The Forbidden Love-3ο.Απρόσμενο Φιλί

3ο Κεφαλαιο

'Αποσμενο Φιλι'

Μπελλα

 Ανοιξα τα βλεφαρα μου κοιταζοντας το φωτεινο δωματιο οπου ο ηλιος ειχε ισχορησει μεσα.Γυρισα απο την αλλη και εκλεισα τα ματια μου ξανα.Δεν ηθελα να συκωθω ενιωθα καθε σημειο του σωματος μου να ειναι μουδιασμενο απο το ταξηδη απο ολα τα αισθηματα που επαιζαν μεσα μου το ενα με το αλλο.

 <<Δεσποινης Μπελλα πρεπει να σηκωθειτε εχαιτε σε μια ωρα μαθημα>>η φωνη της Ανν με εκανε να πεταχτω απο το κρεβατη.Την ειδα που στεκοτανε διπλα μου κρατοντας  στα χερια της τα ρουχα μου.Ηταν πολυ καλα για την σχολη.

<<Δεν θελω να τα φορεσω αυτα>>της ειπα αποτομα κοιταζοντας τα ρουχα με απεχθεια.

<<Δεσπονης Μπελλα πρεπει μην ξεχνατε οτι αν δεν τα φορεσεται η κυρια Εσμι θα με φωναξη και εγω δεν->>την σηκωσα το χερι να σταματησει την πολυλογια της.Ειχε δικιο ομως αν δεν θα φορουσα θα κατηγορουσε την Ανν.

<<Ενταξει αφησετα στο κρεβατη>>ειπα αναστεναζωντας.Γυρισε και εφυγε προς το μπανιο.Σηκωθηκα και κοιταξα το δωματιο ηταν αρκετο μεγαλο το μικρο σαλονο οπου ηταν μπροστα στο τζακη ηταν στης αποχρωσεις του κοκκινου οι κουρτηνες ηταν χρυσες και μεταξωτες.

Βηματησα προς τον καθρεφτη και κοιταξα τον ευατο μου.Τα μαλλια πετουσαν απο παντου τα σοκολατη μου ματια φανερωναν μια δοση ευτιχιας.Πραγματι αυτο ηταν μεσα μου ενιωθα ανακουφισμενη.

<<Δεσποινης Μπελλα πρεπει να ετοιμαστητε>>Ειπε η Ανν μεσα απο το μπανιο την ειδα που ερχοτανε με μια βουρτα στα χερια της και μια κορδελα στο αλλο στο χρωμα του πορτοκαλι.

Αρχιζα να βγαζω το νυχτηκο μου και πηρα στα χερι μου το κοκκινο καλσον το φορεσα γρηγορα και πηρα το ασπρο πουκαμισο και μετα την μαυρη φουστα.

<<Οριστε και η μπλουζα σας Μπελλα>>γυρισα να παρω στα χερια μου την μαυρη μπλουζα και την φορεσα.Πηγα προς τον καθρεφτη αισθανομουνα γελοια με αυτα τα ρουχα τα μαγουλα μου ειχαν βαφτει κοκκινα οσο κοιτουσα το ευατο μου στον καθρεφτη.

<<Δεσποινης Μπελλα χτενηστε και της μπουκλες σας>>μου εδωσε την  βουρτα.

Αρχιζα απαλα να χτενηζω τα καστανα μαλλια μου η μπουκλες ειγα επερναν ενα ομιορφο σχημα.Της εδωσα πισω την βουρτσα και πηρα την κορδελα την φορεσα στα μαλλια μου και γυρισα να δω την Ανν.

<<Ειμαι ετοιμηΑνν>>η φωνη μου ακουστηκε χαρουμενη για πρωτη φορα μετα απο καιρο.Μου χαμογελασε και μου εδωσε το κιτρινο παλτο μου το φορεσα και πηρα τα βιβλια μου για το μαθημα.Πηγα προς την πορτα εκει που θα ανοιγα.

<<Δεσποινης Μπελλα την τσαντα σας>>ειδα που ερχοτανε με γρηγορα βημα κοντα μου.Την πηρα μεσα απο τα χερις της.

<<Σε ευχαρηστω πολυ Ανν>>της εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο και ανοιξα τη πορτα και βγηκα εξω.Ειδα αγορια και κοριτσια να πηγαινο ερχονται πανω κατω.

Ολες ηταν ιδιες βαμενες εντοντα και με ακριβα ρουχα.Δεν ενιωθα οτι ανηκα σε αυτο τον κοσμο της πολυτελειας.Χιλιες φορες να ημουν ενα κοριτση απλο χωρις παραξενα ρουχα και κορδελες στα μαλλια να δειχνω οτι ξεχωρηζο απο αυτο τον κοσμο.Βηματισα προς τον διαδρομο και πηγα προς την αλλη πλευρα που ηταν το τμημα με τα απλα δωματια οπως ελεγε η Βικτορια.Ειδα οτι ημουν αναμεσα σε δυο κοσμους ολοι ηταν απλα ντυμενη και με κοιταζαν σαν να ειχα ερθει απο αλλο πλανητη.

Ντραπηκα εκεινη την στιγμη.Τι ηθελα και ηρθα σε αυτη την πτερυγα.Πηγα να στριψω για να φυγω και ειδα μπροστα μου ενα αγορι με ξανθα μαλλια και τα ματι του ηταν καστανα.Τα χαραχτηρηστηκα του προσωπο του φαινοντουσαν αγρια.Εκανα ενα βημα πισω.

<<Γεια σου ομορφη>>η φωνη του ακουστηκε απειλητικη.Ξεροκαταπια και πηγα να φυγω απο την αλλη πλευρα αλλα εκανε και αυτος το ιδιο με εμποδηζε να φυγω.

<<Ασε με να φυγω>>του ψυθηρισα γεματη πανικο στην φωνη μου.Με κοιταξε με ενα πονηρο βλεμμα.

<<Γιατι δεν σου αρεσει η παρεα μου?>>με ρωτησε χαμογελοντας εκανε μερηκα βηματα κοντα μου.Κοκαλωσα ενιωθα ενα ριγος να με διαπερνα εκεινη την στιγμη.Ειχα μπλειξη ασχημα.

<<Αφησε με>>του ειπα γεματη πανικο.Μα κανενας δεν μπορουσα να κανει κατι να με βοηθησει.

<<Ααα...μην ταραζεσαι μικρη μου δεν δεις->>μου σηκωσε το πηγουνι αποτομα και με αναγκασε να τον κοιταξω.

<<Ε....Τζειμς δεν σου εχουν πει να εισαι ευγενηκος με τα κοριτσια>>δεν περημενα να ακουσω αυτη την εξαισια φωνη.Ο Τζειμς με αφησε και κοιταξε πανω απο εμενα.

<<Τι δουλεια εχεις και μπλεκεσαι στα ποδια μου Εντουαρντ>>ειπε γεματος οργη ο Τζειμς.Εφυγε απο μπροστα μου και πηγε στον Εντουαρντ τον κοιταξα τρομαγμενη ειδα οτι με κοιτουσε για μια στιμγη. Πηγε ακριβως μπροστα του και αρχισε και τον εσπρωχνε.Ειχα παγωσει στην θεση μου.

Το μιαλο ειχε σταματησει να λειτουργη.Ακουγα να μηλουν μεσα απο τα δοντιας του και υστερα ο Εντουαρντ τον απειλησε.Ενιωσα την καρδια μου να σφιγγεται βλεποντας τον Εντουαρντ να με υπερασπειζεται.

<<Ελα παμε>>ειπε αποτομα ειχα βγει εκτος χρονου δεν ειχα καταλαβει οτι ειχαν τελειωσει.Με τραβηξε απο το χερι και κατεβηκαμε τα σκαλια.Σε αυτο το αγκημα με εκανε να νιωσω μια πιριεργη ζεστη σε ολο μου το σωμα.Το αιμα μου παλευε μεσα στο σωμα μου.Τα μαγουλα μου ειχαν γινει τακακκονηνα.

Φτασαμε προς της αιθουσες και σταματησε.Αφησα να βγει η ανασα μου με κοπο απο τα χειλη μου.

<<Σε ευχαρηστω δεν ηξερα πως να αντιδρασω>>του εξομολογηθηκα.Με κοιταξε στα ματια με ενα περιεργο βλεμμα.Ενιωσα παλι την ζαλη να ερχαιτε.Αφησα το σωμα μου χαλαρο και ενιωσα οτι θα επεφτα με επιασε φτιχτα απο την μεσι.

Εβαλα τα χερια μου στο στηθος του και σηκωσα το βλεμμα μου το προσωπο του απειχε μερηκα εκατοστα απο το δικο μου.Σε μια στιγμη εσκυψε προς τα χειλη μου.Προσπαθησα να απομακρυνθω αλλα η ζαληδα δεν ειχε περασει ακομα το σωμα μου ηταν σφιγμενο μεσα στην αγκαλια του.

Δεν μηλισα τον κοιτουσα στα ματια ενω αυτος εσκυβε το προσωπο του προς τα χειλη.Δεν τον ηξερα καν αλλα μεσα μου ενιωθα αυτο το αισθημα η καρδια μου φτεροκοπουσε μεσα μου.Γυρισα απο την αλλη μερια το κεφαλη μου ωστε να αποφυγω το φιλι του.Τον εσπρωξα απαλα προς τα πισω και εκανα μερηκα βηματα θα εχανα και παλι την ισσοροπια μου.

<<Προσεχε>>με επιασε απο τα χερια και με βοηθησε να στιρηχτω επανω του.

<<Φαινεται οτι ακομα δενε χεις ξεπερασει το σοκ με τον Τζειμς>>δεν ηταν αυτο το σοκ εισαι εσυ Εντουαρντ εσυ το προκαλεις την ζαλη και δεν ξερω το γιατι.Σκεφτηκα.

<<Φυσηκο ειναι>>του απαντησα με κοπο.Ακουσα το γελιο του αντηχει μεσα στα αυτια μου.Ειδα τον διαδρομο οπου ειχε γεμησει με παιδια.Εχανα παντα την αισθηση του χρονου οταν ημουν μαζι του.

<<Μην φοβασαι δεν θα τον αφησω να σε πλησιασει>>η βελουδινη φωνη του ακουστηκε οργισμενη.

<<Ξερω να προστατευω τον ευατο μου>>του πεταξα ξερα.Με περνουσε για αδυναμη.

Εφυγα απο κοντα του και κοιταξα γυρω μου.Σε λιγο θα ειχα μαθημα.

<<Το ειδα με τον Τζειμς πως εκανες>>ειδα την εκφραση του που ειχε αλλαξει αποτομα και εγινε αγιεμενη.

Ειχε νευριασε μαζι μου ηταν ολοκαθαρο στο προσωπο του.<<Σε ευχαρηστω>>του ειπα αποτομα και βηματισα προς το μαθημα οπου ειχα.Κατι μεσα μου ελεγε να μην τον προκαλω.Ισως γιατι δεν τον ηξερα ακομα αλλα κατι με εκανε μερηκες φορες να τον φοβαμαι χωρις να ξερω τον λογο.

Μπηκα στην αιθουσα εχοντας την σκεψη μου στον Εντουαρντ.

~*~*~*~*~*~

Η αποφαστη της μητερας να με φερει με το ζορι στο πανεπηστιμιο με ειχε κανει να την μισω αλλα τωρα την ευχαρηστουσα που ειχα φυγει απο το σπιτι αν ημουν ακομα εκει θα σκεφτομουνα καθε στιγμη τον Καρλαιλ.Θυμαθηκα μια αναμνηση που δεν την ειχα σκεφτη εδω και πολυ καιρο. Γυρισα πισω τον χρονο εκει που ηταν τα δεκατα γενεθλια μου τοτε που ο Καρλαιλ ειχε γυρησε μετα απο ενα μεγαλο διαστημα απουσιας στο σπιτι και ειχε τρεξει στην αγκαλια του.Παντα με φωναζε μικρη Μπελλα του.

Εκεινη την ημερα στα γενεθλια μου με ειχε βγαλει εξω στον μεγαλο κηπο με κρατουσε απο το χερι και περπατουσαμε σιωπηλη.

<<Μπαμπα με αγαπας?>>τον ειχα ρωτησει.Σταματησε και εσκυψε στο υψος μου,μου χαιδειψε τα μαγουλα μου και με φηλισε απαλα στο μετοπω μου.

