20o Κεφαλαιο
'Το Ξυπνημα'
Μπελλα
Δεν ηταν αληθεια μοναχα ενα ψεμα οπου ολοι πλεον γυρω μου συνηθιζαν να μου λενε καθε ψεμα καθε πονος που ειχα βιωσει ηταν απο αυτους που αγαπουσα αλλα ποτε μου δεν πιστευα οτι θα μου ελεγε αυτα τα λογια οτι δεν εκανα αυτο το μεγαλο βημα.Δεν το χωρουσε το μυαλο μου το ειχε πει κατα μουτρα χωρις να νιαστει για το τι θα ενιωθα για αυτον.
Ειχε μετανιωσει καθε στιγμη οπου ειχα παει μαζι του ηταν ενα λαθος πως ηταν δυνατον εγω να τον ειχα αγαπησει.Γιατι ολος αυτο ο πονος?Ηταν αδικα μερηκες φορες εκει που ειναι ολα καλα ερχαιτε κατι και σου το καταστρεφη.
Ανεβηκα τα σκαλια με κοπο τα δακρυα κυλουσαν ανεξελεχτα επανω στα μαγουλα μου καθε σημειο της καρδιας μου το σωματος μου ειχε αδειση ημουν τοσο κενη μεσα μου.Επρεπε να ειχα φυγει εδω και καιρο.Θα το εκανα αυτη την στιγμη θα τα παρατουσα ολα χωρις να με νιαζει για το ποσο ειχα παλεψει για να περασω στο Μπερμηχαν δεν με ενιαζε τιποτα αλλο το μονο που αναζητουσα ηταν να φυγω μακρια του.
Η αγαπη που ενιωθα ειχε γινει σταχτη απο αυτα τα λογια που μου ειχε πεταξει.Γιατι να με μισει τοσο που να παρει?Γιατι?Ξεσπασα χωρις να σκεφτω αν θα με εβλεπε κανεις.Δεν νιαστηκε καθολου για εμενα μονο την Αλις αγαπουσε εμενα με χρησιμοποιουσε μονο για να κανει τον σκοπο του οπως σε καθε κοπελα.
Εφτασα στο τελευταιο σκαλη και κοιταξα την πορτα ανοιξα την τσαντα μου για να βγαλω τα κλειδια μου αλλα ξαφνηκα ακουσα ενα ηχο που ερχοτανε απο τον δρομο γυρισα να δω και τοτε δεν το πιστευα τα ποδια μου ειχαν αρχησει να τρεμουν η καρδια μου χτυπουσε με κοπο μεσα στο αδειο μου σωμα που πλεον ειχε αδειση απο καθε αισθημα που ειχε απομηνει μεσα μου.
Το αυτοκηνιτο φρεναρε μπροστα μου και τον ειδα μεσα απο το τζαμη το προσωπο του ηταν ακομα με τα αιματα απο το ξυλο οπου ειχε ριξει στον Γουιλ δεν το πιστευα ειχε σταματησει το μυαλο μου εκεινη την στιγμη δεν ηξερα τι να κανω να ανοιξω την πορτα και να μπω μεσα αλλα η καρδια μου ελεγε να μεινω το σωμα μου επισης τον λαχταρουσε.Ξεροκαταπια και κοιταξα το αυτοκηνιτο του.
Η πορτα ανοιξε και βγηκε μεσα απο το αυτοκηνιτο.Με κοιταξε με ενα βλεμμα εξοργησμενο η πορτα χτυπησε με δυναμη κλειτοντας την πισω του.Τον ειδα που επερνε βαθιες ανασες και με κοιταζε.
Προσπαθουσα να πιεσω το σωμα μου να κουνηθη απο την θεση οπου στεκομουνα και να ανοιξω την πορτα να μην τον βλεπω.Ειχα παρει μια αποφαση και κανενας δεν θα εμποδηζε αλλα τωρα που τον κοιτουσα ισως να εκανα μεγαλο λαθος στην ζωη μου.Αν θα εφευγα θα τον αφηνα πισω μου χωρις να του πω τι ενιωθα για αυτον.
Εκανε μερηκα βηματα προς το μερος μου.Αμεσως εκανα και εγω μερηκα βηματα προς τα πισω.Μη Μπελλα μην τον αφησεις να νιωσεις αυτο που ενιωθες για αυτον.Με πλησιασε και ανεβηκε τα σκαλια αποφασηστικα το σωμα μου ετρεμε εκεινη την στιγμη η καρδια μου ηταν ετοιμη να βγει μεσα απο το στηθος μου.Τα δακρυα ειχα σταματησει να τρεχουν απο τα ματια μου.Τον κοιταξα στα ματια.
<<Φυγε>>ψηθυρησα την λεξη γεματη πονο και οργη.Δεν μηλισε ανεβηκε το σκαλι και σταθηκε μπροστα μου.Τα χερια του ηταν σφιγμενα σε γροθιες το σωμα του ετρεμε σε καθε σημειο του.
Με κοιταζε ακομα δεν αντεχα ηθελα να ουρλιαξω να του φωναξω να εξανηστει απο μπροστα μου δεν ενιωθα τιποτα για αυτον τιποτα.Ποτε δεν ενιωθα τοση οργη εκεινη την στιγμη.Ειχε τοσο μεγαλο θρασσος να ερχαιτε και να με κοιταει στα ματια.
Με πλησιασε ακομα πιο πολυ και το σωμα του κολλησε επανω στο δικο μου,μια κραυγη ξεφυγε μεσα απο τα χειλη μου.
<<Φυγε>>του ψηθυρισα μεσα απο τα χειλη μου.Το σωμα μου ειχε μουδιασει εκεινη την ωρα.Το χερι του τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι μου και με κολλησε επανω του.Αφησα τα δακρυα να κυλησουν.Χωρις να σκεφτομαι τιποτα αλλο τον αγκαλιασα σφιχτα.Τυλιξα τα χεριαμου γυρω απο τον λαιμο του και τον τραβηξα κοντα μου.
<<Συνγνωμη αγαπη μου δεν το->>σταματησε και αρχησε να με φηλαει στα μαλλια μου.<<Μην πεις τιποτα>>του ειπα μεσα απο τους λυγμους μου.Εκανα μερηκα βηματα πισω και ανοιξα την πορτα τον τραβηξα απο το χερι και μπηκαμε μεσα.
Δεν ηξερα αν θα επρεπε να το κανω αυτο που ειχα στο μυαλο μου θα το μετανιωνα πικρα αλλα εκεινη στιγμη δεν με ενδιεφερε τιποτα ηθελα απλως να νιωσω μεσα μου χωρις να σκεφτομαι τον τραβηξα απο το χερι και πηγαμε προς το διαδρομο.
Με γυρησε αποτομα και τα χειλη του βρηκαν τα δικα μου ανταποκριθηκα εχοντας στο μυαλο μου το λαθος που θα εκανα μαζι του εκεινη την στιγμη.
Επειτα με κολησε στο τοιχο και με σηκωσε.Βαθια μεσα μου η πληγη ειχε ανοιξει μετα απο τοσο καιρο ο Μεσιεν θα ειχε καταφερει το στοχο.Να με βαλει στο κρεβατη.Αρχισε και με φηλουσε δυνατα τα χειλη μου ανοιξαν η γλωσσα βρηκε την δικια μου.Το ενα το χερι κατεβηκε προς την μπλουζα μου και την ανεβασε.Τα δακρυα κυλουσα εκεινη την στιγμη θα μισουσα τον ιδιο μου τον ευατο με αυτη την αποφαση οπου ειχα παρει θα το πληρωνα ακριβα η καρδια μου ειχε ραγισει απο την αρχη που τον ειχα φερει εδω.
Αφησε τα χερια του κατω και σταθηκα στα ποδια μου.Με τραβηξε απο την μεσι και επειτα αρχησε να με φηλαει ξανα με περισσοτερη δυναμη στα χειλη ενω προχωρουσε προς το δωματιο μου.Το σωμα μου ειχε παρει μια ευχαρηστη φωτια εκεινη την στιμγη ολα γυρω μου γυριζαν δεν ενιωθα οτι βρισκομουνα στο δωματιο αλλο στον παραδεισο και στη κολαση ο πραδεισος ηταν οτι ημουν μαζι του αλλα η κολαση ηταν το λαθος που εκανα.
Με αγκαλιασε σφιχτα και τοτε τον τραβηξα προς το κρεβατη μου.Τον ηθελα σωματικα αλλα συναισθηματικα δεν ενιωθα τιποτα ημουν αδεια.Δεν θα αφηνα να περασει.Θα τον ενιωθα μεσα μου ημουν πια μια απο της κατακτησεις του θα ανηκα στην λιστα του.Οσο και να επειθα τον ευατο οτι ποτε δεν θα εφτανε στο σκοπο του,τον γελουσα ημουν μια φτηνη.Τιποτα αλλο.
Με ακουμπησε στα μαξηλαρια και επειτα ανεβηκε απο πανω μου αφησε τα χειλη μου πλεον και κατεβηκε προς τα κατω αφηνοντας φιλια σε καθε σημειο του σωματος μου.Τα χειλη του ειχαν παρει φωτια οπως και εγω αφησα τον ευατο μου ελεθευρο να απολαυση το λαθος που εκανα.Τα δαχτυλα μου συρθηκαν προς τα μαλλια του και τα τραβηξα ενω την ιδια στιγμη εκεινος αναβαζε την μπλουζα μου προς τα πανω.
Αφησα να βγει μεσα απο τα σφηγμενα μου χειλη ενας αναστεναγμος.Ανεβασε την μπλουζα μου.Εκεινη την στιγμη το χερι του τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι και με τραβηξε μπρος τα πανω τωρα μπορουσα να τον κοιταξω στα ματια του και να διακρινω τον ποθο οπου ειχε.
Τα χερι του ακουμπησε την μπλουζα μου και την ανεβασε δεν τον ειχε καταλαβει οτι την ειχε βγαλει.Η υγρασια ηρθε στα ματια μου.Προσπαθησα δωσω δυναμη στο ευατο μου οτι αυτο που θα εκανα θα τελειωνε γρηγορα.
Τα χειλη του ακουμπησαν τα δικα μου και βυθησε την γλωσσα του μεσα στα χειλη μου.Ξαφνηκα ενιωσα ολοκληρη η καρδια μου ειχε γεμησει απο το κενο οπου ειχα.Τα χερια μου βρηκαν την μπλουζα του και την εβγαλε μια μια κινηση σχεδον ακουσα το σχησιμο οπου την μπλουζα του.
************************
Δεν ειχα καταλαβει τιποτα οσα γυνοντουσαν γυρω μου.Ειχαμε βγαλει ολα τα ρουχα μας και ειχαμε μεινη με τα εσωρουχα με ακουμπησε απαλα πισω και αρχησε και φηλουσε το προσωπο μου.<<Δεν ξερεις ποσο περημενα αυτη την στιγμη>>τον ακουσα να λεει οσο φηλουσε με τα καυτα χειλη του το προσωπο μου.Δεν απαντησα απλως εβγαλα εναν ανεστεναγμο.
Τα χειλη του κατηφορησαν προς τον στηθος μου και εκει αρχησε ολο το σωμα μου να καιει οπως εκεινη την βαρδια που με ειχε βαλει πανω απο τον ευατο του.
Πηρα μια βαθια ανασα και η το γλυκο του αρωμα εφτασε στα χειλη μου.Τα χειλη του εκαναν μια διαδρομο προς το στηθος και ξανα τα ιδιο.Αυθορμητα σηκωθηκα και τον τραβηξα κοντα μου.Κολλησε επανω μου και τοτε ενιωσα την φουντωσει του στην φλογα μου.Δεν αντεξα αλλο και εβγαλα τα εσωρουχα οπου ηταν το μονο εμποδιο που μας χωρηζει.
Τα χειλη μας κολλησαν ξανα αλλα το φιλι ηταν τελειος διαφορετηκο απο ολα τα αλλα με φηλουσε με ενα διαφορετηκο τροπο εκεινη την στιγμη.Τα χειλη εσκυψαν προς το στηθος και εκεινη την στιγμη δεν το περημενα και αφησα εναν μεγαλο αναστεναγμο.Τα χειλη του ειχαν παρει την μια ρωγα μου το σωμα μου ειχε μουδιασει εκεινη την στιγμη και μια ευχαρηστη ζεστη κατρακυλισε σε ολο μου σωμα.Το αιμα στις φλεβες μου καυτο το ενιωθα σε καθε σημειο του σωματος μου να πηγαινει.
Το χερι του κατηφορησε προς το γοφο και τριφτικε με μανια επανω του.Τοτε ενιωσα τις ακρες τον δαχτυλων του στην φλογα μου.Τα δαχτυλα του σιγα σιγα αρχιζαν να τριβουν την φλογα μου δεν αντεξα και αφησα ολο μου το σωμα ελεθευρο στα χερια του απολαυνοντας σωματηκα την απεραντη ευτιχια.Δεν εφερα στο μυαλο καμια δυσαρεστη σκεψη.Τα δαχτυλα του πηραν φωτια και επυταχιναν το ρυθμο.
Η καρδια μου ηταν ετοιμη να βγει απο το στηθος μου.Δεν το πιστευα ολο αυτο που βιωνα θα ηταν ενα ονειρο και ομως ημουν εδω το σωμα εκαιγε ολοκληρο κατω απο τα χερια του.Ξαφνηκα μια κραυγη εφυγε μεσα απο τα χειλη μου και το σωμα μου τεντωθηκε η σπασμοι μου με τρανταξαν ολοκληρη.Τα δαχτυλα του Ρομπερτ επυταχηνα ακομα πιο πολυ οσπου ξαφνηκα μεσα ενιωσα μια ευχαρηστη ζεστασια να φευγη απο το σωμα μου και τοτε ολα μεσα ηρεμησαν.
Αφησα σφιγμενα χειλη μου για να φυγει ενας αναστεγμος.Το σωμα μου επεσε επανω στο κρεβατη και επερνα βαθιες ανασες.
Ο Ρομπερτ ανεβηκε απο πανω μου ακουμποντας το μετοπω του επανω στο δικο μου.Με χαιδεψε στο μαγουλο και αφησε ενα απαλο φιλι στα χειλη.Τοτε ενιωσα οτι ειχε ερθει η ωρα.Τυλιξα τα ποδια μου γυρω απο την μεσι του και τον εφερα κοντα μου.Κρυος ιδρωτας ελουσε το μετοπω του εκεινη την στιγμη.Με κοιταξε βαθια στα ματια και επειτα ενιωσα τον αντρισμο του να βυθηζεται σιγα σιγα μεσα μου.Ενιωσα τον πονο τοτε ηξερα καλα πως θα πονουσα αλλα αυτος ο πονος ηταν διαφορετηκος απο τους αλλους.
Ο Ρομπερτ σταματησε και με κοιταξε.<<Πονας?>>με ρωτησε γεματος ανυσηχια.Του εδωσε ενα απαλο φιλι στα χειλη και τον παρουτρυνα να συνεχησει.Τον ενιωσα που βυθηστηκε ακομα πιο μεσα μου και υστερα μπρος τα εξω.Ο πονος δεν υποχορουσε οσο βυθηζοτανε μεσα μου τον αγκαλιασα φτιχτα και τοτε ο Ρομπερτ εκανε πισω.
<<Οχι...οχι...συνεχησε>>ειπε εντρομη εκεινη την στιγμη.<<Μπελλα εγω δεν το->>τα χειλη πηγαν προς το αυτη του.
<<Σε παρακαλω>>τον ικετευσα.Ειδα στο προσωπο του μια δοση δισταγμου.Με κοιταξε ξανα στα ματια.
Και τοτε βυθηστηκε μεσα ολοκληρος.Ο πονος σιγα σιγα τον ενιωθα να υποχωρει εσφηξα τα ποδια μου γυρω απο την μεση του και τοτε ο Ρομπερτ επιταχυνε τον ρυθμο του.Ηξερε καλα το σωμα μιας γυναικας.Τα δακρυα κυλισαν οση ωρα ο Ρομπερτ μπαινω βγαινε μεσα μου.Τον εσφιξα κοντα μου και αφεθηκα ελεθευρη.
Το σωμα του σιγα σιγα μειονε το ρυθμο του μεσα μου τον ενιωθα που ξεσπουσε και σταματησε και με αγκαλιασε σφιχτα.
Δεν σκεφτηκα τιποτα αλλο εκλεισα τα ματια μου απολαυσα το λαθος οπου ειχα επηλεξη να κανω.Το μονο ενιωθα τωρα ηταν αιδια για τον ευατο μου.Σιγα σιγα ενιωθα τα ματια μου να βαραινουν και τοτε το απολυτο σκοταδη με καλυψε.
*************************
Ενιωσα το σωμα μου να φλεγεται απο την ζεστη σαν να με ειχαν βαλει φωτια προσπαθοντας να μην ξεγυγω απο το βασανιστιριο.Αυτη ομως η φωτια ηταν ευχαρηστι στο κορμι μου.Κουλουριαστηκα γυρισα απο την αλλη και ειδα μπροστα μου τον Ρομπερτ να ειναι κοιμησμενος τα μαλλια του πετουσαν γυρω απο το προσωπο του ανοιξα τα ματια μου αποτομα σηκωθηκα και κοιταξα το δωματιο στο πατωμα ειχαμε πεταμενα τα ρουχα μας.
Πες μου οτι δεν ειναι αληθεια οτι τα ονειρευομαι ολα αυτα εκανα ερωτα με τον Ρομπερτ Μεσιεν.Τα δακρυα ηρθα στα ματια μου σαν δυο φλογες που βασανιζαν αλυπητα τη καρδια μου.Πεταχτηκα απο το κρεβατη μαζι με το σεντονι γυρω μου κοιταξα την ωρα ειχε παει τρεις οχι μονο ειχα χασει το μαθημα αλλα ειχα μπροστα μου γυμνο επανω στο κρεβατη μου τον Μεσιεν.Εμεινα στην θεση μου σαν αγαλμα κοιτουσα τον Μεσιεν τον ωραιο της σχολης που με κυνηγουσε για να βαλει στο κρεβατη τα ειχε καταφερει το στοχο του θα γινομουν θεμα στο Μπερμηχαν οπως και η Ελιζα Μορ που ειχα ακουσει οτι το ειχαν κανει στις τουαλετες.Αν ειναι δυνατον πως αφησα το εαυτο μου ελεθευρο και ειδηκα στον Μεσιεν ημουν αδυναμη με εκανε ερωτα και απολαυνε το σωμα μου αλλα και την νικη του.
Τον ειδα που κουνιοτανε στριφογυρησε και ισιωσε το σωμα του μετα αναστεναξε και ανοιξε τα βλεφαρα του.Με το ενα του χερι ψαχουλεψε την θεση οπου βρισκομουνα αλλα ηταν αδια.Το βλεμμα του εξετασε καθε γωνια και με πετυχε να στεκομαι με το σεντονι γυρω απο το σωμα μου στην μερια μου.Στιρηχτηκε στον αγκωνα του και μου χαμογελασε γεματος με χαρα.
<<Καλημερα>>εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες μεσα στο σεντονι εβραζα σαν ηφαιστειο.
<<Τι εγινε χθες το βραδυ?>>ρωτησα γεματη δηλιτιριο στο στομα μου.Κοιταξε το σωμα μου και μετα το προσωπο μου.
<<Νομιζω ξερεις καθαρα τι εγινε χθες το βραδυ δεν θυμασαι τιποτα->>
<<Προσπαθω να μην θυμηθω>>τον διεκοψα αποτομα κοιταξα το ρολοι ωρα δεν περνουσε σαν ο χρονος να ειχε παγωσει στην πιο ακαταληλη στιγμη.
<<Εχεις κατι>>ρωτησε ανυσηχα.
<<Φαντασια σου Ρομπερτ και τωρα που μηλαμε για χθες το βραδυ δεν θυμαμαι να σε ειχα καλεσει στο σπιτι μου>>ειδα την εκφραση ολη η καλη διαθεση του χαλασε καλα να παθει ο ανοητος τωρα ειμαστε πατσοι.
<<Τι εννοεις Μπελλα?>>σηκωθηκε απο το κρεβατη και βηματησε προς το μερος μου εκανε μερηκα βηματα πισω μου κρατοντας στο χερι μου το σεντονι το εσφιξα ακομα πιο δυνατα μεσα στην παλαμη μου.
<<Εννοω οτι καναμε....ερωτα χωρης να ξερω το λογο πως μπορεσες να το κανεις αυτο μαζι μου θα μπορουσες ανετα να βρεις μια για παραδειγμα την Ελιζα που ειναι προθυμη να σε ικανοποιησι τις επυθιμιες σου μην σου και ολο το Μπερμηχαν τα κοροιδα θα μπορουσαν να πηγαινουν μαζι σου>>ειχα παρει φορα μετα απο τοσο καιρο του εριχνα τις κοτηγοριες μου για το τι ηταν πραγματικα...Δεν ειχα καταλαβει ομως οτι ειχε θυμωσει η εκφραση του αλλαξε και με κοιτουσε θανασιμα εκανε μερηκα βηματα προς το μερος μου.
Δεν μηλισα δαγκωσα τα πρησμενα μου χειλη που με πονουσαν ηρθε μπροστα μου προσπαθησα να φυγω αλλα μου εκλεισε την εξοδο.Με επιασε απο του καρπους και τα εβαλε στο στηθος του το δεξη μου χερι πηγε ακριβως επανω στην καρδια του που φτεροκοπουσε σαν τρελη.
<<Εισαι τρελη και τα σκεφτεσαι ολα αυτα>>φωναξε σχεδον με την βελουδινη φωνη του
.<<Οχι Μεσιεν δεν ειμαι τρελη λεω την αληθεια και αυτα που εβλεπα ολους αυτους τους μηνες και μην με βγαλεις τρελη σε εβλεπα μια με την Ελιζα μια μς την Ειμη>>Σταματησα τα μηλαω με κοιτουσε με θυμο τα ματια του εσχιζαν τα δικα μου καθησαμε να κοιταζουμε ο ενας τον αλλον ηξερε οτι ειχα δικιο για καθε τι ακομα και μια δικαιολογια θα ελεγε δεν θα τον αφηνα ετσι εκανα ενα λαθος μαζι του και αυτο ηταν να κανω ερωτα μαζι του θα το πληρωνα ακριβα αλλα πιο πολυ η καρδια μου δεν θα τον αφηνα να με κανει οτι ηθελε αυτος.
Ειχε πετυχει το στοχο και αυτος ο στοχος ημουν εγω το ζορικο κοριτση που τον αγνουσε.Πηρα μια ανασα και κοιταξε στο κενο.Το σωμα μου ανατριχιαζε πηγα να φυγω αλλα με επιασε απο τον αγκωνα.
<<Μπελλα εγω->>η φωνη του ακουστηκε πονεμενη.
<<Μην πεις τιποτα οτι εγινε χθες το βραδυ για εμενα ηταν ενα λαθος αδυναμιας για εσενα μια νικη Ρομπερτ καλητερα να το ξεχασουμε δεν ειμαι απο τα κοριτσια που πηγαινω καθε τρεις και λιγο να σου καθομαι>>ο λυγμος μου ανεβηκε ετρεμα ολοκληρι δεν μπορουσα ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιε.
Ηθελα να φυγω να γλιτοσω απο τον πονο τον ειχα αγαπησει αυτο το ανθρωπο αλλα δεν αξηζε κανενα συναισθημα που ενιωθα.Τυληξε το χερι του γυρω απο την κοιλια μου και με εσφιξε στην αγκαλια του ακουμπησε το μετοπω του επανω στο δικο μου το βλεμμα του ηταν γεματο πονο απογοητευση εβαλε τα χερια στα μαγουλα μου.
<<Μπελλα σε παρακαλω αφησε με να σου εξηγισω αυτα που εβλεπες ηταν αληθεια το παραδεχομαι αλλα εχω αλλαξει απο την πρωτη πρωτη στιγμη που σε ειδα τα εκανε ολα αυτα->>ειχε απλεπηστει?Κατεβασα τα χερια του απο το το προσωπο μου που τα ειχε σφιξει.
<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα Ρομπερτ σε παρακαλω ντυσου και φυγε και πηγαινα να κανεις οτι θελεις αφου εχεις παρει την νικη σου δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο παρα μονο να καταριεμαι το λαθος που εκανα μαζι σου που αφησα το ευατο μου ελεθευρο>>η φωνη μου εγινε μια με την ανασα μου μου.
<<Μπελλα σε παρακαλω αφησε με να σου πω για ολα αυτα τα εκανα για ζηλεψεις μωρο μου για τιποτα αλλο θυμασε που με ειχες δει στο αεροπλανο για πρωτη φορα η οταν με χαστουκισες ησουν πεισματαρα και αυτο με εκανε να καταλαβω πως δεν ησουν σαν τα αλλα κοριτσια που πηγαινα ηρθες στην ζωη μου και την αλλαξες στην αρχη σε μισουσα αλλα μετα αλλαξα δεν μπορουσα να μην παραδεχομαι πως για πρωτη φορα ειχα αγαπησει οταν σε ειχα δε με αυτον τον Γουιλιαμ να σε φηλαει δεν αντεξα αλλο και τον πλακωσα θυμασε?>>σε μια στιγμη τα ματια τον δακρυσανμε κοιτουσε μεσα στα ματια και μου τα ελεγε ολα ειχα κουφαθει ο Ρομπερτ να μηλαει ετσι.
Κουνησα το κεφαλι μου ειχα μπεδερφτη δεν ενιωθα πια ο ευατος μου.Ακουσα να χτυπαει ενα κηνιτο ηταν το δικο του καμια κοπελα θα τον επερνε και ο Ρομπερτ μολις θα εφευγε απο το σπιτι θα πανηγιριζε την νικη του σε μια αλλη.Απομακρυνθηκα απο κοντα του και πηγα προς την ντουλαπα ανοιξα το κατω συρταρυ και αρπαξα μια αλλαξια ρουχα.Ο Ρομπερτ κοιτουσε στο κενο χωρης κανενα συναισθημα στο προσωπο του.
<<Καλητερα να φευγεις εχω να κανω κατι.....εχω να παω στο Μπερμηχαν για τα μαθηματα οσο θα ειμαι μεσα θελω να εισαι ετοιμος και σε παρακαλω μην το κανεις θεμα στην σχολη οτι με εβαλες στο κρεβατη>>οσι ωρα του μηλουσα δεν τον κοιτουσα γυρισα την πλατη μου και πηγα προς την πορτα εβαλα το χερι μου στο πομολο σταματησα και σταθηκα γαι λιγο ηθελα τοσο πολυ να τρεξω ση αγκαλια του να του πω οτι τον αγαπω.
Bυθησα αυτη την σκεψη οσο πιο βαθια μπορουσα ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω στο διαδρομο τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου ετρεξα πριν με δει να κλαιω στο μπανιο εκλεισα με δυναμη την πορτα και γυρισα μια φορα το κλειδη η πορτα κλειδωσε.
Στιρηξα το σωμα μου στην πορτα τα ποδια μου λυγισαν κατηφορισα στην πορτα και επεσα στο πατωμα η καρδια μου χτυπουσε με κοπο μεσα μου τα δακρυα κυλουσαν στα μαγουλα μου ηθελα και τα επαθα αυτα θυμαμαι το προσωπο του οταν μου χαμογελουσε εβαλα τα χερια μου καλυβοντας το προσωπο μου εκλαιγα οσο πιο πολυ αθορυβα μπορουσα ακουσα τα βηματα του εξω απο την πορτα του μπανιο σε μια στιγμη ηθελα να ανοιξω το εμποδιο που μας χωρηζε και πεσω στην αγκαλια του.
Εσφηξα τα χερια μου σε μπουνιες συνγκρατοντας τον ευατο μου."Οχι Μπελλα"ακουσα μια φωνη να με προδοπειη.
Τα βηματα του ακουγοντουσαν ολο και λιγοτερο ακουσα την πορτα να χτυπαει με δυναμη κανοντας ενας ικοφατικο θορυβο.Σηκωθηκα και ανοιξα την πορτα ετρεξα στο διαδρομο πηγα στο σαλονι κοιταξα απο το παραθυρο καθοταν στην μεσι του δρομου μετα βηματισε προς το αυτοκηνιτο του η ματια του επεσε στο παραθυρο παραλιγο να με δει εκλεισα την κουρτινα ο θορυβος της μηχανης του αυτοκηνι του ξεκινησε.Απλωσα το χερι και τραβηξα προς τα πισω την κουρτινα ειχε φυγει.
<<Λυπαμαι>>ψυθηρισα στο ευατο μου το κενο μεσα μου μεγαλωσε σαν μια τρυπα σαν να ειχα χασει τον ευατο μου.Εκατσα στο καναπε και κουλουριαστηκα γυρω μου δεν μπορουσα αλλο να συνγκρατηθω οι λυγμοι ερχοντουσαν ενας μετα τον αλλον.Γιατι το εκανα αυτο γιατι ηρθα στο Μπερμηχαν αν δεν ερχομουνα δεν θα το γνωριζα.Ακουγα το τηλεφονω να χτυπαει δεν το σηκωσα δεν ηθελα να μιλισω σε κανεναν για αυτο το θεμα ουτε στο ιδιο μου τον ευατο.Κοιταξα το ρολοι ειχε παει τεσσερις σε λιγο θα ειχα μαθει και μαλιστα θα ηταν και αυτον στην σχολη.Δεν θα τον αφηνα να με παρει απο κατω.
Σηκωθηκα απλο τη θεσι μου και πηγα στο μπανιο ανοιξα την βριση με κρυο νερο αφησα το σεντονι να πεσει κατω απο το σωμα μου.Πηγα κατω απο το παγωμενο νερο το νευρα του κοριου μου κλονηστικαν ετρεμα ολοκληρι.Εκλεισα τα ματια μοτ προσπαθηνοντας να ηρεμησω την σεινηδησι μου.Στο μιαλο μου ηρθαν οι εικονες απο την χθεσηνι νυχτα.Το Ρομπερτ να με φυλαει το κορμι μου τα χειλη του που εξερευνουσαν το σωμα μου.Ανοιξα τα ματια μου και αποτομα τον σκεφτομουνα ακομα.Εκλεισα την βρησυ στεγνωσα το σωμα μου και φορεσα ενα μαυρο τζιν με μια μπλουζα στο χρωμα του βαθυ μπλε στεγνωσα με την πετσετα τα μαλλια μου.Τα μαλλια που εγιναν μπουκλες εβαλα μολυβι ισια ισια να φενεται φορεσα το ψευτικο χαμογελο και ξεκηνισα για την σχολη.
**********************
Ειχα φτασει στην πλατεια κουβαλουσα στα χερια μου τα βιβλια.Βρηκα την Μπρεντα να με κοιταει το βλεμμα της ελαμπε στο προσωπο της.Την χαιρετησα απο μακρια κατεθευνθηκε προς το μερος μου.
<<Εχασες το μισο μαθημα>>μου μηλισε οταν ερχοταν.
<<Το ξερω με πηρε ο υπνος και ξεχασα να βαλω το ξυπνητιρη>>διακαιολογοντας τον ευατο μου.Χαμογελασε και ξεκηνισαμε για την σχολη ανεβηκαμε τα σκαλια ανοιξα την πορτα ο διαδρομος ηταν γεματος απο παιδια πηγαμε να καθησουμε στη συνιθησμενι θεση μας.Σταματησαμε οταν ειδα τον Εμετ διπλα στο Ρομπερτ ειχε σκυμενο το κεφαλη του και κατι ελεγε στον Εμετ.Το κοτσομπουλιο δεν θα αργουσε να ερθει.
<<Τι επαθε σημερα ο Μεσιεν πρωτη φορα τον βλεπω σε αυτα τα χαλια>>πηγα να πω το λογο δαγκωσα το κατω χειλος μου.Δεν μηλισα κοιταξα αλλου πονουσα οπου τον εβλεπα ετσι η καρδια μου ραγισε απο τον πονο.
Δεν με νιαζει τι κανει υποκρινεται τον προσπερασα βρηκα τον Γουιλιαμ να με κοιταει με ενθουσιασμο δεν θα του ελεγα τι εγινε με τον Ρομπερτ γιατι ηξερα οτι θα νευριαζε και θα γινοταν χαμος.
<<Μπελλα>>το φωναξε δυνατα το παρατσουκλι που μου ειχε βγαλει.
<<Γεια σου Γουιλιαμ>>με κοιταξε στο προσωπο χαμογελοντας.
<<Αργοπορημενη ηρθες->>
<<Το ξερω>>τον διεκοψα αποτομα ημουν καπως ψυχρη.
<<Μπελλα φαινεσαι καπως σημερα>>με εξετασε με την ματια του.Δεν εβγαλα μιλια.Η Μπρεντα ειχε φυγει για το μαθημα δεν ειχα καμια ορεξη να παω να κανω τα μαθηματα ειχα χασει την μιση ημερα δεν αξηζε αναστεναξα βαρια.
Χαιρετησα τον Γουιλ και βγηκα εξω απο την σχολη δεν βρηκα τον Ρομπερτ στο διαδρομο θα ειχε παει στην Καθριν για να της πει τι εγινε χθες το βραδυ.Πεισμοσα τον μισουσα θανασιμα αυριο θα γινουμουν θεμα στο Μπερμηχαν διεσχησα την πλατεια η ματια μου επεσε στον Ρομπερτ περνουσε το δρομο χωρης να κοιταξει ειναι τρελος.
Εσκυψα το κεφαλη για να συνεχησω να σκεφτομαι το θεμα οταν ακουσα ενα κορναρισμα σηκωσα το κεφαλη μου.Ενα αυτοκηνιτο ερχοταν καταπανω στο Ρομπερτ.Δεν εφευγε απο την μεσι το αυτοκηνιτο τον χτυπησε με δυναμη ο Ρομπερτ επεσε κατω πεταξα τα βιβλια μου κατω και ετρεξα γρηγορα κοντα του.
<<Ρομπερτ>>φωναξα τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου.Ειδα τον Εμετ που πηγε στο πλαι του πηγα κοντα του και του εσφιξα το χερι μετρησα το σφιγμο οπου μου τον ειχε μαθει ο Καρλαιλ.Ητανε χαμηλος.
<<Μπελλα καλεσε ασθενοφο τωρα>>φωναξε ο Εμετ εβγαλα γρηγορα το κινητο μου απο την τσεπη τις ζακετας το κηνιτο πατησα τους αριθμους τα χερια μου ετρεμαν.Ηταν μια κυρια μηλουσα αγγλικα τα ειχα ξεχαση απο το σοκ ετρεμα ολοκληρι το χερι του Ρομπερτ επιασε το δικο μου αυθορμητα το εσφιξε.
<<Μπελλα->>πηγε να μηλισει αλλα εβγαλε απο το στομα του εβηξε.
<<Μην μηλας>>φωναξα τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου ο κοσμος ειχε μαζευτη γυρω μας.
<<Μπελλα>>ακουσα μια κραυγη απο την Μπρεντα αλλα την αγνοησα.Τον κοιτουσα στα ματια εβγαλε μια πιχτη κραυγη πονο.
<<Ηρεμησε φιλε>>ο Εμετ προσπαθουσε να του δωσει κουραγιο εσφιξα το χερι μου ενα κλικ μου εκανε.Εβγαλα το κινιτο απο την τσεπη πατησα τον αριθμο του νοσοκομειου του πατερα μου ετρεμα ολοκληρι η καρδια μου χτυπουσε με πονο ειχε γινει χιλια κομματια.Ο διαπεραστικος ηχος μου εσπασε τα νευρα ηθελα να ουρλιαξω δεν μπορουσα να βλεπω τον Ρομπερτ με τα αιματα με βασανιζε.
<<Γεια σας>>ακουσα την φωνη της Νορας.
<<Νορα φωναξε αμεσως τωρα τον Καρλαιλ>>η φωνη μου ετρεμε.
<<Μπελλα εσυ εισαι τι κανεις καλη μου?>>ηθελε να πιασει συζητισι που να παρει.
<<Φωναξε αμεσως τον Καρλαιλ>>ειπα σχεδον γρυλιζοντας περημενε να με συνδεσει.<<Μπελλα>>ακουσα την φωνη του πατερα μου.
<<Μπαμπα ελα αμεσως στο Λονδινο>>φωναξα.
<<Μπελλα ηρεμισε τι επαθες>>η φωνη του ηταν ηρεμη.
<<Δεν επαθα τιποτα εγω αλλα ενας φιλος μου ελα τωρα στο Λονδινο παρε οποιο αεροπλανο να βρεις και ελα τωρα>>τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου.
<<Τι επαθε>>με ρωτησε.
<<Ατυχημα>>η φωνη μου εγινε μια με τη ανασα μου.
<<Πες μου σε τη καταστατη ειναι>>κοιταξα το Ρομπερτ με κοιτουσε στα ματια ειδα το αιμα του να τρεχει απο τα χειλη του.
<<Βγαζει αιμα απο το στομα>>φωναξα δεν μπορουσα αλλο.
<<Ενταξει ερχομαι αμεσως τωρα ηρεμισε>>εκλεισε το τηλεφονο εμεινα να κοιταζω τον Ρομπερτ το βλεμμα του ηταν αδυναμο εβαλα το χερι στο μαγουλο του εκλεισε τα ματια του χαιδευτικη στο χερι μου.Δεν με ενιαζε αν θα το μαθαινα το Μπερμηχαν η αν θα γινομουνα θεμα μπορει τα κοριτσια να με μησισουν αλλα δεν με ενιαζε ειχα μπροστα μου τον Ρομπερτ πληγωμενο και το αιμα να σταζει απο το στηθος του.
Κοιταξα το στηθος αιμοραγουσε.Τα δακρυα δεν σταματουσαν να κυλανε απο τα μαγουλα μου.Αφησα το χερι του και ανοιξα το πουκιμο σο του ειχε μωλοπες και πληγες στο στηθος του.Δεν σιχαινομουνα να τα βλεπω.
<<Εμετ φερε την ζακετα σου>>του φωναξα υστερικα μου τη εδωσε.
<<Εχει χασει αιμα πολυ?>>με ρωτησε με θυμο.
<<Ναι αιμοραγει που να παρει>>κοιταξα τον Ρομπερτ ολη αυτη την στιγμη δεν με αφηνε απο τα ματια του εβαλα την ζακετα στο στηθος του και την πιεσα ωστε η αιμοραγια να σταματησει να τρεχει γρηγορα ο Ρομπερτ εσφιξε τα δοντια του απο το πονο.
<<Συνγωμη>>του ψηθυρισα.
<<Τον πονας>>φωναξε μια κοπελα ηξερα ποια ηταν η Ελιζα.Δεν τη εδωσα σημασια.
<<Ετσι πρεπει να γινει αιμοραγει θα χασει πολυ αιμα αν δεν τον πιεσω στο χτυπημα>>
<<Εχει δικιο η Μπελλα>>η φωνη του με κλονησε ηταν αδυναμη σαν μια ανασα.Το ενα μου χερι πιεζε το χτυπημα και το ηταν μεσα στη παλαμη του Ρομπερτ.Τα δακρυα κυλουσαν στα μαγουλα μου.Θα γινει καλα αυτο ελεγα στο ευατο μου.Σκουπισε τα δακρυα απο τα μαγουλα μου.
<<Μην κλαις δεν το αξιζω>>η φωνη οσο πηγαινα ηταν αδυναμη.
<<Μην μηλας κουραζεσαι περισσοτερο>>Δεν αφησα το χερι μου απο το δικο του.Τα αισθηματα ανεβηκαν στην επηφανεια μετα απο τοσο καιρο θυμαμαι που τον ειχα δει με το πρασινα ματια του να φωτηζουν το προσωπο του.Μην φυγεις απο την ζωη μου.Ακουσα να λεω στο ευατο μου.
<<Μπελλα->>σηκωσα το βλεμμα και τον κοιταξα τα ματια του ηταν γεματο πονο.
<<Σε αγαπω>>τον ακουσα να λεει εμεινα σαν αγαλμα με ειπε σε αγαπω η συνειδηση μου κλονηστικε.Για πρωτη φορα ακουγα μεσα απο τα χειλη του αυτη την σπανια λεξη.Ειχα κανει λαθος αν του ελεγα να μεινη δεν θα ηταν εδω αυτη την στιγμη.
<<Και εγω σ'αγαπαω οσο τιποτα αλλο στον κοσμο>>εκλεισα για λιγο τα ματια μου και μετα τα ανοιξα με ακουσα το ασθενοφορο να ερχεται......
Ο Ρομπερτ αρχηζε και εκλεινε τα ματια του.
<<Ρομπερτ>>τον κουνησα ανοιξε τα ματια του φαινοταν αδυναμος.
<<Ειμαι καλα>>η φωνη του ηταν αδυναμη οσο μια ανασα.
<<Να παρει μην μηλας>>του ειπα γρυλιζοντας τον.
<<Καντε στην ακρη>>ακουσα μια βαρια αντρικη φωνη ηταν ο γιατρος κοιταξε τον Ρομπερτ που ηταν αδυναμος στο δρομο.Μπηκε στην μεσι το χερι του Ρομπερτ με αφησε σηκωθηκα και εκανα μερηκα βηματα πισω.Ο ιδρωτας κυλουσε σαν ποταμι ετριβα τα χερια μου νευρηκα οι νοσοκομοι ειχαν μπει μπροστα δεν μπορουσαν δω τι εκαναν στο Ρομπερτ.
Κοιταξα το πλυθος ειχε μαζευτη γυρω του δεν μπορουσα ενιωθα να πνηγομαι περασα μεσα απο τον κοσμο και βγηκα εξω ειδα την Μπρεντα να με κοιταζη σοκαρησμενη κρατουσε στα χερια της τα βιβλια που ειχα πεταξει απο τον πανικο μου δεν ειχα καταλαβει οτι ειχα γεμησει αιματα στα χερια.Εβαλα τα χερια μου μπροστα στο προσωπο δεν μπορουσα να κρατηθω αλλο ο Ρομπερτ ειχε χτυπησει σοβαρα δεν μπορουσα να κανω τιποτα τα ποδια μου ετρεμα οπως και εγω το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργει.
Ενα μεγαλο γιατι ηρθε στο μιαλο μου.Γιατι να το παθει αυτο ο Ρομπερτ χιλιες φορες να το παθαινα εγω αυτο χιλιες φορες να ημουν εγω στο δρομο μεσα στα αιματα και οχι ο Ρομπερτ.Ο πονος μεγαλωσε μεσα στο στηθος μου με κοπο ανασαινα.Δεν γυρισα να κοιταξω πισω δεν τολμουσα αν το εκανα θα ετρεχα κοντα του και θα τον παρακαλουσα να μην φυγει απο την ζωη μου.Δεν μου ανηκε ο Ρομπερτ.
Η Ελιζα ειναι κοριτσι του εγω ενα τιποτα ενα θυμα του που στο τελος καταληξα να τον αγαπω.
<<Μπελλα>>η Μπρεντα εβαλε το χερι της στον ομο μου.Ο κομπος στον λαιμο μου εδεσε.Εκατσα στο παγκακι δεν σταματουσα να κλαιω ηθελα να ξεσπασω να ουρλιαξω κατι να εκανα για να ηρεμισω.Το κηνιτο χτυπησε απο την τσεπη της ζακετας μου.
Το εβγαλα και ειδα το ονομα στην κλιση ηταν η Αλις μονο αυτη θα με καταλαβαινε.Το σηκωσα αμεσως.
<<Μπελλα>>ακουστηκε τρομαγμενη.
<<Αλις.....ο Ρομπερτ>>ο λυγμος μου ανεβηκε στο λαιμο μου δεν μπορουσα να μηλαω ο λαιμος ειχε ξεραθη.
<<Μου ειπε ο μπαμπας τι εγινε μην ανυσηχεις θα ερθουμε σε λιγες ωρες θα ειμαστε κοντα σου>>την ακουσα πως εκλαιγε.
<<Αλις δεν μπορω->>η ανασα μου κοπηκε στα δυο σαν χιλιαδες μαχαιρια να με καρφωναν στην καρδια στην πληγη που ειχε ανοιξη.
<<Το ξερω αγαπη μου μην ανυσιχεις θα ειναι καλα θα ερθω στο υποσχομαι βρηκαμε αεροπλανο για σημερα θα ειμαστε το βραδυ εκει>>η φωνη της ετρεμε.
<<Ενταξει>>αυτο μονο μπορουσα να πω ενα ενταξει ακουσα την σειρηνα απο το ασθενοφορο να ξεκηναει.Εκλεισα το κηνιτο μου ειδα την Ελιζα να κλαιει στην αγκαλια του Εμετ.Πηρα μια ανασα το στηθος μου πονεσε η τρυπα μεγαλωσε μεσα μου.
<<Μπελλα ελα παμε>>Με σηκωσε με το ζορι η Μπρεντα δεν μπορουσα να περπατησω το σωμα μου ηταν αδυναμο χωρης ψυχη μεσα του ημουν ενα αδειο κουφαρη.Περπατησα για λιγο η Μπρεντα με κουβαλουσε σχεδον απο την μεσι.Περασαμε το δρομο κοιταξα την ασφαλτο οπου ειχε ενα μια λημνουλα απο αιματα.
Εκλεισα τα ματια μου για να εμποδισω στο μιαλο μου τις εικονες απο το ατυχημα τον Ρομπερτ να βηχη αιμα να με κοιταει με αδυναμο βλεμμα.Να μου λεει για πρωτη φορα σε αγαπω.Ειχα γινει κομματια δεν μπορουσα.Η Μπρεντα με εβαλε να κατσω ξανα.Δεν μπορουσα να το καταλαβω γιατι η μοιρα επαιζε αυτο το παιχνηδι.
Η Μπρεντα εκτατσε διπλα μου η απογοτευση φαινοταν στο προσωπο μου.Βουρκοσα στην σκεψη οτι δεν μπορουσα να παω να τον δω στο νοσοκομειο αντι για εμενα θα ηταν οι οικογενεια του η Ελιζα και ο Εμετ.Δεν ανηκα στο Ρομπερτ αυτο με εκανε να ξεσπασω σε κλαματα εσφιξα τα δοντια μου για να συνγκρατησω τα δακρυα μου.
Τα αισθηματα μου δεν ειχαν σημασια για τον Ρομπερτ ειχε πετυχει τον σκοπο του αλλα αυτο δεν με εκανε να τον μισησω.Οσο και να τον καταραστω η αγαπη μου για αυτον μεγαλωνε καθε μερα.Ενιωσα το χερι της Μρεντας στο ομο μου.
<<Μπελλα θα γινει καλα>>μου μηλισε ηρεμα.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες.
<<Μπρεντα εγω φταιω για αυτο....εγω και κανενας αλλος>>τα δακρυα κυλησαν στα μαγουλα μου.Αξηζα καθε καταρα καθε πονο αξηζα να μην με αγαπει ο Ρομπερτ εγω εφταιγα αν δεν του μηλουσα οτι ηταν ενα γυναικας τον κατηγορουσα για αυτο που ητανε δεν ειχα καταλαβει οτι με αγαπουσε οτι τον απογοητευσα δεν του εδινα σημασια σημερα σαν να μην ειχε μπει ποτε στην ζωη μου.
Εγω ευθηνομουνα για αυτο.
<<Δεν φταις σε τιποτα εσυ Μπελλα μου αυτος ηταν απροσεχτος δεν ηταν καλα σημερα μπορει να περασε πολλα->>την διεκοψα αποτομα.
<<Του ειπα οτι θελω να με ξεχασει Μπρεντα χθες το βραδυ εγω και ο Ρομπερτ....καναμε ερωτα σημερα που ξυπνησα τρομαξα που τον ειδα δεν ηξερα τι ελεγα μου ειπε οτι με αγαπαει και εγω η ηλιθια τι εκανα τον αγνοησα δεν νιαστηκα για τα αισθηματα του δεν νιαστηκα πως θα πληγωθει κοιταξα μονο τον εαυτο μου Μπρεντα φαντασου ποσο ηλιθια ειμαι>>Χεγαλασα αδυναμα δεν αξηζα τιποτα ημουν ενα τερας που πληγωσα εναν ανθρωπο που με αγαπουσε και εγω νιαστηκα για την φημη του οτι πηγαινε με πολλες.Κοιταξα την Μπρεντα ειχε σοκαρηστει δεν πιστευε αυτα που ειχα πει.
<<Ο Ρομπερτ Μεσιεν σου ειπε οτι σε αγαπαει?>>με ρωτησε κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου και εστρεψα το βλεμμα μου αλλου.
<<Ναι>>της ψηθηρισα.Με κοιταξε στα ματια για μια στιγμη δεν ελεγα ψεματα φαινομουν αδυναμη ετρεμα το ριγος με διεπερνουσε το ενα μετα το αλλο.
<<Μπελλα δεν μπορω να το πιστεψω ολο αυτο που μου ειπες.....Τελικα ειχε δικιο ο Ρομπερτ αλλα γλυκια μου φυσηκο ηταν να μην τον πιστεψεις δεν->>
<<Δεν το πιστεψα Μπρεντα νομηζα οτι με ηθελε μονο για το κρεβατη αλλα εκανα ενα τεραστιο λαθος δεν θα τον συνχωρεσω ποτε στο ευατο μου>>Πηρα μια ανασα ανακουφηστικα που μηλισα σε καποιον.Σηκωθηκα απο την θεση μου.
<<Μα εσυ μου ειπε οτι δεν εχεις καμια->>την διεκοψα.
<<Δεν εχει σημασια αυτο τωρα πρεπει να παω να τον δω δεν θα τον αφησω>>η φωνη μου ακουγοτανε βραχνιασμενη.Σηκωθηκα με κοπο και ειδα τον Εμετ που περημενε στο αυτοκινητο του με κοιτουσε χωρις κανενα συναισθημα με πλησιασε.
Θα το αντεξω ας με βρησει οσο θελει το αξηζω αφου εγω ευθηνομουνα για το ατυχημα του καλητερο του φιλο.Περπατουσε με αποφασηστικοτητα στο μερος μου.
<<Μπελλα θα ερθεις μαζι μου στο νοσοκομειο>>ακουστηκε απειλητικη η φωνη του δεν σεικονε αντηρισεις.Κοιταξε την Μπρεντα και μετα εμενα.
<<Παμε>>με τραβηξε απο τον χερι τον ακολουθησα και μπηκαμε στι αυτοκινητο του.Καθησα στην θεση του συνδηγου η πορτα εκλεισε με δυναμη.Τον ειδα που ετρεμε ολοκληρος.Το αμαξη ξεκηνισε γρηγορα για το νοσοκομειο.Ετριβα τα χερια μου νευρηκα κοιτοντας συνεχεια κατω.Οι εικονες απο το ατυχημα ειχαν μεινη στο μιαλο μου.
Σηκωσα το βλεμμα μου και ειδα τον Εμετ ετρεχε σαν τρελος το βλεμμα του ηταν στραμενο στο δρομο δεν μηλισα ο πονος με κατακλυε ειδα το νοσοκομειο περασαμε απο την εισοδο σταματησε μπροστα στην κεντρικη πορτα του νοσοκομειου.
<<Πηγαινε μεσα σε χρειαζεται Μπελλα>>μου ειπε χωρις αλλη σκεψη ανοιξα την πορτα και ετρεξα γρηγορα στην εισοδο εβλεπα τις νοσοκομες να πηγαινω ερχονται.Ειδα καποιους γαιατρους να μηλανε μεταξυ τους.Η πορτα απο την κεντρικη εισοδο ανοιξε και ειδα ενα ζευγαρη να ερχαιτε φαινοτανε ανυσηχο πηγε στους γιατρους.
<<Πως ειναι ο γιος μου γιαιτρε?>>ρωτησε κλαιγοντας η γυναικα.<<Κυρια Μεσιεν ο γιο σας ειναι σοβαρα προσπαθουμε να κανουμε οτι καλητερο μπορουμε>>ηταν η μυτερα του Ρομπερτ εμεινα στην θεση μου την εβλεπα τα δακρυα της ετρεχαν απο τα ματια της καθησα σε μια καρεκλα και κοιτουσα τους γονεις του Ρομπερτ ο πατερας του ηταν σοβαρος δεν μηλουσε ειχε στην αγκαλια του την κυρια Μεσιεν που εκλαιγε βουρκωσα ο Ρομπερτ ειναι σοβαρα ποσο θα αντεξω.
Τους κοιτουσα ενιωσα την υγρασια στα ματια μου τα σκουπισα με το μανικι της ζακετας μου.Εσκυψα το κεφαλη μου δεν περνουσε η ωρα σαν ο χρονος να ειχε σταματησει στην πιο κρησιμι στιγμη.Καποιος εκατσε διπλα μου.
Σηκωσα τα ματια μου για να δω ποιος ηταν ο Εμετ.Ειχε τα χερια του στο γονατα του κατι ψυθηριζε στον ευατον του.Ετριψα τα χερια μου νευρηκα οι γιατροι δεν ερχοντουσαν να δωσουν μια απαντηση αυτο με εκανε να θελω να φωναξω να βαλω τα κλαματα γιατι δεν ερχοντουσαν να παρει οργη δεν καταλαβαιναν οτι ανυσηχουσαμε.
Δεν μπορουσα να περημενο χωρις να σκεφτομαι χωρις κανενα συναισθημα πλησιασα το εναν γιατρο ηταν σχετικα.Με ειδε που ερχουμουνα και με κοιταξε γεματος απορια.
<<Θα μπορουσα να βοηθησω σε κατι?>>ρωτησε σοβαρα εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες ηθελα να τον χαστουκισω.
<<Πριν απο μια ωρα εφεραν ενα αγορι που επαθε ατυχημα τον λενε Ρομπερτ Μεσιεν θα ηθελα να μαθω αν ειναι καλα>>πονεσα σε αυτην στην σκεψη ο γιατρος με ειδε που δακρυσα κατι τον εκανε να διστασει στην αρχη.
<<Ελατε μαζι μου>>τον ακολουθησα το βημα του ηταν αργο με νευριαζε αλλα δεν μπορουσα να κανω αλλιως.Περασαμε μια πορτα και μπηκαμε στα επειγοντα μερηκες νοσοκομες μας προσπερασαν και ετρεχαν στο βαθος του διαδρομου κοιτουσα τα δωματια σε ενα απο αυτα ηταν και ο Ρομπερτ.
Ο γιατρος σταματησε στο τελος του διαδρομου μου ετεινε το χερι σταματησαμε σε μια ασπρη πορτα ειχε ενα τζαμι ειδα τον Ρομπερτ ξαπλωμενο στο κρεβατη οι γιατροι τον φροντιζαν ειδα μια νοσοκομα που του εβαζε τον ορο και μια αλλη που του εβαζε στα χειλη την μασκα οξυγονου.
Ειδα να κρεμεται ενα σακουλακη με κοκκινο υγρο και να συνδεεται με τον χερι του ειχε χασει αιμα το στηθος του ηταν γυμνο και του εκαναν ραμματα.Τον εραβαν τον κοιταξα στο προσωπο ειχε κλειστα τα ματια του.
Τα χερια του ηταν σαν νεκρα.Η πληγη ανοιξε μεσα στην καρδια μου ενιωσα την οραση μου να θολονει απο την υγρασια.
<<Ειχε χασει αιμα λογο του ατυχηματος αυτο ειναι το τριτο σακουλακη που του βαζουμε>>ειπε ηρεμα ο γιατρος.Δεν ακουγα τιποτα ηταν σαν να βρισκομουνα σε ενα μαυρο κουτι χωρις διεξοδους το σκοταδη απλωθηκε γυρω μου.
Τον κοιταξα στο προσωπο.Προσεξα οτι βλεφαρα του που τρεμοπαιξαν τα ανοιξε σιγα σιγα και γυρισε το προσωπο του καταπανω μου με κοιταξε στα ματια βαρυανασαινε.
<<Μπορει να μπω μεσα σας παρακαλω?>>η φωνη μου εγινε ικευτηκη δεν αφηνα να με κοιταει ο Ρομπερτ.Γυρισα να κοιταξω τον γιατρο ειχε διστασει.
<<Λυπαμαι αλλα αυτο δεν επειτρεπε μολις το εφεραν τα τραυματα του ειναι σοβαρα>>γυρισα να κοιταξαω τον γιατρο.Ειχε δικιο ο Ρομπερτ ηταν σοβαρα θα χρειαζοτανε ξεκουραση.
<<Θα γινει καλα?>>ρωτησ αμε σπασμενη φωνη.Η ματια μου επεσε επανω στον γιατρο.Ολο μου το σωμα ετρεμε η σκεψεις μου πηγαιναν συνεχεια σητν λεξη χωρησμος η θανατος.Η υγρασια ηρθε στα ματια μου.Κρατηθηκα να μην δακρυσω.
<<Σας παρακαλω>>τον ικετευσα.
<<Αυτο δεν μπορουμε να το πουμε με σιγουρια η ζωη του ειναι ακομα σε κυνδηνο μπορει->>το σκοταδη με τυληξε θα τον εχανα.Οχι οχι...αυτο δεν ειναι αληθεια ο μοναδικος ανθρωπος που αγαπησα αληθινα θα τον εχανα απο την ζωη μου απο την καρδια μου.
Το σωμα μου μουδιασε ολοκληρο και τοτε το σκοταδη απλωθηκε γυρω μου.Εχοντας στην καρδια μου το απολυτο κενο που ειχα ποτε μου.
Δεν θα τον αφηνα φυγει αν ηταν να πεθανε θα πηγαινα μαζι του.
