7ο.Κεφάλαιο
"Ραγισμένες Άμυνες"
Μπέλλα
Ακόμη δεν μπορούσα να σεινηδοποιήσω το τι είχε γίνει στα αλήθεια.Ακόμη πάλευα με τον ίδιο μου τον εαυτό την πραγματική αλήθεια που βίωνα τώρα.Τι θα έκανα;Πως θα αντίκρισα τον Ντέιμον,ξέροντας ότι φίλησα τον Έντουαρντ.Έκλεισα τα βλέφαρα μου προσπαθώντας να καλμάρω την ένταση του σώματος μου νιώθωντας ταυτόχρονα το αίμα μου να ρέει με δύναμη σε όλο μου το σώμα.Άφησα τον εαυτό μου ελέθευρο για μερικά λεπτά να νίωσει την αίσθηση των χειλιών του Έντουαρντ ήξερα ότι αυτό που έκανα ήτανε λάθος αλλά η έντονη έλξη που ένιωθα για εκείνον δεν βυθιζότανε εύκολα από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα στο μπαράκι δεν σταμάτησα ποτέ να τον σκέφτομαι ακόμη και όταν δεν παραδεχόμουνα στον ίδιο μου τον εαυτό ότι τον θέλω.
Άνοιξα τα βλέφαρα μου,δεν ήτανε σωστό ο Ντέιμον δεν το άξιζε τον αγαπώ και υποτίθετε δεν θα άφηνα τίποτα και κανέναν να μπει ανάμεσα μας και όμως το κατάφερα εκτός ότι φίλησα τον Έντουαρντ δεν σταματούσε αυτή η έντονη επιθυμία αντιθέτος αυξανότανε και δεν μπορούσα να την ελέγχο.Έχανα τον ίδιο μου τον εαυτό.Σηκώθηκα από τον καναπέ ενώ το χερί του Ντέιμον με κλείδωσε κοντά του.
Με είχε πάρει ο ύπνος ενώ ακόμη έκλαιγα δεν έδωσα κάποια εξήγηση στον Ντέιμον,τον πραγματικό λόγο γιατί ήμουνα έτσι απλώς ότι μου έλειπε ο Καρλαιλ.Απομάκρυνα σιγά σιγά το χέρι του από πάνω του και το ακούμπησα απαλά στο καναπέ νίωθωντας το κορμί μου μουδιασμένο σε όλα τα μέλη του σώματος μου περπάτησα ως την κουζίνα αναζητώντας κάτι δροσερό να πιω ο λαιμός μου είχε ξεραθεί από την έλειψη νερόυ ενώ έφτασα στο πάγκο το κινητό μου δονήθηκε.Τρέχοντας να το πίασω για να μην ξυπνήσει ο Ντέιμον από τον θόρυβο είδα ένα μύνημα από έναν άγνωστο αριθμό.Πάτησα το πλήκτρο ανοιγώντας το μύνημα.
Η ματία μου ταξίδεψε στο μικρό κείμενο διαβάζωντας το.
"Θα σε περιμένω στο γραφείο μου τα μεσάνυχτα όταν όλοι έχουν φύγει δεν δέχομαι αναβολή.Θα είσαι στη ώρα αλλίως θα ερθώ εγώ σε έσενα"τα πόδια μου άρχιζαν να τρέμουν.Προσπαθώντας να επαναφέρω την αναπνοή μου ξανά στο αρχικό η καρδία μου άρχιζε να χτυπάει τρελή από φόβο.Τι ήθελε;
Σηκώνοντας την ματία μου μέσα από το κινητό κοίταξα τον κοιμισμένο Ντέιμον.Έσφιξα το κινητό μου μέσα στην παλάμη μου.Μη ξέροντας τι να κάνω πιο είναι το σωστό και πιο το λάθος μη ακούγοντας καρδία και λογική να μου φωνάζουν ένα ισχυρό ΟΧΙ.Ακολούθησα το κάτω δρόμο την επιθυμία μου για εκείνον.
Ο δείκτης του ρολογιού σήμανε οχτώ ,κοιτάζοντας τον αριστερό μου καρπό. Μαζί με την Αλίς προχωρούσαμε στην προβλήτα της παραλίας όπου ακριβώς σε εκείνο το σημείο είχα δει τον Έντουαρντ , ύστερα από το γεγονός που συνέβη στο μπαράκι .Μια σιωπή είχε απλωθεί καθώς περπατούσαμε είχαμε βυθιστεί και οι δύο στις δικές μας σκέψεις. Η απουσία της Ρόζαλις ήτανε αισθητή, διότι πάντα αυτή ανέβαζε την παρέα , έπειτα όμως από τον καβγά που είχαμε στο σχολείο, δεν βρήκα κανένα μήνυμα της στο κινητό για να μου εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο μου σύστησε τον Έντουαρντ στον πατέρα μου. Ίσως φυσικά να ήταν τυχαίο μαζί του αλλά πώς κολλούσε η Ροουζ σε όλο αυτό.
Αναστενάζοντας βρήκα το πρώτο παγκάκι που ήτανε γύρω στο οπτικό μου πεδίο και έκατσα με την Άλις να με μιμείται.Καθώς κάθισε δίπλα μου, πήγε να πει κάτι αλλά γύρισα αυτομάτως και την σταμάτησα .Είχε καταλάβει ότι κάτι κρατούσα μέσα μου και αυτόματα κράτησε ανάμεσα στα δυο της χέρια το χέρι μου .
"Τι σκέπτεσαι-"άκουσα την τρομοκρατημένη φωνή της ενώ γύρισα να την κοιτάξω. Τα καστανά μάτια της μου έδειχναν κατανόηση. Εκείνη την στιγμή πέρασε από το μυαλό μου να της πω για το μήνυμα του Έντουαρντ και αυτομάτως πήρα την τσάντα μου για να ψάξω για το κινητό μου. Το βρήκα κάτω από ένα μικρό ημερολόγιο που κρατούσα βγάζοντας το, έψαξα στα μηνύματα και μόλις το βρήκα πήγα να το δώσω στην Άλις και εκείνη με κοίταξε γεμάτη απορία.
"Πριν πεις κάτι διάβασε το" την προειδοποίησα περνώντας το κινητό μέσα στην παλάμη της. Τα καστανά μάτια της κύλισαν καθώς το διάβαζε και ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται όταν σοκαρισμένη κάλυψε με τα δάχτυλα της, την κραυγή της. Πέρασαν λίγα λεπτά για να έρθει στην πραγματικότητα.
"Για μισό λεπτό ποίος το έστειλε-"
"Ο Έντουαρντ" της είπα απλά ενώ η καρδιά μου άρχιζε να χτυπάει ολοένα και πιο δυνατά. Το πρόσωπο της πάγωσε στο άκουσμα του ονόματος του και πήγε να πει κάτι αλλά μόνο μια ανάσα κατάφερε να βγάλει.