<<Παντα κανεις αυτη την ερωτηση οταν ερχομαι απο ενα ταξηδη>>ειπε γελοντας.Τον κοιτουσα εντυπωσιασμενη απο το γελιο του.Παντα γελουσε σε αυτη την ερωτηση.

Σταματησε και με χαιδεψε στα μαλλια.

<<Παντα θα σε αγαπω μικρη μου οπου και αν βρισκομαι εισαι μερος της ζωης μου εσυ και ο Εμετ ειστε οτι καλητερο ειχα ζητησει απο την ζωη μου>>με ειχε αγκαλιασει.

Χωρις να διακοψω την αναμνηση μου βυθηστικα σε ενα μια ακομα αναμνηση την ημερα του ατυχηματος.Αλλα ο ηχος απο το κουδηνη ακουστηκε διακοπτοντας με απο της βαθιες σκεψεις μου.Σηκωθηκα και πηρα το ντοσιε μου και το βιβλιο μου.Βγηκα εξω και βηματισα προς στην σκαλα.Μια βολτα θα μου εκανε καλο να ηρεμησω.

Κατεβηκα με αργα βηματα τα σκαλια και εφτασα στην γραμματεια.Ειδα μια παρεα να καθεται να μηλαει σχετικα για το μαθημα.Δεν εδωσα μεγαλη προσοχη και κατευθυνθηκα προς την εξοδο.Κοιταξα το προαυλιο μερηκοι καθοντουσαν στα περτινα παγκακια και αλλοι στο χορταρη.Βηματησα προς την δεξια πλευρα θα πηγαινα μεσα απο το μονοπατι δε ηξερα που οδηγουσε δεν με ενδιαφερε και πολυ αρκει να εκανα μια βολτα για να καθαρησει το μιαλο μου απο τις πολλες σκεψεις.

Οσο περπατουσα κοιτουσα τα δεντρα η τον γκριζογαλανο ουρανο το κρυο αερακη με χτυπουσε απαλα κανοντας τα μαλλια μου να ανεμηζουν προς τα πισως.Τα φθινοπωρινα φυλλα ανεμιζαν προς καθε μερια του μαναπατιου.Μου αρεσε αυτο το μερος αρχιζα να το αγαπω.

Ολα ηταν ηρεμα γυρω μου χωρις να προσποιουμε καμια Μπελλα που δεν ηθελα,ημουνα απλα εγω η Μπελλα η πεισματαρα χωρις κανεναν κανονα να με εμποδηζει να κανω αυτο που θλεω εγω ιδια να κανω.

Βηματισα μερηκα ακομα λεπτα βρηκα λιγο πιο περα ενα ξυλινο παγκακη φαινοταν ξεχασμενο γιατι τα φυλλα του φθινοπωρου το ειχα γεμησει.Ετρεξα και σκουπισα το παγκακι και καθησα.Ακουμπησα τα το ντοσιε μου επανω στα γονατα μου και κοιταξα περα στο κενο.Εκλεισα τα ματια μου και ακουμπησα πισω το κεφαλη μου στο παγκακη.

<<Επιτελους γαληνη>>ψελλησα στον ευατο μου.Καθε αισθημα εφευγε απο την καρδια μου κανοντας το σωμα μου πιο ελεθευρη απο ποτε.

Ειχε δικιο η Ροζαλι αν εφευγα απο το σπιτι θα εκανα μερηκα νεα βηματα στην ζωη μου.Δεν ειχα σκοπο πια να σκεφτομαι τις οδυνειρες αναμνησεις που με κυνηγουσαν θα κρατουσα μοναχα της καλες και σημαντηκες αναμηνσεις για εμενα.Η καρδια μου ειχε περασει απο μεγαλο πονο και απωλεια τωρα της αξηζε μια νεα αρχη.

 Ξαφνηκα μεσα στην απολυτη γαληνη ακουσα κατι βηματα να ερχονται κοντα μου.Ισως θα περνουσε κανενα ζευγαρη γιατι αυτο το μερος ηταν απομονομενω απο την σχολη.Τα βηματα σταματησαν λιγο πιο διπλα μου και ενιωσα ενα κρυο βελουδινο απαλο χερι να χαιδευει το προσωπο μου.Ανοιξα τα ματια μου και τον αντικρισα ακριβως πισω μου.Αρα ειχα κανει λαθος δεν ηταν διπλα μου αλλα απο πισω μου.Το προσωπο ηταν λιγα εκατοστα μακρια απο το δικο μου.

Σηκωθηκα αποτομα πετοντας το ντιοσιε και το βιβλιο οπου ειχα ακουμπησει στα ποδια μου.Εκανα μερηκα βηματα και κοιταξα τα βιβλια και μετα τον Εντουαρντ.Το χαμογελο διαγραφοτανε στο υπεροχο προσωπο του.

<<Με τρομαξες>>ειπε ψεματα η αληθεια ηταν οτι λιγο ακομα να καθομουνα θα τον φηλουσα χωρις να ξερω το γιατι.

<<Συνγνωμη δεν επειδιοκα αυτο αλλα->>σταματησε βυθησε την ματια του μεσα στην δικη μου.

<<Αλλα τι επιδιωκες?>>τον παροτρυνα να συνεχησει.Ηξερα καλα τι ηταν αυτο που ηθελε.

<<Θελεις να σου δειξω τι επιδιωκω?>>σηκωσε το ενα του φρυδη.Δεν μηλισα απλως στεκομουνα και τον κοιτουσα.

Μου χαμογελασε αλλη μια φορα και βηματησε προς το μερος μου.Σταθηκε μπροστα μου και τυλυξε το χερι του γυρω απο την μεσι μου κολλησε στο στηθος του και τα χειλη του κολλησαν επανω στα δικα μου.Δεν περημενα οτι ανταποκρηθω αμεσως.Κατι τοτε ενιωσα να γεμηζει την κοιλια μου ηταν πεταλουδες?

Μα πως δεν ειχα ξανα νιωσει ποτε ετσι με αυτο το τροπο.Τα χειλη του συνεχηζονταν να τριβονται επανω στα δικα μου και τοτε τα χειλη μου ανοιξαν και η γλωσσα του εισχωρηθηκε μεσα στο στομα ψαχνοντας την δικη μου.Δεν το πιστευα εκεινη την στιμγη δεν τον ηξερα καν και φηλουσα εναν αγνωστο.Δεν ηξερα τιποτα για αυτον παρα μονο το ονομα του.

Η καρδια μου χτυπουσε δυνατα καθε στιγμη που η γλωσσα ακουμπουσε την δικια μου.Ολο μου το σωμα ειχε παρει μια ευχαρηστη φωτια.Δεν θα τον αφηνα να συνεχησει.Προσπαθησα να τον σπρωξω αλλα με εσφιξε κοντα του ακομα πιο πολυ.Τα χειλη του σιγα σιφα αφησαν τα δικα μου αλλα μετα φηλισε το κανω χειλος μου ενιωθα τα χειλη πρησμεμα.

<<Αυτο επιδιωκα>>Τα χειλη του ακουμπησαν αλλη μια φορα επανω στα δικα μου.Τον εσπρωξα με δυναμη πισω και ειδα τοτε που αρηζε και γελουσε δυνατα.

<<Εισαι.....εισαι.....ανοητος>>του φωναξα.Πηρα γρηγορα το πεσμενο ντοσιε μου και το βιβλιο μου και γυρισα για να φυγω.Αν ηταν δυνατον πως γινοτανε να ενιωθα αυτο το αισθημα.Πρωτη φορα μου συνεβενε αυτο σε ολη μου την ζωη.

<<Μπελλα περημενε>>με αρπαξε απο το χερι και με γυρησε.

Τοτε ηταν που καταλαβα τι τεληκα σημενε αυτο το αισθημα.Ημουν ερωτευμενη με τον Εντουαρντ Μεσιεν.Με κοιτουσε με τα καπρασινα ματια του βλεποντας πραγματικα τι αναζητουσα απο την ζωη μου.Αυτο που αναζητουσα  ηταν πραγματικη αγαπη και την ενιωθα αυτη την στιγμη.

Τα χειλη του εσκυψαν κοντα στα δικα μου εκλεισα τα ματια μου και καλωσορισα την καινουργια αγαπη εχοντας στα καρδια μου το καινουργιο αισθημα στην ζωη μου.