8ο Κεφάλαιο
Έλενα
Παρόν.
Τα φώτα άναψαν ξαφνικά ενώ το σκοτάδι εξαφανίστηκε.Περπάτησα με διστακτικό βήμα προς το χώρο που με οδήγησε η αδερφή του,Έντουαρντ.Βρισκόμασταν στο σαλόνι παντού βρισκόντουσαν πίνακες από μια άλλη εποχή.Ίσως ήτανε εποχή που είχα ζήσει,κοιτούσα μαγεμένη τον χώρο γύρω μου,βαριά ξύλινα έπιπλα όπως στο σπίτι του Έντουαρντ ήτανε παντού ενώ ένα απαλό πορτοκαλί έκανε στον χώρο πιο ζεστό είχε μεγάλη διαφορά από το εξωτερικό του σπιτιού που σου έδινε την αίσθηση να σηκωθείς να φύγεις από εδώ.Γυρίζοντας πρόσεξα ένα πίνακα,πλησιάζοντας τον είδα την μορφή του Έντουαρντ.Καθότανε σε μια ξύλινη καρέκλα με σοβαρός ύφος να δηλώνει εξουσία ενώ ο διχτεις του δαχτύλου του ήτανε ακουμπισμένος στο μάγουλο του.
Πρόσεξα τα ρούχα ένα λευκό πουκάμισο μισάνοιχτο με το καλλίγραμμο στήθος να είναι με κάθε λεπτομέρεια ζωγραφισμένο μαύρο παντελόνι και μαύρες μπότες ,δεν είχε κανένα επίσημο ρούχο που να δήλωνε ότι ήτανε πράγματι πρίγκηπας.Πρόσεξα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του,έδειχνα πιο ήρεμα παρόλο την σοβαρότητα του ενώ τα πράσινα μάτια του είναι ίδια όπως τώρα.
"Δείχνει πιο ανθρώπινος"άκουσα την αδερφή του πίσω μου,γύρισα και την κοίταξα το βλέμμα της χανότανε στο πίνακα του Έντουαρντ.
"Πράγματι"της απάντησα ενώ κοίταξα για μια στιγμή τον απέναντι πίνακα.Η ανάσα μου κόπηκε αμέσως,το σώμα μου πάγωσε για μια στιγμή,έβλεπα τον ίδιο μου τον εαυτό απέναντι να κοιτάει εμένα.Τα μαλλιά μου σχημάτιζαν μακριές μπούκλες καμία σχέση με τα ίσια μου μαλλιά ενώ τα καστανά μάτια μου κοίταζαν εμένα με μια δόσης κακίας.
"Εγώ είμαι αυτή;"την ρώτησα με κομμένη την ανάσα δείχνοντας με το δάχτυλο μου τον απέναντι πίνακα.
Η αδερφή του γύρισε κοιτώντας εμένα και έπειτα τον πίνακα.
"Ναι εσύ είσαι,παρόλο που το βλέμμα σου απεικονίζει μια δόση κακίας δεν είχες καμία σχέση στην πραγματικότητα"απάντησε ήρεμα ενώ το χαμόγελο της γέμισε τα χείλη της σαν να της θύμισα μια ανάμνηση.
"Θες να κάτσεις;"μου πρότεινε δείχνοντας μου τον σκούρο καναπέ,ένευσα αδύναμα και περπάτησα προς αυτό καθώς κάθισα εκείνη πήρε στο από το τραπεζάκι ένα σκούρο βιβλίο με το εξώφυλλο να είναι ξεθωριασμένο. Δεν είχε κανένα τίτλο που να σου δείχνει τι περιεχόμενο μπορούσε να βρίσκετε μέσα.
"Τι αυτό;"την ρώτησα ενώ εκείνη χάιδεψε με τα δάχτυλα της το εξώφυλλο.
"Το ημερολόγιο σου"ψιθύρισα αδύναμα κοιτώντας στο βιβλίο,το σώμα μου κλονίστηκε αμέσως κοιτώντας το βιβλίο που βρισκότανε στα χέρια της.Αυτό ήτανε δικό μου,μου άνηκε;Αναρωτήθηκα χωρίς να πω λέξη η ανάσα μου έβγαινε βαριά προσπαθώντας να ελέγξω το αρχικό μου σοκ κοιτώντας το βιβλίο παύλα ημερολόγιο μου,πάλεψα με την λογική και την τρέλα,ήμουνα ανάμεσα σε μια γραμμή και στις δύο πλευρές η λογική και η τρέλα.Πήρα μια βαθιά ανάσα και την κοίταξα.
"Έγραφες τα πάντα εδώ προτού πας στην άλλη πλευρά"είπε ήρεμα ενώ το σώμα της παρέμεινε ακλόνητο από τις αποκαλύψεις.
"Ποία άλλη πλευρά;"την ρώτησα με απορία.Τόσες πολλές ερωτήσεις ενώ έψαχνα να βρω απαντήσεις πιο πολλά ερωτηματικά μέσα μου κάλυπταν τα πάντα.
"Θα τα πάρω όλα από την αρχή"δήλωσε χωρίς καμία αντίρρηση να δέχεται ύψωσε το βλέμμα της ενώ με κοίταξε κατάματα.
"Είμαι έτοιμη"της απάντησα ενώ της ανταπέδωσα το βλέμμα.
"Ωραία-"μου χαμογέλασε ψυχρά και μου έδωσε το βιβλίο στα χέρια μου μόλις ήρθα σε επαφή με την υφή του βιβλίου μου,χιλιάδες εικόνες κατέκλυσαν το μυαλό μου.Κλείνοντας τα βλέφαρα μου βαριά το σκοτάδι με κάλυψε ενώ οι αναμνήσεις μου ήρθαν στην επιφάνεια έπειτα από χρόνια.Έβλεπα τον εαυτό μου μέσα από τα μάτια μου να τρέχω μέσα σε ένα άγνωστο δάσος ενώ μπορούσα να ακούσω την λαχανιασμένη ανάσα μου να βγαίνει μέσα μου.Η ανάμνηση άρχιζε να ξεθωριάζει και την θέση της να εισέρχεται μια άλλη για πρώτη φορά έβλεπα τον εαυτό ολοκληρωμένο τα μακρά μου μαλλιά σχημάτιζαν μπούκλες ενώ το βλέμμα μου περιπλανιόταν στον ολόσωμο καθρέφτη,έβλεπα κάθε λεπτομέρεια του εαυτού μου,κάθε ατέλεια που ακόμη της είχα μέχρι σήμερα.Πρόσεξα πως το πρόσωπο μου έδειχνε μια αρχαία θλίψη σαν να προσπαθούσα να καλύψω,το βλέμμα μου έπεσε στην μορφή του Έντουαρντ που με κοιτούσε μέσα από τον καθρέφτη με σοβαρότητα.
Γύρισα αμέσως να τον αντικρίσω,φορούσε ένα μαύρο μισάνοιχτο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι.
"Ήσουνα μαζί της;"του ψιθύρισα με πόνο.Αμέσως τα δάκρυα να κυλάνε στα μάτια μου,απότομα άνοιξα τα βλέφαρα και μέσα στην θολούρα είδα την αδερφή του.
"Άλις;"της ψιθύρισα ενώ το σώμα μου έτρεμε από την ένταση εκείνη χαλάρωσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της έβγαλε μια ανακουφιστική ανάσα και αμέσως έπεσε επάνω μου.
"Με θυμάσαι"η φωνή της ράγισε από την έκπληξη.Την ανταπέδωσα την αγκαλιά αμέσως σφίγγοντας την κοντά μου.Τα δάκρυα μου με γέμισαν για μια ακόμη φορά τα μάτια μου,ένα κομμάτι του εαυτού μου άρχιζε να ενώνεται σιγά σιγά,καθώς με άφησε έπιασε τα χέρια μου μέσα στα δικά της.Τα χέρια μου έτρεμαν από την ένταση ακόμη ενώ εκείνη χάιδεψε τα μάγουλα μου σκουπίζοντας μαζί τα δάκρυα μου.
"Θυμάμαι,θυμάμαι που μου άρεσε να τρέχω στο δάσος"αναφώνησα ενώ ένιωθα την υγρασία να καλύπτει το οπτικό πεδίο μου.
"-ο Έντουαρντ"αναφώνησα ενώ ο πόνος από την ανάμνηση κάλυπτε την καρδιά μου.
"Άλις τι είχε γίνει,γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ την προ-"
"Λόγο ότι όταν σε βρήκα ήσουνα ετοιμοθάνατη,ο Στέφαν σε πήγε στην Έστερ όπου εκείνη δημιούργησε τον Έντουαρντ,την προφητεία και έσωσε εσένα" η ένταση της φωνής της από την αγωνία και την χαρά την κάνανε νευρική.
"Με έσωσε;"την ρώτησα δεν θυμόμουνα τίποτα μόνο την προφητεία και μετά σαν κάποιος να έκλεισε τον διακόπτη.Κοίταξα τα πράσινα μάτια της με αγωνία.
"Πως με έσωσε Άλις;"την ρώτησα ενώ ένιωσα να σταματάει η ανάσα μου περιμένοντας να μου πει.
"Σε πήγε στην άλλη πλευρά όπου το πνεύμα σου εκεί διατηρήθηκε σβήνοντας κάθε ανάμνηση από την ζωή σου,την αγάπη που είχες στον Έντουαρντ,σου τα έσβησε όλα Έλενα για να επιβιώσεις,αν είχες όλες εκείνες την αναμνήσεις από την ζωή σου θα δεν άντεχες στο γεγονός ότι-"σταμάτησε αμέσως κοιτώντας με,προσπαθούσα να δεχτώ τα λόγια της αλήθεια.Μου έσβησαν την ζωή,μου έσβησαν την ταυτότητα μου,το ποία είμαι.
Αμέσως κατάλαβα πως όλοι μου έκρυβαν την αλήθεια,πως εκείνη αποφάσισαν για την ζωή μου δεν με άφησαν να πεθάνω παρά μόνο να με κρατήσουν ζωντανή μέσα στο σκοτάδια και στο ψέμα.
"Αλλιώς τι Άλις;"την ρώτησα ενώ σηκώθηκα από τον καναπέ απότομα είχε σκυμμένο το κεφάλι ενώ άκουσα το ήχο του κλάματος της.
"Θα γινόσουνα βρικόλακας ενώ μέσα στο αίμα σου θα κυλούσε το αίμα του Έντοαυρντ,όπως σε αυτόν της Μπέλλας"απάντησε με κόπο ενώ εγώ έκανα πίσω με το σώμα μου να τρέμει χωρίς να μπορώ να ελέγξω τα δάκρυα μου,τα συναισθήματα μου.Η ζωή μου είχε χαθεί από την νύχτα της προφητείας.
"Αποφασίσατε να μου σβήσετε την ζωή μου πριν τριακόσια χρόνια,αποφασίσατε να με κρατήσετε μέσα στο ψέμα μου,με γεμίσατε με ψέματα"ούρλιαξα η φωνή μου γέμισε το χώρο του δωματίου,το σαγόνι μου έτρεμε από την ένταση.
"Σε σώσαμε"φώναξε αγανακτισμένα η Άλις ενώ σηκώθηκε υψώνοντας το βλέμμα της επάνω μου.
"Επειδή το θέλατε εσείς όχι εγώ"της φώναξα και έτρεξα μακριά της,εισέβαλα μέσα στο σκοτάδι η ανάσα μου,η καρδιά μου και οι αναμνήσεις ήτανε όλα εκτός ελέγχου.Έπεσα επάνω στην ξύλινη πόρτα και ανοίγοντας την το φως του ήλιου κάλυψε τα μουσκεμένα μάτια μου προσπάθησα να παλέψω να τρέξω μακριά από όλο αυτό αλλά έπεσα επάνω στον Έντουαρντ.
"Έλενα"η ανήσυχοι φωνή του έσπασε το μίσος μέσα μου,ξεχείλισε σε κάθε μόριο του σώματος μου άρχιζα να ταρακουνάω τον εαυτό μου.
"Άφησε με"ούρλιαζα ξανά και ξανά μέσα στην παραζάλη μου εκείνος όμως έκανε το αντίθετο με κρατούσε σφιχτά από τα μπράτσα και χωρίς μεγάλη προσπάθεια με ακινητοποίησε με ευκολία.
"Το έκανα για εμάς"μου φώναξε κάνοντας με να σταματήσω,το κοίταξα μέσα στα σκοτεινά πράσινα μάτια του.Με κοιτούσε με φλογισμένα μάτια χωρίς να ξέρω τον λόγο.
"Για εμάς το έκανες,μου κατέστρεψες την ζωή Έντουαρντ"του φώναξα και τον έσπρωξα μακριά εκείνος με άφησε και το σώμα μου σαν νεκρό κινήθηκε μακριά του.
"Η προφητεία,το αίμα της Μπέλλας που ρέει στο αίμα σου ώστε να γίνεις βρικόλακας"του ψυθίρισα αδύναμα.
"-πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό Έντουαρντ;"τον ρώτησα αδύναμα ενώ ένας χείμαρρος από δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου.
Το πρόσωπο του παρέμεινε ήρεμο χωρίς καν να δείξει πόνο η συμπόνια.
"Λυπάμαι αλλά δεν θα αφήσω να ολοκληρώσεις την προφητεία"του είπα με ψυχρή φωνή που έβγαινε από τα βάθη της καρδίας μου.
"Δείχνει πιο ανθρώπινος"άκουσα την αδερφή του πίσω μου,γύρισα και την κοίταξα το βλέμμα της χανότανε στο πίνακα του Έντουαρντ.
"Πράγματι"της απάντησα ενώ κοίταξα για μια στιγμή τον απέναντι πίνακα.Η ανάσα μου κόπηκε αμέσως,το σώμα μου πάγωσε για μια στιγμή,έβλεπα τον ίδιο μου τον εαυτό απέναντι να κοιτάει εμένα.Τα μαλλιά μου σχημάτιζαν μακριές μπούκλες καμία σχέση με τα ίσια μου μαλλιά ενώ τα καστανά μάτια μου κοίταζαν εμένα με μια δόσης κακίας.
"Εγώ είμαι αυτή;"την ρώτησα με κομμένη την ανάσα δείχνοντας με το δάχτυλο μου τον απέναντι πίνακα.
Η αδερφή του γύρισε κοιτώντας εμένα και έπειτα τον πίνακα.
"Ναι εσύ είσαι,παρόλο που το βλέμμα σου απεικονίζει μια δόση κακίας δεν είχες καμία σχέση στην πραγματικότητα"απάντησε ήρεμα ενώ το χαμόγελο της γέμισε τα χείλη της σαν να της θύμισα μια ανάμνηση.
"Θες να κάτσεις;"μου πρότεινε δείχνοντας μου τον σκούρο καναπέ,ένευσα αδύναμα και περπάτησα προς αυτό καθώς κάθισα εκείνη πήρε στο από το τραπεζάκι ένα σκούρο βιβλίο με το εξώφυλλο να είναι ξεθωριασμένο. Δεν είχε κανένα τίτλο που να σου δείχνει τι περιεχόμενο μπορούσε να βρίσκετε μέσα.
"Τι αυτό;"την ρώτησα ενώ εκείνη χάιδεψε με τα δάχτυλα της το εξώφυλλο.
"Το ημερολόγιο σου"ψιθύρισα αδύναμα κοιτώντας στο βιβλίο,το σώμα μου κλονίστηκε αμέσως κοιτώντας το βιβλίο που βρισκότανε στα χέρια της.Αυτό ήτανε δικό μου,μου άνηκε;Αναρωτήθηκα χωρίς να πω λέξη η ανάσα μου έβγαινε βαριά προσπαθώντας να ελέγξω το αρχικό μου σοκ κοιτώντας το βιβλίο παύλα ημερολόγιο μου,πάλεψα με την λογική και την τρέλα,ήμουνα ανάμεσα σε μια γραμμή και στις δύο πλευρές η λογική και η τρέλα.Πήρα μια βαθιά ανάσα και την κοίταξα.
"Έγραφες τα πάντα εδώ προτού πας στην άλλη πλευρά"είπε ήρεμα ενώ το σώμα της παρέμεινε ακλόνητο από τις αποκαλύψεις.
"Ποία άλλη πλευρά;"την ρώτησα με απορία.Τόσες πολλές ερωτήσεις ενώ έψαχνα να βρω απαντήσεις πιο πολλά ερωτηματικά μέσα μου κάλυπταν τα πάντα.
"Θα τα πάρω όλα από την αρχή"δήλωσε χωρίς καμία αντίρρηση να δέχεται ύψωσε το βλέμμα της ενώ με κοίταξε κατάματα.
"Είμαι έτοιμη"της απάντησα ενώ της ανταπέδωσα το βλέμμα.
"Ωραία-"μου χαμογέλασε ψυχρά και μου έδωσε το βιβλίο στα χέρια μου μόλις ήρθα σε επαφή με την υφή του βιβλίου μου,χιλιάδες εικόνες κατέκλυσαν το μυαλό μου.Κλείνοντας τα βλέφαρα μου βαριά το σκοτάδι με κάλυψε ενώ οι αναμνήσεις μου ήρθαν στην επιφάνεια έπειτα από χρόνια.Έβλεπα τον εαυτό μου μέσα από τα μάτια μου να τρέχω μέσα σε ένα άγνωστο δάσος ενώ μπορούσα να ακούσω την λαχανιασμένη ανάσα μου να βγαίνει μέσα μου.Η ανάμνηση άρχιζε να ξεθωριάζει και την θέση της να εισέρχεται μια άλλη για πρώτη φορά έβλεπα τον εαυτό ολοκληρωμένο τα μακρά μου μαλλιά σχημάτιζαν μπούκλες ενώ το βλέμμα μου περιπλανιόταν στον ολόσωμο καθρέφτη,έβλεπα κάθε λεπτομέρεια του εαυτού μου,κάθε ατέλεια που ακόμη της είχα μέχρι σήμερα.Πρόσεξα πως το πρόσωπο μου έδειχνε μια αρχαία θλίψη σαν να προσπαθούσα να καλύψω,το βλέμμα μου έπεσε στην μορφή του Έντουαρντ που με κοιτούσε μέσα από τον καθρέφτη με σοβαρότητα.
Γύρισα αμέσως να τον αντικρίσω,φορούσε ένα μαύρο μισάνοιχτο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι.
"Ήσουνα μαζί της;"του ψιθύρισα με πόνο.Αμέσως τα δάκρυα να κυλάνε στα μάτια μου,απότομα άνοιξα τα βλέφαρα και μέσα στην θολούρα είδα την αδερφή του.
"Άλις;"της ψιθύρισα ενώ το σώμα μου έτρεμε από την ένταση εκείνη χαλάρωσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της έβγαλε μια ανακουφιστική ανάσα και αμέσως έπεσε επάνω μου.
"Με θυμάσαι"η φωνή της ράγισε από την έκπληξη.Την ανταπέδωσα την αγκαλιά αμέσως σφίγγοντας την κοντά μου.Τα δάκρυα μου με γέμισαν για μια ακόμη φορά τα μάτια μου,ένα κομμάτι του εαυτού μου άρχιζε να ενώνεται σιγά σιγά,καθώς με άφησε έπιασε τα χέρια μου μέσα στα δικά της.Τα χέρια μου έτρεμαν από την ένταση ακόμη ενώ εκείνη χάιδεψε τα μάγουλα μου σκουπίζοντας μαζί τα δάκρυα μου.
"Θυμάμαι,θυμάμαι που μου άρεσε να τρέχω στο δάσος"αναφώνησα ενώ ένιωθα την υγρασία να καλύπτει το οπτικό πεδίο μου.
"-ο Έντουαρντ"αναφώνησα ενώ ο πόνος από την ανάμνηση κάλυπτε την καρδιά μου.
"Άλις τι είχε γίνει,γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ την προ-"
"Λόγο ότι όταν σε βρήκα ήσουνα ετοιμοθάνατη,ο Στέφαν σε πήγε στην Έστερ όπου εκείνη δημιούργησε τον Έντουαρντ,την προφητεία και έσωσε εσένα" η ένταση της φωνής της από την αγωνία και την χαρά την κάνανε νευρική.
"Με έσωσε;"την ρώτησα δεν θυμόμουνα τίποτα μόνο την προφητεία και μετά σαν κάποιος να έκλεισε τον διακόπτη.Κοίταξα τα πράσινα μάτια της με αγωνία.
"Πως με έσωσε Άλις;"την ρώτησα ενώ ένιωσα να σταματάει η ανάσα μου περιμένοντας να μου πει.
"Σε πήγε στην άλλη πλευρά όπου το πνεύμα σου εκεί διατηρήθηκε σβήνοντας κάθε ανάμνηση από την ζωή σου,την αγάπη που είχες στον Έντουαρντ,σου τα έσβησε όλα Έλενα για να επιβιώσεις,αν είχες όλες εκείνες την αναμνήσεις από την ζωή σου θα δεν άντεχες στο γεγονός ότι-"σταμάτησε αμέσως κοιτώντας με,προσπαθούσα να δεχτώ τα λόγια της αλήθεια.Μου έσβησαν την ζωή,μου έσβησαν την ταυτότητα μου,το ποία είμαι.
Αμέσως κατάλαβα πως όλοι μου έκρυβαν την αλήθεια,πως εκείνη αποφάσισαν για την ζωή μου δεν με άφησαν να πεθάνω παρά μόνο να με κρατήσουν ζωντανή μέσα στο σκοτάδια και στο ψέμα.
"Αλλιώς τι Άλις;"την ρώτησα ενώ σηκώθηκα από τον καναπέ απότομα είχε σκυμμένο το κεφάλι ενώ άκουσα το ήχο του κλάματος της.
"Θα γινόσουνα βρικόλακας ενώ μέσα στο αίμα σου θα κυλούσε το αίμα του Έντοαυρντ,όπως σε αυτόν της Μπέλλας"απάντησε με κόπο ενώ εγώ έκανα πίσω με το σώμα μου να τρέμει χωρίς να μπορώ να ελέγξω τα δάκρυα μου,τα συναισθήματα μου.Η ζωή μου είχε χαθεί από την νύχτα της προφητείας.
"Αποφασίσατε να μου σβήσετε την ζωή μου πριν τριακόσια χρόνια,αποφασίσατε να με κρατήσετε μέσα στο ψέμα μου,με γεμίσατε με ψέματα"ούρλιαξα η φωνή μου γέμισε το χώρο του δωματίου,το σαγόνι μου έτρεμε από την ένταση.
"Σε σώσαμε"φώναξε αγανακτισμένα η Άλις ενώ σηκώθηκε υψώνοντας το βλέμμα της επάνω μου.
"Επειδή το θέλατε εσείς όχι εγώ"της φώναξα και έτρεξα μακριά της,εισέβαλα μέσα στο σκοτάδι η ανάσα μου,η καρδιά μου και οι αναμνήσεις ήτανε όλα εκτός ελέγχου.Έπεσα επάνω στην ξύλινη πόρτα και ανοίγοντας την το φως του ήλιου κάλυψε τα μουσκεμένα μάτια μου προσπάθησα να παλέψω να τρέξω μακριά από όλο αυτό αλλά έπεσα επάνω στον Έντουαρντ.
"Έλενα"η ανήσυχοι φωνή του έσπασε το μίσος μέσα μου,ξεχείλισε σε κάθε μόριο του σώματος μου άρχιζα να ταρακουνάω τον εαυτό μου.
"Άφησε με"ούρλιαζα ξανά και ξανά μέσα στην παραζάλη μου εκείνος όμως έκανε το αντίθετο με κρατούσε σφιχτά από τα μπράτσα και χωρίς μεγάλη προσπάθεια με ακινητοποίησε με ευκολία.
"Το έκανα για εμάς"μου φώναξε κάνοντας με να σταματήσω,το κοίταξα μέσα στα σκοτεινά πράσινα μάτια του.Με κοιτούσε με φλογισμένα μάτια χωρίς να ξέρω τον λόγο.
"Για εμάς το έκανες,μου κατέστρεψες την ζωή Έντουαρντ"του φώναξα και τον έσπρωξα μακριά εκείνος με άφησε και το σώμα μου σαν νεκρό κινήθηκε μακριά του.
"Η προφητεία,το αίμα της Μπέλλας που ρέει στο αίμα σου ώστε να γίνεις βρικόλακας"του ψυθίρισα αδύναμα.
"-πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό Έντουαρντ;"τον ρώτησα αδύναμα ενώ ένας χείμαρρος από δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου.
Το πρόσωπο του παρέμεινε ήρεμο χωρίς καν να δείξει πόνο η συμπόνια.
"Λυπάμαι αλλά δεν θα αφήσω να ολοκληρώσεις την προφητεία"του είπα με ψυχρή φωνή που έβγαινε από τα βάθη της καρδίας μου.
~*~*~*~*~*~*~*~
Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι,κλείνοντας την πόρτα πίσω μου ακούμπησα το κεφάλι μου πίσω σε αυτήν κλείνοντας τα βλέφαρα μου εικόνες από το παρελθόν μου εισέβαλαν ξανά μέσα στο σκοτάδι.
Δεν έπρεπε να αφήσω το παρελθόν μου να με χαρακώσει ξανά,είμαι ένα κομμάτι της προφητείας ο Έντουαρντ ήθελε να μας ενώσει για πάντα,πως τα κατάφερε να φτάσει μέχρι εδώ.Η Άλις με είχε σώσει αλλά δεν θυμόμουνα τίποτα από την στιγμή που η ανάμνηση σταμάτησε όταν βρέθηκα στον γκρεμό.Θα μπορούσε ο Έντουαρντ να με είχε σκοτώσει;
Ανοίγοντας τα βλέφαρα μου πέρασα τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου,η αγωνία,το ψέμα μου έκαναν την καρδία μου να χτυπάει τόσο δυνατά.Έβαλα την παλάμη μου στο σημείο της καρδίας μου,ένιωθα τους χτύπους της.Πως ήτανε δυνατόν το σώμα μου να διατηρήθηκε τριακόσια χρόνια;
Χάθηκα μέσα στις σκέψεις μου προσπαθώντας να βρω μια εξήγηση,ξαφνικά άκουσα τα βήματα κάποιου αμέσως κοίταξα προς το σαλόνι.Το βλέμμα μου πάγωσε αμέσως.
Ο Στέφαν στεκότανε αμίλητος κοιτώντας με όπως πάντα με αγάπη.
"Τα ξέρω όλα"έσπασα πρώτη την σιωπή ενώ κατέβηκα το σκαλοπάτι,δίπλωσα τα χέρια μου στο στήθος μου κοιτώντας τον με μίσος.
"Έλενα-"πήγε να πεις κάτι αλλά αμέσως έκανα μερικά βήματα κοντά του.
"Όχι εδώ Στέφαν,είχα μια ζωή και μου την αλλάξατε μέσα σε μια μέρα,δεν θέλω να έχω καμία ανάμειξη πλέον-"
"Κάνεις λάθος,Έλενα έχεις ανάμειξη ακόμα και να μην το αποδέχεσαι η προφητεία έχει σχέση με το πως είσαι ζωντανή τώρα"απάντησε ήρεμα ενώ είχα μείνει άφωνη με αυτά που είχε πει.
"Τι εννοείς;"τον ρώτησα σιωπηλά,μέσα μου μια φωνή ούρλιαζε να μην το συνεχίσω,δεν θα είχα άλλη δύναμη να αντέξω άλλη μια αποκάλυψη.
"Το αίμα που ρέει στον Έντουαρντ είναι μισό δικό σου και μισό την Μπέλλας-"
"Μα η Άλις μου είπε-"προσπάθησα να μην σκεφτώ αυτό που θέλει να πει.
"Η Άλις δεν ξέρει όλη την προφητεία ήμουνα ο πρώτος που ο Έντουαρντ την είχε αποκαλύψει"έσμιξα τα φρύδια μου γεμάτη απορία ενώ ο Στέφαν με πλησίασε,απλώνοντας το χέρι του χάιδεψε με τα δάχτυλα του,τα χείλη μου αμέσως ένιωσα ένα τρέμουλο να καταλήγει σε όλο μου το σώμα.
"Πριν γίνει η προφητεία μου είχες αποκαλύψει ότι με αγαπάς Έλενα,μου είχες πει "Ακόμα και αν αγαπώ τον Έντουαρντ εσύ είσαι αυτός που θέλω να είμαι μαζί σου" " το σώμα μου κλονίστηκε,η ανάσα μου για μερικά δευτερόλεπτα σταμάτησε,δεν θυμόμουνα καν ότι ένιωθα κάτι για τον Στέφαν,οι αναμνήσεις μου περιείχαν μόνο τον Έντουαρντ.Θυμόμουνα μονάχα τον Έντουαρντ να είναι στο πλευρό μου.
"Εγώ-"δεν είχα λόγια να του απαντήσω,σηκώνοντας το βλέμμα μέσα στα πράσινα μάτια του είδα όλο του το πάθος και κυρίως από την πρώτη μας γνωριμία την αγάπη του που παρέμεινε μέσα στην νεκρή του καρδία παρόλο το πέρασμα των χρόνων.Η αγάπη έμεινε εκεί χωρίς εγώ να βρίσκομαι εκεί να του την ανταποδώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου