καρδία μου δυνατούς χτύπους.
Αφέθηκα νιώθοντας στα χείλη του,βελούδινα,ζεστά να κυριαρχούν τα δικά μου με με έσφιξε κοντά του πιο πολύ κάνοντας την ανάσα μου να σταματήσει.Τα χείλη του άφησαν τα δικά μου ανοίγοντας τα βλέφαρα μου,το χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του αμέσως.
"Δεν πρόκειται να αφήσω το χάρισμα να σε καταστρέψει,Λιζ"πήγα να τον ρωτήσω τι εννοούσε αλλά τα χείλη του φυλάκισαν τα δικά μου σβήνοντας κάθε ερώτηση,κάθε αρνητικό συναίσθημα και σβήνοντας σιγά σιγά το κάψιμο στο στήθος μου που για κάποιον άγνωστο λόγο έσβησε.
"Είσαι καλά;"με ρώτησε ενώ έσκυψε και πήρε το χέρι μου μέσα στην παλάμη του,η καρδιά μου φτερούγισε κοιτώντας τον,ένιωσα για πρώτη φορά γαλήνια κανένα κάψιμο μέσα στο στήθος δεν εμφανίστηκε ούτε καν καμία τρελή σκέψη σαν να είχε έναν έλεγχο επάνω μου.
"Ναι είμαι τι έγινε,το τελευταίο που θυμάμαι είναι ότι ξαφνικά η φωτιά εμφανίστηκε από το πουθενά τραυμάτισε και τον καθηγητή-"αμέσως το χέρι μου έτρεμε μόλις ο Άλαν το είχε αφήσει,αισθάνθηκα μια πρωτόγνωρη θλίψη προκαλώντας μου δάκρυα χωρίς να ξέρω και τότε ένιωσα το κάψιμο μέσα στο στήθος μου,η αναπνοή κόπηκε δεν ένιωθα το οξυγόνο να εισέρχεται μέσα στα πνευμόνια μου.Η εικόνα του καθηγητή να καίγεται στο ένα μέρος του σώματος του και εγώ τον κοιτούσα παγωμένη.Το κορμί μου έτρεμε ολόκληρο η καρδιά μου αμέσως άρχισε να χτυπάει σαν τρελή.
"Άλαν"η φωνή της μητέρας μου την άκουσα με κόπο αμέσως ένιωσα τον Άλαν δίπλα μου,σήκωσα το βλέμμα μου αλλά τον έβλεπα θολά.Μου έπιασε το χέρι σφιχτά και με το άλλο πέρασε τα δάχτυλα του χαϊδεύοντας με στο καυτό μάγουλο αμέσως όλα γαλήνεψαν. Το κάψιμο στο στήθος σβήστηκε αμέσως καθώς έβλεπα το πρόσωπο του καθαρά και τα μάτια του να εξερευνούν τα δικά μου.
"Είσαι καλύτερα;"με ρώτησε και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του,τι στο καλό μου συνέβαινε πως μπορούσε να εξαφανίσει τα πάντα σε μια στιγμή σαν να είχε κάποια επιρροή επάνω μου.
"Πρέπει να ξέρει"είπε γυρνώντας προς το μέρος των γονιών μου χωρίς όμως να αφήσει το χέρι του μέσα από το δικό μου σαν να εμπόδιζε κάτι.Το βλέμμα μου έπεσε επάνω στον Έντ έδειχνε ανήσυχος σαν να έψαχνε τρόπο να μου πει κάτι.Δεν αισθάνθηκα άγχος,ούτε αγωνία καθώς τους περίμενα να μου πουν η επαφή του Άλαν εμπόδιζε κάθε αρνητικό συναίσθημα, η γαλήνη μέσα μου δεν χανότανε σαν να μην επέτρεπε να νιώσω κάτι αρνητικό.
"Τι να μου πουν;"ρώτησα χωρίς να συγκρατήσω το στόμα μου κλειστό,το βλέμμα της Καθλιν δήλωνε φόβο προσπάθησα να την καταλάβω αλλά το μυαλό μου βρισκότανε στην παρουσία του Άλαν,στο άγγιγμα του και σε αυτή την γαλήνη.Αποτράβηξα το χέρι μου από το δικό του και σηκώθηκα από την θέση μου,αυτομάτως το κάψιμο κάλυψε κάθε μόριο του κορμιού μου αλλά έπειτα καταλάγιασε χωρίς όμως να σβηστεί εντελώς.
"Λιζ ξέρουμε για όλες αυτές τις παραισθήσεις και τον εκνευρισμό που ένιωθες τους τελευταίους μήνες"απάντησε ο Έντ ενώ ερχότανε κοντά μου.
"Τι εννοείς;"έκανα ένα βήμα πίσω προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό μου κρύβανε.
"Είσαι σπάνια"δήλωσε η Καθλιν κοιτώντας με στοργή,έσμιξα τα φρύδια μου κοιτώντας την.
"Δεν μπορώ να καταλάβω,τι στο καλό θέλετε από μένα;Τι σημαίνουν όλα αυτά"ούρλιαξα χωρίς να μπορώ να ελέγξω την φωνή μου,ένιωσα μία έκρηξη μέσα μου δεν είχα τον έλεγχο του εαυτού μου σαν κάποιος να κινούσε τα δικά μου νήματα.Προσπάθησα να εστιάσω κάπου την προσοχή μου κοίταξα τα κεριά που βρισκόντουσαν επάνω στην τραπεζαρία και ανα πάσα στιγμή εκείνα άναψαν η φλόγα τους ήτανε δυνατή χωρίς όμως να ησυχάσουν,αμέσως κατάλαβα τι τα προκάλεσε να ανάψουν.
Εγώ ήμουν!Όχι δεν μπορεί,ίσως έβλεπα εφιάλτη αλλά όχι,το σώμα μου έτρεμε,το μυαλό μου θόλωσε και η φωτιά συνέχισε να είναι δυνατή καθώς όλη μου η προσοχή ήτανε στραμμένη επάνω τους.Εγώ ήμουνα η αιτία που ο καθηγητής πήρε ξαφνικά φωτιά.Τα δάκρυα ξεχείλισαν απότομα από τα μάτια μου.
"Δεν μπορεί"ψιθύρισα κάνοντας άλλο ένα βήμα πίσω,στο μυαλό μου ήρθαν όλες οι εικόνες από τους προηγούμενους μήνες,προσπάθησα να αφομοιώσω το πότε ξεκίνησαν όλα αυτά αλλά ξαφνικά ένιωσα κάποιον να με ακουμπάει.Τον κοίταξα με μίσος μέσα στα γαλανά μάτια του και εκείνος παρέλυσε από πόνο πέφτοντας μπροστά στα πόδια μου.Ένιωσα μια ευχαρίστηση που πονούσε καθώς εκείνος φώναζε να σταματήσω αλλά συνέχιζα να τον κοιτώ.
"Έντ"άκουσα την Καθλιν να ουρλιάζει μέσα στις τρελές σκέψεις που δημιουργούσε το μυαλό μου καθώς τον έβλεπα να σπαρταράει από πόνο.
"Λιζ"η γεμάτη αγωνία του Άλαν μου τράβηξε την προσοχή και αποτραβώντας το βλέμμα μου τότε διαπίστωσα πως προκάλεσα κάτι ανεξήγητο στον ίδιο τον πατέρα μου.Αντιλήφθηκα την κατάσταση που προκάλεσα εγώ η ίδια και δάκρυα διέτρεξαν τα μάγουλα μου.
"Τι έκανα-"τραύλισα ενώ η καρδία έσπαγε από πόνο ενώ έβλεπα τον πατέρα μου να προσπαθεί να ανασάνει,έκανα ένα βήμα και έφυγα μέσα από τον πόνο που προκάλεσα.Άκουσα τον Άλαν να φωνάζει το όνομα μου αλλά δεν άντεχα να τον αντικρίσω,ο πόνος χαράκωνε στην καρδιά και βυθιζόταν ολοένα και πιο βαθιά ενώ έφερα στο μυαλό μου την εικόνα του Έντ.
Δεν ήξερα σε ποίο σημείο του σπιτιού βρισκόμουνα αλλά αισθάνθηκα στην καμένη επιδερμίδα μου ένα δροσερό αεράκι. Τα βλέφαρα ανοιγόκλειναν ενώ έβλεπα την αυλή να ανοίγεται μπροστά μου.
"Λιζ"η φωνή του Άλαν πίσω μου με έκανε να γυρίσω απότομα.Τα καστανά μάτια του φυλάκισαν τα δικά μου ενώ ήρθε κοντά μου τα καστανά σκούρα μαλλιά του ανέμισαν στον κρύο αεράκι.Πήρα μια βαθιά ανάσα,κατεβάζοντας το βλέμμα μου αλλά αυτομάτως εκείνος έκλεισε με την παλάμη του το φλογισμένο μάγουλο και με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
"Είμαι ένα-"πήγα να του πω αλλά εκείνος σφάλισε τα χείλη μου με το δάχτυλο του.
"Μην το πεις"η φωνή του ράγισε, τα καστανά μάτια του γυάλισαν ψάχνοντας τις επόμενες λέξεις που θα έλεγε.
"Άλαν δεν αντέχω,δεν ξέρω καν τι είναι αυτό που προκάλεσα"η φωνή μου έσπασε προκαλώντας μου παράλληλα να νιώσω μια γαλήνη αλλά σαν την εμπόδιζα.
"Που να πάρει Λιζ,μην με εμποδίζεις"γρύλισε και τα χείλη του κόλλησαν βίαια επάνω στα δικά μου.Τα χέρια του έκλεισαν γύρω από την μέση μου κολλώντας με επάνω στο μυώδες στήθος,τότε όλα άλλαξαν μέσα μου,η γαλήνη που ένιωθα πριν επανήλθε μαζί με ένα κύμα γλυκιάς ζέστης,προκαλώντας στην καρδία μου δυνατούς χτύπους.
Αφέθηκα νιώθοντας στα χείλη του,βελούδινα,ζεστά να κυριαρχούν τα δικά μου με με έσφιξε κοντά του πιο πολύ κάνοντας την ανάσα μου να σταματήσει.Τα χείλη του άφησαν τα δικά μου ανοίγοντας τα βλέφαρα μου,το χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του αμέσως.
"Δεν πρόκειται να αφήσω το χάρισμα να σε καταστρέψει,Λιζ"πήγα να τον ρωτήσω τι εννοούσε αλλά τα χείλη του φυλάκισαν τα δικά μου σβήνοντας κάθε ερώτηση,κάθε αρνητικό συναίσθημα και σβήνοντας σιγά σιγά το κάψιμο στο στήθος μου που για κάποιον άγνωστο λόγο έσβησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου