10o Κεφάλαιο
Έλενα.
Σαν χθες θυμόμουνα τα πρώτα χάδια του,την γεύση των χειλιών του που άφηνε επάνω στα δικά μου και κυρίως θυμόμουν το άρωμα που άφηνε επάνω στα σεντόνια που κάθε νύχτα γινόμουν δικιά του ξανά και ξανά.Ίσως οι αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής μου,οι αναμνήσεις από εκείνον η χαμένη,καταραμένη αγάπη του όμως δεν με άφηναν ούτε μια στιγμή να προχωρήσω παρακάτω στην ζωή μου παρόλο που όλους αυτούς τους μήνες έμαθα την αλήθεια για την πραγματική μου ταυτότητα ήθελα να πάρω την ζωή στα χέρια μου που κάποιοι μου την είχανε στερήσει πριν 300 χρόνια.
Το βλέμμα μου έπεσε επάνω στο ξύλινο κουτάκι που μου είχε δώσει πριν λίγες μέρες στο μυαλό μου ήρθε εικόνα εκείνης της βραδιάς που έζησα μαζί του ίσως εκείνη την μοναδική βραδιά να με αγάπησε πραγματικά μέσα στις χιλιάδες ψεύτικες στιγμές που ζήσαμε αυτή η βραδιά να ήταν μόνο μια αληθινή στιγμή ίσως και η τελευταία.
Προσπάθησα να βάλω σε τάξη τα συναισθήματα μου,τις σκέψεις και κυρίως τις αναμνήσεις που ξεπηδούσαν κάθε μέρα με νέα στοιχεία το δυσκολότερο ήταν πως οι αναμνήσεις προς το τέλος της ζωής μου δεν ερχόντουσαν στην επιφάνεια σαν να έμειναν κρυμμένες μέσα μου αλλά για κάποιον λόγο δεν έβγαιναν.Αναστέναξα βαριά νιώθοντας όλο το βάρος στην καρδιά μου να με πιέζει ακόμα πιο βαθιά στο πάτο της προηγούμενης ζωής μου.Ένα χτύπημα στην πόρτα με ξύπνησε μέσα από τις σκέψεις μου,καθώς άνοιγε η πόρτα είδα το τελευταίο άτομο που περίμενα να δω.Τα πράσινα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου,το βλέμμα του γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα γαλήνεψε την ταραχώδεις ψυχή μου.Ο Στέφαν μπήκε μέσα κλείνοντας πίσω τους την πόρτα ήρεμα,η παρουσία του έκανε την ραγισμένη καρδία μου να χτυπάει δυνατά και μόνο στο κοίταγμα του,τα λαμπερά πράσινα μάτια του.Η σιωπή ανάμεσα μας δήλωνε πολλά την χαμένη αγάπη,τις ελπίδες για μια δεύτερη ευκαιρία για εμάς ταυτόχρονα όμως και τα λάθη και τον δύο μας προς τον Έντουαρντ.Παρόλο που αγαπούσα τον Έντουαρντ,ο Στέφαν είναι κάτι διαφορετικό στην ζωή μου πάντα θα είναι σαν να ανήκαμε ο ένας στον άλλον αλλά πάντα ένα χάσμα μας χώριζε.
"Πως είσαι;"με ρώτησε σπάζοντας πρώτος την σιωπή μας,Η φωνή του ήρεμη και συγκρατημένη όπως πάντα γεμάτη με αγάπη.Έκανα μερικά βήματα κοντά του χωρίς να ξέρω το γιατί ίσως γιατί ήθελα να τον δω έπειτα από τρεις μήνες.Ύψωσα το βλέμμα μου κοιτάζοντας βαθιά στα πράσινα μάτια μου που έκανα την ψυχή μου να ραγίζει από ένα άγνωστο συναίσθημα.
"Είμαι καλά,προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά όλα αυτά που έμαθα και κυρίως-"αμέσως έσμιξα τα χείλη μου ήθελα να του πω πως μου έλειψε,η προστασία του,η παρουσία του και προπαντός η αγάπη του.
"Κυρίως..."με παρότρυνε να συνεχίσω ενώ ταυτόχρονα τα χείλη του σχημάτισαν το χαμόγελο που λάτρευα.
"Γιατί ήρθες;"τον ρώτησα αποφεύγοντας να συνεχίσω την πρόταση μου.Έστρεψα το βλέμμα μου στο ξύλινο κουτάκι που μου είχε προσφέρει ο Έντουαρντ.
"Ήθελα να σε δω Έλενα,έμαθα πως ο Έντουαρντ σε παρ-"
"Μην τον αναφέρεις όχι όταν είμαστε οι δύο μας,ο Έντουαρντ θέλει να ολοκληρώσει την προφητεία χωρίς την θέληση μου και το ξέρεις καλά πως δεν πρόκειται να τον αφήσω"τον διέκοψα κοιτάζοντας μέσα στα μάτια μου.Ο Στέφαν έσμιξε τα φρύδια του γεμάτος απορία πρώτη φορά άκουσε να μιλάω έτσι για τον Έντουαρντ.
"Δεν το αγα-"πήγε να πει αλλά αμέσως σταμάτησε διότι ήξερε ότι εξακολουθούσα να τον αγαπώ αλλά δεν γνώριζε ότι ήθελα τον Στέφαν στην ζωή μου,στην δεύτερη ευκαιρία που μας δόθηκε ξανά που πριν 300 χρόνια μας την είχανε στερήσει.
"Στέφαν,δεν έχει σημασία η αγάπη μου προς τον Έντουαρντ αλλά ευκαιρία που μας δίνετε"του εξήγησα.Παρατήρησα την αλλαγή του Στεφάν στα λόγια του σαν να μην το περίμενε.
"Είσαι σίγουρη;"με ρώτησε ενθουσιασμένος τα μάτια του έλαμπαν από τα δάκρυα του.
"Απόλυτα"του ένευσα κοκκινίοζντας.Ξέροντας πως από εκείνη την στιγμή είχαμε την ευκαιρία μας να κάνουμε μια αρχή που έπρεπε να γίνει εξαρχής πριν 300 χρόνια.Με πλησίασε με σκυμμένο το κεφάλι πήρε το χέρι μου μέσα στο δικό του τα δάχτυλα του χάιδεψαν τα ακροδάχτυλα μου σήκωσα το βλέμμα μου συναντώντας το δικό του.Τα χείλη του πλησίασαν προς τα δικά μου,ένιωσα τα πόδια μου να λυγίζουν τον είχα τόσο ανάγκη,είχα ανάγκη την πραγματική αγάπη.
"Στέφαν"του ψιθύρισα καθώς τα χείλη μας απείχαν ελάχιστα εκατοστά Απομακρύνθηκε από κοντά μου χωρίς όμως να μου αφήσει το χέρι.
"Πρέπει να ξεκαθαρίσω την κατάσταση με τον Έντουαρντ"η φωνή μου βγήκε με κόπο ξέροντας πως ο Έντουαρντ θα τον μισούσε ακόμη περισσότερο.Ο Στέφαν έβγαλε το κινητό του και μου το έτεινε τον κοίταξα στα μάτια αναγνωρίζοντας καλά αυτό το βλέμμα.Ήξερε καλύτερα από τον καθένα πως ο Έντουαρντ όχι μόνο θα τον μισούσε αλλά θα έκανα τα πάντα για να με απομακρύνει από κοντά του.Τα πάντα.
~*~*~*~*~*~*~*~
Το χέρι του τυλίχτηκε γύρω από την μέσή μου ξέροντας πως πλέον είμαι δικία του,το βλέμμα μου διέτρεξε στον κήπο τον Κάλλεν.Το τηλεφώνημα μου προς τον Έντουαρντ μας ανάγκασε να έρθουμε στον ίδιο μέρος όπου έμαθα την αλήθεια.Άκουσα τα βήματα του αμέσως γύρισα να τον αντικρίσω ο Στέφαν παρέμεινε ψύχραιμος δίπλα μου χωρίς να αφήσει το χέρι του γύρω από την μέση μου.Το βλέμμα του Έντουαρντ πάγωσε καθώς μας είδε,σταμάτησε κρατώντας μια απόσταση.Το πρόσωπο του μια παγωμένη μάσκα,τα πράσινα μάτια του φανέρωναν πόνο και κυρίως μίσος.
Πήρε μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας με μίσος."Βλέπω πήρες την απόφαση σου Ελένα"η φωνή του ψυχρή σαν τον πάγο έκανε την καρδιά μου να γεμίσει μίσος και ταυτόχρονα πόνο πως μπορούσα ακόμα να τον λυπάμαι και κυρίως να νιώθω ότι τον θέλω πίσω.
"Δε έχει σημασία η απόφαση μου ήρθα μιλήσουμε"του είπα συγκρατώντας με κόπο όλη την μάχη ανάμεσα στα σωστά και στα λάθη.Εκείνος χαμογέλασε αδύναμα αναγνώρισα εκείνο το χαμόγελο ,εκδήλωνε τον βαθύ θυμό του.Σταύρωσε τα χέρια του και με αποφασιστικό βλέμμα με κοίταξε.
"Σε ακούω"η φωνή του βαθιά και γεμάτη από μίσος.Στράφηκα προς τον Στέφαν,εκείνος με την σειρά του έσφιξε την παλάμη του δεν ήθελε να με αφήσει μόνη και κυρίως μόνη με τον Έντουαρντ.
"Θα βρίσκομαι κοντά σου"είπε μονάχα κοιτώντας ταυτόχρονα τον Έντουαρντ ανταποδίδοντας το βλέμμα του.Γύρισε και έφυγε χωρίς να μας κοιτάξει.Έτριψα τις παλάμες μου νευρικά προσπαθώντας να πάρω ανάσες τον πλησίασα κρατώντας μια απόσταση.
"Δεν μου έχεις πει ακόμα πως πέθανα;"τον ρώτησα.Ήτανε η μία και μοναδική ερώτηση που οι αναμνήσεις μου δεν με άφηναν να πάρω μια απάντηση ήξερα καλά πως ο Έντουαρντ είχε την απάντηση εκείνος γνώριζε τι πραγματικά μου συνέβη εκείνη την νύχτα.Η ερώτηση μου δεν το ξάφνιασε αντίθετα του προκάλεσε άλλο ένα χαμόγελο να σχηματιστεί στα χείλη μου.
"Περιμένεις να σου δώσω την απάντηση ύστερα από αυτό που είδα"μου είπε βγάζοντας ένα αδύναμο ΄γέλιο.'Ενιωσα το αίμα μου να κυλάει σε κάθε σημείο του κορμιού μου η οργή με τύλιξε μπροστά στα μάτια μου σαν πέπλο ύστερα από όσα πέρασα,μου είχε στερήσει κάθε ευτυχία,ελπίδα και κυρίως την αγάπη που είχα χάσει και δεν ήθελε να μου απαντήσει στην ερώτηση που άξιζα να μάθω.
"Την αξίζω Έντουαρντ,πέρασα 300 χρόνια σε ένα φέρετρο εξαιτίας σου,εξαιτίας της προφητείας που επέλεξες ο ίδιος πίστευες πως δεν σε αγαπούσα ήθελες να είμαστε μαζί μια αιωνιότητα δεν σου έφτανε μια ζωή"τα λόγια μου έβγαιναν αληθινά χωρίς να καθίσω να αναλογιστώ αυτά που πραγματικά έπρεπε να πω.Το ειρωνικό χαμόγελο του έσπασε κοιτώντας με γεμάτος με έναν αρχαίο πόνο μάλλον είχε μετανιώσει για όλα αυτά που είχανε γίνει.Ίσως αναγνώρισε τα λάθη αλλά και πάλι δεν έπρεπε να τον εμπιστευτώ,δεν έπρεπε παρόλο που τον αγαπούσα ήξερα ότι μέσα σου ήθελε να ολοκληρώσει την προφητεία ώστε να γίνω δικιά του.
"Νομίζεις πως έχω μετανιώσει για όλα αυτά;"με πλησίασε ενώ ένιωσα τις παλάμες του να κλειδώνουν τους όμους μου σπρώχνοντας με παράλληλα προς το τοίχο.Ύψωσα το βλέμμα μου γεμάτη οργή τα δάκρυα που συγκρατούσα τόση ώρα τα ένιωσα να κυλάνε στα μάγουλα μου.Προσπάθησα να μιλήσω αλλά μονάχα αέρας βγήκε μέσα από χείλη μου ο Έντουαρντ παρέμεινε παγωμένος να με κοιτάει γεμάτος με μίσος.
"Δεν έχω μετανιώσει Έλενα,όλα αυτά τα έκανα για εμάς εσύ ήσουνα εκείνη που πήδηξες από τον γκρεμό εσύ η ίδια κατέληξες να είσαι σε ένα φέρετρο 300 χρόνια.Μόνη σου πήρες την απόφαση σου να με αφήσεις προτίμησες το θάνα-"
"Προτίμησα το θάνατο γιατί δεν ήθελα ποτέ μια αιωνιότητα μονάχα μια ευτυχισμένη ζωή μαζί σου Έντουαρντ"του φώναξα με δάκρυα στα μάτια η έκρηξη που με κόπο συγκρατούσα ξεχείλισε η καρδία μου πάλευε να συγχρονίσει τους ρυθμούς του πήρα μια βαθιά ανάσα και έφυγα από τα δεσμά του.Εκείνος παρέμεινε να με κοιτάει άφωνος,γεμάτος έκπληξη στο πρόσωπο του.Η σιωπή απλώθηκε ανάμεσα μας.Τα συναισθήματα μου είχαν μετατραπεί σε ένα κουβάρι πίστευα πως θα μπορούσε να αλλάξει να μετάνιωνε αλλά εκείνος ήθελε μόνο την προφητεία να ολοκληρώσει.
"Σε αγαπώ Έλενα,αλλά πρέπει να ολοκληρώσω την προφητεία μακάρι να γνώριζες για ποίον λόγο έβαλα την Έστερ να την δημιουργήσει"αμέσως σήκωσα το βλέμμα μου κοιτώντας τον.Υπήρχε λόγος πέρα από τι ήθελε να είμαστε μαζί πήγα να τον ρωτήσω αλλά τον είδα για πρώτη φορά τόσο εύαλωτο αδύναμο,χωρίς καμία δύναμη .Πάντα θυμόμουν τον Έντουαρντ να είναι δυνατός,αποφασιστικός αλλά ποτέ να μην λυγίζει όχι μπροστά στα μάτια μου.
"Μόνο εσύ Έλενα με ξέρεις καλά ποίος είμαι"το βλέμμα του βυθίστηκε μέσα στο δικό μου,η ραγισμένη καρδία μου έχασε ένα χτύπο.Το μυαλό μου σταμάτησε σε μια στιγμή,ο Έντουαρντ ήτανε ο πιο περίπλοκος χαρακτήρας μέσα σε όλη αυτήν την παράλογη ιστορία.
Έκανα μερικά βήματα κοντά του όταν άκουσα ξαφνικά ένα χειροκρότημα αναζήτησα τον ήχο με το βλέμμα μου όταν είδα έναν ξανθό άντρα με γαλαζοπράσινα μάτια.Το σώμα μου κλονίστηκε κοιτώντας τον το χαμόγελο του έλαμπε κοιτώντας με γεμάτος ενθουσιασμό.Αμέσως ένιωσα τον Στέφαν δίπλα μου,ο Έντουαρντ ίσιωσε το σώμα του γυρνώντας προς του μέρος του άντρα.
"Αδερφέ όπως πάντα παρασύρεσαι από τα συναισθήματα σου προς την Έλενα"έσμιξα τα φρύδια μου γεμάτη απορία ο Έντουαρντ είχε αδερφό μέσα στις παλιές μου αναμνήσεις δεν τον είχα συναντήσει.Ποτέ μου.
Μας πλησίασε γεμάτος αυτοπεποίθηση,ένιωσα έναν τρόμο να στοιχειώνει την καρδία μου βλέποντας τον να έρχεται προς το μέρος μου.Στάθηκε μπροστά μου τείνοντας μου το χέρι,με δισταγμό το έτεινα και εκείνος με την σειρά του το πήρε μέσα στην παλάμη του τα χείλη του φίλησαν απαλά την φλέβα στο εσωτερικό του καρπού όπου οι σφυγμοί χτυπούσαν δυνατά στο κάθε λεπτό που περνούσε .
"Επιτέλους σε συναντώ Ελένα.Ονομάζομαι Κλάους Σαλβατορ είμαι αδερφός του Στέφαν"τα μάτια του υπνώτισαν τα δικά μου σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.Στράφηκα προς τον Στέφαν εκείνος κοιτούσε γεμάτος οργή τον Έντουαρντ.
'"Είστε αδέρφια;"ρώτησα απομακρύνοντας το χέρι μου από τον Κλάους.Το γέλιο του Κλάους με έκανε να στραφώ επάνω του.
"Μονάχα με τον Έντουαρντ έχω πάρει τον επίθετο του Στέφαν μονάχα"απάντησε στην ερώτηση μου.Πόσα μυστικά θα μου κρύβουν;Η παρουσία του Κλάους άλλαζε την πορεία των γεγονότων τι στο καλό συμβαίνει μεταξύ του Στέφαν και του Έντουαρντ.Γνωρίζουν περισσότερα από τον καθένα που έχω γνωρίσει.Εκτός από ένα άτομο που από την πρώτη στιγμή έδειξε την αγάπη του και κυρίως το ενδιαφέρον να μου διαλευκάνει τις απαντήσεις μου.Την Άλις εκείνη ήξερε πραγματικά την αλήθεια καλύτερα από όλους που είναι πρόθυμη να μου την πει.Έσυρα το βλέμμα μου προς τον Έντουαρντ πόσα μου κρύβεις;Αναρωτήθηκα και σαν εκείνος να διάβασε την σκέψη μου με κοίταξε γεμάτος αγάπη.