"Μπέλλα δεν πιστεύω να-"σηκώθηκα από το παγκάκι ενώ γύρισα την πλάτη μου. Το βλέμμα μου χάθηκε στα κύματα που χτυπούσαν την αμμουδιά απέναντι, προσπαθώντας να ηρεμίσω από την ένταση που είχα από την στιγμή που έλαβα το μήνυμα. Μέσα μου βαθιά ήξερα ότι θα το κάνω παίρνοντας την λάθος στροφή και στην ζωή μου αλλά και προς τον Ντέιμον που αγαπούσα. Δεν έπρεπε να τον είχα φιλήσει εκείνη την βραδιά. Δεν έπρεπε!!
Κλείνοντας για λίγο τα βλέφαρα μου, τα βήματα της Άλις σταμάτησαν πίσω μου.
"Μπέλλα εκείνο το βράδυ που ήμασταν στο μπαράκι ήτανε και εκείνος, τον είδα αλλά όταν πήγες στην τουαλέτα-"
"Τον φίλησα" της φώναξα γεμάτη αγανάκτηση μη ξέροντας τι άλλο να κάνω. Τα δάκρυα μου ξεχείλισαν στην προσπάθεια μου να τα κρατήσω μακριά μου,[ενώ η Άλις έμεινε να με κοιτά χωρίς θυμό αλλά με απέχθεια που έπραξα εις βάρος του Ντέιμον.
"Γιατί το έκανες;" μου ψυθύρισε ενώ έκανε ένα βήμα πίσω, το ένιωσα ότι θα με εγκατέλειπε και μόνο από την ψυχρή της έκφραση να δηλώνει ότι δεν ήθελε να ακούσει άλλο.
"Άλις τον αγαπώ τον Ντέιμον αλήθεια αλλά δεν ήξερα τι έκανα-¨προσπάθησα να της πω ενώ την πλησίασα γεμάτη δάκρυα.
"Αν τον αγαπούσες δεν θα το έκανες.Το ήξερες από την αρχή ότι είναι γυναικάς και ειδικά ένα άψυχο πλάσμα που φέρετε σαν ανώριμο" η φωνή της ψυχρή πάγωσε την καρδιά μου, πέταξε το κινητό μου κάτω και παίρνοντας την τσάντα της πήγε να φύγει.
"Άλις" της φώναξα γεμάτη πόνο η φωνή μου και αυτομάτως σταμάτησε.
"Μην με αφήνεις σε παρακαλώ δεν ξέρω τι να κάνω" την ικέτευσα ελπίζοντας να γυρίσει, να με αγκαλιάσει και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά. Αισθανόμουνα από στιγμή σε στιγμή ότι θα πέσω, τα πόδια μου λύγιζαν. Το πρόσωπο της γύρισε μισό κοιτώντας με.
"Λυπάμαι Μπέλλα αλλά τώρα είσαι μόνη" είπε χωρίς δισταγμό και κινήθηκε μακριά μου. Πιάστηκα από το παγκάκι ενώ τα πόδια μου λύγησαν πέφτοντας κάτω σαν νεκρή. Η όραση μου θόλωσε από τα δάκρυα μου, η καλύτερη μου φίλη, η φίλη που πάντα την είχα σαν αδελφή μου έφυγε αφήνοντας πίσω της όλη την απέχθεια της για εμένα. Ένιωσα σαν πόρνη. Έσκυψα το κεφάλι μου ενώ οι εικόνες από τις στιγμές που πέρασα με τον Ντέιμον άρχιζαν να ξεθωριάζουν μέσα μου, το χάος εξαπλώθηκε .Ήθελα τόσο πολύ να φύγω από τη δίνη των συναισθημάτων μου, την απέχθεια της Άλις, το μίσος μου προς τον Έντουαρντ να αλλάζει να γίνεται δυνατή επιθυμία. Ο Ντέιμον. Που πήγε η αγάπη που είχα προς εκείνον;
Χωρίς να σκεφτώ τίποτα πήρα το κινητό από το πάτωμα και πληκτρολόγησα τον αριθμό του. Η γραμμή αμέσως άνοιξε και η φωνή του με έφερε ξανά πίσω, ξεφεύγοντας για λίγο από το χάος.
"Μπέλλα αγάπη μου;" ρώτησε λόγω της σιωπής μου.
"Ντέιμον θέλω να φύγουμε" απάντησα στην ανήσυχη φωνή του. Έσφιξα το κινητό μέσα στην παλάμη μου προσπαθώντας να κρατηθώ από κάπου.
"Μπέλλα τι έγινε;" ρώτησε στην ξαφνική διαφυγή μου.
"Σε παρακαλώ πάμε κάπου για λίγες μέρες μόνο, θέλω να ηρεμίσω σε παρακαλώ" τον ικέτευσα προσπαθώντας να μην επιτρέψω το χάος να εξαπλωθεί ξανά. Από την άλλη γραμμή η ρυθμική του ανάσα έκανε την αναμονή να μοιάζει με αιώνα. Δεν ήξερα ποια θα ήτανε η απάντηση του, όταν η φωνή του ακούστηκε ξανά ταραγμένη.
"Εντάξει πήγαινε σπίτι μάζεψε κάποια-"
"Σε ευχαριστώ πολύ" τον διέκοψα ενώ σηκώθηκα αυτομάτως παίρνοντας την τσάντα μου.
"Μπέλλα γιατί θες να-"ήξερα ότι θα το ρωτούσε.
"Θα σου πω το υπόσχομαι" δεν του έδωσα περιθώρια κλείνοντας το κινητό μου με γρήγορο βάδισμα ξεκίνησα προς το σπίτι. Ένιωσα μια ανακούφιση δεν χρειαζότανε να πάω στο γραφείο του, δεν θα είχε κανένα κίνητρο ακόμη και να έλεγε ότι τον φίλησα θα το αρνιόμουνα.Ήξερα ότι αυτά τα πρώτα λάθη που έκανα δεν ήτανε σωστά αλλά έπρεπε να προστατέψω την ζωή μου και ειδικότερα τα συναισθήματα μου να μείνουν μακριά του.
Φτάνοντας στο σπίτι μπαίνοντας μέσα ένιωσα μια παρουσία στο σαλόνι. Περπάτησα με αργό βήμα στο σαλόνι αλλά δεν βρήκα κανέναν.
"Γεια σου Ιζαμπέλλα" η φωνή του αυτομάτως με έκανε να γυρίσω και η ματιά μου καρφώθηκε επάνω του. Κρατούσε ένα μασημένο μήλο στο χέρι του ενώ τα πράσινα μάτια του φανέρωναν έναν κρυμμένο θυμό. Η ανάσα μου με κόπο βγήκε μέσα από τα σωθικά μου.
"Τι διάολο θέλεις στο σπίτι μου;" η φωνή μου ελευθερώθηκε γεμάτη μίσος ενώ εκείνος παρέμεινε ατάραχος, έγειρε το σώμα του στην κουκέτα της κουζίνας ενώ δάγκωσε μια μεριά από το μήλο του. Το βλέμμα του δεν έφυγε ούτε μια στιγμή από πάνω μου ενώ μάσαγε το μήλο του.
"Από στιγμή σε στιγμή θα έρθει ο Ντέιμον το καλό που σου θέλω ,είναι να έχεις φύγει" είπα προσπαθώντας να βρω μια λύση. Αν και αυτό το έκανε ακόμα πιο δυνατό, φαινότανε πολύ ήρεμος σαν να είχε σχεδιάσει τα πάντα.
"Ο Ντέιμον θα αργήσει Ιζαμπέλλα το αυτοκίνητο του εντελώς τυχαία έμεινε από λάστιχο" μου απάντησε με ένα θανατηφόρο χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του. Το κορμί μου φοβισμένο έκανε πίσω με την ματιά μου να ψάχνει το σταθερό τηλέφωνο ή τουλάχιστον κάτι χρήσιμο ως άμυνα.
Η αδρεναλίνη μέσα μου κύλισε ορμητικά και μια σταγόνα κρύου ιδρώτα κύλισε στο μέτωπο μου εκείνη την στιγμή. Το χαμόγελο του εξαφανίστηκε βλέποντας το φόβο να εισβάλει εναντίον του. Αφήνοντας το μήλο επάνω στο πάγκο κινήθηκε κοντά μου.
"Μην με πλησίαζεις" φώναξα αλλά η φωνή μου σαν δια μαγείας είχε εξαφανιστεί .Δεν σταμάτησε τα βήματα του, κινούνταν απειλητικά προς το μέρος μου .Χωρίς να σκεφτώ τίποτα έτρεξα προς τον διάδρομο οπού εκεί βρισκόντουσαν τα δωμάτια, εκείνος χωρίς να αντισταθεί με κυνήγησε. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή από την αδρεναλίνη. Στρίβοντας στον διάδρομο τα χέρια του κλείδωσαν γύρω από την μέση μου, με τράβηξε κοντά του κολλώντας το στήθος του επάνω στην πλάτη μου. Τα δάχτυλα του κάλυψαν τα χείλη μου καλύπτοντας το ουρλιαχτό μου ενώ η ζεστή του ανάσα χάιδεψε την βάση του λαιμού μου.
"Δεν έχω σκοπό να σου κάνω κακό Μπέλλα" μίλησε σιγανά φέρνοντας αυτομάτως ρίγη σε όλο μου το σώμα. Το άλλο του χέρι άργησε να κυλάει από τον ώμο μου προς τον γοφό μου ανασηκώνοντας την άκρη του φορέματος μου. Άρχιζε να το σέρνει προς τα πάνω , το σώμα μου χαλάρωσε ενώ άφησε το χέρι του από τα χείλη μου.Η ανάσα μου αποφυλακίστηκε αναζητώντας για λίγο οξυγόνο.
Προσπάθησα να κινηθώ μακριά του αλλά τα χέρια του με έσφιξαν ξανά κοντά του.
"Το ξέρεις καλά μέσα σου Μπέλλα ότι με θέλεις" αμέσως ένιωσα την υγρασία να θολώνει κάθε τι γύρω μου.
"Έντουαρντ σε παρακαλώ" προσπάθησα να του πω ότι δεν τον θέλω, ότι είναι λάθος αλλά να πάρει μέσα μου όλα τα συναισθήματα μου έλεγαν το αντίθετο.
"Μπέλλα" το άκουσμα του ονόματος μου μέσα από τα χείλη του μου προκάλεσε μια έκρηξη από άγνωστες για εμένα επιθυμίες. Αμέσως στράφηκα επάνω του και χωρίς την πρωτοβουλία του, κόλλησα τα χείλη μου επάνω στα δικά του και εκείνος με έσπρωξε επάνω στο τοίχο κολλώντας με επάνω του .
Τα χείλη μας κινιόντουσαν γρήγορα ενώ προσπαθούσαμε να πάρουμε και οι δύο μας μια ανάσα αλλά δεν παρατούσαμε .Με σήκωσε στην αγκαλιά του και με στήριξε στο τοίχο, τα χείλη του άρχιζαν να χαμηλώνουν παίρνοντας ένα κομμάτι σάρκας και άρχιζε να το δαγκώνει ελαφρώς και χαμηλά ένιωσα να υγραίνω όλο και πιο πολύ . Το κορμί του κόλλησε επάνω μου, προσπάθησα να σκεφτώ μέσα στην ζάλη και στον πόθο μου τον Ντέιμον, να διώξω μακριά μου όσα με βασάνιζαν αλλά τα χάδια και τα φιλιά που άφηνε επάνω στο κορμί μου δεν με άφηναν να ελευθερωθώ.
Ξαφνικά άκουσα το φερμουάρ του παντελονιού του να κατεβαίνει και αυτομάτως πάγωσα, προσπαθώντας να αποφύγω τα χείλη του αλλά ήτανε αδύνατο. Παραδόθηκα σε εκείνον ενώ τα δάχτυλα του κατέβασαν το εσώρουχο μου.
"Μπέλλα μην το κάνεις δεν σου αξίζει η πρώτη σου φορά να είναι έτσι" άκουσα την φωνή της λογικής να ουρλιάζει και με όλες μου τις δυνάμεις άρχιζα να τον σπρώχνω αλλά εκείνος ούτε που μετακινήθηκε νιώθοντας την άκρη του αντρισμού του.
"Έντουαρντ ΟΧΙ" ούρλιαξα βρίσκοντας την φωνή μου εκείνος σταμάτησε και ύψωσε το βλέμμα του κοιτώντας με θυμό.Η καρδιά μου ράγισε από την ντροπή που βίωνα και τον έσπρωξα και τα χέρια του με άφησαν να πέσω. Κρατήθηκα από το έπιπλο ενώ προσπαθούσα να κατεβάσω το φόρεμα μου.
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα του άρχιζαν να αυξάνονται.
"Φύγε" προσπάθησα πω μέσα από τα δάκρυα μου δεν ήξερα αν είχε καταλάβει πως δεν είχα ολοκληρωμένες σχέσεις. Ύψωσα τα δακρυσμένα μου μάτια προς το μέρος του εκείνος με σκυμμένο το κεφάλι κίνησε τα χείλη του.
"Συγνώμη δεν ήξερα ότι είσαι-"η τρεμάμενη φωνή του με πάγωσε σηκώνοντας το κεφάλι του με πλησίασε. Έκανα ένα βήμα πίσω ενώ κόλλησα στο τοίχο. Η έκφραση του δήλωνε μετάνοια και τρυφερότητα, σηκώνοντας τα δάχτυλα του χάιδεψε το φλογισμένο μάγουλο μου και μια κραυγή πόνου ξέφυγε μέσα από τα χείλη μου.
"Πρέπει να-"προσπάθησα να του πω όταν εκείνος ακούμπησε το μέτωπο του επάνω στο δικό μου και η ζεστή, γλυκιά ανάσα του χάιδεψε τα χείλη μου.
"Σε παρακαλώ μην προσπαθείς να με διώξεις γιατί δεν φύγω, θα μείνω μέχρι να καταλάβεις ότι μέσα σου έχεις συναισθήματα για εμένα" τα λόγια άρχισαν να χαράζονται στην καρδιά μου. Ήξερα ότι ήτανε λάθος ίσως κάτι παραπάνω αλλά ήτανε ακόμη νωρίς δεν με ήξερε. Τα δάχτυλα μου έκλεισαν γύρω από τους καρπούς του, το βλέμμα μου βυθίστηκε μέσα στο δικό του.
"Αγαπώ τον Ντέιμον δεν μπορώ να νιώσω κάτι για εσένα, το ξέρεις ότι νιώθω μια επιθυμία για εσένα αλλά δεν μπορώ, δεν μπορώ να το κάνω γιατί δεν με ξέρεις, δεν ξέρεις τι έχω περάσει για να σταθώ στα πόδια μου.Πάλεψα για να ζήσω αλλά δεν έχω άλλη δύναμη να παλέψω και για μας-"του έλεγα καθώς τα δάκρυα μου ξέφυγαν προς τα κοκκινισμένα μάγουλα μου. Το πρόσωπο του μετατράπηκε σε μια κενή μάσκα χωρίς κανένα συναίσθημα. Τα χέρια του νεκρά έπεσαν ενώ παραπάτησε προς τα πίσω ενώ εγώ παρέμεινα στην θέση μου κοιτώντας τον.
"Έντουαρντ;"η φωνή μου στάθηκε στον λαιμό μου. Δεν έδωσε σημασία, ξεκίνησε να φύγει χωρίς να γύρισε πίσω να με κοιτάξει. Δεν ήξερα τι να κάνω αν τον φώναζα θα έκανα ακόμα ένα λάθος.
"Ένα λάθος μπορεί να μετατραπεί σε κάτι σωστό" είπα από μέσα μου προσπαθώντας στηριχτώ στον τοίχο. Τι να έκανα; Να έπαιρνα την λάθος στροφή;
"'Έντουαρντ" η αποφασιστική ραγισμένη φωνή μου τον έκανε να γυρίσει.
Με αργά βήματα τον πλησίασα.
"Αν ξεκινήσουμε τώρα δεν θα έχουμε καμία πιθανότητα να γυρίσουμε" το νόημα των λέξεων μου ήτανε αληθινό. Τώρα που είμαστε στην αρχή αν ξεκινήσουμε μαζί δεν θα έχει γυρισμό και το ήξερα καλά θα πρόδιδα τον Ντέιμον, θα έπεφτα στα χαμηλά όπως και πριν τρία χρόνια με την μητέρα μου. Ένιωθα όμως το κορμί μου να τον αναζητά.
"Είσαι σίγουρη;" με ρώτησε πληγωμένα. Ένευσα χωρίς άλλη σκέψη θετικά. Δεν ήξερα αν είχαμε κάποια ελπίδα αλλά άξιζε να προσπαθήσω, τον Ντέιμον τον αγαπώ αλλά δεν μπορώ να το χάσω αν θέλω να τους έχω και τους δύο κοντά μου θα έκανα τα πάντα για να τους κρατήσω. Ακόμη και με λάθη.
Το τηλεφώνημα της με τρόμαξε , ήθελε να φύγουμε για έναν ανεξήγητο λόγο. Την ήξερα καλά την Μπέλλα κάτι μέσα της άρχιζε να αλλάζει στον ένα χρόνο της σχέσης μας ήτανε ευτυχισμένη το έβλεπα μέσα στο καστανά μάτια της που φανέρωναν την ευτυχία που της πρόσφερα αλλά τώρα τελευταία αυτή η ευτυχία είχε χαθεί.Ίσως η απουσία του Καρλάιλ να την έκανε να λυγίσει αλλά όχι η Μπέλλα πάλεψε να φτάσει μέχρι εδώ δεν ήτανε αδύναμη. Την ήξερα καλά.
Προσπάθησα να σκεφτώ καθαρά καθώς πήγα στο αμάξι και πρόσεξα ότι το μπροστινό λάστιχο ήτανε τρύπιο. Αμέσως πλησίασα χαμηλώνοντας την στάση του κορμιού να το δω και πρόσεξα ότι η σχισμή ήταν από μαχαίρι. Σήκωσα το βλέμμα μου να εντοπίσω κάποιον και βρήκα μια γυναίκα με μεγάλα μαύρα γυαλιά να μου χαμογελάει θανατηφόρα. Σηκώθηκα και την κοίταξα, φορούσε σκούρα ρούχα και τα μαλλιά της είχανε την απόχρωση του καστανού. Αυτομάτως άρχιζα να πηγαίνω κοντά της ενώ εκείνη χωρίς να τρομάξει γύρισε και χάθηκε μέσα στο κόσμο.
"Τι στο καλό γίνετε εδώ;" ψιθύρισα στον εαυτό μου ενώ την έχασα από το οπτικό μου πεδίο.
Ένιωσα το κινητό μου να δονείται μέσα στην τσέπη του παντελονιού μου και το όνομα της κλήσης φανερώθηκε , πατώντας το πλήκτρο απάντησης.
"Ντέιμον;" η διστακτική φωνή του Καρλάιλ ακούστηκε από την γραμμή.
"Ο ίδιος" του απαντάω χιουμοριστικά. Ο ανακουφιστικός αναστεναγμός τον έκανε να χαλαρώσει.
"Πως είναι;" ρωτάει.
"Της λείπεις αλλά μην ανησυχείς είμαι εγώ εδώ" του απάντησα προσπαθώντας να καλύψω τις αλλαγές την Μπέλλας.
"Σε ευχαριστώ πολύ, Ντέιμον να την προσέχεις είναι ότι σημαντικότερο έχω".Ο Καρλάιλ πάντα λάτρευε την Μπέλλα εκτός από το μοναδικό του παιδί που έχει αποκτήσει από την τσούλα, της είχε τρελή αδυναμία , άλλωστε εκείνος ήταν που την βοήθησε να αλλάξει ζωή και στόχους.
"Χαίρομαι που το ακούω εκτός από αυτό θέλω να σε ενημερώσω για κάτι" η φωνή του μου προκάλεσε ένα σφίξιμο στην καρδία ο Καρλαιλ σπάνια ήτανε τόσο σοβαρός.
"Τι είναι;" τον ρώτησα ενώ η αγωνία μου άρχιζε να χτυπάει κόκκινο.
"Θέλω να προσέχεις τον Μεσίεν" δήλωσε ενώ ξαφνιάστηκα στο άκουσμα του ονόματος του.
"Δεν καταλα-"
"Έχω μάθει κάποια πράγματα για εκείνον" μου είπε και χωρίς να πω κάτι προς απάντηση συνέχισε.
"Πήγε στο σχολείο της Μπέλλας και της μίλησε δεν ξέρω γιατί αλλά με ανησυχεί που είναι κοντά της, ο τύπος θέλεις προσοχή ειδικά προς την Μπέλλα. Η τσούλα η φίλη της έχει κάποια σχέση μαζί του, δεν ξέρω τι είδους αλλά προσπαθώ να το μάθω από εσένα θέλω-"
"θα την προστατεύσω, μην ανησυχείς Καρλάιλ το ξέρεις ότι θα έκανα τα πάντα για εκείνη" τον διέκοψα αυτομάτως προσπαθώντας να χωνέψω τα νέα. Ο Μεσίεν ήταν ο τύπος που την είχε ενοχλήσει την βραδιά που είχα πάει στο μπαράκι.
"Καρλάιλ;" τον ρώτησα προσπαθώντας να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου.
"Η φίλη της η Ρόζαλι πιστεύεις πως δεν είναι αυτή που δείχνει;" τον ρώτησα προσπαθώντας να καταπιέσω το μίσος μου για εκείνη.
"Προσπαθώ Ντέιμον να μάθω, ξέρω κάποιους που ίσως θα την έχουνε γνωρίσει αλλά είναι περίπλοκο θέλει μέρες έως και μήνες" ακούστηκε αγανακτισμένος και ειδικότερα ανήσυχος για την εξασφαλίσει την ευτυχία της Μπέλλας.
"Μπορώ να κάνω κάτι;" του δήλωσα.
"Προς το παρόν όχι, μόνο πρόσεχε την θα σε ενημερώσω για ότι νεότερα. Επίσης έχω βάλει άνθρωπο στο χώρο που δουλεύει ο Μεσιεν για να μάθει για τα κατορθώματα του" ένα χαμόγελο εκείνη την στιγμή σχηματίστηκε στα χείλη από το νέο του. Ο Μεσιεν δεν ήξερε με ποιούς είχε μπλέξει.
"Χαίρομαι που το ακούω" του απάντησα με θανατηφόρο χαμογελαστά χείλη μου.
"Πρέπει να κλείσω θα σε πάρω τηλέφωνο σύντομα" μου είπε ενώ η γραμμή κόπηκε αμέσως. Απομάκρυνα το κινητό μου από το αυτί και έψαξα τον αριθμό της Μπέλλας. Ο σπαστικός ήχος αναμονής, μου προκάλεσε μια ανησυχία και στο τέταρτο χτύπημα η γραμμή άνοιξε.
"Είσαι έτοιμη αγάπη μου; ¨την ρώτησα ενώ πήγαινα προς το διαμέρισμα ξανά να πάρω τα άλλα κλειδιά που μου είχε παραχωρήσει ο Καρλάιλ για το αυτοκίνητο του.
"Ναι σε περιμένω" η φωνή της ακουγότανε τρομοκρατημένη. Δεν ήθελα να της πω τίποτα απλώς την είπα ένα σε αγαπώ και το έκλεισα. Οι σκέψεις μου ήτανε γύρω από τον Μεσιεν και την τσούλα την φίλη που κάτι κοινό είχανε μεταξύ τους αλλά τι;
Δεν πρόκειται να αφήσω την Μπέλλα από κοντά μου, θα κάνω τα πάντα να μάθω για το παρελθόν του Μεσιεν αλλά πάνω από όλα να προστατέψω τον άγγελο μου.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Αναστενάζοντας βρήκα το πρώτο παγκάκι που ήτανε γύρω στο οπτικό μου πεδίο και έκατσα με την Άλις να με μιμείται.Καθώς κάθισε δίπλα μου, πήγε να πει κάτι αλλά γύρισα αυτομάτως και την σταμάτησα .Είχε καταλάβει ότι κάτι κρατούσα μέσα μου και αυτόματα κράτησε ανάμεσα στα δυο της χέρια το χέρι μου .
"Τι σκέπτεσαι-"άκουσα την τρομοκρατημένη φωνή της ενώ γύρισα να την κοιτάξω. Τα καστανά μάτια της μου έδειχναν κατανόηση. Εκείνη την στιγμή πέρασε από το μυαλό μου να της πω για το μήνυμα του Έντουαρντ και αυτομάτως πήρα την τσάντα μου για να ψάξω για το κινητό μου. Το βρήκα κάτω από ένα μικρό ημερολόγιο που κρατούσα βγάζοντας το, έψαξα στα μηνύματα και μόλις το βρήκα πήγα να το δώσω στην Άλις και εκείνη με κοίταξε γεμάτη απορία.
"Πριν πεις κάτι διάβασε το" την προειδοποίησα περνώντας το κινητό μέσα στην παλάμη της. Τα καστανά μάτια της κύλισαν καθώς το διάβαζε και ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται όταν σοκαρισμένη κάλυψε με τα δάχτυλα της, την κραυγή της. Πέρασαν λίγα λεπτά για να έρθει στην πραγματικότητα.
"Για μισό λεπτό ποίος το έστειλε-"
"Ο Έντουαρντ" της είπα απλά ενώ η καρδιά μου άρχιζε να χτυπάει ολοένα και πιο δυνατά. Το πρόσωπο της πάγωσε στο άκουσμα του ονόματος του και πήγε να πει κάτι αλλά μόνο μια ανάσα κατάφερε να βγάλει.
"Μπέλλα δεν πιστεύω να-"σηκώθηκα από το παγκάκι ενώ γύρισα την πλάτη μου. Το βλέμμα μου χάθηκε στα κύματα που χτυπούσαν την αμμουδιά απέναντι, προσπαθώντας να ηρεμίσω από την ένταση που είχα από την στιγμή που έλαβα το μήνυμα. Μέσα μου βαθιά ήξερα ότι θα το κάνω παίρνοντας την λάθος στροφή και στην ζωή μου αλλά και προς τον Ντέιμον που αγαπούσα. Δεν έπρεπε να τον είχα φιλήσει εκείνη την βραδιά. Δεν έπρεπε!!
Κλείνοντας για λίγο τα βλέφαρα μου, τα βήματα της Άλις σταμάτησαν πίσω μου.
"Μπέλλα εκείνο το βράδυ που ήμασταν στο μπαράκι ήτανε και εκείνος, τον είδα αλλά όταν πήγες στην τουαλέτα-"
"Τον φίλησα" της φώναξα γεμάτη αγανάκτηση μη ξέροντας τι άλλο να κάνω. Τα δάκρυα μου ξεχείλισαν στην προσπάθεια μου να τα κρατήσω μακριά μου,[ενώ η Άλις έμεινε να με κοιτά χωρίς θυμό αλλά με απέχθεια που έπραξα εις βάρος του Ντέιμον.
"Γιατί το έκανες;" μου ψυθύρισε ενώ έκανε ένα βήμα πίσω, το ένιωσα ότι θα με εγκατέλειπε και μόνο από την ψυχρή της έκφραση να δηλώνει ότι δεν ήθελε να ακούσει άλλο.
"Άλις τον αγαπώ τον Ντέιμον αλήθεια αλλά δεν ήξερα τι έκανα-¨προσπάθησα να της πω ενώ την πλησίασα γεμάτη δάκρυα.
"Αν τον αγαπούσες δεν θα το έκανες.Το ήξερες από την αρχή ότι είναι γυναικάς και ειδικά ένα άψυχο πλάσμα που φέρετε σαν ανώριμο" η φωνή της ψυχρή πάγωσε την καρδιά μου, πέταξε το κινητό μου κάτω και παίρνοντας την τσάντα της πήγε να φύγει.
"Άλις" της φώναξα γεμάτη πόνο η φωνή μου και αυτομάτως σταμάτησε.
"Μην με αφήνεις σε παρακαλώ δεν ξέρω τι να κάνω" την ικέτευσα ελπίζοντας να γυρίσει, να με αγκαλιάσει και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά. Αισθανόμουνα από στιγμή σε στιγμή ότι θα πέσω, τα πόδια μου λύγιζαν. Το πρόσωπο της γύρισε μισό κοιτώντας με.
"Λυπάμαι Μπέλλα αλλά τώρα είσαι μόνη" είπε χωρίς δισταγμό και κινήθηκε μακριά μου. Πιάστηκα από το παγκάκι ενώ τα πόδια μου λύγησαν πέφτοντας κάτω σαν νεκρή. Η όραση μου θόλωσε από τα δάκρυα μου, η καλύτερη μου φίλη, η φίλη που πάντα την είχα σαν αδελφή μου έφυγε αφήνοντας πίσω της όλη την απέχθεια της για εμένα. Ένιωσα σαν πόρνη. Έσκυψα το κεφάλι μου ενώ οι εικόνες από τις στιγμές που πέρασα με τον Ντέιμον άρχιζαν να ξεθωριάζουν μέσα μου, το χάος εξαπλώθηκε .Ήθελα τόσο πολύ να φύγω από τη δίνη των συναισθημάτων μου, την απέχθεια της Άλις, το μίσος μου προς τον Έντουαρντ να αλλάζει να γίνεται δυνατή επιθυμία. Ο Ντέιμον. Που πήγε η αγάπη που είχα προς εκείνον;
Χωρίς να σκεφτώ τίποτα πήρα το κινητό από το πάτωμα και πληκτρολόγησα τον αριθμό του. Η γραμμή αμέσως άνοιξε και η φωνή του με έφερε ξανά πίσω, ξεφεύγοντας για λίγο από το χάος.
"Μπέλλα αγάπη μου;" ρώτησε λόγω της σιωπής μου.
"Ντέιμον θέλω να φύγουμε" απάντησα στην ανήσυχη φωνή του. Έσφιξα το κινητό μέσα στην παλάμη μου προσπαθώντας να κρατηθώ από κάπου.
"Μπέλλα τι έγινε;" ρώτησε στην ξαφνική διαφυγή μου.
"Σε παρακαλώ πάμε κάπου για λίγες μέρες μόνο, θέλω να ηρεμίσω σε παρακαλώ" τον ικέτευσα προσπαθώντας να μην επιτρέψω το χάος να εξαπλωθεί ξανά. Από την άλλη γραμμή η ρυθμική του ανάσα έκανε την αναμονή να μοιάζει με αιώνα. Δεν ήξερα ποια θα ήτανε η απάντηση του, όταν η φωνή του ακούστηκε ξανά ταραγμένη.
"Εντάξει πήγαινε σπίτι μάζεψε κάποια-"
"Σε ευχαριστώ πολύ" τον διέκοψα ενώ σηκώθηκα αυτομάτως παίρνοντας την τσάντα μου.
"Μπέλλα γιατί θες να-"ήξερα ότι θα το ρωτούσε.
"Θα σου πω το υπόσχομαι" δεν του έδωσα περιθώρια κλείνοντας το κινητό μου με γρήγορο βάδισμα ξεκίνησα προς το σπίτι. Ένιωσα μια ανακούφιση δεν χρειαζότανε να πάω στο γραφείο του, δεν θα είχε κανένα κίνητρο ακόμη και να έλεγε ότι τον φίλησα θα το αρνιόμουνα.Ήξερα ότι αυτά τα πρώτα λάθη που έκανα δεν ήτανε σωστά αλλά έπρεπε να προστατέψω την ζωή μου και ειδικότερα τα συναισθήματα μου να μείνουν μακριά του.
Φτάνοντας στο σπίτι μπαίνοντας μέσα ένιωσα μια παρουσία στο σαλόνι. Περπάτησα με αργό βήμα στο σαλόνι αλλά δεν βρήκα κανέναν.
"Γεια σου Ιζαμπέλλα" η φωνή του αυτομάτως με έκανε να γυρίσω και η ματιά μου καρφώθηκε επάνω του. Κρατούσε ένα μασημένο μήλο στο χέρι του ενώ τα πράσινα μάτια του φανέρωναν έναν κρυμμένο θυμό. Η ανάσα μου με κόπο βγήκε μέσα από τα σωθικά μου.
"Τι διάολο θέλεις στο σπίτι μου;" η φωνή μου ελευθερώθηκε γεμάτη μίσος ενώ εκείνος παρέμεινε ατάραχος, έγειρε το σώμα του στην κουκέτα της κουζίνας ενώ δάγκωσε μια μεριά από το μήλο του. Το βλέμμα του δεν έφυγε ούτε μια στιγμή από πάνω μου ενώ μάσαγε το μήλο του.
"Από στιγμή σε στιγμή θα έρθει ο Ντέιμον το καλό που σου θέλω ,είναι να έχεις φύγει" είπα προσπαθώντας να βρω μια λύση. Αν και αυτό το έκανε ακόμα πιο δυνατό, φαινότανε πολύ ήρεμος σαν να είχε σχεδιάσει τα πάντα.
"Ο Ντέιμον θα αργήσει Ιζαμπέλλα το αυτοκίνητο του εντελώς τυχαία έμεινε από λάστιχο" μου απάντησε με ένα θανατηφόρο χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του. Το κορμί μου φοβισμένο έκανε πίσω με την ματιά μου να ψάχνει το σταθερό τηλέφωνο ή τουλάχιστον κάτι χρήσιμο ως άμυνα.
Η αδρεναλίνη μέσα μου κύλισε ορμητικά και μια σταγόνα κρύου ιδρώτα κύλισε στο μέτωπο μου εκείνη την στιγμή. Το χαμόγελο του εξαφανίστηκε βλέποντας το φόβο να εισβάλει εναντίον του. Αφήνοντας το μήλο επάνω στο πάγκο κινήθηκε κοντά μου.
"Μην με πλησίαζεις" φώναξα αλλά η φωνή μου σαν δια μαγείας είχε εξαφανιστεί .Δεν σταμάτησε τα βήματα του, κινούνταν απειλητικά προς το μέρος μου .Χωρίς να σκεφτώ τίποτα έτρεξα προς τον διάδρομο οπού εκεί βρισκόντουσαν τα δωμάτια, εκείνος χωρίς να αντισταθεί με κυνήγησε. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή από την αδρεναλίνη. Στρίβοντας στον διάδρομο τα χέρια του κλείδωσαν γύρω από την μέση μου, με τράβηξε κοντά του κολλώντας το στήθος του επάνω στην πλάτη μου. Τα δάχτυλα του κάλυψαν τα χείλη μου καλύπτοντας το ουρλιαχτό μου ενώ η ζεστή του ανάσα χάιδεψε την βάση του λαιμού μου.
"Δεν έχω σκοπό να σου κάνω κακό Μπέλλα" μίλησε σιγανά φέρνοντας αυτομάτως ρίγη σε όλο μου το σώμα. Το άλλο του χέρι άργησε να κυλάει από τον ώμο μου προς τον γοφό μου ανασηκώνοντας την άκρη του φορέματος μου. Άρχιζε να το σέρνει προς τα πάνω , το σώμα μου χαλάρωσε ενώ άφησε το χέρι του από τα χείλη μου.Η ανάσα μου αποφυλακίστηκε αναζητώντας για λίγο οξυγόνο.
Προσπάθησα να κινηθώ μακριά του αλλά τα χέρια του με έσφιξαν ξανά κοντά του.
"Το ξέρεις καλά μέσα σου Μπέλλα ότι με θέλεις" αμέσως ένιωσα την υγρασία να θολώνει κάθε τι γύρω μου.
"Έντουαρντ σε παρακαλώ" προσπάθησα να του πω ότι δεν τον θέλω, ότι είναι λάθος αλλά να πάρει μέσα μου όλα τα συναισθήματα μου έλεγαν το αντίθετο.
"Μπέλλα" το άκουσμα του ονόματος μου μέσα από τα χείλη του μου προκάλεσε μια έκρηξη από άγνωστες για εμένα επιθυμίες. Αμέσως στράφηκα επάνω του και χωρίς την πρωτοβουλία του, κόλλησα τα χείλη μου επάνω στα δικά του και εκείνος με έσπρωξε επάνω στο τοίχο κολλώντας με επάνω του .
Τα χείλη μας κινιόντουσαν γρήγορα ενώ προσπαθούσαμε να πάρουμε και οι δύο μας μια ανάσα αλλά δεν παρατούσαμε .Με σήκωσε στην αγκαλιά του και με στήριξε στο τοίχο, τα χείλη του άρχιζαν να χαμηλώνουν παίρνοντας ένα κομμάτι σάρκας και άρχιζε να το δαγκώνει ελαφρώς και χαμηλά ένιωσα να υγραίνω όλο και πιο πολύ . Το κορμί του κόλλησε επάνω μου, προσπάθησα να σκεφτώ μέσα στην ζάλη και στον πόθο μου τον Ντέιμον, να διώξω μακριά μου όσα με βασάνιζαν αλλά τα χάδια και τα φιλιά που άφηνε επάνω στο κορμί μου δεν με άφηναν να ελευθερωθώ.
Ξαφνικά άκουσα το φερμουάρ του παντελονιού του να κατεβαίνει και αυτομάτως πάγωσα, προσπαθώντας να αποφύγω τα χείλη του αλλά ήτανε αδύνατο. Παραδόθηκα σε εκείνον ενώ τα δάχτυλα του κατέβασαν το εσώρουχο μου.
"Μπέλλα μην το κάνεις δεν σου αξίζει η πρώτη σου φορά να είναι έτσι" άκουσα την φωνή της λογικής να ουρλιάζει και με όλες μου τις δυνάμεις άρχιζα να τον σπρώχνω αλλά εκείνος ούτε που μετακινήθηκε νιώθοντας την άκρη του αντρισμού του.
"Έντουαρντ ΟΧΙ" ούρλιαξα βρίσκοντας την φωνή μου εκείνος σταμάτησε και ύψωσε το βλέμμα του κοιτώντας με θυμό.Η καρδιά μου ράγισε από την ντροπή που βίωνα και τον έσπρωξα και τα χέρια του με άφησαν να πέσω. Κρατήθηκα από το έπιπλο ενώ προσπαθούσα να κατεβάσω το φόρεμα μου.
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα του άρχιζαν να αυξάνονται.
"Φύγε" προσπάθησα πω μέσα από τα δάκρυα μου δεν ήξερα αν είχε καταλάβει πως δεν είχα ολοκληρωμένες σχέσεις. Ύψωσα τα δακρυσμένα μου μάτια προς το μέρος του εκείνος με σκυμμένο το κεφάλι κίνησε τα χείλη του.
"Συγνώμη δεν ήξερα ότι είσαι-"η τρεμάμενη φωνή του με πάγωσε σηκώνοντας το κεφάλι του με πλησίασε. Έκανα ένα βήμα πίσω ενώ κόλλησα στο τοίχο. Η έκφραση του δήλωνε μετάνοια και τρυφερότητα, σηκώνοντας τα δάχτυλα του χάιδεψε το φλογισμένο μάγουλο μου και μια κραυγή πόνου ξέφυγε μέσα από τα χείλη μου.
"Πρέπει να-"προσπάθησα να του πω όταν εκείνος ακούμπησε το μέτωπο του επάνω στο δικό μου και η ζεστή, γλυκιά ανάσα του χάιδεψε τα χείλη μου.
"Σε παρακαλώ μην προσπαθείς να με διώξεις γιατί δεν φύγω, θα μείνω μέχρι να καταλάβεις ότι μέσα σου έχεις συναισθήματα για εμένα" τα λόγια άρχισαν να χαράζονται στην καρδιά μου. Ήξερα ότι ήτανε λάθος ίσως κάτι παραπάνω αλλά ήτανε ακόμη νωρίς δεν με ήξερε. Τα δάχτυλα μου έκλεισαν γύρω από τους καρπούς του, το βλέμμα μου βυθίστηκε μέσα στο δικό του.
"Αγαπώ τον Ντέιμον δεν μπορώ να νιώσω κάτι για εσένα, το ξέρεις ότι νιώθω μια επιθυμία για εσένα αλλά δεν μπορώ, δεν μπορώ να το κάνω γιατί δεν με ξέρεις, δεν ξέρεις τι έχω περάσει για να σταθώ στα πόδια μου.Πάλεψα για να ζήσω αλλά δεν έχω άλλη δύναμη να παλέψω και για μας-"του έλεγα καθώς τα δάκρυα μου ξέφυγαν προς τα κοκκινισμένα μάγουλα μου. Το πρόσωπο του μετατράπηκε σε μια κενή μάσκα χωρίς κανένα συναίσθημα. Τα χέρια του νεκρά έπεσαν ενώ παραπάτησε προς τα πίσω ενώ εγώ παρέμεινα στην θέση μου κοιτώντας τον.
"Έντουαρντ;"η φωνή μου στάθηκε στον λαιμό μου. Δεν έδωσε σημασία, ξεκίνησε να φύγει χωρίς να γύρισε πίσω να με κοιτάξει. Δεν ήξερα τι να κάνω αν τον φώναζα θα έκανα ακόμα ένα λάθος.
"Ένα λάθος μπορεί να μετατραπεί σε κάτι σωστό" είπα από μέσα μου προσπαθώντας στηριχτώ στον τοίχο. Τι να έκανα; Να έπαιρνα την λάθος στροφή;
"'Έντουαρντ" η αποφασιστική ραγισμένη φωνή μου τον έκανε να γυρίσει.
Με αργά βήματα τον πλησίασα.
"Αν ξεκινήσουμε τώρα δεν θα έχουμε καμία πιθανότητα να γυρίσουμε" το νόημα των λέξεων μου ήτανε αληθινό. Τώρα που είμαστε στην αρχή αν ξεκινήσουμε μαζί δεν θα έχει γυρισμό και το ήξερα καλά θα πρόδιδα τον Ντέιμον, θα έπεφτα στα χαμηλά όπως και πριν τρία χρόνια με την μητέρα μου. Ένιωθα όμως το κορμί μου να τον αναζητά.
"Είσαι σίγουρη;" με ρώτησε πληγωμένα. Ένευσα χωρίς άλλη σκέψη θετικά. Δεν ήξερα αν είχαμε κάποια ελπίδα αλλά άξιζε να προσπαθήσω, τον Ντέιμον τον αγαπώ αλλά δεν μπορώ να το χάσω αν θέλω να τους έχω και τους δύο κοντά μου θα έκανα τα πάντα για να τους κρατήσω. Ακόμη και με λάθη.
Ντέιμον.
Προσπάθησα να σκεφτώ καθαρά καθώς πήγα στο αμάξι και πρόσεξα ότι το μπροστινό λάστιχο ήτανε τρύπιο. Αμέσως πλησίασα χαμηλώνοντας την στάση του κορμιού να το δω και πρόσεξα ότι η σχισμή ήταν από μαχαίρι. Σήκωσα το βλέμμα μου να εντοπίσω κάποιον και βρήκα μια γυναίκα με μεγάλα μαύρα γυαλιά να μου χαμογελάει θανατηφόρα. Σηκώθηκα και την κοίταξα, φορούσε σκούρα ρούχα και τα μαλλιά της είχανε την απόχρωση του καστανού. Αυτομάτως άρχιζα να πηγαίνω κοντά της ενώ εκείνη χωρίς να τρομάξει γύρισε και χάθηκε μέσα στο κόσμο.
"Τι στο καλό γίνετε εδώ;" ψιθύρισα στον εαυτό μου ενώ την έχασα από το οπτικό μου πεδίο.
Ένιωσα το κινητό μου να δονείται μέσα στην τσέπη του παντελονιού μου και το όνομα της κλήσης φανερώθηκε , πατώντας το πλήκτρο απάντησης.
"Ντέιμον;" η διστακτική φωνή του Καρλάιλ ακούστηκε από την γραμμή.
"Ο ίδιος" του απαντάω χιουμοριστικά. Ο ανακουφιστικός αναστεναγμός τον έκανε να χαλαρώσει.
"Πως είναι;" ρωτάει.
"Της λείπεις αλλά μην ανησυχείς είμαι εγώ εδώ" του απάντησα προσπαθώντας να καλύψω τις αλλαγές την Μπέλλας.
"Σε ευχαριστώ πολύ, Ντέιμον να την προσέχεις είναι ότι σημαντικότερο έχω".Ο Καρλάιλ πάντα λάτρευε την Μπέλλα εκτός από το μοναδικό του παιδί που έχει αποκτήσει από την τσούλα, της είχε τρελή αδυναμία , άλλωστε εκείνος ήταν που την βοήθησε να αλλάξει ζωή και στόχους.
"Χαίρομαι που το ακούω εκτός από αυτό θέλω να σε ενημερώσω για κάτι" η φωνή του μου προκάλεσε ένα σφίξιμο στην καρδία ο Καρλαιλ σπάνια ήτανε τόσο σοβαρός.
"Τι είναι;" τον ρώτησα ενώ η αγωνία μου άρχιζε να χτυπάει κόκκινο.
"Θέλω να προσέχεις τον Μεσίεν" δήλωσε ενώ ξαφνιάστηκα στο άκουσμα του ονόματος του.
"Δεν καταλα-"
"Έχω μάθει κάποια πράγματα για εκείνον" μου είπε και χωρίς να πω κάτι προς απάντηση συνέχισε.
"Πήγε στο σχολείο της Μπέλλας και της μίλησε δεν ξέρω γιατί αλλά με ανησυχεί που είναι κοντά της, ο τύπος θέλεις προσοχή ειδικά προς την Μπέλλα. Η τσούλα η φίλη της έχει κάποια σχέση μαζί του, δεν ξέρω τι είδους αλλά προσπαθώ να το μάθω από εσένα θέλω-"
"θα την προστατεύσω, μην ανησυχείς Καρλάιλ το ξέρεις ότι θα έκανα τα πάντα για εκείνη" τον διέκοψα αυτομάτως προσπαθώντας να χωνέψω τα νέα. Ο Μεσίεν ήταν ο τύπος που την είχε ενοχλήσει την βραδιά που είχα πάει στο μπαράκι.
"Καρλάιλ;" τον ρώτησα προσπαθώντας να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου.
"Η φίλη της η Ρόζαλι πιστεύεις πως δεν είναι αυτή που δείχνει;" τον ρώτησα προσπαθώντας να καταπιέσω το μίσος μου για εκείνη.
"Προσπαθώ Ντέιμον να μάθω, ξέρω κάποιους που ίσως θα την έχουνε γνωρίσει αλλά είναι περίπλοκο θέλει μέρες έως και μήνες" ακούστηκε αγανακτισμένος και ειδικότερα ανήσυχος για την εξασφαλίσει την ευτυχία της Μπέλλας.
"Μπορώ να κάνω κάτι;" του δήλωσα.
"Προς το παρόν όχι, μόνο πρόσεχε την θα σε ενημερώσω για ότι νεότερα. Επίσης έχω βάλει άνθρωπο στο χώρο που δουλεύει ο Μεσιεν για να μάθει για τα κατορθώματα του" ένα χαμόγελο εκείνη την στιγμή σχηματίστηκε στα χείλη από το νέο του. Ο Μεσιεν δεν ήξερε με ποιούς είχε μπλέξει.
"Χαίρομαι που το ακούω" του απάντησα με θανατηφόρο χαμογελαστά χείλη μου.
"Πρέπει να κλείσω θα σε πάρω τηλέφωνο σύντομα" μου είπε ενώ η γραμμή κόπηκε αμέσως. Απομάκρυνα το κινητό μου από το αυτί και έψαξα τον αριθμό της Μπέλλας. Ο σπαστικός ήχος αναμονής, μου προκάλεσε μια ανησυχία και στο τέταρτο χτύπημα η γραμμή άνοιξε.
"Είσαι έτοιμη αγάπη μου; ¨την ρώτησα ενώ πήγαινα προς το διαμέρισμα ξανά να πάρω τα άλλα κλειδιά που μου είχε παραχωρήσει ο Καρλάιλ για το αυτοκίνητο του.
"Ναι σε περιμένω" η φωνή της ακουγότανε τρομοκρατημένη. Δεν ήθελα να της πω τίποτα απλώς την είπα ένα σε αγαπώ και το έκλεισα. Οι σκέψεις μου ήτανε γύρω από τον Μεσιεν και την τσούλα την φίλη που κάτι κοινό είχανε μεταξύ τους αλλά τι;
Δεν πρόκειται να αφήσω την Μπέλλα από κοντά μου, θα κάνω τα πάντα να μάθω για το παρελθόν του Μεσιεν αλλά πάνω από όλα να προστατέψω τον άγγελο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου